Rezil olmaktan biktim

siz kendınızı kapatırsanız psıkıyatrı ne yapsın hokup pokus dıyerek duzeltemezler kı ? doktorun işi gucu para sorunumu cozemıyorlar demıssınız de ona ıstınaden soyluyorum

sosyal fobısı olmayıp kazanamayan var mesela sız ne guzel emek vermıs ugrasmıs karsılıgını gormus kazanmıs okuyorsunuz o sınav stresını atlatabılen sunum stresını de atlatır en guzel tedavı ve cozum bu aslında

gerekırse hocanıza anlatın ozel durumunuzu nasıl gayret ettıgınızı bılsın tekrar sunum yapın musaade ısteyın bunun ıcın

evde seslı sekılde calısın karsınızda ınsanlar varmıs gıbı

30 yıllık sahne sanatcıları bıle hala heyecanlanıyorlar toplum karsısında
heyecan ınsanı bırsey panık ınsanı bırsey cok normal
bununla sız bas etmek ısteyeceksınız once , doktora kendınızı acacaksınız kı faydası olsun sıze
 
Kötü bir çocukluğa takılıp kalmışsınız, ilkokulda yanınıza kimsenin oturmak istememesini üzerinden 25 sene geçmesine rağmen hala yaziyorsunuz. Hangimiz çoook iyi ailelerde yetistik ki ?
 
Bu tarz konularda üstüne gitmekten başka çözüm yok.
Başka insanlar bu tarz aksilikler yaşadığında "ayy rezil oldu ezik" diye tepki mi veriyorsunuz?
Eğer vermiyorsanız başka insanlar da vermiyor olabilir mi?

Sosyal fobi evet zor ama amansız bir hastalık da değil.
Senelerce ben de boğuştum bununla ve şuan eskisine göre çok çok değiştim.
Tek çözümü sürekli üstüne gitmem oldu.
Yeri geldi kalbim deli gibi çarptı yeri geldi saçmasapan da davrandım ama asla dönüp geriye bakmadım.
Bir konuda eksik davranıp saçmaladıysam bir dahaki sefere nasıl saçmalanmayacağını öğrendim ve tekrarlamadim.
Böyle böyle özgüvenim geldi.

Hocanız size seslenmesine rağmen cevap vermemeniz asıl insanların tuhafına gider.
Açsanız en fazla ne olabilir ki?
Sizce koca dünyada korktuğunuz duruma düşen tek insan olma ihtimaliniz var mı?
Bence imkansız 😊
 
redpinkyellow .!.:
Ben kendimi bildim bileli hep aşağılık bir insan oldum çünkü geçmişte çocukluğum öyleydi. Eziktim hep... Zaman geçtikçe bu hissi atamıyor insan. Çocukluğum da sınıfta kimsenin yanında oturmak istemediği ayakta kalan kızdım ben. Evde de ilgisiz, işsiz bir baba, psikolojisi bozuk baskıcı bir anne.. Ben bu ortamda derslere konsantre olamadım hep basarsz bir öğrenci oldum. Liseye geçince ortam degisince okulda bulduğum huzur bana başarı getirmişti sınıf birincisi olmuştum ama ne yazar meslek lisesi mezunu olunca üniversitede istedgm bölüme gidemedim. (2012 den önce Kat sayı yüzünden) yıllar sonra sistem degisince yeniden ünv sınavına girdim ve bir cocugumla unide istedgm bölümü kazandim fakat üniversitede sürekli sunumlar benim geçmişinde yasadgm travmaları getirip önüme koydu ve bununla baş edemiyorum artık nefes alamıyorum boğuluyorum. Doktorların hiçbir faydasıni goremedim. Sunumlarda beynim siliniyor adeta, cümleye dokemiyorum sürekli rezil oluyorum sınıfa. Şu an uzaktan eğitim ve online sürekli sunum oluyor iyice zehir oldu hayatım. Geçmişte elimden çalınan fırsatı yakalamışken bu bozukluk yüzünden zehir oldu hayatım her güne ağlayarak başlıyorum. Yine rezil oldum bugün konuşamadım mikrofonu kapattım hoca bana seslendi kaç kez :KK43: terapiler yapıyorum kendime, nefes egzersizleri, sürekli video izliyorum ama olmuyor :KK43: okulu birakcam en sonunda...
Genişletmek için tıkla...
Kendi kendine yapmaktanda uzman birinin yönlendirmesi gerekiyor olabilir bi doktora git istersen canım terapi faydalı olabilir travmatik bi durum için
 
nscckts .!.:
siz kendınızı kapatırsanız psıkıyatrı ne yapsın hokup pokus dıyerek duzeltemezler kı ? doktorun işi gucu para sorunumu cozemıyorlar demıssınız de ona ıstınaden soyluyorum

