- 26 Şubat 2012
- 214
- 46
- 118
Eveet nerden başlasam bilemiyorum arkadaşlar. Ben 11 aylık evliyim. Eşim öğretmen 2012 şubatta Şanlıurfa'ya atandı ağustosta da biz evlendik. Ve 10 ay Şanlıurfa'da kaldık. Ben orda ailemi özlüyorum uzaktayım evi sevmiyorum diye çok kafaya taktım bu 10 ayı zor geçti gerçekten. Ama aslında orda mutluymuşum ben...
Gelgelim yaz geldi okul tatil oldu bizde eş durumundan tayin isticez diye memlekete geldik eşyayı evi dağıttık. Ailemde burda kayınvalidemlerde. Tabi şuan ev yok bark yok kapısını kapatıp oturabilecek. Bi orda bi burdayım. Atama belli olana kadar ev tutamıyoruz nolur nolmaz diye.
Ben tabi babamın evini istiyorum daha rahat ediyorum. Eşim bizde kalmak istemiyo. Ben hep onlarda kalıyım istiyo. İşe girdim çalışıyorum bi oraya git bi buraya git herşeyim her yerde benim için çok zor. Ve kayınvalidem üstün derecede kirli. Bir ay orda kaldım bi kere tuvaleti temizlediğini görmedim. Bende bi iki kere yaptım baktım pislik içinde tuvalet görüyo bi fırça değdirmiyo, bende bıraktım. Onların pisliğini mi temizlicem ben. Havlulara dokunamıyorum afedersiniz sümük hep.. Kapı kollarına dokunamıyorum. Yere yalınayak basamıyorum. Teflon tencereleri artık çizilmekten bembeyaz olmuş yemek yiyemiyorum Allahım çıldırmak üzereyim çinko kapları atmış hep diplerinin siyahı çıkmış kanser edecek herkesi söyledim kaç kere at şunları çok zararlı diye. Çöp gibi evi. Benim annemin evi mis ya, mis kokar canım annem benim...
Eşimle zaten birbirimizi bi kaşık suda boğabiliriz şu dönemde. En ufak bir kıvılcımdan büyük yangınlar çıkabilir her an.
Kayınvalidemi kayınbabamı sevmiyorum işte. Sevemiyorum. O kadar tuhaf insanlar ki benim ailemle çok farklılar kültür farkı hat safhada. Ayıp utanma bilmiyolar. Kaynım zaten terbiyesizin teki. Babamla tartıştı bi kere dinle ilgili bi konu yüzünden bağırdı babama, bende ona güzel bir laf soktum şuan konuşmuyoruz suratına bile bakmıyorum. Tabi eşim üzülüyo bu duruma ama kardeşim terbiyesizlik yaptı da demiyo bende ona sinirleniyorum.
Kayınbabam çok yapışık bulaş bulaş bi insan bana sarılıp duruyo hiç hoşlanmıyorum bu hareketlerinden. Anneme bile el kol şakası yapıyo.
Yalan söylüyolar gözümün içine baka baka ama namaz kılıyolar nasıl bir iş bu?
Of kızlar çok soğudum eskiden çok severdim ama evlendikten sonra herşey bambaşka oluyomuş gerçekten. Annem babam o kadar mutsuz ki bunu o kadar iyi biliyorum ki ama ben üzülmeyim diye seslerini çıkarmıyolar. Babam bazen beni bu insanlarla niye muhatap ettin diye bakıyo gibi. Çok üzülüyorum.
Eşime karşı da bi soğukluk hissetmeye başladım. O da onlara benzedi çünkü buraya gelince. Kafa yapısı onlarınkine döndü resmen artık dolduruyolar mıdır bilmem bana karşı. Boşansam hayatıma devam edebilir miyim diye düşünüyorum bazen. Sonra saçmalama diyorum hele bir evin barkın olsun kapını kapat, geçecek hepsi diyorum.
