aslında pek dertten sayılmaz galiba benim şuan yaşadığım ama en güzel anları bile kendime zehir etmekle tanınıyorum malesef
1 yıla yakındır görüştüğüm bir adam var ara ara konuşmayı kessek de tekrar görüşmeye başladık. aramızda güzel bir arkadaşlık var şuanda. ve ben bunun bozulmasından acayip derecede korkuyorum. onu kaybetmek istemiyorum. ve acayip takıntı yaptım galiba kendime. düşünmediğim bir dakika bile yok. bu yaşıma kadar hayatıma çok kişi girmedi ama geçmişte hayatımda olan insanlar içinde bu şekilde bir ruh haline bürünüyordum. kaybetme korkusu ve hayatımın merkezi haline alıyor olmam.
bu hisleri nasıl yenebilirim. güven duygusunda sorun yok. güveniyorum seviyorum ama tedirginim hayatımda olmasını istediğim için kaybetmekten korkuyorum. nasıl yenebilirim kendimi nasıl rahatlabilirim.