Psikolojik Savaş

Kibariyenin Annesi .!.:

bence de depresyondasınız. evliliğiniz muhteşem demiyorum ama annemle babama bakıyorum, sizin anlattıklarınızla hemen hemen aynı durumdalar ama annem tam tersine 40ından sonra çalışma hayatına başladı ve zinde hissetti kendini. şimdi araları daha iyi. çocuklar da büyüdüyse eşinizle tatile çıkın çirft terapisi alın.

Genişletmek için tıkla...

Anneniz ne iş tapmaya başladı 40 tan sonra mesleği var mıydı

Eyoser .!.:

Siz ne yazdıysanız biz ona göre yorumluyoruz. Kavga eder gibi ters türs cevap vermeniz doğru değil. Belki siz kavgacı bir üslupla yazmamış olabilirsiniz ama cevabınız bana öyle geçmedi maalesef. Belki de ben alınganlık yapiyorum. Biz burada üçüncü bir göz olarak, bize verdiğiniz bilgiler sonucunda, sizin göremediğiniz açıları yorumluyoruz. Görmek istemiyorsanız ne desek boş. Kararınızı da vermişsiniz zaten o halde bize sormanızın gereği ne.

Genişletmek için tıkla...

Çok özür dileyerek araya giriyorum ama evet alınganlık yapmışsınız. Kendini son derece nazik bir şekilde açıklamış kadın...

Konu sahibi, keşke sperm bankasından donör bularak yapsaydınız çocukları. Eşinizin bu görev dışında yaptığı hiçbir şey olmamış ki... Bebekleriyle zaman geçirmeyi sevmeyen adamlara neden çocuk veriyorsunuz? Olan olmuş artık biliyorum ama cidden üzülüyorum böyle konular okuyunca. Ki kendini geliştirmiş biri olduğunuz da anlaşılıyor yazdıklarınızdan. Neden böyle adamlar, neden? diyesim geliyor...
Çok fazla şey üstlenmiş ve yorulmuşsunuz. Üstüne anne kaybı, babanın sorumluluğu... Gençliğim böyle geçtiği için sizi çok iyi anlıyorum. Size önerim şu olacak, sırtınızdaki yükleri yavaş yavaş bırakmaya başlayın. Çocukları okula bırakmak ve almak konusunda bir öğrenci ile anlaşabilirsiniz mesela. Ya da bir hanımla anlaşırsınız hem yemekleri yapar hem de çocukları okuldan alır. Eşinizin verebildiği tek şey para olduğuna göre gereğini yapın ve hiç olmazsa parasıyla bir şeylere ortak olsun. Sizin yaptıklarınızın yanında sadece çalışmak ve para kazanmak üstelik de büyümüş çocuklarla hoşça vakit geçirmek paşalıktan farksız. Biraz da siz kaymağını yiyin "eş" olmanın... Yoruldum demedikçe anlaşılmayacaksınız.

Eyoser .!.:

Yazacaklarım benim bakış açımdır. Sonuçta bu hayatı yaşayan sizsiniz. Yazdıklarınızdan yola çıkarak yorumluyorum.

Maddi sıkıntınız yok, eşiniz sizi aldatmamış, evde ekonomik, fiziksel ve sözlü şiddet yok, iki güzel evladınız var. Toplumun geneline baktığımızda normal görünen bir evlilik içerisindesiniz.

Boşanma fikriniz için şımarıklık demeyeceğim ama, suçu başkasına yükleme çabasında olduğunuzu düşünüyorum. Neden mi, kendinizi geri plana itmişsiniz, ev işleri, çocuklar, anne kaybı, sonrasında babanızın sorumluluğu derken yükünüz artmış. İşinizi de beğenmediğiniz kanısındayım. Sıkışıp kaldığınız cenderenin sorumlusu sizken, eşinizi sorumlu tutuyorsunuz ve boşanınca bu sarmaldan çıkacağınızı düşünüyorsunuz.

Burada o kadar çok konuya denk geldim ki, sizin evliliğinizi öpüp başına koyacak insanlar var. Dışarıdan bir göz olarak söylüyorum bunları. Önce bir uzmandan destek alın, bu süreçte yükünüzü biraz paylaşın, çocukları eşinizle, babanızı, varsa kardeşinizle gibi. Sonrasında oturun sağlıklı kafayla düşünün, eşinizle aranızda sevgi tükendiyse yine boşanırsınz.

Genişletmek için tıkla...

Aynen..herkes boşan diye gaz verir ama boşandıktan sonra hayatın zorluğunu 2 çocukla yaşayacak kendisi..Boşanmak en en en en son çözüm olmalı..Bu memlekette boşanmış,hele ki çocuklu bir kadın olarak yaşamak çok zor..uzmandan destek alın, evlilikteki sorunlar hakkında kitaplar okuyun,sorunların nerden kaynaklandığını bulun, çözümler üretin..iki çocuk da var,onlara da yazık..genelde biz kadınlar yuvamız yıkılmasın,çocuklarımızın duzeni bozulmasın diye eksta sorumluluk alıyoruz..ne yapalım yani..boşandın hadi sonra yine evlendin o daha mı iyi olacak sanki..