Ben seni anlamıyorum, benim mevzu bir nebze daha basit ama buna rağmen araya girenleri, arayanları "bu iş bitmiştir" deyip reddediyorum, ki bana göre eşinin yanında olamayan adam eş değildir ve inan ben asla vazgeçmeyeceğim kararımdan ama sen inanmayı bekler gibisin. Bunu yapma. Evlenene dek yaşadığın hayatı düşün, hayatımız eşlerimizle başlamadı, onlarla da bitmeyecek.
Olumsuz düşünme, kalk bir aynaya bak, kendini gör, kendini düşün.
Çocuğun babasını araması ne demek, insanın içini nasıl eziyor inan çok çok iyi biliyorum, her gün oğluma baktıkça yaşıyorum bu duyguyu ama sonra diyorum ki, babası gibi olacağına ayrı kalsın daha iyi. Keşke bizim kadar onlar da düşünseler çocuklarını.
Karamsar olma artık. Sen her şeyden önce annesin. Senin güçsüz, mutsuz, yenilmiş, yalnız olmak gibi bir alternatifin asla yok. Çocuğun için yok.
Düzenin mi bozuldu ? Daha iyisini kurarsın. Yatağın mı boş kaldı ? Çocuğuna sarılırsın. Geçmeyecek, düzelmeyecek dert değil.
O kocanın da Allah belasını vermiş zaten. Ne eşi var artık ne de yavrusu. O henüz bu belanın ağırlığının farkında değil belki ama üç gün sonra eşşek gibi olur.
insan evini Özler mi bulasik makinemi tv mi yatagimi herseyimi özledim sanki. Sonra aklıma geliyor. Senden başka bi kadını sever miyim ben demesi. Senden başkasına nasıl bakarım demesi. Kekligim demesi ne biliyim ya gulmesi hatta coraplarini ortaya atıp beni sinir etmesi herseyi çok özledim. .
