- 31 Mart 2025
- 213
- 93
- 13
- 28
Kızlar öncelikle hepinizin dualarına talibim 
gelelim hikayeme
Tam 2 yıl denemediğimiz tedavi kalmadı. Evlendiğimiz ilk günden beri korunmadık, düzenli adet gördüğüm için olacağına inancım tamdı. İlk 4 ay olmayınca bir doktor araştırıp gittik .Hemen tüm testler (amh hariç ) ve hsg çekildi her şey normal ultrason görüntüsü iyi,1 yıl deneyin olmazsa ki %95 olur haziranda gelin dedi. Neyse biz o sırada eşimle kafa dağıtmaya çalıştık tatillere yurtdışlarına falan gittik. Çattı haziran ve ben hala hamile değilim….
Gittik aynı doktora klomen verdi, klomen bende fazla uyardı çok sayıda yumurtam oluştu hatta doktorum 25 yıllık hayatımda ilk kez bu kadar yumurta görüyorum tüp bebek hastasında o kadar iğne veriyoruz bu kadar yumurta olmuyor dedi. Neyse tedavim çoğul gebelik riskinden dolayı iptal edildi. O yumurtalar kiste dönüştü birkaç ay doğum kontrol hapı derken ilk tedavim böyle hüsranla sonuçlandı. Ve aylarımı aldı. Fsh hormonum iki katına çıktı vs vs. Sonra her şey normale dönünce femara ile denedik 1 yumurta oldu döllenmedi. Ertesi ay tekrar femara ile denedik olmadı. Neyse bide aşılama yapalım dedik. 2 güzel yumurta çıktı ama olmadı yine çipli yapmıştık. Aşılama da negatif olunca eşimle artık yorulduk tüp bebek yapalım dedik ve asıl hikaye başladı…
İlk opu hüsran 8 yumurta göründü 5 tane toplandı 3 ü döllendi 1i 6. Güne gitti ama kalite transfere uygun değil..
Resmen dünyam başıma yıkıldı hep şey sanıyordum en kötü tüp bebek yaparız. Ama tüp bebek de kolay ve kesin değilmiş bunu anladım.
Yaşıma göre bu kadar az yumurtam çıkınca o güne kadar hiç duymadım arkadaşlarımdan ve internetten beynimde yeni bir sekme gibi açılan Amh adlı Testle tanıştım. Kendi doktorum da değil başka bir doktorda bu teste baktırdım ve yaşım 27 olmasına rağmen AM 0.85 çıktı. İlk burada başladı doktoruma olan güvensizliğim. Doktorum içime sinmiyordu orada çocuk sahibi olacağını düşünmüyordum. En başından beri tüm tedavileri orada yapmıştık. Ama eşim aynı doktorda diretince iki ay sonra tekrar opu oldu.
Bu sefer altı yumurta toplandı altı tanesi döllenir ve üçüncü güne gitti hepsi üçüncü günde donduruldu. İlk transfer negatif. Beta dokuz çıktı sonra sıfıra indi. Benim tabii yine dünya başıma yıkıldı. Her transferde glue olsun lipid olsun dünya ilaç kullandım.
