Arkadaş çevrem yok. Yakın arkadaşlarım hep başka şehirlerde yaşıyorlar. Dolayısıyla tanıdığım herkes aynı zamanda iş arkadaşım.
Bekarken herşey biraz daha normaldi ancak evlendikten sonra arkadaşlarımın benden uzaklaştığını farkettim. Kendi aralarında plan yapıyorlar. Benim çoğu şeyden hiç haberim olmuyor. Buluştuğumuzda öyle evlilikten-eşten bahsedip bunaltıyorum desem zaten özel algım farklıdır konuşmam o konuları. Mesela normalde kutlarlardı doğum günümü vs. Ama bu sene hatırlamadı kimse ya da kutlamadılar. Ancak arkadaşın işle ilgili bir sunumu vardı herkes pasta böreklerle geldi çok güzeldi filan diye tebrik ettiler. Onun adına çok sevindim tabi ki ama kıskandım biraz tabi. Ayrıca böyle birşey yapacaklarını da bilmiyordum. Bilseydim ben de birşeyler getirmeyi ve kutlamaya ortak olmayı çok isterdim.
Son bir iki haftadır da öğle yemeğine gideceğimiz zaman arkadaşa önceden haber veriyorum mesela ne yapıyoruz ofiste mi yiyeceğiz dışarı mı diye. Dışarı gidelim diyorlar. Sonra tam vakit geliyor ya biz vazgeçtik işte A. evden yemek getirmiş paylaşalım dedik sen de sipariş ver sonra kahve içmeye gidelim diyorlar. Haliyle ben geç yemek yemek zorunda kalıyorum. Onlar bir arada otururlarken dışlanıyorum.
En son benim ofis dışında işim vardı. Gitmeden öğlen dışarıda buluşup yiyelim mi dedim. Aaa süper olur tamam dediler. İşim bitti aradım bunları ya işte kızlar gelmekten vazgeçti sen buraya gel burada yiyelim filan dediler. Ama o sırada öğle vakti olmuştu. Gitsem öğle arası bitmiş olacaktı yani. Haliyle tek başıma yemek yemek zorunda kaldım.
Kısacası anladım ki beni aralarında istemiyorlar. Dün bir tanesine açık açık konuştum. Ben sizi rahatsız mı ediyorum neden böyle yapıyorsunuz diye. Hani bir durum varsa düzeltmek ya da uzak durmak isterim zorla arkadaşlık yapmak zorunda değiliz dedim. Ama klasik olarak yok canım ne alakası var. Sen kişisel algılama iş ortamı çok gergin sana özel bir tavır değil filan deyip geçiştirdi.
Bir de bu insanlar yardıma ihtiyaçları olduğunda ya da bir işi çözemediklerinde hemen bana koşuyorlar. Akıl danışmak için vs. Sanırım kullanılıyorum.
Canım çok sıkıldı. Yapılan tüm aktivitelerden konuşulan herşeyden uzak tutuluyorum. Ve maalesef buranın dışında sosyal ilişkim yok. Sizce artık yapmam gereken birşey kalmış mı? Bu iş çözülür mü?
Bekarken herşey biraz daha normaldi ancak evlendikten sonra arkadaşlarımın benden uzaklaştığını farkettim. Kendi aralarında plan yapıyorlar. Benim çoğu şeyden hiç haberim olmuyor. Buluştuğumuzda öyle evlilikten-eşten bahsedip bunaltıyorum desem zaten özel algım farklıdır konuşmam o konuları. Mesela normalde kutlarlardı doğum günümü vs. Ama bu sene hatırlamadı kimse ya da kutlamadılar. Ancak arkadaşın işle ilgili bir sunumu vardı herkes pasta böreklerle geldi çok güzeldi filan diye tebrik ettiler. Onun adına çok sevindim tabi ki ama kıskandım biraz tabi. Ayrıca böyle birşey yapacaklarını da bilmiyordum. Bilseydim ben de birşeyler getirmeyi ve kutlamaya ortak olmayı çok isterdim.
Son bir iki haftadır da öğle yemeğine gideceğimiz zaman arkadaşa önceden haber veriyorum mesela ne yapıyoruz ofiste mi yiyeceğiz dışarı mı diye. Dışarı gidelim diyorlar. Sonra tam vakit geliyor ya biz vazgeçtik işte A. evden yemek getirmiş paylaşalım dedik sen de sipariş ver sonra kahve içmeye gidelim diyorlar. Haliyle ben geç yemek yemek zorunda kalıyorum. Onlar bir arada otururlarken dışlanıyorum.
En son benim ofis dışında işim vardı. Gitmeden öğlen dışarıda buluşup yiyelim mi dedim. Aaa süper olur tamam dediler. İşim bitti aradım bunları ya işte kızlar gelmekten vazgeçti sen buraya gel burada yiyelim filan dediler. Ama o sırada öğle vakti olmuştu. Gitsem öğle arası bitmiş olacaktı yani. Haliyle tek başıma yemek yemek zorunda kaldım.
Kısacası anladım ki beni aralarında istemiyorlar. Dün bir tanesine açık açık konuştum. Ben sizi rahatsız mı ediyorum neden böyle yapıyorsunuz diye. Hani bir durum varsa düzeltmek ya da uzak durmak isterim zorla arkadaşlık yapmak zorunda değiliz dedim. Ama klasik olarak yok canım ne alakası var. Sen kişisel algılama iş ortamı çok gergin sana özel bir tavır değil filan deyip geçiştirdi.
Bir de bu insanlar yardıma ihtiyaçları olduğunda ya da bir işi çözemediklerinde hemen bana koşuyorlar. Akıl danışmak için vs. Sanırım kullanılıyorum.
Canım çok sıkıldı. Yapılan tüm aktivitelerden konuşulan herşeyden uzak tutuluyorum. Ve maalesef buranın dışında sosyal ilişkim yok. Sizce artık yapmam gereken birşey kalmış mı? Bu iş çözülür mü?