Psikolojimi sağlam zannederdim.

vaveyla__ .!.:

Herkese Merhaba, ilk uyarıyı yapayım. konu uzun olacak. okumak istemeyenleri simdiden konun dısına alalım.

Klişe olacak ama konuyu bilenler var. bilmeyenlere başindan anlatmak istiyorum.

Kardiyolojinin kapisini bilmeyen 30 yasında evli 5 yasinda bir oglu olan calisan bir bayanım. Esimle severek evlendik ikimizinde meslekleri var evlendigimiz gunden beri calişıyoruz. ilk oğluma hamile kaldigimda 25 yasindaydim. hic sorunsuz bir hamilelik 40. haftada agrizsiz sizisiz sezeryan dogumla oglumu kucagima aldim. 2 yasina kadar emzirdim oğlumu. bir sure ise ara verdim tamamen oğlumla ilgilendim. ise baslayinca anneme biraktim ama zaten yarim gün calişıyordum geceleri hafta sonları asla birakmadım oğlumu hicbir yere hep kendim baktim.

Buyuk oglum 5 yasina gelince dedim 2. cocugu yapayım. bunda da bir sure calismam hem buyuk oğlumla hem bebegimle ilgilenirim. Borcumuz yoktu ucretsiz izin kullanmaya maddi gucumuz yeterliydi ve esimle karar verip ikinciye hamile kaldım. dogduktan sonra 2 yıl ucretsiz izin kullanirım ise donunce de yardimci tutarım bu sefer annemi yormam diye dusundum.

Tabi ne hamilelikten once ne hamilelik esnasinda yine bende ne bir nefes darligi ne bir merdiven cikamama ne bir gece nefes nefese kalma hicbir sey yok. Hatta calismaya devam ediyorum. planim 37. haftaya kadar calisip doğumdan sonraki surece izinlerimi aktarmak.

Bir gun dahiliye doktorum(troid takibimi yapiyordu hamilelik sirasinda) sırtımı dinlerken vaveyla senin kalp sesin normal degil sen hic kardiyologa gittin mi dedi? kardiyolog? o ne ki? kalbe bakan doktor mu? Yok gitmedim benim kalp sorunum yok ki hic olmadı.

Hemen vakit kaybetmiyorsum dedi ve bir kagit yazip elime vererek beni bir kardiyologa gonderdi.

Gittik kardiyologun odasına. Kalbimde cok ileri derecede bir kacak oldugunu 1. hamilelikte nasıl ortaya cikmadigini benim gunluk hayatta bunu nasil hissetmedigime sasirdigini soyledi. ben hamile halimle calisiyor merdiven cikiyor hatta nobet tutuyordum. Hatta buyuk ogluma oda aldim odasini boyattim usta pisligi temizledik esimle.

Sonra baska bir kardiyolog bulduk. beni her hafta takip edecegini soyledi. her hafta agzim burnumda gittim. 30. haftada nabzim 140 lara vurunca hastaneye yattım. 5 hafta serumla devam ettikten sonra 35. haftada sezeryana alindim.

Sezeryan ayri bir olay. plesanta eski kesiye yakin olduğu icin zor gecmis. 3 saat surmus. spinal ile girdiğim sezeryanda beni bayiltmişlar. Çok kan kaybetmişim. rahmi kurtarmaya ugrasmis kadindogumcu kurtarmışta ama kalbim cok zorlanmiş.

Sezeryan ne kadar zor gecsede 15 gune toplanip 2 cocuguma bakmaya basladım. kadiyolog takibine devam tabi. her gittigimde kardiyologum cerrah bulmami artik kapaklari gec kalmadan tamir ettirmem gerektigini soyledi.

Bu arada esimle istanbulda ameliyat olmama karar verdik. istanbula gidip geliyoruz ben yine asiri yorulmuyorum. evde iki çocuğuma kendim bakıyorum. Kucugu emziriyorum besigine yatiriyorum sonra buyugun pijamalarinı giydiriyorum o uyuyana kadar odasinda duruyorum o uyuyunca kendi odama gidiyorum bebeğim gece kalkiyor emziriyorum buyuk bazen gece yanimiza geliyor esimle onuda aramiza aliyoruz. yatakta 4 kisi oluyoruz ama ben mutluyum. olsun iki cocuguma bakabiliyorum ya.