2 ay sonra yine 2. Transfer yine aynı işlemler aynı stres aynı korku ve yine negatif. Bu arada belirteyim transferlerim çift oldu. Bir transfer hakkım kalmıştı. Eşime direttim bu doktoru istemiyorum kadın bana moral vermiyor konuşma yapmıyor. Ben oraya gidince negatif oluyorum. Böyle diyince eşim de sonunda ikna oldu ve doktorumuzu değiştirdik. Daha önceden de bildiğimiz arkadaşlarımızın tavsiye ettiği bir doktora gittik. Doktor muayene etti ve ilk günden bana dedi ki neden bu kadar yordun kendini umutsuz vaka değilsin gelecek sene çocuğunu seversin dedi. Böyle diyince ben zaten moral olarak yükseldim. Eşime dedim tamam burda yapalım. Konuştuk bana önce bazı takviyeler verdi tabi bu işlemlerden sonra benim amh yarıya düşmüş 0.4 olmuş. Diğer doktorum bana anlamsızca 3 ay menapoz iğnesi de vermişti belki de onun etkisi geçmedi hala diyip avuttum kendimi. Yeni doktorum kalan 2 embriyoyu değerlendirelim diye tavsiyede bulundu. Estrofeme başla embriyoları getirin açarım bakarım iyiyse transfer ederim değilse estrofeme bırakırsın sıfırdan başlarsın dedi ve öyle de yaptık…
Gittik taşıdık embriyoyu sonra transfer hazırlığı doktor baktı embriyolara iyi gibiler şansımızı deneyelim dedi ve transfer olduk. Tabi ben aynı toplamadan diğer dördü olmayınca bunlar niye olsun kafasında aşırı beklentisiz ama duygusal takılıyorum. Hatta transferden sonra hiç yatmadım her işi yaptım evi de süpürdüm yemek de yaptım çamaşır da yıkadım serdim katladım. Merdiven de inip çıktım işe gittim önüme geleni yedim. Çünkü beklentim sıfır. Eşimle tatile gidecektik o yüzden 9. Gün bir test yapalım ona göre uçak bileti alalım dedim. Gittim sıfır beklenti ile test yaptım ve 121 çıktı. Şok oldum herhalde artık uğurlu rakamım 1 ve 2. Hala da şoku atlatmış değilim . Bu 2 yıllık sürede hep burayı okur insanların pozitiflerini görüp umutlanırdım. Söz vermiştim olursa birgün yazacağım. Benim için o betanın öyle çıkması mucize gibiydi resmen. O kadar umutsuzdum ki 10 kere de yapsam olmaz benden diyip kendime yükleniyordum. Oldu demek ki oluyormuş. Olabiliyormuş. Bırakmayın kızlar. Asla bırakmayın. Biz çok güçlüyüz. Bebeklerimiz bizi seçecek.
Ve şimdi farklı korkularım ve heyecanlarım var. Keseyi görmedik henüz haftaya Salı inşallah randevu aldım. Bana dua eder misiniz, sürecim sağlıkla ve kolaylıkla sonlansın
Bu yazıyı okuyan kızlar hepinize dua ediyorum, pes etmeyin, evet umutsuzluk olacak ama hiç beklemediğimiz anda mucizeleriniz sizi seçecek. Biz tüp bebek anneler birbirimizi ancak biz anlarız
gelelim hikayeme Tam 2 yıl denemediğimiz tedavi kalmadı. Evlendiğimiz ilk günden beri korunmadık, düzenli adet gördüğüm için olacağına inancım tamdı. İlk 4 ay olmayınca bir doktor araştırıp gittik .Hemen tüm testler (amh hariç ) ve hsg çekildi her şey normal ultrason görüntüsü iyi,1 yıl deneyin olmazsa ki %95 olur haziranda gelin dedi. Neyse biz o sırada eşimle kafa dağıtmaya çalıştık tatillere yurtdışlarına falan gittik. Çattı haziran ve ben hala hamile değilim….
Gittik aynı doktora klomen verdi, klomen bende fazla uyardı çok sayıda yumurtam oluştu hatta doktorum 25 yıllık hayatımda ilk kez bu kadar yumurta görüyorum tüp bebek hastasında o kadar iğne veriyoruz bu kadar yumurta olmuyor dedi. Neyse tedavim çoğul gebelik riskinden dolayı iptal edildi. O yumurtalar kiste dönüştü birkaç ay doğum kontrol hapı derken ilk tedavim böyle hüsranla sonuçlandı. Ve aylarımı aldı. Fsh hormonum iki katına çıktı vs vs. Sonra her şey normale dönünce femara ile denedik 1 yumurta oldu döllenmedi. Ertesi ay tekrar femara ile denedik olmadı. Neyse bide aşılama yapalım dedik. 2 güzel yumurta çıktı ama olmadı yine çipli yapmıştık. Aşılama da negatif olunca eşimle artık yorulduk tüp bebek yapalım dedik ve asıl hikaye başladı…
İlk opu hüsran 8 yumurta göründü 5 tane toplandı 3 ü döllendi 1i 6. Güne gitti ama kalite transfere uygun değil..
Resmen dünyam başıma yıkıldı hep şey sanıyordum en kötü tüp bebek yaparız. Ama tüp bebek de kolay ve kesin değilmiş bunu anladım.
