Psikolojik olarak rahatsız olmak

zelihanurrr

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
22 Nisan 2024
35
19
3
25
Buraya içimi dökmek istiyorum biraz hassas bir konu açmak için ama siz büyüklerden tasviye ve yön almak istiyorum. Bipolar bozukluğu olan biriyim, babamda da vardı ve kendisi iki sene önce bir atak anında intihar edip vefat etti. Daha önce uzak ilişkim olduğuna dair bir kaç konu açmıştım sevgilim gerçekten adam gibi biri ve bana çok destek oluyor sorun şu ki ben nerdeyse 8 yıldır psikolojik destek almama rağmen hiç bir yol kat edememiş gibiyim sevgilimi kırıyorum ve üzüyorum ve bunu inanın yapmak istemiyorum gerektiği yerde hastane de yatıp da tedavi olurım sorun değil üniversite bırakıyorum ve başka bölüme gidicem bu sene yaşım itibariyle aşırı geç kalmış hissediyorum aşırı kaygılı ve korkuyorum sizce daha iyi olmak için daha ne yapmam gerekiyor küçük dahi olsa söyleyebileceğiniz her öneriye açığım birazcık babama karşı aslında bu öfkem her kızın istediği baba kız ilişkisi vardı çünkü beni bırakıp gittiği için çevremde herkes tarafından terk edilecek gibi hissediyorum ve onlar gitmesin diye gururumu bir kenara bırakıyorum acıyorum kendime
 
Geçmiş olsun. Tanıdığım bipolar insanlar genelde bi şeyler üreterek daha dengeli bi hayat sürüyor, gözlemim bu şekilde yani. Mesela bi arkadaşım şiir/öykü yazıyor, karikatür çiziyor. Bi başka arkadaş bağlama çalıyor. Genel olarak edebi yönleri gelişmiş oluyor sanki, tesadüf mü gerçekten mi böyle bilemiyorum. Okumaya, yazmaya verebilirsiniz kendinizi. Bi de aynı yerde sayıyorum demeyin bence, mutlaka ilerlemeler kaydetmişsinizdir, ara ara ataklarınızın olması çok normal.
 
Geçmiş olsun. Tanıdığım bipolar insanlar genelde bi şeyler üreterek daha dengeli bi hayat sürüyor, gözlemim bu şekilde yani. Mesela bi arkadaşım şiir/öykü yazıyor, karikatür çiziyor. Bi başka arkadaş bağlama çalıyor. Genel olarak edebi yönleri gelişmiş oluyor sanki, tesadüf mü gerçekten mi böyle bilemiyorum. Okumaya, yazmaya verebilirsiniz kendinizi. Bi de aynı yerde sayıyorum demeyin bence, mutlaka ilerlemeler kaydetmişsinizdir, ara ara ataklarınızın olması çok normal.
Genelde her zaman yazarım ben de içimi öyle dökebiliyorum sadece çok ama çok yoruldum böyle olmaktan hasta gibi hissediyorum sadece
 
Bi de babanızın vefatı sizin için çok sarsıcı olmuştur. Kendinize yüklenmeyin. Bununla yaşamayı bi şekilde öğrenmekten başka çare yok. Sevgilinizi kırmamaya çalışın. İçinize kapanmak istiyorsanız kendinizi ona ifade edin ve zaman isteyin.
 
Bi de babanızın vefatı sizin için çok sarsıcı olmuştur. Kendinize yüklenmeyin. Bununla yaşamayı bi şekilde öğrenmekten başka çare yok. Sevgilinizi kırmamaya çalışın. İçinize kapanmak istiyorsanız kendinizi ona ifade edin ve zaman isteyin.
Anladım çok teşekkür ederim zaman ayırıp yazdığınkz için
 
Merhaba benim babam ve kardeşim de bipolar ve ikisinin bu hastalığı idare etme biçimi çok farklı
Babam çalışkan, hep bir şeylere merakı olan boş boş oturup kara kara düşünmeden tedavi olan biri, insanlarla ilişkileri de iyi
Kardeşim tedavi olmuyor, çalışmıyor, hobisi de yok, şunu yap işe gir desek kırıp döküyor heryeri, insanlarla ilişkisi de çok iyi değil
Şimdi bence konu burda bipolar olmak değil, hayatını nasıl yönetmeyi seçtiğin
Ben hastayım aman onu yapmayım bunu yapmayım evde oturup kime ne yaptım düşüneyim demeyin, bu tüm insanlar için geçerli her zaman ilgi alanınız olacak, dertler sıkıntılar tüm insanlar için var, o sıkıntı anında size herşeyi unutturucak bir hobiniz olsun…
İnsanlara onu yaptım bunu yaptım kırdım derken, gerçekten düşünün belki de çok önemli şeyler değildir, bipolar olmayanlar da insanları kırıyor, empati yapın bol bol, bu bana yapılsa ne hissederdim diyin o zaman daha kolay karar verirsiniz kırıcı olup olmadığınıza
 