Tabi gittiğim 3 5 kardiyolog da kacagin cok fazla oldugunu ameliyat olmazsam geri donulmez yollara girecegimi duyunca tamam dedik olayım kalp bu sakaya gelmez.

Ameliyat gunu verildi planlama yapildı ben hala gece bebek emziriyorum sabah kalkip oglumu giydirip okula gönderiyorum. ufak tefek carpintilar nefes darligi var ama elimin kolumun kuvveti gitmis degil.

Nihayet ameliyat gunu geldi ben iki cocugumu anneme birakip esimle istanbula gittim. Ameliyat sonrasini yogun bakimi orada kaldigim 1 haftayi cektigim aciları unuttum bile. Ameliyat basarıli gecmis kapakciklar tamir olmus sifir kacak. artik kalp kan kaçırmıyor.

Simdi ameliyat olali 14 gun oldu. 3 aylik bir bebek ve 5 yasındaki oğlumla annemlerde kaliyoruz. Esim is cikisi geliyor benim dikislerimin pansumanini yapiyor ben uyuyana kadar bekliyor ben uyuyunca kapiyi cekip evimize gidiyor.

Benim hala elimin kolumun gucu yok cok cabuk yoruluyorum. 3 aylik bebegim annemle uyuyor gece sesini duyuyorum gidip ilgilenemiyorum. gunduzleri bile ancak mamayi yapip getirebiliyorum. kucagima alip mamayı ben icireyim desem bile cabuk yoruluyorum. ağlayinca sakinlestiremiyorum. cunku dikislerim var nefes darligim var.

kardiyolog bunun kalp ameliyati oldugunu daha 14 gun olduğunu acele ettimi soyledi.

Ama cocuklarimla ilgilenemeyecek duruma gelmek beni cok uzuyor. Gece gunduz dusunuyorum ya eski gucume kavusamazsam ya 2 cocugum annesiz kalirsa? annem 62 yasinda kac yasina kadar bakabilir cocuklarıma?

Kalp kapakcigi ameliyati olup meslegine isine devam edenler var ama benim psikolojim bozuldu sanki ben duzelmeyecekmisim gibi hissediyorum. Bu duyguyu atamıyorum icimden. Eski cocuklarıma baktıgim gunlerimi cok ozluyorum. 62 yasindaki anneme uzuluyorum. bu yasta gece kalkip mama yapıyor. 5 yasindaki oğluma uzuluyorum. dedesi birakip aliyor okuldan. halbuki ben alirdim hep onu okuldan.

Esime uzuluyorum hem calisiyir hem her aksam benim dikislerime pansuman yapiyor. 1 ay hamileyken 1 hafta kalp ameliyati oldugumda yanimda hastanede yatti. Simdi oglen arasinda gelip beni doktora goturuyor ise gec donerse aksam eve gec geliyor dengelemek icin.

Bu arada ne annem ne babam ne esim hic sikayetci degiller sen yeterki iyi ol psikolojin iyi olsun diyorlar.

Iyi olacak mıyım? iki cocuguma tekrardan bakabilecek miyim? elimin kolumun kuvveti geri gelecek mi? Bunlari dusunmekten moralimi de yüksek tutamiyorum.

Içimi dökmek icin actım bu konuyu. birileriyle paylasmak belki rahatlatır içimi.

Genişletmek için tıkla...

vaveyla__ .!.:

Herkese Merhaba, ilk uyarıyı yapayım. konu uzun olacak. okumak istemeyenleri simdiden konun dısına alalım.

Klişe olacak ama konuyu bilenler var. bilmeyenlere başindan anlatmak istiyorum.

Kardiyolojinin kapisini bilmeyen 30 yasında evli 5 yasinda bir oglu olan calisan bir bayanım. Esimle severek evlendik ikimizinde meslekleri var evlendigimiz gunden beri calişıyoruz. ilk oğluma hamile kaldigimda 25 yasindaydim. hic sorunsuz bir hamilelik 40. haftada agrizsiz sizisiz sezeryan dogumla oglumu kucagima aldim. 2 yasina kadar emzirdim oğlumu. bir sure ise ara verdim tamamen oğlumla ilgilendim. ise baslayinca anneme biraktim ama zaten yarim gün calişıyordum geceleri hafta sonları asla birakmadım oğlumu hicbir yere hep kendim baktim.

