Psikoloğa gitmek istiyorum ama çekiniyorum

tutkalbimi

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
29 Ocak 2012
165
1
Bazı arkadaşların konusunda da yazmıştım ben insanlarla konuşurken kendimi iyi ifade edemiyorum çekingen bir tipim..İnsanlarla konuşurken rahat olamıyorum ve uzun cümle kuramıyorum...Kafamda söylemek istediğim şeyler oluyor ama toparlayıp karşı tarafa aktaramıyorum...Canımı sıkıyor bu durum :KK43: Bide kalabalık ortamlarda çay ya da küçük bardaklarla bir şey içerken elim titremeye başladı(geçen yaz oluştu o sıra işe girmiştim orada sıkıntı yaşadım ondan sonra oldu sonra çıktım tabi)...Bu dahada kötü bir durum oldu benim için...psikologa gitmek istiyorum ama bu cümleleri bile toparlayamam heyecanlanırım ya da tanıdık olur psikologa girerken görür farklı şeyler düşünür diye çekiniyorum... :KK50: Yakın arkadaşlarıma bile bahsetmek istemiyorum çünkü onlarla giriyoruz kalabalık ortamlara kalabalık dediğimde 4 5 kişiden ibaret
 
Son düzenleme:
Valla şuan imkanım olsa maddi yönden hiç düşünmez ayda birkez giderdim psikoloğa.Nasıl biyeriniz ağrıdığında doktora gidiyorsak,konuşmak bişiler paylaşmak içinde bunun eğitimini almış birine gitmek kadar doğal bişi olamaz heralde.

Onun yanında konuşamam diye düşünme o adamlar seni rahatlatmak için bu işi yapıyorlar zaten.Seni çözerler sen bile anlamazsın ne olduğunu emin ol.

Bunda yanlış anlaşılacak yada çekinilecek bişi yok tatlım.Hastalandığında doktora gitme ihtiyacı duyuyorsan neden rahatlamak istediğinde psikoloğa gitme ihtiyacı duymayasın ki..
 
bunu başka yöntemlerle atlatmayı denedin mi hiç? sanki biraz özgüvenini kaybetmiş gibisin. bol bol kitap oku, sosyal ortamlara gir. sonuçta sen söylemedikçe insanlar içini okuyamaz. güçlü gözük, öyleymiş gibi davranki insanlarda seni öyle sansın.

benimde konuşurken sesim kısılırdı zaman zaman, sonra insanları önemsememeye başladım. onları gözlemledikçe benden bi farkları olmadığını, hatta artıdan çok eksilerinin olduğunu gördüm. biraz bencil ol, küçümse onları ne olacak. senin ruh sağlığın bozulacağına onların ki bozulsun :p
 
bende öle sanırsam. galıba karsı taraftan alacagımız tepkıden oturu yada onlara kendımızı ıfade edemeycegımızı dusundugumuz ıcın konuşup bıseyler paylaşamıyoruz kalabalık arasında. pekı annenle babanla muhabbetın nasıl? sadece dısardakılerle mı oyle?
 
bunu başka yöntemlerle atlatmayı denedin mi hiç? sanki biraz özgüvenini kaybetmiş gibisin. bol bol kitap oku, sosyal ortamlara gir. sonuçta sen söylemedikçe insanlar içini okuyamaz. güçlü gözük, öyleymiş gibi davranki insanlarda seni öyle sansın.

benimde konuşurken sesim kısılırdı zaman zaman, sonra insanları önemsememeye başladım. onları gözlemledikçe benden bi farkları olmadığını, hatta artıdan çok eksilerinin olduğunu gördüm. biraz bencil ol, küçümse onları ne olacak. senin ruh sağlığın bozulacağına onların ki bozulsun :p

varya bende ınsanları bi .... sanıyorum ve hıc konuşmyuorum aman bı hata yaparım aman bı laf yerım dıye. kendılerı herseyı soylerler gulerler valla nolcak bole bılmıyorum dogur soyluyosun hıcbrını onemsemıcen aslında esımın aılesıde öyle karsılarında sesımı cıkaramıyom :S
 
bence cekınmeden gıtmelısın nasıl bıyerımız agrıdıgında saglıgımız ıcın doktora gıdıyorsak bır sıkıntımız oldugundada psıkologa gıtmek en mantıklısı..... bahsettıgın sıkıntılarınada yardımcı olabılır senın daha sosyal ve kendıne guvenı olan bırı olmanı saglayabılır...
 
