Canim ,
Senin icin burdayiz. Yanindayiz. Ama su var ki, hersey olacagina variyor. Mervenin dedigi gibi, catlayalim, ortadan yariya bolunelim , yapacaklarimiz buraya kadar. Seni cok iyi anliyorum. Ben de hic aglamadim sonuc gelince. Kabullendim. Ama icimde ne firtinalar kopuyormus sonradan farkettim. Ben de Pazar gunu almistim sonucumu. Bir sonraki Cuma gecesi sabaha kadar agladim , tutamadim kendimi. Niye agladim biliyor musun? Olacagini bilsem aglamazdim... Belki de hic olmayacak dedim , bu gercege kendimi ve beynimi alistirma asamasi o kadar zordu ki. Ama simdi yine yeni bir tedavi icin hazirlaniyorum. Hep dedigim gibi, bir tiyatro sahnesi hastane ve biz hastalar da oyunculariz. Yardimci oyuncular doktorlar ve hemsireler ama yonetmen Yukaridaki.
Oyunumuzu oynuyoruz ve sonucunda ne olacagini biz hic bilmiyoruz. Ama guzel sonuc alanlar da var ve onlar bize umut oluyor. Dua ediyoruz, guc almaya calisiyoruz ama yine de hersey olacagina variyor. Uzgunsun, icin yaniyor, biliyorum. Cok iyi biliyorum. Ama gececek, bir sonraki baslayacak. Ve her tedavi bir gucle ayaga kalkacagiz.