Buyuk oglum 5 yasina gelince dedim 2. cocugu yapayım. bunda da bir sure calismam hem buyuk oğlumla hem bebegimle ilgilenirim. Borcumuz yoktu ucretsiz izin kullanmaya maddi gucumuz yeterliydi ve esimle karar verip ikinciye hamile kaldım. dogduktan sonra 2 yıl ucretsiz izin kullanirım ise donunce de yardimci tutarım bu sefer annemi yormam diye dusundum.

Tabi ne hamilelikten once ne hamilelik esnasinda yine bende ne bir nefes darligi ne bir merdiven cikamama ne bir gece nefes nefese kalma hicbir sey yok. Hatta calismaya devam ediyorum. planim 37. haftaya kadar calisip doğumdan sonraki surece izinlerimi aktarmak.

Bir gun dahiliye doktorum(troid takibimi yapiyordu hamilelik sirasinda) sırtımı dinlerken vaveyla senin kalp sesin normal degil sen hic kardiyologa gittin mi dedi? kardiyolog? o ne ki? kalbe bakan doktor mu? Yok gitmedim benim kalp sorunum yok ki hic olmadı.

Hemen vakit kaybetmiyorsum dedi ve bir kagit yazip elime vererek beni bir kardiyologa gonderdi.

Gittik kardiyologun odasına. Kalbimde cok ileri derecede bir kacak oldugunu 1. hamilelikte nasıl ortaya cikmadigini benim gunluk hayatta bunu nasil hissetmedigime sasirdigini soyledi. ben hamile halimle calisiyor merdiven cikiyor hatta nobet tutuyordum. Hatta buyuk ogluma oda aldim odasini boyattim usta pisligi temizledik esimle.

Sonra baska bir kardiyolog bulduk. beni her hafta takip edecegini soyledi. her hafta agzim burnumda gittim. 30. haftada nabzim 140 lara vurunca hastaneye yattım. 5 hafta serumla devam ettikten sonra 35. haftada sezeryana alindim.

Sezeryan ayri bir olay. plesanta eski kesiye yakin olduğu icin zor gecmis. 3 saat surmus. spinal ile girdiğim sezeryanda beni bayiltmişlar. Çok kan kaybetmişim. rahmi kurtarmaya ugrasmis kadindogumcu kurtarmışta ama kalbim cok zorlanmiş.

Sezeryan ne kadar zor gecsede 15 gune toplanip 2 cocuguma bakmaya basladım. kadiyolog takibine devam tabi. her gittigimde kardiyologum cerrah bulmami artik kapaklari gec kalmadan tamir ettirmem gerektigini soyledi.

Bu arada esimle istanbulda ameliyat olmama karar verdik. istanbula gidip geliyoruz ben yine asiri yorulmuyorum. evde iki çocuğuma kendim bakıyorum. Kucugu emziriyorum besigine yatiriyorum sonra buyugun pijamalarinı giydiriyorum o uyuyana kadar odasinda duruyorum o uyuyunca kendi odama gidiyorum bebeğim gece kalkiyor emziriyorum buyuk bazen gece yanimiza geliyor esimle onuda aramiza aliyoruz. yatakta 4 kisi oluyoruz ama ben mutluyum. olsun iki cocuguma bakabiliyorum ya.

Tabi gittiğim 3 5 kardiyolog da kacagin cok fazla oldugunu ameliyat olmazsam geri donulmez yollara girecegimi duyunca tamam dedik olayım kalp bu sakaya gelmez.

Ameliyat gunu verildi planlama yapildı ben hala gece bebek emziriyorum sabah kalkip oglumu giydirip okula gönderiyorum. ufak tefek carpintilar nefes darligi var ama elimin kolumun kuvveti gitmis degil.

Nihayet ameliyat gunu geldi ben iki cocugumu anneme birakip esimle istanbula gittim. Ameliyat sonrasini yogun bakimi orada kaldigim 1 haftayi cektigim aciları unuttum bile. Ameliyat basarıli gecmis kapakciklar tamir olmus sifir kacak. artik kalp kan kaçırmıyor.

