Problemim İş Yerim

labfaresi .!.:

Arkadaş çevrem yok. Yakın arkadaşlarım hep başka şehirlerde yaşıyorlar. Dolayısıyla tanıdığım herkes aynı zamanda iş arkadaşım.

Bekarken herşey biraz daha normaldi ancak evlendikten sonra arkadaşlarımın benden uzaklaştığını farkettim. Kendi aralarında plan yapıyorlar. Benim çoğu şeyden hiç haberim olmuyor. Buluştuğumuzda öyle evlilikten-eşten bahsedip bunaltıyorum desem zaten özel algım farklıdır konuşmam o konuları. Mesela normalde kutlarlardı doğum günümü vs. Ama bu sene hatırlamadı kimse ya da kutlamadılar. Ancak arkadaşın işle ilgili bir sunumu vardı herkes pasta böreklerle geldi çok güzeldi filan diye tebrik ettiler. Onun adına çok sevindim tabi ki ama kıskandım biraz tabi. Ayrıca böyle birşey yapacaklarını da bilmiyordum. Bilseydim ben de birşeyler getirmeyi ve kutlamaya ortak olmayı çok isterdim.

Son bir iki haftadır da öğle yemeğine gideceğimiz zaman arkadaşa önceden haber veriyorum mesela ne yapıyoruz ofiste mi yiyeceğiz dışarı mı diye. Dışarı gidelim diyorlar. Sonra tam vakit geliyor ya biz vazgeçtik işte A. evden yemek getirmiş paylaşalım dedik sen de sipariş ver sonra kahve içmeye gidelim diyorlar. Haliyle ben geç yemek yemek zorunda kalıyorum. Onlar bir arada otururlarken dışlanıyorum.

En son benim ofis dışında işim vardı. Gitmeden öğlen dışarıda buluşup yiyelim mi dedim. Aaa süper olur tamam dediler. İşim bitti aradım bunları ya işte kızlar gelmekten vazgeçti sen buraya gel burada yiyelim filan dediler. Ama o sırada öğle vakti olmuştu. Gitsem öğle arası bitmiş olacaktı yani. Haliyle tek başıma yemek yemek zorunda kaldım.

Kısacası anladım ki beni aralarında istemiyorlar. Dün bir tanesine açık açık konuştum. Ben sizi rahatsız mı ediyorum neden böyle yapıyorsunuz diye. Hani bir durum varsa düzeltmek ya da uzak durmak isterim zorla arkadaşlık yapmak zorunda değiliz dedim. Ama klasik olarak yok canım ne alakası var. Sen kişisel algılama iş ortamı çok gergin sana özel bir tavır değil filan deyip geçiştirdi.

Bir de bu insanlar yardıma ihtiyaçları olduğunda ya da bir işi çözemediklerinde hemen bana koşuyorlar. Akıl danışmak için vs. Sanırım kullanılıyorum.

Canım çok sıkıldı. Yapılan tüm aktivitelerden konuşulan herşeyden uzak tutuluyorum. Ve maalesef buranın dışında sosyal ilişkim yok. Sizce artık yapmam gereken birşey kalmış mı? Bu iş çözülür mü?

Genişletmek için tıkla...

Vind .!.:

İş hayatını sevmiyorum böyle saçma sapan şeyler yüzünden...

Genişletmek için tıkla...

greengirll .!.:

Sadece iş hayatında değil ki insanların olduğu her yerde aynı şeyler var...Bugün komşuların gün yaptığı ortamda da annemin mesela aynı şeyleri yaşıyorlar duyuyorum.

Genişletmek için tıkla...

KutupSumrusu .!.:

Aynen. Asosyal olmayacaksın ancak mesafeni de koruyacaksın her ortamda.

Genişletmek için tıkla...

labfaresi .!.:

Arkadaş çevrem yok. Yakın arkadaşlarım hep başka şehirlerde yaşıyorlar. Dolayısıyla tanıdığım herkes aynı zamanda iş arkadaşım.

Bekarken herşey biraz daha normaldi ancak evlendikten sonra arkadaşlarımın benden uzaklaştığını farkettim. Kendi aralarında plan yapıyorlar. Benim çoğu şeyden hiç haberim olmuyor. Buluştuğumuzda öyle evlilikten-eşten bahsedip bunaltıyorum desem zaten özel algım farklıdır konuşmam o konuları. Mesela normalde kutlarlardı doğum günümü vs. Ama bu sene hatırlamadı kimse ya da kutlamadılar. Ancak arkadaşın işle ilgili bir sunumu vardı herkes pasta böreklerle geldi çok güzeldi filan diye tebrik ettiler. Onun adına çok sevindim tabi ki ama kıskandım biraz tabi. Ayrıca böyle birşey yapacaklarını da bilmiyordum. Bilseydim ben de birşeyler getirmeyi ve kutlamaya ortak olmayı çok isterdim.

