Herkese slm. Bu pandemi olayında saglıgımızı korurken is alanımızdan da uzak kaldığımız oldu. Elbet is bulunur onemli olan saglık. Ancak issizlign verdiği psikoloji ve başlı başına psikolojiyle cogalan sorunlar ortadan pat diye kalkamayabiliyo elbette. Bunların üstesinden gelmek neyle mümkün ¿ 20nin başında geldi korona simdi 21yasındym. Evvelinde çalışıyordum su an calısmıyorum. İs bakıyorum ancak bulamadıkca psikolojimi etkileyecek gibi. Korumak lazım saglıgı. Siz nasıl korunuyorsunuz bu surec de psikolojik mana da ? Danısmak istedim. Aynı fikirde olanlarda surecte ki tecrübelerini söyler belki. Motive oluruz.
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Psikolojiyi saglam tutmanin çareleri
- Konu Sahibi corekotlu
- Başlangıç Tarihi
- 19 Aralık 2014
- 6.554
- En iyi cevaplar
- 1
- 48.323
- 748
Ben çareyi gerçekçi olup hep yedek bir plan bulundurmakta buluyorum.
pandemideyiz, nasıl verimli hale getirebiliriz hayatımızı, bu süreçte nelerle oyalanabiliriz gibi.
pandemi geçecek ama ne zaman, bu süreçte beni bekliyor, hasarı nasıl tamponlayabilirim, gibi kısımlar da gerçekçi olma kısmına giriyor.
İnsanız elbette üzülürüz ama haddinden fazla takılıp kalmamak gerekiyor. Çünkü faydası yok aksine zarar veriyor. Bir yerden silkelenip ayağa kalkmak ve çareler düşünmek lazım..
pandemideyiz, nasıl verimli hale getirebiliriz hayatımızı, bu süreçte nelerle oyalanabiliriz gibi.
pandemi geçecek ama ne zaman, bu süreçte beni bekliyor, hasarı nasıl tamponlayabilirim, gibi kısımlar da gerçekçi olma kısmına giriyor.
İnsanız elbette üzülürüz ama haddinden fazla takılıp kalmamak gerekiyor. Çünkü faydası yok aksine zarar veriyor. Bir yerden silkelenip ayağa kalkmak ve çareler düşünmek lazım..
- 8 Nisan 2021
- 55
- 31
- 3
- 42
yapılan arastirmalarda egzersizin ciddi faydası gösterilmiş, illa spor vs gibi olmasina gerek yok, her gun yürüyüş yapın ama mutlaka hareket edin
Düşünce gücünün farkında olmak enin için çözüm, sizin gibi işsiz kaldığım bir dönem oldu. Korku endişe anksiyete hepsi vardı bende de hepsini yaşamak istedim. Bir söz duymuştum insanın kalıbı çamura batınca çıkar diye. Bakalım zor zamanda nasıl biriyim dedim ve çokta korkulacak bir durum olmadığını idrak ettim. Şu an işsiz kalsam kötü koşul olsa düşüncelerimle kendime nasıl yol göstereceğimi biliyorum. Tabi bunlar pat diye birden gelişmiyor sayısız psikoloji ve felsene kitabı okudum. Engin Geçtan insan olmak isimli kitabı tavsiye ederim. Birde alain de botton'un felsefenin tesellisi isimli kitabını bunları halk kütphanelerinde bulabilirsiniz bu arada :)
- 3 Kasım 2019
- 13.604
- 28.754
- 548
- 38
Çünkü kaynana psikoloji düşmanıEvlenmeyerek gayet sağlam tutabilirsin ruh sağlığını
- 1 Nisan 2011
- 38.023
- 70.813
- 798
- 23 Ocak 2020
- 1.858
- 762
- 73
Bu yasta sorgulaman güzel bir şey psikolojiyi sağlam tutmak lazım her güne yeni bir gün olarak olumlama yaparak başlamak lazım.Yani geçmisi dünde bırakıp bugüne odaklanmayi basarirsan ve kendini geliştirmek için eğitim alırsan gerisi gelir
- 7 Kasım 2013
- 13.434
- 31.575
- 598
- 4 Mayıs 2011
- 24.320
- 45.695
- 798
bu iyi mi kötü mu bilemedimiş güç durumları için her zaman insanın b planı olmalı. ama serbest çalışmak ama geçici işler aramak, gerekirse markette kasiyerlik yapmak gibi. yeter ki b planı olsun.