Simdi ameliyat olali 14 gun oldu. 3 aylik bir bebek ve 5 yasındaki oğlumla annemlerde kaliyoruz. Esim is cikisi geliyor benim dikislerimin pansumanini yapiyor ben uyuyana kadar bekliyor ben uyuyunca kapiyi cekip evimize gidiyor.

Benim hala elimin kolumun gucu yok cok cabuk yoruluyorum. 3 aylik bebegim annemle uyuyor gece sesini duyuyorum gidip ilgilenemiyorum. gunduzleri bile ancak mamayi yapip getirebiliyorum. kucagima alip mamayı ben icireyim desem bile cabuk yoruluyorum. ağlayinca sakinlestiremiyorum. cunku dikislerim var nefes darligim var.

kardiyolog bunun kalp ameliyati oldugunu daha 14 gun olduğunu acele ettimi soyledi.

Ama cocuklarimla ilgilenemeyecek duruma gelmek beni cok uzuyor. Gece gunduz dusunuyorum ya eski gucume kavusamazsam ya 2 cocugum annesiz kalirsa? annem 62 yasinda kac yasina kadar bakabilir cocuklarıma?

Kalp kapakcigi ameliyati olup meslegine isine devam edenler var ama benim psikolojim bozuldu sanki ben duzelmeyecekmisim gibi hissediyorum. Bu duyguyu atamıyorum icimden. Eski cocuklarıma baktıgim gunlerimi cok ozluyorum. 62 yasindaki anneme uzuluyorum. bu yasta gece kalkip mama yapıyor. 5 yasindaki oğluma uzuluyorum. dedesi birakip aliyor okuldan. halbuki ben alirdim hep onu okuldan.

Esime uzuluyorum hem calisiyir hem her aksam benim dikislerime pansuman yapiyor. 1 ay hamileyken 1 hafta kalp ameliyati oldugumda yanimda hastanede yatti. Simdi oglen arasinda gelip beni doktora goturuyor ise gec donerse aksam eve gec geliyor dengelemek icin.

Bu arada ne annem ne babam ne esim hic sikayetci degiller sen yeterki iyi ol psikolojin iyi olsun diyorlar.

Iyi olacak mıyım? iki cocuguma tekrardan bakabilecek miyim? elimin kolumun kuvveti geri gelecek mi? Bunlari dusunmekten moralimi de yüksek tutamiyorum.

Içimi dökmek icin actım bu konuyu. birileriyle paylasmak belki rahatlatır içimi.

Genişletmek için tıkla...

Esra .!.:

Çok geçmiş olsun, ameliyatınızın iyi geçmesine çok sevindim.
14 gün ve kalp ameliyatından bahsediyorsunuz, çok çok yeni her şey. Ben apandisit ameliyatı olduğumda bile iyi değildim 14 gün sonra.
Babam açık kalp ameliyatı oldu, altı ay sonra eskisinden çok daha iyi bir şekilde döndü iş hayatına çok şükür, ailede covidi en rahat o geçirdi, biz en çok ondan korkuyorduk oysaki. Siz de iyi olacaksınız inşallah, zor kısmı atlatmışsınız, bundan sonra her şey düzelir.

Genişletmek için tıkla...

Gofret_ .!.:

Omurgamdan ameliyat olduğumda yatakta sağa sola dönerken bile birilerinden yardım aldığımda bitti demiştim.
Hayatım bitti benim asla bir daha eskisi gibi olamayacağım.

Şimdi hoplayıp zıplıyorum (tabi hamilelikten sonra değil) koşuyorum, saatlerce yürüyorum. Dışardan birisi ben söylemeden ameliyatımı bilemez.
Bunu örnek olarak vermek istedim. Zamanla gerçekten insan toparlanıyor ne olursa olsun.

Boşuna üzmeyin kendinizi. Ne güzel aileniz de tam destek eşiniz de. Bu çok çok önemli.
İlerde çocuklarınızla daha iyi vakit geçirebilmek için şimdi kısa bir mola veriyorsunuz gibi düşünün.

