Kahve, ablacım boşanma süreci zordur, özellikle kadınlar için çok yıpratıcıdır, bizler duygusalız, adamlar bizi aldatsa, dövse, kapının önüne de koysa iş boşanmaya gelince ne kadar güzel anı varsa hepsi film şeridi gibi geçer gözümüzün önünden zira biz gerçekten çabuk bağlanan seven bireyleriz.
Ama zamanla hepsi geçiyor biliyor musun? Hani insan baba evinden gelin çıktığında sanki senelerce o evde yaşamamış gibi olur ya kendi evini benimseyince, işte evliliği bitirdikten bir süre sonra da eski eşe benzer şeyler hissediliyor, sanki yıllarca o adamla aynı yastığa baş koymamış gibi.
Zaman ver kendine, boşanma gerçekleşene kadar duyguların allak bullak olacak, keşkeler, acabalar kafanı kurcalayacak fakat birkaç ay sonra toparlayacaksın.
Hem zaten adam kararlıymış ya, sen neden kendini yiyip bitiresin ki? Güçlü, alımlı, karakterli ve ne istediğini bilen bir kadın olduğunu düşünüyorum, maddi zorunluluğunda yok kimseye karşı.
O hayatını yaşamak için ortalığı mahvetmişken sen niye üzülüp ağlayasın ki?
Bunu da atlatırsın be ablacım, öldürmeyen dert güçlendirir insanı.
insan evini Özler mi bulasik makinemi tv mi yatagimi herseyimi özledim sanki. Sonra aklıma geliyor. Senden başka bi kadını sever miyim ben demesi. Senden başkasına nasıl bakarım demesi. Kekligim demesi ne biliyim ya gulmesi hatta coraplarini ortaya atıp beni sinir etmesi herseyi çok özledim. .