Yukarıda arkadaş yazmış aslında nasıl yönettiğinizle alakalı bence de çok doğru. Tedavi işe yaramıyor gibi hissediyorsanız başka tedavi yöntemleri deneyebilirsin başka doktorlara görünebilirsiniz.
 
Buraya içimi dökmek istiyorum biraz hassas bir konu açmak için ama siz büyüklerden tasviye ve yön almak istiyorum. Bipolar bozukluğu olan biriyim, babamda da vardı ve kendisi iki sene önce bir atak anında intihar edip vefat etti. Daha önce uzak ilişkim olduğuna dair bir kaç konu açmıştım sevgilim gerçekten adam gibi biri ve bana çok destek oluyor sorun şu ki ben nerdeyse 8 yıldır psikolojik destek almama rağmen hiç bir yol kat edememiş gibiyim sevgilimi kırıyorum ve üzüyorum ve bunu inanın yapmak istemiyorum gerektiği yerde hastane de yatıp da tedavi olurım sorun değil üniversite bırakıyorum ve başka bölüme gidicem bu sene yaşım itibariyle aşırı geç kalmış hissediyorum aşırı kaygılı ve korkuyorum sizce daha iyi olmak için daha ne yapmam gerekiyor küçük dahi olsa söyleyebileceğiniz her öneriye açığım birazcık babama karşı aslında bu öfkem her kızın istediği baba kız ilişkisi vardı çünkü beni bırakıp gittiği için çevremde herkes tarafından terk edilecek gibi hissediyorum ve onlar gitmesin diye gururumu bir kenara bırakıyorum acıyorum kendime
İlaçlar işe yaramıyor mu yani?
 
Merhaba, tanı almışsınız ve ilaçları kullandığınız zaman normal/normale yakın olmanız gerekiyor.
Evlenmek istediğiniz kişi durumdan haberdar mı? Çünkü psikolojik rahatsızlıklar büyük ölçüde çocuklarımıza geçiyor.
Bunun bilincinde mi karşı taraf bu çok önemli.
Diğer konularda ilaclari düzenli kullanmak terapi almak ve psikolojik destek kitaplarına başvurmak dışında yapabileceğiniz bir şey yok. Ama ilac içmeden asla yol alamazsınız.
 
Buraya içimi dökmek istiyorum biraz hassas bir konu açmak için ama siz büyüklerden tasviye ve yön almak istiyorum. Bipolar bozukluğu olan biriyim, babamda da vardı ve kendisi iki sene önce bir atak anında intihar edip vefat etti. Daha önce uzak ilişkim olduğuna dair bir kaç konu açmıştım sevgilim gerçekten adam gibi biri ve bana çok destek oluyor sorun şu ki ben nerdeyse 8 yıldır psikolojik destek almama rağmen hiç bir yol kat edememiş gibiyim sevgilimi kırıyorum ve üzüyorum ve bunu inanın yapmak istemiyorum gerektiği yerde hastane de yatıp da tedavi olurım sorun değil üniversite bırakıyorum ve başka bölüme gidicem bu sene yaşım itibariyle aşırı geç kalmış hissediyorum aşırı kaygılı ve korkuyorum sizce daha iyi olmak için daha ne yapmam gerekiyor küçük dahi olsa söyleyebileceğiniz her öneriye açığım birazcık babama karşı aslında bu öfkem her kızın istediği baba kız ilişkisi vardı çünkü beni bırakıp gittiği için çevremde herkes tarafından terk edilecek gibi hissediyorum ve onlar gitmesin diye gururumu bir kenara bırakıyorum acıyorum kendime
İlacı kullansanız da sık sık dozajı ve ilacın uygunluğu konusunda doktorların izlemesi lazım. Önemli bir durum yaşamışsınız. Bu durumda da ilgilenmeleri lazım sizinle. Terapiyle destek lazım. Kendinize çok yüklenmeyin. Şunu yapamadım, sevgilimi üzdüm vs. Hastalığınız var diye hep haksız değilsiniz. Uzun mesafe ilişkisi zor zaten. Babanızın yaptığı şeyin sizinle ilgisi yoktu. Baba diye yetişkin kızından sorumlu değil artık. Eminim çok zordur, özlüyorsunuzdur. Ama her kaybımda daha bi kendim oldum, kendimi, neler yapabileceğimi daha iyi anladım. Sadece kendiniz varsınız aslında. Kendinize dönüp ne seviyorum, ne yaparsam mutluyum, hatta idare ediyorum o şeyle, durumla diyin. Herkesin hobisi, çok sevdiği şeyleri olmak zorunda değil. Mükemmel değilsiniz. Olmayacaksınız. Ama kendi kendinize idare edip hayatınızı devam ettirip başka canlıları mutlu edebilirsiniz. Hayvan, insan. Güzel müzikler var. Yemekler var. Aşk var. Vücudunuz hala işlevdeyken yaşayın. Yaşadıkça hormonlar doğru tepkileri verecekler. Korkmayın. Çoğunu kendime yazdım sanırım. Umarım siz de nasiplenirsiniz yazdıklarımdan. Ben deniyorum.
 