Çok çok geçmiş olsun

Genişletmek için tıkla...

dipsiz kuyu .!.:

Maşallah yine bünyeniz sağlammış hatta psikolojiniz de çok sağlammış ki kalp ameliyatı gibi zor bi ameliyatı atlatmışsınız benim annemde kalp ameliyatı oldu yaşıda gençti 50 yaşında inanın neler neler yaşadık psikolojisi bozuldu panik atak hastası oldu her günümüz kalp krizi geçiriyorum diye acillerde geçti sizin maşallahınız var. Psikolojim kötü diye evlatlarım diye diye kendinizi dibe çekmeyin harika bir annesiniz...

Genişletmek için tıkla...

pembepepe08 .!.:

Dua edin gerçekten çok şanslısınız ki size yardım eden bir anneniz ve gerçek manada destek olan bir eşiniz var.Kalp ameliyatı bu basit bir dikiş atma değil ki.Yerinizde olsam bol bol dinlenmeye bakarım asla kendinizi yormayın.Mutlaka toparlanacaksınız.Geçmiş olsun tekrardan

Genişletmek için tıkla...

vaveyla__ .!.:

Herkese Merhaba, ilk uyarıyı yapayım. konu uzun olacak. okumak istemeyenleri simdiden konun dısına alalım.

Klişe olacak ama konuyu bilenler var. bilmeyenlere başindan anlatmak istiyorum.

Kardiyolojinin kapisini bilmeyen 30 yasında evli 5 yasinda bir oglu olan calisan bir bayanım. Esimle severek evlendik ikimizinde meslekleri var evlendigimiz gunden beri calişıyoruz. ilk oğluma hamile kaldigimda 25 yasindaydim. hic sorunsuz bir hamilelik 40. haftada agrizsiz sizisiz sezeryan dogumla oglumu kucagima aldim. 2 yasina kadar emzirdim oğlumu. bir sure ise ara verdim tamamen oğlumla ilgilendim. ise baslayinca anneme biraktim ama zaten yarim gün calişıyordum geceleri hafta sonları asla birakmadım oğlumu hicbir yere hep kendim baktim.

Buyuk oglum 5 yasina gelince dedim 2. cocugu yapayım. bunda da bir sure calismam hem buyuk oğlumla hem bebegimle ilgilenirim. Borcumuz yoktu ucretsiz izin kullanmaya maddi gucumuz yeterliydi ve esimle karar verip ikinciye hamile kaldım. dogduktan sonra 2 yıl ucretsiz izin kullanirım ise donunce de yardimci tutarım bu sefer annemi yormam diye dusundum.

Tabi ne hamilelikten once ne hamilelik esnasinda yine bende ne bir nefes darligi ne bir merdiven cikamama ne bir gece nefes nefese kalma hicbir sey yok. Hatta calismaya devam ediyorum. planim 37. haftaya kadar calisip doğumdan sonraki surece izinlerimi aktarmak.

Bir gun dahiliye doktorum(troid takibimi yapiyordu hamilelik sirasinda) sırtımı dinlerken vaveyla senin kalp sesin normal degil sen hic kardiyologa gittin mi dedi? kardiyolog? o ne ki? kalbe bakan doktor mu? Yok gitmedim benim kalp sorunum yok ki hic olmadı.

Hemen vakit kaybetmiyorsum dedi ve bir kagit yazip elime vererek beni bir kardiyologa gonderdi.

Gittik kardiyologun odasına. Kalbimde cok ileri derecede bir kacak oldugunu 1. hamilelikte nasıl ortaya cikmadigini benim gunluk hayatta bunu nasil hissetmedigime sasirdigini soyledi. ben hamile halimle calisiyor merdiven cikiyor hatta nobet tutuyordum. Hatta buyuk ogluma oda aldim odasini boyattim usta pisligi temizledik esimle.

Sonra baska bir kardiyolog bulduk. beni her hafta takip edecegini soyledi. her hafta agzim burnumda gittim. 30. haftada nabzim 140 lara vurunca hastaneye yattım. 5 hafta serumla devam ettikten sonra 35. haftada sezeryana alindim.

Sezeryan ayri bir olay. plesanta eski kesiye yakin olduğu icin zor gecmis. 3 saat surmus. spinal ile girdiğim sezeryanda beni bayiltmişlar. Çok kan kaybetmişim. rahmi kurtarmaya ugrasmis kadindogumcu kurtarmışta ama kalbim cok zorlanmiş.