varya bende ınsanları bi .... sanıyorum ve hıc konuşmyuorum aman bı hata yaparım aman bı laf yerım dıye. kendılerı herseyı soylerler gulerler valla nolcak bole bılmıyorum dogur soyluyosun hıcbrını onemsemıcen aslında esımın aılesıde öyle karsılarında sesımı cıkaramıyom :S

canım bak sen ne yap biliyo musun, ya bi kısa kitap al, yada netten bi makale aç, kimse yokken sesli sesli oku. en iyi alıştırma bu dur. bir, iki hafta böyle yap farkı hissedersin zaten. evde koludor uzunsa hem yürü hemde sesli sesli kendinle konuş. baştan sona o gün neler yaptığını anlat mesala kendine. sesin açılsın, yürüyüşlede kan akışın hızlanır. baktın geçmiyo son çare gidersin doktora ama bence gerek yok. netten araştır biraz, kendi kendide çözebilirisn bu durumu.

bak birde eşinin ailesi ne derse desin sus, ama gelince derdini eşine anlat o bi çare bulsun. sonuçta onun seni koruması gerekir kendi ailesinden. ama bulmak istemez onlardan yana cephe alırsa işte o zaman sen de kendini koru..
 
canım bak sen ne yap biliyo musun, ya bi kısa kitap al, yada netten bi makale aç, kimse yokken sesli sesli oku. en iyi alıştırma bu dur. bir, iki hafta böyle yap farkı hissedersin zaten. evde koludor uzunsa hem yürü hemde sesli sesli kendinle konuş. baştan sona o gün neler yaptığını anlat mesala kendine. sesin açılsın, yürüyüşlede kan akışın hızlanır. baktın geçmiyo son çare gidersin doktora ama bence gerek yok. netten araştır biraz, kendi kendide çözebilirisn bu durumu.

bak birde eşinin ailesi ne derse desin sus, ama gelince derdini eşine anlat o bi çare bulsun. sonuçta onun seni koruması gerekir kendi ailesinden. ama bulmak istemez onlardan yana cephe alırsa işte o zaman sen de kendini koru..

sağol canım guzel fıkırlerın ıcın. kendı kendıme konuşmaktan bıle utanırım bazen. ama bu kıtap işi mukemmel bır fıkır gıbı gorunuyor.. bıde su var karsı taraf bıse anlatyıor dıyelım ben dınlıyorum ınsan gıbı , ama ben anlatınca tınlanmama olayı oluyor. laf gume gıdıyor. bunu eltımde yapıyor kendı anlatıyor dınlıyorum benı kaale almıyor. bu hususta ne yapabılırım?
 
sağol canım guzel fıkırlerın ıcın. kendı kendıme konuşmaktan bıle utanırım bazen. ama bu kıtap işi mukemmel bır fıkır gıbı gorunuyor.. bıde su var karsı taraf bıse anlatyıor dıyelım ben dınlıyorum ınsan gıbı , ama ben anlatınca tınlanmama olayı oluyor. laf gume gıdıyor. bunu eltımde yapıyor kendı anlatıyor dınlıyorum benı kaale almıyor. bu hususta ne yapabılırım?

sen dinliyomuş gibi yap, hatta anlattığına yorum bile katma, hıımmm öylemi falan de. ayrıca sen hiç bişi anlatma, sen anlatmadıkça bişiler paylaşmadıkca daha değerli daha kıymetli olursun bi dene bakalım ne olacak. söylediklerini kale almıyorum, benim söyleyeceklerimde seni aşar manası çıkart hehehe :)
 
Valla şuan imkanım olsa maddi yönden hiç düşünmez ayda birkez giderdim psikoloğa.Nasıl biyeriniz ağrıdığında doktora gidiyorsak,konuşmak bişiler paylaşmak içinde bunun eğitimini almış birine gitmek kadar doğal bişi olamaz heralde.