kenarda para tutmak kesinlikle psikolojik açıdan inanılmaz rahat hissettiren bir şey. ben 3.5 senedir iş hayatındayım, öğrenciliğimden beri para biriktiriyorum. bugün işsiz kalsam b planımı uygularken yeniden para kazanana kadar kenardaki paramla bey gibi yaşarım.
başka bir husus inançla alakalı. ben daima şükrederim. içinde bulunduğum şartlar kötü bile olsa her gece duam bellidir, allahım verdiğin tüm nimetler için şükürler olsun der teşekkür ederim. asla nankörlük etmem. yaşadığım kötü olaylar tabii ki beni etkiler, işsiz kalmak olabilir, birinden ayrılmak olabilir vs ama hep derim ki demek ki hayırlısı böyleymiş. nasip olayına çok inanırım, herkesin her konuda bir nasibi var ve doğru zamanda onu bulacak.
mesela iş için örnek vereyim. ilk iş yerimde 1 sene çalıştım son 6 ayım çok kötüydü. bir sürü kötü şey yaşadım orada, haksızlığa uğradım, istifamı verdim kabul etmediler bir hafta sonra kendileri çıkardılar. o kadar üzüldüm ki bir daha asla iş bulamam, bulsam da burası gibi olmaz, alışamam gibi düşünüyordum. öyle hissediyordum. zaten çıksam yeni bir yere alışmak zor geleceği için biraz da saçma sapan bağımlısı olmuştum oranın. ama stresten bayılıyordum son dönemlerde. ailem bile çıkmamı istiyordu ben diretiyordum. nasıl toksik bişeymiş çıkınca anladım. ve 3 hafta sonra şu anki iş yerimde işe başladım. binlerce kez şükrediyorum iyi ki orası bitmiş ve burası başlamış diye. zaman zaman b planlarımı (daha fazla kazandıracak projelerim var) gerçekleştirmek için buradan da çıksam mı diye düşünüyorum ama sonra vazgeçiyorum. zamana bıraktım, biliyorum ki bu da doğru zamanda olacak. şimdilik devam, şükür.
bunların dışında saçma insanları hayatımda tutmayarak psikolojimi korumaya çalışıyorum. geçen ay birinden ayrıldım. hala özlüyorum ama devam edemeyecektik, yürümezdi çünkü bazı şeyler bende sıkıntı yaratıyordu. mecburen attım başımdan şimdi daha rahatım. özleme hissi de geçecek ve zamanı geldiğinde doğru insanı bulduğumda bu sıkıntıları yaşamadan güzel bir ilişkim olacağına eminim.
böyle şeyler var yani inşallah en kısa zamanda hayırlı bir iş bulursun. daima hayırlısını iste. bişey olmuyorsa mutlaka üst katlardan gelen çok mantıklı bir nedeni vardır olmamasının, unutma.
kenarda para tutmak kesinlikle psikolojik açıdan inanılmaz rahat hissettiren bir şey. ben 3.5 senedir iş hayatındayım, öğrenciliğimden beri para biriktiriyorum. bugün işsiz kalsam b planımı uygularken yeniden para kazanana kadar kenardaki paramla bey gibi yaşarım.
başka bir husus inançla alakalı. ben daima şükrederim. içinde bulunduğum şartlar kötü bile olsa her gece duam bellidir, allahım verdiğin tüm nimetler için şükürler olsun der teşekkür ederim. asla nankörlük etmem. yaşadığım kötü olaylar tabii ki beni etkiler, işsiz kalmak olabilir, birinden ayrılmak olabilir vs ama hep derim ki demek ki hayırlısı böyleymiş. nasip olayına çok inanırım, herkesin her konuda bir nasibi var ve doğru zamanda onu bulacak.
