Psikolojik olarak rahatsız olmak

Cizirti .!.:

Geçmiş olsun. Tanıdığım bipolar insanlar genelde bi şeyler üreterek daha dengeli bi hayat sürüyor, gözlemim bu şekilde yani. Mesela bi arkadaşım şiir/öykü yazıyor, karikatür çiziyor. Bi başka arkadaş bağlama çalıyor. Genel olarak edebi yönleri gelişmiş oluyor sanki, tesadüf mü gerçekten mi böyle bilemiyorum. Okumaya, yazmaya verebilirsiniz kendinizi. Bi de aynı yerde sayıyorum demeyin bence, mutlaka ilerlemeler kaydetmişsinizdir, ara ara ataklarınızın olması çok normal.

Genişletmek için tıkla...

Cizirti .!.:

Bi de babanızın vefatı sizin için çok sarsıcı olmuştur. Kendinize yüklenmeyin. Bununla yaşamayı bi şekilde öğrenmekten başka çare yok. Sevgilinizi kırmamaya çalışın. İçinize kapanmak istiyorsanız kendinizi ona ifade edin ve zaman isteyin.

Genişletmek için tıkla...

zelihanurrr .!.:

Buraya içimi dökmek istiyorum biraz hassas bir konu açmak için ama siz büyüklerden tasviye ve yön almak istiyorum. Bipolar bozukluğu olan biriyim, babamda da vardı ve kendisi iki sene önce bir atak anında intihar edip vefat etti. Daha önce uzak ilişkim olduğuna dair bir kaç konu açmıştım sevgilim gerçekten adam gibi biri ve bana çok destek oluyor sorun şu ki ben nerdeyse 8 yıldır psikolojik destek almama rağmen hiç bir yol kat edememiş gibiyim sevgilimi kırıyorum ve üzüyorum ve bunu inanın yapmak istemiyorum gerektiği yerde hastane de yatıp da tedavi olurım sorun değil üniversite bırakıyorum ve başka bölüme gidicem bu sene yaşım itibariyle aşırı geç kalmış hissediyorum aşırı kaygılı ve korkuyorum sizce daha iyi olmak için daha ne yapmam gerekiyor küçük dahi olsa söyleyebileceğiniz her öneriye açığım birazcık babama karşı aslında bu öfkem her kızın istediği baba kız ilişkisi vardı çünkü beni bırakıp gittiği için çevremde herkes tarafından terk edilecek gibi hissediyorum ve onlar gitmesin diye gururumu bir kenara bırakıyorum acıyorum kendime

Genişletmek için tıkla...

Aysenimi .!.:

İlaçlar işe yaramıyor mu yani?

Genişletmek için tıkla...

zelihanurrr .!.:

Buraya içimi dökmek istiyorum biraz hassas bir konu açmak için ama siz büyüklerden tasviye ve yön almak istiyorum. Bipolar bozukluğu olan biriyim, babamda da vardı ve kendisi iki sene önce bir atak anında intihar edip vefat etti. Daha önce uzak ilişkim olduğuna dair bir kaç konu açmıştım sevgilim gerçekten adam gibi biri ve bana çok destek oluyor sorun şu ki ben nerdeyse 8 yıldır psikolojik destek almama rağmen hiç bir yol kat edememiş gibiyim sevgilimi kırıyorum ve üzüyorum ve bunu inanın yapmak istemiyorum gerektiği yerde hastane de yatıp da tedavi olurım sorun değil üniversite bırakıyorum ve başka bölüme gidicem bu sene yaşım itibariyle aşırı geç kalmış hissediyorum aşırı kaygılı ve korkuyorum sizce daha iyi olmak için daha ne yapmam gerekiyor küçük dahi olsa söyleyebileceğiniz her öneriye açığım birazcık babama karşı aslında bu öfkem her kızın istediği baba kız ilişkisi vardı çünkü beni bırakıp gittiği için çevremde herkes tarafından terk edilecek gibi hissediyorum ve onlar gitmesin diye gururumu bir kenara bırakıyorum acıyorum kendime

Genişletmek için tıkla...

MaryShelley .!.:

Psikolojik destek demiş bence psikiyatrist desteği almıyor.

Genişletmek için tıkla...

Jinora .!.:

İlacı kullansanız da sık sık dozajı ve ilacın uygunluğu konusunda doktorların izlemesi lazım. Önemli bir durum yaşamışsınız. Bu durumda da ilgilenmeleri lazım sizinle. Terapiyle destek lazım. Kendinize çok yüklenmeyin. Şunu yapamadım, sevgilimi üzdüm vs. Hastalığınız var diye hep haksız değilsiniz. Uzun mesafe ilişkisi zor zaten. Babanızın yaptığı şeyin sizinle ilgisi yoktu. Baba diye yetişkin kızından sorumlu değil artık. Eminim çok zordur, özlüyorsunuzdur. Ama her kaybımda daha bi kendim oldum, kendimi, neler yapabileceğimi daha iyi anladım. Sadece kendiniz varsınız aslında. Kendinize dönüp ne seviyorum, ne yaparsam mutluyum, hatta idare ediyorum o şeyle, durumla diyin. Herkesin hobisi, çok sevdiği şeyleri olmak zorunda değil. Mükemmel değilsiniz. Olmayacaksınız. Ama kendi kendinize idare edip hayatınızı devam ettirip başka canlıları mutlu edebilirsiniz. Hayvan, insan. Güzel müzikler var. Yemekler var. Aşk var. Vücudunuz hala işlevdeyken yaşayın. Yaşadıkça hormonlar doğru tepkileri verecekler. Korkmayın. Çoğunu kendime yazdım sanırım. Umarım siz de nasiplenirsiniz yazdıklarımdan. Ben deniyorum.

Genişletmek için tıkla...

MaryShelley .!.:

Merhaba, tanı almışsınız ve ilaçları kullandığınız zaman normal/normale yakın olmanız gerekiyor.
Evlenmek istediğiniz kişi durumdan haberdar mı? Çünkü psikolojik rahatsızlıklar büyük ölçüde çocuklarımıza geçiyor.
Bunun bilincinde mi karşı taraf bu çok önemli.
Diğer konularda ilaclari düzenli kullanmak terapi almak ve psikolojik destek kitaplarına başvurmak dışında yapabileceğiniz bir şey yok. Ama ilac içmeden asla yol alamazsınız.

Genişletmek için tıkla...

zelihanurrr .!.:

Kendisinin haberi var ve çoğu zaman bana yaklaşımına dikkat ediyor ve ilaçsız bir gün bile geçiremem

Genişletmek için tıkla...