Onun yanında konuşamam diye düşünme o adamlar seni rahatlatmak için bu işi yapıyorlar zaten.Seni çözerler sen bile anlamazsın ne olduğunu emin ol.

Bunda yanlış anlaşılacak yada çekinilecek bişi yok tatlım.Hastalandığında doktora gitme ihtiyacı duyuyorsan neden rahatlamak istediğinde psikoloğa gitme ihtiyacı duymayasın ki..


Devlet hastahanelerinde de var artık eskiden yoktu ssklıyım bende devlet hastahanesine giderim karar verirsem...
 
bunu başka yöntemlerle atlatmayı denedin mi hiç? sanki biraz özgüvenini kaybetmiş gibisin. bol bol kitap oku, sosyal ortamlara gir. sonuçta sen söylemedikçe insanlar içini okuyamaz. güçlü gözük, öyleymiş gibi davranki insanlarda seni öyle sansın.

benimde konuşurken sesim kısılırdı zaman zaman, sonra insanları önemsememeye başladım. onları gözlemledikçe benden bi farkları olmadığını, hatta artıdan çok eksilerinin olduğunu gördüm. biraz bencil ol, küçümse onları ne olacak. senin ruh sağlığın bozulacağına onların ki bozulsun :p

Ortamlara sürekli giremiyorum arada sırada ama kendimi pasif hissediyorum, sessiz kalıyorum..Güçlü gözükmeye çalışıyorum tabiki elimin titremesini hissettirmedim kimseye...İnsanların kendimden üstün görüyorum heralde ama elimde değil değişemiyorum...:KK43:
 
bende öle sanırsam. galıba karsı taraftan alacagımız tepkıden oturu yada onlara kendımızı ıfade edemeycegımızı dusundugumuz ıcın konuşup bıseyler paylaşamıyoruz kalabalık arasında. pekı annenle babanla muhabbetın nasıl? sadece dısardakılerle mı oyle?

Ailemle konuşurken rahatım ama onlara karşıda bazen istediğim gibi uzun cümle kuramıyorum...Mesela uzun bir konu anlatırken zorlanan biriyim...
 
canım bak sen ne yap biliyo musun, ya bi kısa kitap al, yada netten bi makale aç, kimse yokken sesli sesli oku. en iyi alıştırma bu dur. bir, iki hafta böyle yap farkı hissedersin zaten. evde koludor uzunsa hem yürü hemde sesli sesli kendinle konuş. baştan sona o gün neler yaptığını anlat mesala kendine. sesin açılsın, yürüyüşlede kan akışın hızlanır. baktın geçmiyo son çare gidersin doktora ama bence gerek yok. netten araştır biraz, kendi kendide çözebilirisn bu durumu.

bak birde eşinin ailesi ne derse desin sus, ama gelince derdini eşine anlat o bi çare bulsun. sonuçta onun seni koruması gerekir kendi ailesinden. ama bulmak istemez onlardan yana cephe alırsa işte o zaman sen de kendini koru..

Bunu bende yapmak isterdim ama evde böyle bir ortam yok..Diksiyon kursları işe yarar mı sizce ? Psikolog mu diksiyon kursumu ?:)
 
bence cekınmeden gıtmelısın nasıl bıyerımız agrıdıgında saglıgımız ıcın doktora gıdıyorsak bır sıkıntımız oldugundada psıkologa gıtmek en mantıklısı..... bahsettıgın sıkıntılarınada yardımcı olabılır senın daha sosyal ve kendıne guvenı olan bırı olmanı saglayabılır...

Haklısınız daha önce hiç gitmediğim için ne kadar yararı olur bilmiyorum açıkcası...
 
