güzel bir soru sordun canım.. o soruyu başta bende(çevremdeki insanlarda) çok sordum.. ama Rabbim izin vermeyince bir adım atılmıyormuş onu anladım... salı günü sezeryan olacaktım.. bebeğimi kaybetmeden 1 gün önce(cmt idi) kalp atışlarında bozulma olmuştu.. dr um 2-3 saatte bir nst çekilmesini istemişti.. pazar günü hemşire öğlen nst çekti bir daha akşam ben hatırlatana kadar çekim yapılmadı.. o gün çok sıkıntım vardı.. artık kendimden umudu kesmiştim.. sıkıntımdan gelen ziyaretçilerimi algılayamıyordum...inanırmısın sanki o gün benimde hemşirenin de basireti bağlandı diyorum kader artık.. akşam 20.30 da kalp atışlarının öğleden beri dinlenmediğini farkettim.. ayrıca bebeğimin hareketlerini de hissetmiyordum.. hemşireyi uyardık... geldi ama bebeğimin kalp atışları yoktu.. ameliyathaneye götürdüler orada da ultrasonla baktılar.. bebeğimi kaybettiğimizi anladım ama duymak istemedim... bana 'sonucu söylemeyi' dedim.. odama geri gönderdiler sanki bir umut oldu içimde ta ki dr un 'hastayı hemen sezeryana alıyoruz' diyen sesini duyana kadar... apar topar götürdüler.. tansiyonum çok yüksekti doğumdan sonra sürekli dil altı verildi... o günleri her hatırladıgımda içim çok acıyor gözlerim doluyor hatta çok ağladım... çok çok zor günlerdi... güzel kızımı göremedim... hep hayalini kurdum... şükürler olsun şimdi oğlum kucağımda... hemşire hatası ya da doktor hatası değil ben buna kader diyorum artık...
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Premature Bebekler Preeklampsi geçiren anneler!!!2.bebeği düşünüyormusunuz???
- Konu Sahibi E.G.E
- Başlangıç Tarihi
37 haftadan önce gerçekleşen doğumlar prematüre doğum olarak adlandırılır. Bu haftadan önce doğan bebeklere de prematüre bebek denir.
güzel bir soru sordun canım.. o soruyu başta bende(çevremdeki insanlarda) çok sordum.. ama Rabbim izin vermeyince bir adım atılmıyormuş onu anladım... salı günü sezeryan olacaktım.. bebeğimi kaybetmeden 1 gün önce(cmt idi) kalp atışlarında bozulma olmuştu.. dr um 2-3 saatte bir nst çekilmesini istemişti.. pazar günü hemşire öğlen nst çekti bir daha akşam ben hatırlatana kadar çekim yapılmadı.. o gün çok sıkıntım vardı.. artık kendimden umudu kesmiştim.. sıkıntımdan gelen ziyaretçilerimi algılayamıyordum...inanırmısın sanki o gün benimde hemşirenin de basireti bağlandı diyorum kader artık.. akşam 20.30 da kalp atışlarının öğleden beri dinlenmediğini farkettim.. ayrıca bebeğimin hareketlerini de hissetmiyordum.. hemşireyi uyardık... geldi ama bebeğimin kalp atışları yoktu.. ameliyathaneye götürdüler orada da ultrasonla baktılar.. bebeğimi kaybettiğimizi anladım ama duymak istemedim... bana 'sonucu söylemeyi' dedim.. odama geri gönderdiler sanki bir umut oldu içimde ta ki dr un 'hastayı hemen sezeryana alıyoruz' diyen sesini duyana kadar... apar topar götürdüler.. tansiyonum çok yüksekti doğumdan sonra sürekli dil altı verildi... o günleri her hatırladıgımda içim çok acıyor gözlerim doluyor hatta çok ağladım... çok çok zor günlerdi... güzel kızımı göremedim... hep hayalini kurdum... şükürler olsun şimdi oğlum kucağımda... hemşire hatası ya da doktor hatası değil ben buna kader diyorum artık...
bende perkemsi geçiren bir anneyim...bebeğim 11 şubatda bir yaşına girecek...kardeşi olmasını isteyemiyorum çünkü onu ilk gördüğümde yüreyimde acıyı yanmayı anlatamam...boğazım düğümlendi yutkunamadım...bu acıyı yaşayamam ben kızım 1070 gr olarak geldi dr kontrolerimiz var şuan bilemiyorum fiziki olarak bişi olduğunu yürümüyor...emeklemeside yuvarlanma şeklinde..uzun süre oturuyor fakat düşüyor bunlar benı korkutuyor..hamile kalırım fakat ben ölmekden korkmuyorum..bedensel özürlü veya zihinsel özürlü bir bebek dünyaya getirmeye korkuyorum...şuan bebeğimde bişi yok sanım ama bilemiyorum korkuyorum..korkum bakamamak değil aslaaaaaaa ona ölünceye kadar bakarım ...eğitimlerini aksatmam...aslaaa...ama onu gördükçe mahvolurum buna yüreğim dayanırmı dayanır ama işde beni anlıyyorsunuzdur umarım....
