bekar olduğunu öğrendiğimde bende eşime platonik aşık oldum.aynı zamanda mantığımda aşıktı.
o memur olmadan önce aynı işyerinde çalışıyorduk.o benim müdürümdü.ama tavırları tarzı o kadar güzel geliyoduki kokusu bile.oda bana çok iyi davranıyodu.işleri genelde dışardaydı.gelirken bize çikolata kek falan alırdı.bende ne iyi insan derdim eşi çok şanslı.sonra bekar olduğunu öğrendim.ama nasıl mutlu oldum anlatamam.
işyerinde birine kızınca atarlanıp gitmeye falan kalkardım o hep engel olurdu.sensiz olmaz burası derdi.salak gibi o halde bile bana ilgisini anlamadım.
ben zaten çekinirim konuşamam duygularımı bile çok belli edemem.eeeee oda konuşmuyor.
bi tanıdık vasıtasıyla başka biriyle tanıştırıldım.hiç ama hiç etkilenmedim ama üzerimde o kadar baskı vardı ki çocuğa olmaz dediğimde nolur evet de ben sana kendimi sevdiririm dedi evet dedim.
Yüzüklerimiz takılcağı gün sabah işyerine uğradım bi iş halledip çıkacaktım.müdürüm geldi.ağlamaklı bi ses tonu titreyen eller benimle saatlerce konuştu.onun acil şehirdışına çıkması gerek benim malum hazırlıklarım.ama ikimizde gitmek istemiyoruz.o erteliyor ben erteliyorum..
derken yolda Ahmet(nişanlancam kişi) 'i aradım konuşmamız gerek.geldi konuştuk .hakkını helal et dedim.ama durum bu.oda sağolsun senin mutlu olmanı çok isterim canın sağolsun dedi.
sonrasında eşimle isteme nişan düğün merasimleri.en çok şaşırdığımızsa ilk aileler tanışmaya geldiği gün babalarımızın 30-35 sene önceden arkadaş çıkması.izlerini kaybetmişler görüşememişler.
biraz uzun oldu ama kusura bakmayın anlatırken yeniden yaşamış gibi oldum


bide sakın umutsuzluğa kapılmayın senelerce aşkı ararsınız 1 anda hayatınız değişir.siz büyüklerinizden kendiniz için dualar isteyın.