Bazı arkadaşların konusunda da yazmıştım ben insanlarla konuşurken kendimi iyi ifade edemiyorum çekingen bir tipim..İnsanlarla konuşurken rahat olamıyorum ve uzun cümle kuramıyorum...Kafamda söylemek istediğim şeyler oluyor ama toparlayıp karşı tarafa aktaramıyorum...Canımı sıkıyor bu durum :KK43: Bide kalabalık ortamlarda çay ya da küçük bardaklarla bir şey içerken elim titremeye başladı(geçen yaz oluştu o sıra işe girmiştim orada sıkıntı yaşadım ondan sonra oldu sonra çıktım tabi)...Bu dahada kötü bir durum oldu benim için...psikologa gitmek istiyorum ama bu cümleleri bile toparlayamam heyecanlanırım ya da tanıdık olur psikologa girerken görür farklı şeyler düşünür diye çekiniyorum... :KK50: Yakın arkadaşlarıma bile bahsetmek istemiyorum çünkü onlarla giriyoruz kalabalık ortamlara kalabalık dediğimde 4 5 kişiden ibaret


hiç bekleme git psikoloğa.Artık tarz düşünceler eskidi.Bunun alıştırma yapmayla diksiyon kursuyla bir alakası yok.Bende gittim diksiyon için hiçbir işine yaramaz senin.:KK34:
 
Canım bu kendine güven işi ha deyince olmuyor zamanla.Sen önce rahat ol.Bende eskiden kendimi rahat ifade edemediğimi düşünüyordum,insanlara laf söylemeye çekiniyordum baktım ki insanlar çekinmeden konuşuyorlar fikirlerini açık açık söylüyorlar bende de cevher varmış herhalde şimdi o kadar rahat konuşuyorum ki. :KK14: Tabi yerine göre.Bence sen bol bol kitap oku canım inan çok işe yarıyor :KK42:
 
Hmmm, sanırım liseye gidiyordum annem tuttu elimden, sağlık ocağının psikoloğuna götürdü.Bende de hiperaktivite tarzı bişi var odaklanma problemi yaşıyordum bir de öfke kontrolünde sorun.Sıra beklerken kaçtım ben resmen.Öyle tedirgin oldum ki, semt de asortik bir semt millet dedikoduya hazır bomba.Valla sanki bekleme salonunda herkes bana bakıyor,içeri girdiğim anda dedikoduya başlayacaklar, anneme "aa nesi var" diye soracaklar diye düşündüm.Sonra da annem bir ara yanımdan kalktığında dışarı çıkıp uzaklaştım.Hey allahım ya tam ergen triplerindeydim:KK52:anneciğim de çıktı dışarı peşimden çağırıyo beni, daha da rezil olmuşum ama kafa basmıyor ki...

Sonra ben kendim kalktım psikoloğa gitmeye başladım, ilk başlarda anlatırken afalladım falan, neticede garip gelebilir başta.Kadın geçiyor karşna anlat diyor, "neyi, nasıl" derken hönk diye kalıyon(benimki cins bişiydi aslında ondan da olabilir)Sonra ben açıldım anlat da anlat, susturabilene aşkolsun:KK52:Sonra da sıkıldım, bıraktım.Sanırım açılmaya ihtiyacım vardı, açılınca da gerek kalmadı.

Korkma canım, ne insanlar var bak okulumdan örnek vereyim.Adam yüksek mühendis ama insanlarla iletişimi hede hödöden öteye geçemiyor.Ben de heyecanlanınca saçmalarım, kızarırım falan, çözümü de hiç bozuntuya vermeyip kendimle dalga geçmekte buluyorum,her zaman olmasa da.Başta zor tabi ama zamanla rahatlatırsın kendini, iyi bir psikolog yardımcı olacaktır sana.Ayrıca adamın işi bu zaten, sen heyecanlandın diye nasıl yanlış bir şey düşünecek ki?
 
