- 11 Temmuz 2016
- 2.052
- 3.512
- 133
- 33
- Konu Sahibi Kalimeeero
-
- #1
Teşekkür ederiz. Umarım diyeceğim ama zor gibi görünüyor..Geçmiş olsun demeye geldim, umarım çabuk atlatacağınız bir dönem olur...
Öyle mi. Genelde pek yardımcı olunması açıkçası. Ya da bir öneride bulunulmadi. Sadece teşhis kondu, iki hafta yatış yapılıp taburcu edildi. Tedaviye devam i in herhangi bir öneri yapılmadı..Hastanedeki psikiatri servislerinin böyle "gündüz klinikleri" var diye biliyorum.
Merhaba kusura bakmayın, hesaba giriş anca yapabildim. Cevabınız için de teşekkür ederim ayrıca. Malesef zorlama ile olamıyor:) biz kendisine öneride bulunuyoruz anlık olarak mantıklı geliyor ama bir süre sonra o mantıklı gelen sozlerimize "siz çok biliyorsunuz" tarzı cevaplar veriyorMerhaba, hatirladim sizi ve kardesinizi hatta sozlukte de baslik vardi.
Kendi isterse sosyallesir gibi dusunuyorum, zorlamayla ters teper mi ki?
Bir kurs bir etkinlik falan gibi seylere katilabilir, tur, gezi ne sever mesela. Resime, yabanci dile, dansa ilgisi var mi?
Isine geri donemedi mi maddi olarakta bu tarz etkinliklere katilmak bir butce gerektiriyor.
Bulundugunuz il-ilce belediyelerinin kurs&etkinliklerine goz atin yakinda universite falan varsa topluluklarina disardan katilim oluyor mu, internetteki gruplarina yazip sorabilirsiniz.
Kardesiniz icin her seyin cok guzel olacagi bir yil olur umarim.
Malesef hastalığın ilk dönemlerinde şizofreni teşhisi konduğu için yanlış tedavi oldu ve yanlış ilaçlar kullandı. Bu yüzden bir türlü atak dönemlerini atlatamadik. Birkaç kez daha kaçtı, aradık bulduk. Bu son hastane macerasında sanırım iyi bir şekilde teşhis konuldu ama erken taburcu edildi. Bir süre daha kalsa belki daha iyi olabilirdi. Yaşadığı şehirde malesef ruh sağlığı merkezi bulunmuyor. Ama dediğiniz dernek ile iletişime geçeceğim. Teşekkür ederimİl veya ilçenizde, "Toplum Ruh Sağlığı Merkezi" var mı?
Bunu araştırarak başlayın, varsa danışın onlar sizi yönlendirecektir.
İyi bir doktor desteği alması önemli, ne kadar çabuk kabul ederse durumu, o kadar çabuk yol almaya başlar.
Engel durumu ne derece, bunun için ölçüm yapacaklardır (Teşhisi ilk aldığı an yanılmıyorsam %40 engel varsayılıyor), şartlarını sorun, haklarından yararlansın (Engelli Kpss, araç alım vb. indirimler, vergi muafiyetleri araştırın), hayatı onun için mümkün olduğunca kolaylaştırın, kendisi de gayretiyle tedavi yoluna girecek-aşacaktır.
Mutlaka bir alana eli-kulağı vb. yatkındır, bir hobi edinsin geliştirebileceği. Müzik ise müzik, resim ise resim, şiirse şiir, düz yazı ise düz yazı, fotoğrafçılıksa fotoğrafçılık; bir amaç-hedef ile tutunsun, silkinsin.
İlk senelerde bilhassa depresyon süreçlerine dikkat edin, gözünüzden ayırmamaya çalışın (Şiddetli yaşamaması için), intihar düşünceleri ile baş etmeyi, içgörü kazandıkça öğrenecek, mani öncesini kendisi tahlil edebilecek.