Sezeryan ne kadar zor gecsede 15 gune toplanip 2 cocuguma bakmaya basladım. kadiyolog takibine devam tabi. her gittigimde kardiyologum cerrah bulmami artik kapaklari gec kalmadan tamir ettirmem gerektigini soyledi.

Bu arada esimle istanbulda ameliyat olmama karar verdik. istanbula gidip geliyoruz ben yine asiri yorulmuyorum. evde iki çocuğuma kendim bakıyorum. Kucugu emziriyorum besigine yatiriyorum sonra buyugun pijamalarinı giydiriyorum o uyuyana kadar odasinda duruyorum o uyuyunca kendi odama gidiyorum bebeğim gece kalkiyor emziriyorum buyuk bazen gece yanimiza geliyor esimle onuda aramiza aliyoruz. yatakta 4 kisi oluyoruz ama ben mutluyum. olsun iki cocuguma bakabiliyorum ya.

Tabi gittiğim 3 5 kardiyolog da kacagin cok fazla oldugunu ameliyat olmazsam geri donulmez yollara girecegimi duyunca tamam dedik olayım kalp bu sakaya gelmez.

Ameliyat gunu verildi planlama yapildı ben hala gece bebek emziriyorum sabah kalkip oglumu giydirip okula gönderiyorum. ufak tefek carpintilar nefes darligi var ama elimin kolumun kuvveti gitmis degil.

Nihayet ameliyat gunu geldi ben iki cocugumu anneme birakip esimle istanbula gittim. Ameliyat sonrasini yogun bakimi orada kaldigim 1 haftayi cektigim aciları unuttum bile. Ameliyat basarıli gecmis kapakciklar tamir olmus sifir kacak. artik kalp kan kaçırmıyor.

Simdi ameliyat olali 14 gun oldu. 3 aylik bir bebek ve 5 yasındaki oğlumla annemlerde kaliyoruz. Esim is cikisi geliyor benim dikislerimin pansumanini yapiyor ben uyuyana kadar bekliyor ben uyuyunca kapiyi cekip evimize gidiyor.

Benim hala elimin kolumun gucu yok cok cabuk yoruluyorum. 3 aylik bebegim annemle uyuyor gece sesini duyuyorum gidip ilgilenemiyorum. gunduzleri bile ancak mamayi yapip getirebiliyorum. kucagima alip mamayı ben icireyim desem bile cabuk yoruluyorum. ağlayinca sakinlestiremiyorum. cunku dikislerim var nefes darligim var.

kardiyolog bunun kalp ameliyati oldugunu daha 14 gun olduğunu acele ettimi soyledi.

Ama cocuklarimla ilgilenemeyecek duruma gelmek beni cok uzuyor. Gece gunduz dusunuyorum ya eski gucume kavusamazsam ya 2 cocugum annesiz kalirsa? annem 62 yasinda kac yasina kadar bakabilir cocuklarıma?

Kalp kapakcigi ameliyati olup meslegine isine devam edenler var ama benim psikolojim bozuldu sanki ben duzelmeyecekmisim gibi hissediyorum. Bu duyguyu atamıyorum icimden. Eski cocuklarıma baktıgim gunlerimi cok ozluyorum. 62 yasindaki anneme uzuluyorum. bu yasta gece kalkip mama yapıyor. 5 yasindaki oğluma uzuluyorum. dedesi birakip aliyor okuldan. halbuki ben alirdim hep onu okuldan.

Esime uzuluyorum hem calisiyir hem her aksam benim dikislerime pansuman yapiyor. 1 ay hamileyken 1 hafta kalp ameliyati oldugumda yanimda hastanede yatti. Simdi oglen arasinda gelip beni doktora goturuyor ise gec donerse aksam eve gec geliyor dengelemek icin.

Bu arada ne annem ne babam ne esim hic sikayetci degiller sen yeterki iyi ol psikolojin iyi olsun diyorlar.

Iyi olacak mıyım? iki cocuguma tekrardan bakabilecek miyim? elimin kolumun kuvveti geri gelecek mi? Bunlari dusunmekten moralimi de yüksek tutamiyorum.

Içimi dökmek icin actım bu konuyu. birileriyle paylasmak belki rahatlatır içimi.

Genişletmek için tıkla...