Son bir iki haftadır da öğle yemeğine gideceğimiz zaman arkadaşa önceden haber veriyorum mesela ne yapıyoruz ofiste mi yiyeceğiz dışarı mı diye. Dışarı gidelim diyorlar. Sonra tam vakit geliyor ya biz vazgeçtik işte A. evden yemek getirmiş paylaşalım dedik sen de sipariş ver sonra kahve içmeye gidelim diyorlar. Haliyle ben geç yemek yemek zorunda kalıyorum. Onlar bir arada otururlarken dışlanıyorum.

En son benim ofis dışında işim vardı. Gitmeden öğlen dışarıda buluşup yiyelim mi dedim. Aaa süper olur tamam dediler. İşim bitti aradım bunları ya işte kızlar gelmekten vazgeçti sen buraya gel burada yiyelim filan dediler. Ama o sırada öğle vakti olmuştu. Gitsem öğle arası bitmiş olacaktı yani. Haliyle tek başıma yemek yemek zorunda kaldım.

Kısacası anladım ki beni aralarında istemiyorlar. Dün bir tanesine açık açık konuştum. Ben sizi rahatsız mı ediyorum neden böyle yapıyorsunuz diye. Hani bir durum varsa düzeltmek ya da uzak durmak isterim zorla arkadaşlık yapmak zorunda değiliz dedim. Ama klasik olarak yok canım ne alakası var. Sen kişisel algılama iş ortamı çok gergin sana özel bir tavır değil filan deyip geçiştirdi.

Bir de bu insanlar yardıma ihtiyaçları olduğunda ya da bir işi çözemediklerinde hemen bana koşuyorlar. Akıl danışmak için vs. Sanırım kullanılıyorum.

Canım çok sıkıldı. Yapılan tüm aktivitelerden konuşulan herşeyden uzak tutuluyorum. Ve maalesef buranın dışında sosyal ilişkim yok. Sizce artık yapmam gereken birşey kalmış mı? Bu iş çözülür mü?

Genişletmek için tıkla...

greengirll .!.:

Sadece iş hayatında değil ki insanların olduğu her yerde aynı şeyler var...Bugün komşuların gün yaptığı ortamda da annemin mesela aynı şeyleri yaşıyorlar duyuyorum.

Genişletmek için tıkla...

greengirll .!.:

İlk paragraf aynı ben...

Ben bu konu üzerinden düşündüm hatta halamla paylaştım bugün. Uzun bir süredir tek takılıyorum, sadece iş konuşuyorum gün içinde, hatta işyerindeki en samimi arkadaşımla hiç konuşmuyorum bile. Tüm bağımı kestim. VE İNANILMAZ MUTLU VE HUZURULUYUM :) Hatta müdürüm çatlamış benim sakin sessiz havamdan kimseye ser verip sır vermememden habire ağız aramaya çalışıyor...

Valla 7 senedir çalışıyorum ilk kez bu kadar mutlu huzurlu ve sakinim. Senin açığını arayan seni kullanan insanlar olacağını hiç olmasın daha iyi.

Bak mesela benim çocuğum yok çünkü henüz düşünmüyorum...Ama insanlar resmen istiyorum ama olmuyor dememi bekliyor ağız oyunları yapıyor biliyor musun :) En son bas bas söyledim istediğimde yapıcam şimdilik keyif sürüyorum dedim :) Düşün yani bir kusur bulalım da onun kusurundan mutlu olalım çünkü kendileri ölesiye mutsuz. Kendine bir dünya yarat ve işi işte bırak, tabi ordaki insanları da.

Genişletmek için tıkla...

mor_bulut .!.:

Ben de başarabilsem sizin gibi nasıl mutlu olacağım tek başımayım zaten tebrik ederim sizi

Genişletmek için tıkla...

greengirll .!.:

Benim için de kolay olmadı ama 7 sene sonunda kazık yiye yiye bu hale geldim, inanın huzuru anca böyle buldum. İnsan istiyor ki gülelim eğlenelim işyerinde zaten iş güç stres ama yok insanlar hırs kıskançlık esiri olmuş.

Genişletmek için tıkla...