sosyal fobısı olmayıp kazanamayan var mesela sız ne guzel emek vermıs ugrasmıs karsılıgını gormus kazanmıs okuyorsunuz o sınav stresını atlatabılen sunum stresını de atlatır en guzel tedavı ve cozum bu aslında

gerekırse hocanıza anlatın ozel durumunuzu nasıl gayret ettıgınızı bılsın tekrar sunum yapın musaade ısteyın bunun ıcın

evde seslı sekılde calısın karsınızda ınsanlar varmıs gıbı

30 yıllık sahne sanatcıları bıle hala heyecanlanıyorlar toplum karsısında
heyecan ınsanı bırsey panık ınsanı bırsey cok normal
bununla sız bas etmek ısteyeceksınız once , doktora kendınızı acacaksınız kı faydası olsun sıze
Genişletmek için tıkla...
Haklsnz. Ben sadece sunum gibi kalabalıkta fikrimi söyleme gibi durumlarda sikintiliyim diğer tüm durumlarda gayet normalin. Yazılilarda başarılym daha çok sozlulerde degil
 
İnanın derste, sunumda yaptığınız bir hata veya herhangi bir şey kimsenin umrunda değil. Siz kendinizi kısıtlarsanız, bahanelerin veya başınızdan geçenlerin arkasına sığınırsanız gelişme kaydedemezsiniz. İlk önce kendinizi sevin ve kendinizi yiyip bitirdiğiniz şeylerin aslında sadece sizi ilgilendirdiğini, kimsenin hatırlamadığını ve umursamayacağını kabul edin. Herkes kendi derdinde kim niye sizi düşünsün.

İlkokulda, ortaokulda, lisede çok acımasız oluyor çocuklar. Bu durumu gözlemlerdim hep ve böyle yapan arkadaşlarımı hiç sevmezdim çok ayıp ve salakça gelirdi. Mesela birinin bir kere burnu mu aktı, adını sümüklüye çıkarırlardı bas bas bağırırlardı. Birkaç kişi altına işemişti diye sınıftakilerin bir kısmı yanlarına oturmak istememişti hiçbir zaman. Kimler olduğunu hatırlamıyorum bile. Anca birbirlerine üstünlük taslarlardı, sesi çıkmayanı ezerlerdi. Şimdi düşündüm bunu yapan sınıf arkadaşlarımı, erkekler bir baltaya sap olamamış (işsizlikten değil gördüğüm kadarıyla tembellikten), kızlar koltuk takımıyla, fincan takımıyla hava atan insanlara (cidden hava atıyorlar) dönüşmüşler. Demek ki kimsenin başı göğe ermemiş. Yani demem o ki başkalarının sözlerini (hele ki çocukluktaki) ciddiye alıp hayatı kendinize zehir etmeyin. Ben şu an düşününce kötülük yapanları hatırlıyorum ama şu kişi şöyle rezil olmuştu diye hatırlamıyorum.
 
belirsizlikzor .!.:
Kötü bir çocukluğa takılıp kalmışsınız, ilkokulda yanınıza kimsenin oturmak istememesini üzerinden 25 sene geçmesine rağmen hala yaziyorsunuz. Hangimiz çoook iyi ailelerde yetistik ki ?
Genişletmek için tıkla...
Aslında takilmiyordum ama böyle durumlar yaşayınca sebebini geçmişte arıyor insan. Neden böyleyim diye düşününce orada buluyorsunuz kendinizi. İnsan o duyguyu atamıyor. Siz güzel bir çocukluk geçirdiniz muhtemelen, benim çocukluğum hep itilip kakilmakla geçti. Okulda,evde... Çocukluğumu hatırlamak istemiyorum daha yazmadgm öyle şeyler yaşadım ki.. Taciz bile...
 
Pandaizm .!.:
Bu tarz konularda üstüne gitmekten başka çözüm yok.
Başka insanlar bu tarz aksilikler yaşadığında "ayy rezil oldu ezik" diye tepki mi veriyorsunuz?
Eğer vermiyorsanız başka insanlar da vermiyor olabilir mi?

Sosyal fobi evet zor ama amansız bir hastalık da değil.
Senelerce ben de boğuştum bununla ve şuan eskisine göre çok çok değiştim.
Tek çözümü sürekli üstüne gitmem oldu.
Yeri geldi kalbim deli gibi çarptı yeri geldi saçmasapan da davrandım ama asla dönüp geriye bakmadım.
Bir konuda eksik davranıp saçmaladıysam bir dahaki sefere nasıl saçmalanmayacağını öğrendim ve tekrarlamadim.
Böyle böyle özgüvenim geldi.