Keşke bu yıl evlenseydim keşke atama olduktan sonra. keşke... Ama bi faydası yok artık. Hiç bişey hayal ettiğim gibi olmadı hayatımda ne nişanım ne düğünüm hepsi burnumdan geldi. Ama buna da şükür demekten başka çarem yok.
Bi an önce başımı sokacak benim diyeceğim bi evim olsun başka bişey istemiyorum...
Gelgelim yaz geldi okul tatil oldu bizde eş durumundan tayin isticez diye memlekete geldik eşyayı evi dağıttık. Ailemde burda kayınvalidemlerde. Tabi şuan ev yok bark yok kapısını kapatıp oturabilecek. Bi orda bi burdayım. Atama belli olana kadar ev tutamıyoruz nolur nolmaz diye.
Ben tabi babamın evini istiyorum daha rahat ediyorum. Eşim bizde kalmak istemiyo. Ben hep onlarda kalıyım istiyo. İşe girdim çalışıyorum bi oraya git bi buraya git herşeyim her yerde benim için çok zor. Ve kayınvalidem üstün derecede kirli. Bir ay orda kaldım bi kere tuvaleti temizlediğini görmedim. Bende bi iki kere yaptım baktım pislik içinde tuvalet görüyo bi fırça değdirmiyo, bende bıraktım. Onların pisliğini mi temizlicem ben. Havlulara dokunamıyorum afedersiniz sümük hep.. Kapı kollarına dokunamıyorum. Yere yalınayak basamıyorum. Teflon tencereleri artık çizilmekten bembeyaz olmuş yemek yiyemiyorum Allahım çıldırmak üzereyim çinko kapları atmış hep diplerinin siyahı çıkmış kanser edecek herkesi söyledim kaç kere at şunları çok zararlı diye. Çöp gibi evi. Benim annemin evi mis ya, mis kokar canım annem benim...
Eşimle zaten birbirimizi bi kaşık suda boğabiliriz şu dönemde. En ufak bir kıvılcımdan büyük yangınlar çıkabilir her an.
Kayınvalidemi kayınbabamı sevmiyorum işte. Sevemiyorum. O kadar tuhaf insanlar ki benim ailemle çok farklılar kültür farkı hat safhada. Ayıp utanma bilmiyolar. Kaynım zaten terbiyesizin teki. Babamla tartıştı bi kere dinle ilgili bi konu yüzünden bağırdı babama, bende ona güzel bir laf soktum şuan konuşmuyoruz suratına bile bakmıyorum. Tabi eşim üzülüyo bu duruma ama kardeşim terbiyesizlik yaptı da demiyo bende ona sinirleniyorum.
Kayınbabam çok yapışık bulaş bulaş bi insan bana sarılıp duruyo hiç hoşlanmıyorum bu hareketlerinden. Anneme bile el kol şakası yapıyo.
Yalan söylüyolar gözümün içine baka baka ama namaz kılıyolar nasıl bir iş bu?
Of kızlar çok soğudum eskiden çok severdim ama evlendikten sonra herşey bambaşka oluyomuş gerçekten. Annem babam o kadar mutsuz ki bunu o kadar iyi biliyorum ki ama ben üzülmeyim diye seslerini çıkarmıyolar. Babam bazen beni bu insanlarla niye muhatap ettin diye bakıyo gibi. Çok üzülüyorum.
Eşime karşı da bi soğukluk hissetmeye başladım. O da onlara benzedi çünkü buraya gelince. Kafa yapısı onlarınkine döndü resmen artık dolduruyolar mıdır bilmem bana karşı. Boşansam hayatıma devam edebilir miyim diye düşünüyorum bazen. Sonra saçmalama diyorum hele bir evin barkın olsun kapını kapat, geçecek hepsi diyorum.
Keşke bu yıl evlenseydim keşke atama olduktan sonra. keşke... Ama bi faydası yok artık. Hiç bişey hayal ettiğim gibi olmadı hayatımda ne nişanım ne düğünüm hepsi burnumdan geldi. Ama buna da şükür demekten başka çarem yok.
Bi an önce başımı sokacak benim diyeceğim bi evim olsun başka bişey istemiyorum...