Yaşıma göre bu kadar az yumurtam çıkınca o güne kadar hiç duymadım arkadaşlarımdan ve internetten beynimde yeni bir sekme gibi açılan Amh adlı Testle tanıştım. Kendi doktorum da değil başka bir doktorda bu teste baktırdım ve yaşım 27 olmasına rağmen AM 0.85 çıktı. İlk burada başladı doktoruma olan güvensizliğim. Doktorum içime sinmiyordu orada çocuk sahibi olacağını düşünmüyordum. En başından beri tüm tedavileri orada yapmıştık. Ama eşim aynı doktorda diretince iki ay sonra tekrar opu oldu.
Bu sefer altı yumurta toplandı altı tanesi döllenir ve üçüncü güne gitti hepsi üçüncü günde donduruldu. İlk transfer negatif. Beta dokuz çıktı sonra sıfıra indi. Benim tabii yine dünya başıma yıkıldı. Her transferde glue olsun lipid olsun dünya ilaç kullandım.
2 ay sonra yine 2. Transfer yine aynı işlemler aynı stres aynı korku ve yine negatif. Bu arada belirteyim transferlerim çift oldu. Bir transfer hakkım kalmıştı. Eşime direttim bu doktoru istemiyorum kadın bana moral vermiyor konuşma yapmıyor. Ben oraya gidince negatif oluyorum. Böyle diyince eşim de sonunda ikna oldu ve doktorumuzu değiştirdik. Daha önceden de bildiğimiz arkadaşlarımızın tavsiye ettiği bir doktora gittik. Doktor muayene etti ve ilk günden bana dedi ki neden bu kadar yordun kendini umutsuz vaka değilsin gelecek sene çocuğunu seversin dedi. Böyle diyince ben zaten moral olarak yükseldim. Eşime dedim tamam burda yapalım. Konuştuk bana önce bazı takviyeler verdi tabi bu işlemlerden sonra benim amh yarıya düşmüş 0.4 olmuş. Diğer doktorum bana anlamsızca 3 ay menapoz iğnesi de vermişti belki de onun etkisi geçmedi hala diyip avuttum kendimi. Yeni doktorum kalan 2 embriyoyu değerlendirelim diye tavsiyede bulundu. Estrofeme başla embriyoları getirin açarım bakarım iyiyse transfer ederim değilse estrofeme bırakırsın sıfırdan başlarsın dedi ve öyle de yaptık…
Gittik taşıdık embriyoyu sonra transfer hazırlığı doktor baktı embriyolara iyi gibiler şansımızı deneyelim dedi ve transfer olduk. Tabi ben aynı toplamadan diğer dördü olmayınca bunlar niye olsun kafasında aşırı beklentisiz ama duygusal takılıyorum. Hatta transferden sonra hiç yatmadım her işi yaptım evi de süpürdüm yemek de yaptım çamaşır da yıkadım serdim katladım. Merdiven de inip çıktım işe gittim önüme geleni yedim. Çünkü beklentim sıfır. Eşimle tatile gidecektik o yüzden 9. Gün bir test yapalım ona göre uçak bileti alalım dedim. Gittim sıfır beklenti ile test yaptım ve 121 çıktı. Şok oldum herhalde artık uğurlu rakamım 1 ve 2. Hala da şoku atlatmış değilim . Bu 2 yıllık sürede hep burayı okur insanların pozitiflerini görüp umutlanırdım. Söz vermiştim olursa birgün yazacağım. Benim için o betanın öyle çıkması mucize gibiydi resmen. O kadar umutsuzdum ki 10 kere de yapsam olmaz benden diyip kendime yükleniyordum. Oldu demek ki oluyormuş. Olabiliyormuş. Bırakmayın kızlar. Asla bırakmayın. Biz çok güçlüyüz. Bebeklerimiz bizi seçecek.
Ve şimdi farklı korkularım ve heyecanlarım var. Keseyi görmedik henüz haftaya Salı inşallah randevu aldım. Bana dua eder misiniz, sürecim sağlıkla ve kolaylıkla sonlansın
Bu yazıyı okuyan kızlar hepinize dua ediyorum, pes etmeyin, evet umutsuzluk olacak ama hiç beklemediğimiz anda mucizeleriniz sizi seçecek. Biz tüp bebek anneler birbirimizi ancak biz anlarız
devamında ne olacak bilmiyorum