Burada yazmayı unuttum bazı manipülasyonlara karşı dikkatli olun ve ben 35 yaşımda bunları anca anlayabildim
Bazı kişiler babama sen zaten hastasın tamam git ilacını iç dediler haklı olduğu konularda, güya babam hastaymış da ondan böyleymiş kendileri hep haklıymış gibi, bipolar olan kişinin zekasında sorun yok hatta pek çoğu diğer insanlardan daha zeki,yaşınız genç ve insanlar kim olursa olsun çok zalimleşiyor bazen. Sizi biri yargılarsa yıkılmayın dağılmayın, unutmayın ki diğer insanlar mükemmel değil belki tanı bile konmamış rahatsızlıkları var belki de narsistler.
Enerjinizi hobilere kültüre yeteneklerinize harcayın ve bu hayatın tadını çıkarın, kimseyi hayatınızda odak noktası yapmayın
Allah şifa versin
 
İlacı kullansanız da sık sık dozajı ve ilacın uygunluğu konusunda doktorların izlemesi lazım. Önemli bir durum yaşamışsınız. Bu durumda da ilgilenmeleri lazım sizinle. Terapiyle destek lazım. Kendinize çok yüklenmeyin. Şunu yapamadım, sevgilimi üzdüm vs. Hastalığınız var diye hep haksız değilsiniz. Uzun mesafe ilişkisi zor zaten. Babanızın yaptığı şeyin sizinle ilgisi yoktu. Baba diye yetişkin kızından sorumlu değil artık. Eminim çok zordur, özlüyorsunuzdur. Ama her kaybımda daha bi kendim oldum, kendimi, neler yapabileceğimi daha iyi anladım. Sadece kendiniz varsınız aslında. Kendinize dönüp ne seviyorum, ne yaparsam mutluyum, hatta idare ediyorum o şeyle, durumla diyin. Herkesin hobisi, çok sevdiği şeyleri olmak zorunda değil. Mükemmel değilsiniz. Olmayacaksınız. Ama kendi kendinize idare edip hayatınızı devam ettirip başka canlıları mutlu edebilirsiniz. Hayvan, insan. Güzel müzikler var. Yemekler var. Aşk var. Vücudunuz hala işlevdeyken yaşayın. Yaşadıkça hormonlar doğru tepkileri verecekler. Korkmayın. Çoğunu kendime yazdım sanırım. Umarım siz de nasiplenirsiniz yazdıklarımdan. Ben deniyorum.
Çok teşekkür ederim 💜
 
  • Beğen
Reactions: Gao
Merhaba, tanı almışsınız ve ilaçları kullandığınız zaman normal/normale yakın olmanız gerekiyor.
Evlenmek istediğiniz kişi durumdan haberdar mı? Çünkü psikolojik rahatsızlıklar büyük ölçüde çocuklarımıza geçiyor.
Bunun bilincinde mi karşı taraf bu çok önemli.
Diğer konularda ilaclari düzenli kullanmak terapi almak ve psikolojik destek kitaplarına başvurmak dışında yapabileceğiniz bir şey yok. Ama ilac içmeden asla yol alamazsınız.
Kendisinin haberi var ve çoğu zaman bana yaklaşımına dikkat ediyor ve ilaçsız bir gün bile geçiremem
 
Back
X