Hocanız size seslenmesine rağmen cevap vermemeniz asıl insanların tuhafına gider.
Açsanız en fazla ne olabilir ki?
Sizce koca dünyada korktuğunuz duruma düşen tek insan olma ihtimaliniz var mı?
Bence imkansız 😊
Genişletmek için tıkla...
HaklsnZ. Üstüne gittikçe saçmalıyorum ve insanin pes edesi geliyor
 
redpinkyellow .!.:
Aslında takilmiyordum ama böyle durumlar yaşayınca sebebini geçmişte arıyor insan. Neden böyleyim diye düşününce orada buluyorsunuz kendinizi. İnsan o duyguyu atamıyor. Siz güzel bir çocukluk geçirdiniz muhtemelen, benim çocukluğum hep itilip kakilmakla geçti. Okulda,evde... Çocukluğumu hatırlamak istemiyorum daha yazmadgm öyle şeyler yaşadım ki.. Taciz bile...
Genişletmek için tıkla...
Güzel bir çocukluk geçirmedim, hatta babam yüzünden hala çekiyorum. O dediğiniz şeyleri bende yaşadım, yanına kimsenin gelmemesi, oturmamasi, taciz, daha bir sürü şey. Onlara takılıp kalsam yaşayamam ki.
 
redpinkyellow .!.:
Ben kendimi bildim bileli hep aşağılık bir insan oldum çünkü geçmişte çocukluğum öyleydi. Eziktim hep... Zaman geçtikçe bu hissi atamıyor insan. Çocukluğum da sınıfta kimsenin yanında oturmak istemediği ayakta kalan kızdım ben. Evde de ilgisiz, işsiz bir baba, psikolojisi bozuk baskıcı bir anne.. Ben bu ortamda derslere konsantre olamadım hep basarsz bir öğrenci oldum. Liseye geçince ortam degisince okulda bulduğum huzur bana başarı getirmişti sınıf birincisi olmuştum ama ne yazar meslek lisesi mezunu olunca üniversitede istedgm bölüme gidemedim. (2012 den önce Kat sayı yüzünden) yıllar sonra sistem degisince yeniden ünv sınavına girdim ve bir cocugumla unide istedgm bölümü kazandim fakat üniversitede sürekli sunumlar benim geçmişinde yasadgm travmaları getirip önüme koydu ve bununla baş edemiyorum artık nefes alamıyorum boğuluyorum. Doktorların hiçbir faydasıni goremedim. Sunumlarda beynim siliniyor adeta, cümleye dokemiyorum sürekli rezil oluyorum sınıfa. Şu an uzaktan eğitim ve online sürekli sunum oluyor iyice zehir oldu hayatım. Geçmişte elimden çalınan fırsatı yakalamışken bu bozukluk yüzünden zehir oldu hayatım her güne ağlayarak başlıyorum. Yine rezil oldum bugün konuşamadım mikrofonu kapattım hoca bana seslendi kaç kez :KK43: terapiler yapıyorum kendime, nefes egzersizleri, sürekli video izliyorum ama olmuyor :KK43: okulu birakcam en sonunda...
Genişletmek için tıkla...
Sakın bırakma okulu, bu noktadan tekarar aşağı düşemezsin. Sen istemezsen kimse sana yardım edemez. Ne yapıp edip içşndekileri bastırıp yola devam etmek zorundasın. Topla kendini.
 
pearlpearl .!.:
İnanın derste, sunumda yaptığınız bir hata veya herhangi bir şey kimsenin umrunda değil. Siz kendinizi kısıtlarsanız, bahanelerin veya başınızdan geçenlerin arkasına sığınırsanız gelişme kaydedemezsiniz. İlk önce kendinizi sevin ve kendinizi yiyip bitirdiğiniz şeylerin aslında sadece sizi ilgilendirdiğini, kimsenin hatırlamadığını ve umursamayacağını kabul edin. Herkes kendi derdinde kim niye sizi düşünsün.

İlkokulda, ortaokulda, lisede çok acımasız oluyor çocuklar. Bu durumu gözlemlerdim hep ve böyle yapan arkadaşlarımı hiç sevmezdim çok ayıp ve salakça gelirdi. Mesela birinin bir kere burnu mu aktı, adını sümüklüye çıkarırlardı bas bas bağırırlardı. Birkaç kişi altına işemişti diye sınıftakilerin bir kısmı yanlarına oturmak istememişti hiçbir zaman. Kimler olduğunu hatırlamıyorum bile. Anca birbirlerine üstünlük taslarlardı, sesi çıkmayanı ezerlerdi. Şimdi düşündüm bunu yapan sınıf arkadaşlarımı, erkekler bir baltaya sap olamamış (işsizlikten değil gördüğüm kadarıyla tembellikten), kızlar koltuk takımıyla, fincan takımıyla hava atan insanlara (cidden hava atıyorlar) dönüşmüşler. Demek ki kimsenin başı göğe ermemiş. Yani demem o ki başkalarının sözlerini (hele ki çocukluktaki) ciddiye alıp hayatı kendinize zehir etmeyin. Ben şu an düşününce kötülük yapanları hatırlıyorum ama şu kişi şöyle rezil olmuştu diye hatırlamıyorum.
Genişletmek için tıkla...
Çok tskr edrm yorumunuz bana iyi geldi🧡
 
