- Konu Sahibi _butterfly
-
- #1
Bu konuyu kafamda dert etmekten bıktım artık.Ama kendi kendime çözemiyorum maalesef.
4 yıllık bir ilişkim var.Mezun olduğumuzdan beri evlilik hayalleri kuruyorum,ancak erkek arkadaşım iş olmadan böyle bir şey için adım atmak istemediğini söylemişti.
O zamanlarda konuyu açmayı bırakın,ben konuyu açtığımda bile bunalıp konuyu kapatıyordu bir şekilde.Ben bir süre bir işe girdim,ancak devlet istediğim için ayrıldım.1-2 ay içinde işe başlayacağım tekrar.Erkek arkadaşımın da artık işi var.
Şimdi konuyu açtığımda,birikim yapmak istediğini,elinde hiçbir şeyi olmadığı için evlilik için erken olduğunu söyledi.Kendisine katılıyorum,ama en azından ufak bir şey yapmak istiyorum.Yüzük takmak istiyorum ya da isteme merasimi olsun istiyorum.Ancak onun düşüncesini bildiğim için bu konuda böyle yapalım mı diyemiyorum.O söz-nişan-düğün bir arada istiyor.Yani fazla uzatmama taraftarı.Aslında ona katıldığım yönler olsa da kendime hakim olamıyorum.
Etrafta evlenen,nişanlanan,sözlenen birilerini görüp duydukça,erkek arkadaşımdan soğumaya başlıyorum.
En son duyduğum şey,bizden daha az süreli ilişkisi olan,iş imkanı açısından bizimle aynı olan arkadaşlarımız sözlenmiş.Bunu duyunca iyice sinirlerim bozuldu.Problem bende mi acaba diye düşünmeye başladım.Pek sağlıklı bir şey değil farkındayım,ama dediğim gibi kendime engel olamıyorum.Bu duygularımı engelleyemiyorum.Kıskançlık,sinir bir arada ve sınırda..Benim neyim eksik diye düşünüyorum,onlar bile bir adım atabiliyorsa,bizde sorun var diye bakmaya başladım olaya.
Ya erkek arkadaşımın isteksizliğinden kaynaklanıyo,ya da o kadar kısa zamanda bile bir adım atabilen insanlar varsa,o kızların erkeklere bunu bir şekilde yaptırtıyor olması lazım.Ben yaptırtamıyorum.Elimden bir şey gelmiyo,buraya yazmak rahatlatır belki diye yazdım.Düşüncelerini paylaşmak isteyen arkadaşlar olursa,seve seve dinlerim.
4 yıllık bir ilişkim var.Mezun olduğumuzdan beri evlilik hayalleri kuruyorum,ancak erkek arkadaşım iş olmadan böyle bir şey için adım atmak istemediğini söylemişti.
O zamanlarda konuyu açmayı bırakın,ben konuyu açtığımda bile bunalıp konuyu kapatıyordu bir şekilde.Ben bir süre bir işe girdim,ancak devlet istediğim için ayrıldım.1-2 ay içinde işe başlayacağım tekrar.Erkek arkadaşımın da artık işi var.
Şimdi konuyu açtığımda,birikim yapmak istediğini,elinde hiçbir şeyi olmadığı için evlilik için erken olduğunu söyledi.Kendisine katılıyorum,ama en azından ufak bir şey yapmak istiyorum.Yüzük takmak istiyorum ya da isteme merasimi olsun istiyorum.Ancak onun düşüncesini bildiğim için bu konuda böyle yapalım mı diyemiyorum.O söz-nişan-düğün bir arada istiyor.Yani fazla uzatmama taraftarı.Aslında ona katıldığım yönler olsa da kendime hakim olamıyorum.
Etrafta evlenen,nişanlanan,sözlenen birilerini görüp duydukça,erkek arkadaşımdan soğumaya başlıyorum.
En son duyduğum şey,bizden daha az süreli ilişkisi olan,iş imkanı açısından bizimle aynı olan arkadaşlarımız sözlenmiş.Bunu duyunca iyice sinirlerim bozuldu.Problem bende mi acaba diye düşünmeye başladım.Pek sağlıklı bir şey değil farkındayım,ama dediğim gibi kendime engel olamıyorum.Bu duygularımı engelleyemiyorum.Kıskançlık,sinir bir arada ve sınırda..Benim neyim eksik diye düşünüyorum,onlar bile bir adım atabiliyorsa,bizde sorun var diye bakmaya başladım olaya.
Ya erkek arkadaşımın isteksizliğinden kaynaklanıyo,ya da o kadar kısa zamanda bile bir adım atabilen insanlar varsa,o kızların erkeklere bunu bir şekilde yaptırtıyor olması lazım.Ben yaptırtamıyorum.Elimden bir şey gelmiyo,buraya yazmak rahatlatır belki diye yazdım.Düşüncelerini paylaşmak isteyen arkadaşlar olursa,seve seve dinlerim.