Bunu bende yapmak isterdim ama evde böyle bir ortam yok..Diksiyon kursları işe yarar mı sizce ? Psikolog mu diksiyon kursumu ?:)

Haklısınız daha önce hiç gitmediğim için ne kadar yararı olur bilmiyorum açıkcası...

İkisine de git, çok sorunun olmasa bile diksiyonunu daha da düzeltmen senin açından çok faydalı.

Ayrıca Psikolog sana hayatın sırrını vermese bile karşında seni dinlemeye hazır biri olacak, geç karşısına anlat, saçmala, kendin ol.Bu zamanla kendinle barışmanı sağlar.İletişim kurman rahatlaşır.
 
İnsanları gereğinden fazla önemsiyorsunuz anladığım kadarıyla...
Sürekli hata yapacağınız, yanlış anlaşılacağınız tedirginliğiyle konuşamıyor, hatta aklınızda cümleler varken bile onları dile getiremiyorsunuz...
Ben de böyleydim...Çekinirdim, kendimi ifade edemem, yanlış konuşurum diye gerçekten konuşabilecekken, hatta bir çok insandan daha iyi ifade edebilecekken kendimi, bir bakıyordum yutkunmuşum,, ohoo konu bile değişmiş :-)
Sesim titrerdi konuşacağım zaman..
Hatta kuran toplantıları olur, ben de öyle ortamlarda Kuran'dan bir sure okumak isterdim ama yarısında bir yerde sesim tamamen gitmiş olurdu... Yüzüm kızarırdı vs.

Nasıl hallettim?
Bi dönem farkettim ki insanlar öyle boş konuşuyorlar, laga luga yapıyorlar kendilerini önemli görüyorlar ki... aslında hiç de öyle olmadıklarını anladım....Kuran toplantılarına gidiyordum diyorum ya, işte orada ben herkesin mükemmel okuduğuna nasıl inandırdıysam kendimi, bi farkettim ki insanlar bir çok yerde benim yapmayacağım yanlışları yapıyorlar...Gayette rahatlar..
Savaş haline olmadım bu durumla.. Oluruna bıraktım...(Farketmiştim ama, bu en önemli nokta)
Yapım gereği insanları dinlemeyi çok severim.. Dertlerine çözümler üretmeyi, üretemeyeceksem bile sadece dinleyip karşımdakinin rahatlamasını sağlamak beni mutlu ederdi... Hala da öyle..
Ama benim de konuşacaklarım vardı ve ben konuşmaya başlayınca, sözümün bir yerinde konuyu kendisine çeviren insanlarla doluydu etrafım... Zamanla "bi dakika sözüm bitmedi!" mesajını vermeyi öğrendim..
Rahatlattım kendimi içten içe.. Beni üzen, önemsenmediğimi hissettiren insanlara dur bakalım! demeyi öğrendim...
Zamanla inanmayacaksın ama (çalışıyordum bir dönem) işim gereği büyük kalabalıklar karşısında eğitimler verdim :) Karşımda hiç kimsenin olmadığı telkiniyle, sanki kendi kendime konuşuyor anlatıyormuşum gibi... öyle rahattım..

Hata yaptığında, herkesten önce "yaa iki kelimeyi bir araya getirebilsem neler anlatıcam" de ve herkesten önce kendine gül :)
Devam et anlatmaya kaldığın yerden...
Bu durumu büyük sorunmuş gibi görme..
Gözünde küçücük hale getir..
Ben ne kadar mükemmel varlığım ki bu küçücük sorunu mu halledemeyeceğim de...
İnan bana başarabilirsin..

Ayrıca, Psikologa gitmek istiyorsan bundan çekinmemelisin...
Zaten sorununu anlayacak ve ona göre davranacaktır..
Ancak bu konuda da yapman gereken iyi bir araştırma ile "doğru" kapıyı çalmak olmalı...
 
Ellerinize sağlık kızlar ne kadar güzel örnekler vermişsiniz ...İşe nereden başlayacağımı şaşırdım :)
 
X