birde bu bebeğini kaybeden arkadaşlara şunu söylemek istiyorum..bebeğin yanında diyorsunuz ama bilemiyorum sizinde kötü ..ama herşeyin normali güzel ...bu şekilde olmasını istemezdim...1 sene oldu nerdeyse doğum yapalı hala üzülüyorum mutlu olamıyorum...psikolojik ilaç içiyorum...doğum günü var haftaya eşim e dedim ilk önce doğum gününü yapacam sonra dr kontroleri...neden dedi..kötü bişi duymadan mutluluğumu tadmak istiyorum dedim...neden bişimi çıkacak dedi bilemem dedim..bilmiyorum kendimi bugünlerde kötü hisediyorum...kızımın doğduyu gün yaklaşıyor ondan sanırım mutlu olmam lazım demi ama bilemiyorum..çok yıprandım..kendimi yemeğe verdim..kimselerle konuşamıyorum...açılamıyorum...allah hepimizin yardımcısı olsun...
birde bu bebeğini kaybeden arkadaşlara şunu söylemek istiyorum..bebeğin yanında diyorsunuz ama bilemiyorum sizinde kötü ..ama herşeyin normali güzel ...bu şekilde olmasını istemezdim...1 sene oldu nerdeyse doğum yapalı hala üzülüyorum mutlu olamıyorum...psikolojik ilaç içiyorum...doğum günü var haftaya eşim e dedim ilk önce doğum gününü yapacam sonra dr kontroleri...neden dedi..kötü bişi duymadan mutluluğumu tadmak istiyorum dedim...neden bişimi çıkacak dedi bilemem dedim..bilmiyorum kendimi bugünlerde kötü hisediyorum...kızımın doğduyu gün yaklaşıyor ondan sanırım mutlu olmam lazım demi ama bilemiyorum..çok yıprandım..kendimi yemeğe verdim..kimselerle konuşamıyorum...açılamıyorum...allah hepimizin yardımcısı olsun...
tubam çok geçmiş olsun canım ama doktor hatası olmayabilir fakat hemşirenin görevini yapıp nsteyi çekmesi gerekirdi bence gerçi takdiri ilahi yaşayacak olsa bi şekilde yaşardı ama ne bileyim ben mesela ilk gittiyim doktor anlamadı ve erken doğumuma neden oldu diye o kadar zoruma gidiyoki onu ağplayarak aradığımda suratıma telefonu kapatışı ben bişey yapamam diye hala kulaklarımda ama kalp atışları zayıflar zayıflamaz alınabilirmiydi acaba diye de insan merak ediyo işte ama rabbim sana oğlunu vermiş mühim olanda bu zaten napalım herşey Allahtan elimizden bişeyde gelmiyo sen özer kutlununmu hastasısın ilk hamileliktede doktorun omuydu
bebeklik öncelikle geçmiş olsun o duyguları herbirimiz yaşadık ve çocukları daha kötü durumda anneler var olabilir oturamayabilir benim kızımda 9 ayını geçti emekleyemiyo hala sen doktora sürekli götürmüyosun peki senin sağlıklı olman lazım ki evladına iyi bakasın onun doğduğu gün yaklaşıyomuş ne güzel sense üzülüyosun onlar bize Allahın birere mucizesi 1 kiloyla doğup hayata tutundular onlar kadar bizimde güçlü olmamız lazım
bebeklik bende çok geçmiş olsun diyorum.. Allah yardımcın olsun.. mecbue nin dediği gibi sen iyi olasın ki psikolojini sağlam tutmaya çalış ki bebeğin daha iyi olsun... mutlaka çöktüğün anlar olacaktır.. ama o senden nekadar sevgi alırsa eminim daha sağlıklı olacaktır.. kendini güçlü tutmaya çalış ki içinin aydınlığı bebeğine yansısın...