Bir atasözü var ya hani "Bakarsan bağ olur, bakmazsan dağ olur", en çok bu hastalık için geçerli bir sözdür, "Bipolar Yaşam Derneği" ile iletişime geçebilirseniz, geçin, sorun onların bildiğim kadarı ile bipolar hastaları ile etkinlikler yaptığı oluyordu. Insta üzerinden ya da kendi web sayfalarından bi bakın derim.
Git gide daha kolay olacak, düzenini oturttukça.
Evet, malesef zor ama doktorunun dediği ile hareket ediyoruz. Kendisi arkadaşları ile konuşmasını ve sosyalleşmesi önerdi. Çok geniş bir arkadaş çevresi vardı ama hiç birinile görüşmek istemiyor. Geçmişi silmek istedigini söylüyor. Yeni tanıştığı kişilerin de aptal olduğunu, derin goremediklerini vs söylüyor. Kendisi felsefeye fazlasıyla düşkün... Çok uzun cümleler kuruyor, ve en olmadık yerden olmadık bir anlam çıkarıp üzerine uzun uzun konuştuğu için onunla yeni tanışanlar onu biraz yadirgiyor. İşimiz zor yani ksiaca :/sosyal hayata hemen dönmese olmaz mı?belkide hazır değildir doktorlar ne dedi bu konuda?istemeyen birine birşeyler yaptırmak çok zor belli bir yaştan sonra.
Merhaba, yatış dönemini atlattı. 15 gün hastanede yattı ve taburcu edildi. Bize fiziksel olarak bir zararı yok ama ruh hali sürekli değiştiği için evde birlikte kaldığı anneannem vs bazen rahatsızlığıni unutup serzenişte bulunabiliyor. Onu da anlıyorum tabi. Tabi yoğun atak dönemini ilaçlar sayesinde atlattı ama ruh hali değişimi ve karamsarlık hala devam ediyor... Kendisi zaten sürekli yürüyüş halinde, sanırım kişisel olarak rehabilitasyona giriyor yürüyerek:) ama açıkçası çok bir faydası varmış gibi görünmüyorÖncelikle Allah kolaylık versin. gerçekten çok zor bir durumdur eminim... Yatış evresini atlattı mı? Eğer hala öyle bir ihtimal bulunuyorsa ve yatarak tedavi görmesi süreci hızlandıracaksa, yatmasını öneririm. Size zararı varsa yani.. Ama sadece sosyal fobi şeklindeyse -benim bildiğim devletin böyle bir hizmeti yok- ama araştırılabilir.
Siz ufaktan ufaktan onu sosyalleştirmeye çalışsanız? Ufak yürüyüşler tarzında. Çok kasmadan. Baktınız zorlanıyor vazgeçersiniz. Belki zaman içinde gelişme kateder. Umarım her şey zaman içinde düzelir.
Bipolar... Çevresi için tehlikeli olmasa da kendisi için tehlikeli olacak diye korkuyorum. Çünkü yolda yürürken insnalara dönüp ters ters bakiyor. Ya da hiç tanımadığı insanlara tanisiyorlarmis gibi sıcak davranabiliyor. Malesef ben uzak bir şehirde yaşadığım için bizzat gozlemleyemiyorum. Şu an ilaçlarını kullanmaya devam ediyor ama her an bırakabilir diye korkuyorumDuygu durum bozuklukların içinde binbir çeşit teşhisler var mesela hangisi konuldu? Bunun depresyon çeşitleri var majör, manik vs içsel-dıssal karamsal vs her sey var. Mesela duygu duru bozukluklarında en yaygını bipolardır bunun bi tık üstü şizofreni özellikler alıyor..
Riskli özellikler maalesef ne kadar derecesi seviyesi var onu da bilmiyorum ama sosyal hayata hemen sokmanız çevre açısından tehlikeli olabilir. Biraz bekleyin kendi haline bırakın dinlensin, yanında olun gözlemleyin, inceleyin sosyal hayata yavaş yavaş iyileşince kendiliğinden açılacaktır.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?