mesela iş için örnek vereyim. ilk iş yerimde 1 sene çalıştım son 6 ayım çok kötüydü. bir sürü kötü şey yaşadım orada, haksızlığa uğradım, istifamı verdim kabul etmediler bir hafta sonra kendileri çıkardılar. o kadar üzüldüm ki bir daha asla iş bulamam, bulsam da burası gibi olmaz, alışamam gibi düşünüyordum. öyle hissediyordum. zaten çıksam yeni bir yere alışmak zor geleceği için biraz da saçma sapan bağımlısı olmuştum oranın. ama stresten bayılıyordum son dönemlerde. ailem bile çıkmamı istiyordu ben diretiyordum. nasıl toksik bişeymiş çıkınca anladım. ve 3 hafta sonra şu anki iş yerimde işe başladım. binlerce kez şükrediyorum iyi ki orası bitmiş ve burası başlamış diye. zaman zaman b planlarımı (daha fazla kazandıracak projelerim var) gerçekleştirmek için buradan da çıksam mı diye düşünüyorum ama sonra vazgeçiyorum. zamana bıraktım, biliyorum ki bu da doğru zamanda olacak. şimdilik devam, şükür.
bunların dışında saçma insanları hayatımda tutmayarak psikolojimi korumaya çalışıyorum. geçen ay birinden ayrıldım. hala özlüyorum ama devam edemeyecektik, yürümezdi çünkü bazı şeyler bende sıkıntı yaratıyordu. mecburen attım başımdan şimdi daha rahatım. özleme hissi de geçecek ve zamanı geldiğinde doğru insanı bulduğumda bu sıkıntıları yaşamadan güzel bir ilişkim olacağına eminim.
böyle şeyler var yani inşallah en kısa zamanda hayırlı bir iş bulursun. daima hayırlısını iste. bişey olmuyorsa mutlaka üst katlardan gelen çok mantıklı bir nedeni vardır olmamasının, unutma.
Bi yere koyduydum ama bulamıyomAkıl mı sağlığı?
.Senin sebeplerinde bnm sebeplerıme mi benziyor. .aynı hale donecegim bende. Tahammülsuzlestim :)). Gecmis olsun bi an evvel atlatalım bu dönemleri.
Gercekten oyle ancak egitim gibi seyler de ucretli (is öğrenme eğitimi vs) ama bi bölümüm yok yaşım 19sonuydu covid baslamasnda. Tam birikim yapıp geliseyim derken sifir oldu. Artık saglıgı da bıraktım geri de yeterkı is olsn ama duzgn olsnda calısıym moduna girdim. Lıse bitirdim uni vr henuz ancak snav falan kaldırcak beynim yk. Beyinsel ve işsel rhatlamam gerek. Cogu basvurdugum yerde de sapık cıkıyo. Hani is olmadıgından buldgum kucuk yerlere basvuruyrm duzgun cıkmyr. Beynim istifa verdi
.
- 18 Ağustos 2009
- 5.378
- 4.344
- 698
- 17 Ağustos 2011
- 24.893
- 156.980
- 798
Ben işsizken parttime çalışacak bir yer bulmustum. Mesela 4 sene öncenin parasıyla günde 70-90-100 liraya işler olurdu. İstersen fuarda görev, istersen festivalde sıra kontrolü,istersen şirket pikniğinde fotoğraf kabını görevlisi, istersen ofiste yetişmeyen işler için yardımcı,istersen galalarda görevli,istersen telefonla katılım durumunu teyit eden görevli... Tonlarca iş var organizasyon firmalarında. Ve büyük şehirde adım başı organizasyon firması (hatta bana özelden mesaj atan olursa İstanbul'dan,eski çalıştığım yerin numarasını verebilirim,sizi parttime is whatsapp grubuna eklesinler diye
Mune
yasaksa soyle lütfen)
Böylece azından kredi kartımı ödeyecek, ailemden istemeyecek kadar para girerdi cebime. 'bir daha ne zaman işsiz ve bunca boş vakitli olacağım' motivasyonuyla cebim para gördüğü gibi bir bahaneyle seyehat ederDim. Güzel yıllardı. Hatta beni ücretsiz yurtdışına gönderen bir projeye katılmıştım,o vesileyle de gezmistim.
Yani sen de işsizim diye üzülmek yerine böyle şeyler bakabilirsin.