mecbue; ilk gebeliğimde başka bir hastanenin dr na gidiyordum.. 5.aydan sonra sorunlarım olmaya başladı.. sıkıntılarımı anlatıyordum kadın hiç ilgilenmiyordu.. bende sinirlendim onu bırakıp 6.ayda özer beye gittim.. daha ikinci gidişimde yani 7.ayımda yüksek tansiyon çıktı.. Allah ondan binkere razı olsun elinden geleni yaptı.. bende bebeğimi kaybettiğimiz gün sabahtan dayanamayacağım bebeği alın demiştim... ama ciğer açıcı iğne yapıldığı için 48 saatin dolmasını beklemek gerekiyordu... belki baştan beri ona gitseydim preeklampsi olmayabilirdi ama bir sebeple yine bebeğimi kaybederdim buna inanıyorum çünkü ömrü yokmuş.. ama yaşadığım o kötü 2 hafta, bebeğimi kaybediş ve 1 aylık tansiyon tedavisi psikolojimde çok derin çökmelere sebep oldu... yinede bugünlerime şükürler olsun...
- 30 Haziran 2009
- 2.156
- 2.795
- 333
ben düşünme derım
bende yaşadım preeklemsı sezeryanda bıle tansıyonum 27 ye cıkmıs ölümden döndum
doktorum dogurmamın yasak oldugunu söyledı
annemde bu yuzden öldu
düşünsenıze ben annemın yanındayım babam gece nöbetınde annem yanımda ölüyor ben sabaha kadar aglıyorum valla hıc degmez kendı adıma asla düşünmuyorum annesız olmak cok kotu ben yasadım yasıyorumda oglum 6 aylık inşallah Rabbim ıkımızı bırbırımıze bagıslar
tum anne ve bebeklerınıde oyle
2.bebek dogurcam dıye kardesım olmasa ne olurdu annem yanımda olsaydı tek
1yasında annesız kaldım
sakın yanlıs anlamayın iç karartmak için yazmadım herkes boyle olacak dıye bırsey yok sadece yasadıklarımı anlattım kımseye bırsey olmaz inşallah
bende yaşadım preeklemsı sezeryanda bıle tansıyonum 27 ye cıkmıs ölümden döndum
doktorum dogurmamın yasak oldugunu söyledı
annemde bu yuzden öldu
düşünsenıze ben annemın yanındayım babam gece nöbetınde annem yanımda ölüyor ben sabaha kadar aglıyorum valla hıc degmez kendı adıma asla düşünmuyorum annesız olmak cok kotu ben yasadım yasıyorumda oglum 6 aylık inşallah Rabbim ıkımızı bırbırımıze bagıslar
tum anne ve bebeklerınıde oyle
2.bebek dogurcam dıye kardesım olmasa ne olurdu annem yanımda olsaydı tek
1yasında annesız kaldım
sakın yanlıs anlamayın iç karartmak için yazmadım herkes boyle olacak dıye bırsey yok sadece yasadıklarımı anlattım kımseye bırsey olmaz inşallah
tubam anlıyorum yaşadıklarını banada aynısı oldu inanırmısın gittiyim bayan doktor her anlattığımda olabilir diyodu akıntım oluuyodu tabi pantolonum eşofmanım ıslanıyodu bunu söylediyimde bile kokulu ve sarı deyilse korkma dedi meyerse bebeyin suyu bitiyomuş bi hafta sonra şiştiyimde aradım kendisini bana bursada deyilim jimere git volkan bey baksın dedi adam bakınca suratı deyişti en son ne zaman geldin dedi 1 hafta olcak yarın dedim nasıl farkedilmemiş suyun bitti kasılmalar var ve ağır preklampsi geçiriyosun acil fakülteye gitmen gerek dedi o anda dondum kaldım eşimle bindik arabaya ben şoktayım tabi daha nerdeyse 3 ay var konuşmuyoruz ikimizde ne ağlama ne başka bişey şok geçiriyorum eşime sadece yavaş ol dedim başka bişey çıkmadı ağzımdan fakülteye yattım ordada boş kuvöz olmadığını söylediler şevket yılmaz arandı zübeyde arandı doruk arandı yok eşim şehir dışına çıkarcam demiş doktorlarda yolda anneyi kaybedebiliriz bunu göze alırsanız çıkarın deiş doktorumu aradım bi umut bi yer bulur diye ben bişey yapamam kal orda deyip suratıma telefonu kapattı ama ben nasıl ağlayarak arıyorum onu ondan sonra ona karşı içimde bişey oluştu anladım ki kadın beni sadece para kaynağı olarak görüyo yaşadıklarımı asla unutamam unutmamda kızım eve çıktıktan sonra ve hastanedeykende çok zor zamanlarım oldu ne zamanki aklım başıma geldi şikayetçi olmak istediyimi söyled,im eşime eşimde boşvermemizi kızımız ve sen hayattasın uğraşmayalım dedi hiç halada aklımda ama çünkü ilk 3 ayda belli olabiliyomuş bu hastalık onun yüzünden manevi bi çöküntü yaşadım hemde çok kızım acı dolu bi 25 gün geçirdi ve ben hala tetikte bekliyorum acaba bişey olurmuki kızıma diye bütün bunların sorumlusu olarakta sadece onu görüyorum
bebeklik sevgili arkadaşım benimde oğlum 11 Şubat doğumlu ve bende preeklampsi sonucu erken doğum yaptım benim oğlum 1768 gr doğdu..tam bir hafta sonra doğum günü var ve henüz benimde oğlum yürüyemiyor.ama biz 2 ay geriden takip etmeliyiz bebeklerimizi yani 9 aylıklar gibi düşünmeliyiz bu yüzden sakın moralini bozma ve kendini üzme arkadaşım..sen doğumu nerde yaptın?doktorun kimdi? ve şimdi bebeğini hangi doktora götürüyorsun?
