Herkese merhaba,
tüm hamileliğim boyunca takip ettiğim bu konuya kendi hikayemi eklemek istedim belki benim gibi rahim ağzı yetmezliği geç haftada çıkanlar için umut olurum. İlk hamileliğimdi 18. haftaya kadar 10. haftadaki polip nedeniyle çok küçük kanamaya kadar her şey normal ilerliyordu. 18. haftada cuma günü kontrole gittiğimizde rahim ağzı uzunluğumu doktorum 3.4cm ölçtü ve bir miktar evde dinlenmemi ve çok hareket etmememi söyledi. Bunun üzerine hafta sonunda evde kaldım dinlendim, ancak salı sabahı hafif kanama geçirdim ve hemen doktora tekrar gittiğimde uzunluk 2.5 cm e inmişti. Doktor hemen eve gitmemi wc dışında kalkmamamı ve 2 gün sonra dikiş atılması gerektiğini söyledi. Clexane kullandığım için hemen yapılamadı maalesef dikiş. Dikiş atılmasından önceki gece yine çok kötü bir kanama geçirdim dikiş atılırken uzunluk 1 cm'e inmişti. Ancak tüm kanamalarım açıkçası polipten olmuş yani aslında rahim ağzı yetmezliği nedeniyle değilmiş. Evet 19. haftamın sonunda 20 Şubat günü yatış maceram başladı. 10 gün kadar hastanede tedbiren yatırıldım ve kesinlikle bunun önemli olduğunu düşünüyorum çünkü hiçbir komplikasyon yaşamadım.
Arada sürekli kasılmalarım olduğundan sürekli nidilat kullandım kesinlikle kabız olmamak için elimden geleni yaptım. Bu arada 23. haftada yine kasılmalarım olduğu için 5 gün daha hastanede yatırıldım. Yaklaşık olarak 30. haftaya kadar korkumda wc dahil kalkmadım. 2-3 günde bir eşim banyomu yaptırdı evde sürekli bir yardımcımız oldu. 33. haftanın başında yine sancılandım ve durduruldu serumlarla. Ve hikayemin sonu 34+6 gecesi durdulamayan sancılarım nedeniyle 2.500 gr olarak kızım dünyaya geldi. 1 gece küvezde kaldı oksijen satürasyonu düşük olduğu için ancak onun dışında bir sorun yaşamadık. 29. haftada akciğer için iğne de oldum. Tabi ki sarılık oldu o nedenle de bir süre kaldık hastanede daha sonra. Neden kasılmalar ve neden sürekli yattığıma gelince sanırım tüm bu problemin dışında hep okurum üzüntü bebeğe zarar verir mi diye, açıkçası vermediğini söyleyebilirim. Çünkü 3. ayımı bitiminde annemin pankreas kanseri olduğunu öğrendik ve neden bebeğimi kaybetmekten bu kadar korktum annem torun görebilsin diye.... Bu süreçte anneme söyleyemedik neden yattığımı annemi haftalarca göremedim, çünkü kemoterapi görüyordu... çünkü halsizdi yanıma gelemiyordu ben de ona gidemiyordum. Açıkçası 33. haftadaki sancılanmam da annemi acilde görünce oldu.
Bu kadar sıkıntılı geçmiş olsa da 16 hafta yatmış olsam da herşeye değermiş çocuklarımız için.... Umarım bu sıkıntıyı yaşayan herkes evladına kavuşabilir.
Geçtiğimiz gün sgkdan maaşımı alabilmek için devlet hastanesinden rapor almaya gitmiştim, Ankara Eğitim ve Araştırma Hastanesi Ulucanlarda orada bir doktor bir serklajda sadece 2-3 gün rapor veririz demişti ve benim 45 günlük raporuma laf etti ! Acaba yatmasaydım ne olurdu ! Ne olur yatın dinlenin kalkmayın ayağa böyle söyleyen doktorları dinlemeyin. Kendi doktorum Hakan Şatıroğlu idi ve ona çok şey borçluyuz. Yatın çünkü ailemizde birisi aynı sebeple 29. haftada 1400 gr doğum yaptı şu anda serebral palsi var çocuktan !
Bir arkadaşım şöyle bir şey söylemişti: Dünyaya sağlıklı bir çocuk getirmek kadar önemli ve güzel bir şey yok !
Sevgiler