Bazı şeyler bakış açısıyla alakalı bence.
Senin de yaşın daha çok küçük, hemen 'neden elim ekmek tutmuyor' tiplerine girip hayatı kendine zindan etme. Aile babası değilsin ki bunca derdine düşesin. Ev kiran yok, taksidin yok...hayata biraz olumlu tarafından bakmaya calis.
Ben mesela iş yerimden,ortamımdan,patronumdan,her Allah'ın günü inanılmaz ataerkil cumleler duymaktan nefret ediyorum. Kesinlikle ruhuma-karakterime uymayan bir yer (mesela toplumsal cinsiyet rollerine takık birisiyim,iş yerinde 'aaa öyle olmaz ki,dul musun sen' gibi sohbetlere maruz kalıyorum devamlı..normla insan için belki sadece bir sohbet ama bu tarz şeyler beni gerçekten çok sinirlendiriyor,tahammül edemiyorum. Mesela 'esim çok yardımcı, sen de yorgunsun diyor ,bulasiklar bir gece kalsa da ses etmiyor' diye adamı övüyorlar falan. Cins kedileri para verip alan, hamile kalınca bırakmaktan bahseden...)O kadar muhabbetler oluyor ki - tamamen bana aykırı . Ben de ne yapayım? İyi tarafından bakmaya çalışıyorum. İse ihtiyacım yok,çalışmasam da birkaç yıl idare edecek birikimim var ama işte birikim yapayım - hazır bir masrafim yokken diye katlanıyorum. Kulaklık takıyorum, her fırsatta küçük tatiller ayarlıyorum, sonra onları beklerken zaman çabuk geçiyor...
Ya da otuz oldum hala aile evinde yaşıyorum, her telefon konuşması 'tamam kızım geç kalma' ile bitiyor , este dostta kalamıyorum. Gerçekten bu durumdan çok rahatsızım ama büyük bir tartışma çıkarıp evden gitmeye motivasyonum yok. En azından para biriktiriyorum diye kendimi avutuyorum, her fırsatta tatile çıkıp özgürlüğünün bir parcasini yakalıyorum...
Covid, yangın,sel ,göçmenler,ekonomik kriz,siyasi olaylar.. Kimse gamsız değilse kayıtsız kalamaz. İnsanız neticede. Ben de çok duyarlı bir insanım malesef , haber izlerken aglarim. Ama elimden ne gelir ki?
Elimden gelen paramin bir kısmını enflasyon karşısında erimesin diye altın/dolar yapmak, elimden gelen küresel ısınmaya ve çevre kirliliğine karşı asla yere çöp atmamak, olabildiğince plastiği azaltmak, ped yerine menstrüasyon kabı kullanmak.. yangından ölen hayvanlara yardım edemem ama mahallenin kedileri için mutlaka 15 kg mama alirim bittikçe.
Elimden büyük şeyler gelmese bile elimdne geleni yapmak beni tatmin ediyor. Sen de yapabilirsin. Eminim sana da iyi gelir.
Ayrıca çok güzel online kurslar var,bazıları ücretsiz. Mesela bak şu siteyi KK'dan duyup bir kurs aldım,güzel gidiyor. iienstitu.com
Boyle şeyler dene...
Ve her gün hareket et. Belediyelerin havuzları-fitness salonlari ücretsiz, tarihi yakala onlara git. Hiç bir şey yoksa tak kulaklığı her gün birkaç km git-gel. Adımsayar indir telefonuna.
Hareket ettikçe endorfin salgilarsin
Ve telefonundan twitteri sil. Fazla haşır neşir olma haberlerden.
Umarım tez vakitte iş bulursun
Mune
yasaksa soyle lütfen)Böylece azından kredi kartımı ödeyecek, ailemden istemeyecek kadar para girerdi cebime. 'bir daha ne zaman işsiz ve bunca boş vakitli olacağım' motivasyonuyla cebim para gördüğü gibi bir bahaneyle seyehat ederDim. Güzel yıllardı. Hatta beni ücretsiz yurtdışına gönderen bir projeye katılmıştım,o vesileyle de gezmistim.
Yani sen de işsizim diye üzülmek yerine böyle şeyler bakabilirsin.