Tuba'm nasılsın ablacım...biz gerçekten Özer beyin hastaları olmakla çok şanslı kişileriz...Mecbue arkadaşımızın başına gelenlere bakarmısın yaaa gerçekten bir doktorun hastasının her anında ki böyle bir anda yanında olmaması çok ama çok kötü....bu yüzden Özer beye gerçekten minnettarım...durumun ciddiyetini hiç bana hissettirmeden panik yaptırmadan benim ve bebeğimin hayatını kurtardı...
haklısın egecim insanın düzgün bi doktor bulması gerçekten çok zor buldumu bırakmaması lazım beni doktorum yarı yolda bıraktı ama her zaman bende ahmet beye minnettarım hepte öyle kalcam bide yürüme konusuna gelince benim görümcem 39 haftalık doğurdu yani normal doğdu çünkü sezeryanla olunca oğlu 1 buçuk yaşında hala yürümüyo o yüzden bazı şeyleri düşünmemek lazım benim kızım daha emeklemiyo bile
merhaba
preeklampsi ve hellp sendromu nedeniyle erken doğum yaptım. 1500 gramdı oğlum doğduğunda. şimdi 4,5 yaşında. bende çok kararsızım. o günleri düşündükçe, onu kaybetme korkusunu hatırladıkça üzerinden 4,5 sene geçmiş olmasına rağmen hala deli gibi ağlıyorum. on bir kardeş yapıcam derken ya onu annesiz bırakırsam. bir türlü karar veremiyorum.
preeklampsi ve hellp sendromu nedeniyle erken doğum yaptım. 1500 gramdı oğlum doğduğunda. şimdi 4,5 yaşında. bende çok kararsızım. o günleri düşündükçe, onu kaybetme korkusunu hatırladıkça üzerinden 4,5 sene geçmiş olmasına rağmen hala deli gibi ağlıyorum. on bir kardeş yapıcam derken ya onu annesiz bırakırsam. bir türlü karar veremiyorum.
İkinci hamilelikte, ilkinde yaşamış olduğunuz sorunları yaşama riskiniz daha az. Tabi bunu en doğru ve deatylı şekilde doktorunuz size söyleyecektir. Bende ilk hamileliğimde aynı sorunu yaşadım ve ikinci hamileğim öncesinde aynen sizi gibi çok kararsız kaldım ve korktum. Ama ikinci hamileliğimde hiç sorun yaşamadım. Doktorunuza bence danışın. Unutmayın, her zaman herşey de bir risk olabilir...
kesinlikle katılıyorum doktorun dediğine göre hareket ermek en doğrusu şiddetine bağlı karar veremiyo insan bana kesinlikle ikinci yasaklandı bu bebeğin yaşasada yaşamasada ikinci yapma ölürsün dedi çok şiddetli geçirmişim oğluma bi kardeş olsun isterdim ama bu yasaktan sonra cesaret edemiyorum
merhaba bende 7 ay önce preeklampsi nedeniyle 28. haftalık doğum yaptım. bebeğim 23 haftayla uyumluydu. melek im 10 gün yaşayabildi. şimdi tekrar aynı şeyleri yaşamaktan korkuyorum ama bir bebeğimiz olsun istiyoruz. izmirde yaşıyorum. bana burada tavsiye edebileceğiniz bir doktor var mı acaba..
merhaba bende 7 ay önce preeklampsi nedeniyle 28. haftalık doğum yaptım. bebeğim 23 haftayla uyumluydu. melek im 10 gün yaşayabildi. şimdi tekrar aynı şeyleri yaşamaktan korkuyorum ama bir bebeğimiz olsun istiyoruz. izmirde yaşıyorum. bana burada tavsiye edebileceğiniz bir doktor var mı acaba..
Benzer Konular