Bazı şeyler bakış açısıyla alakalı bence.
Senin de yaşın daha çok küçük, hemen 'neden elim ekmek tutmuyor' tiplerine girip hayatı kendine zindan etme. Aile babası değilsin ki bunca derdine düşesin. Ev kiran yok, taksidin yok...hayata biraz olumlu tarafından bakmaya calis.
Ben mesela iş yerimden,ortamımdan,patronumdan,her Allah'ın günü inanılmaz ataerkil cumleler duymaktan nefret ediyorum. Kesinlikle ruhuma-karakterime uymayan bir yer (mesela toplumsal cinsiyet rollerine takık birisiyim,iş yerinde 'aaa öyle olmaz ki,dul musun sen' gibi sohbetlere maruz kalıyorum devamlı..normla insan için belki sadece bir sohbet ama bu tarz şeyler beni gerçekten çok sinirlendiriyor,tahammül edemiyorum. Mesela 'esim çok yardımcı, sen de yorgunsun diyor ,bulasiklar bir gece kalsa da ses etmiyor' diye adamı övüyorlar falan. Cins kedileri para verip alan, hamile kalınca bırakmaktan bahseden...)O kadar muhabbetler oluyor ki - tamamen bana aykırı . Ben de ne yapayım? İyi tarafından bakmaya çalışıyorum. İse ihtiyacım yok,çalışmasam da birkaç yıl idare edecek birikimim var ama işte birikim yapayım - hazır bir masrafim yokken diye katlanıyorum. Kulaklık takıyorum, her fırsatta küçük tatiller ayarlıyorum, sonra onları beklerken zaman çabuk geçiyor...
Ya da otuz oldum hala aile evinde yaşıyorum, her telefon konuşması 'tamam kızım geç kalma' ile bitiyor , este dostta kalamıyorum. Gerçekten bu durumdan çok rahatsızım ama büyük bir tartışma çıkarıp evden gitmeye motivasyonum yok. En azından para biriktiriyorum diye kendimi avutuyorum, her fırsatta tatile çıkıp özgürlüğünün bir parcasini yakalıyorum...
Covid, yangın,sel ,göçmenler,ekonomik kriz,siyasi olaylar.. Kimse gamsız değilse kayıtsız kalamaz. İnsanız neticede. Ben de çok duyarlı bir insanım malesef , haber izlerken aglarim. Ama elimden ne gelir ki?
Elimden gelen paramin bir kısmını enflasyon karşısında erimesin diye altın/dolar yapmak, elimden gelen küresel ısınmaya ve çevre kirliliğine karşı asla yere çöp atmamak, olabildiğince plastiği azaltmak, ped yerine menstrüasyon kabı kullanmak.. yangından ölen hayvanlara yardım edemem ama mahallenin kedileri için mutlaka 15 kg mama alirim bittikçe.
Elimden büyük şeyler gelmese bile elimdne geleni yapmak beni tatmin ediyor. Sen de yapabilirsin. Eminim sana da iyi gelir.
Ayrıca çok güzel online kurslar var,bazıları ücretsiz. Mesela bak şu siteyi KK'dan duyup bir kurs aldım,güzel gidiyor. iienstitu.com
Boyle şeyler dene...
Ve her gün hareket et. Belediyelerin havuzları-fitness salonlari ücretsiz, tarihi yakala onlara git. Hiç bir şey yoksa tak kulaklığı her gün birkaç km git-gel. Adımsayar indir telefonuna.
Hareket ettikçe endorfin salgilarsin
Ve telefonundan twitteri sil. Fazla haşır neşir olma haberlerden.
Umarım tez vakitte iş bulursun
İs problemi maddi bir şey. Gün geçtikçe büyüyor.Bunun üstesinden kac ay sonra geldin kaç ay snra is bulabildin veya buldn mu. Bu arada onerılerıne bayıldm bakacagım gercektn kibarlgna minnettarım :). Bende okuyayım diyorm.
Ben is anlamında psikolojiyi danısmak istedim. İs maddiyat problemi buyuk bisey çoğu şeye engel cıkıo. Bu donemde maddi açıdan is açısından kendimi geliştirme amaçlı sordum.