belirsizlikzor .!.:
Güzel bir çocukluk geçirmedim, hatta babam yüzünden hala çekiyorum. O dediğiniz şeyleri bende yaşadım, yanına kimsenin gelmemesi, oturmamasi, taciz, daha bir sürü şey. Onlara takılıp kalsam yaşayamam ki.
Genişletmek için tıkla...
Bende aynı, babam yüzünden öyle sıkıntılar yaşadım evliliğimi bile catirdatti. Bende inanın takilmiyordum unutmuştum ama bazen bı yerlerden çıkıyor, bugünde öyle bir gün Sanrm yine aklıma geldi. Çaresini bulamayınca geçmişime kizmaktan başka bir şey elimden gelmiyor
 
Yorumlara katılıyorum. Çok iyi ailelerde yetişipte kendini ifade edemeyenlerde var. Bu tamamen sizle alakalı aslında. Evet aile faktörü çok önemli tabi fakat siz artık o küçük kız çocuğu değilsiniz, yetişkin bir bireysiniz. Kimseye muhtaç değilsiniz. Kimse size kötü davranamaz artık. Bakın ne güzel lisede sınıf birincisi olmuşsunuz. Demekki potansiyeliniz var. Kendinize çocuk benliğinizle bakmak yerine, şimdiye odaklanmalısınız. Geçmişi değiştiremezsiniz. Hangimizin çocukluktan gelen kırgınlıkları yok ki. Valla ne insanlar tanıdım, neler yaşamış ama senden benden özgüvenli. Zannetmeyin yani, o çok özgüvenli olan insanların hepsinin hayatları mükemmel geçmiş...
 
E siz kendinizi şartlamışsınız. Düzelmez, düzelmeyecek diye bu şekilde elbette ki gittiğiniz doktorlardan verim alamazsınız. Profesyonel bir yardım almanız lazım, burdan biz size yardımcı olamayız ki.
 
Özel kliniklerde, alanında başarılı bir uzmandan sürekli yardım alın. Çoğumuzun geçmişe dair travmaları var. Ama vaz geçmeyi, okul ya da iş bırakmayı seçmedik. Düştüysek de göz yaşımızı, kanayan dizlerimizi silip yola devam etmeyi seçtik. Pes ederseniz güzel, aktif, maddi ve manevi getirileri olan bir gelecekten, Güzel bir hayattan vaz geçmiş olacaksınız. Utanarak, sıkılarak da olsa bir iki zorlanmalı sunum sonrasında o güzel geleceğin kapılarını açacaksınız. İyi bir yardım almaya acilen başlayın. Yardım için geç kaldığınızı düşünüyorsanız okul kaydınızı kısa süreli dondurun, yardım alın, kendinizi daha iyi hissetmeye başlayınca terapiyle birlikte paralel sürdürmek üzere okula yeniden devam edin. Asla pes edip böyle kalmayı tercih etmeyin
 
Sunumlardan once atiyordum 2 tane sakinlestirici (psikiyatırdan özellıkle sunum icin yazdirmistim.) Ohh kafa rahat ne el ayak uyusmasi titremesi, hizli atan bi kalp, uyusan bi kafa vs hicbiri kalmıyordu. Dunya yansa oburella o an oturup sacini tarardı :)
Travmalarinizdan vs bahsetmeyeceginiz bir doktora gidip sunumlarda elim ayagim uyusuyor sesim titriyor kalbim hizlaniyor vs sikayetlerinizi soyleyip sadece sunumlarda alacağınız hap yazdırın hayati kendinize kolaylaştırin. Hap etki etmiyor falan da demeyin herkese faydasi var size mi olmayacak. Yasadiginiz travmalar sizde anksiyete ve sosyalfobi kazandirmis olabilir. Benim de anksiyetem var baktim yenemiyorum bende konfor alanimdan cikmayarak cozumler uretmeye basladim. Şimdinin gücü kitabini da tavsiye ederim. Umarim atlatırsınız. Ben bu sekilde drama vs oynadim soyliyim hani sadece sunumda degildi :)
 
Siz bu konuyu daha önce de açmıştınız değil mi?
Akşama benim de sunumum var ve oldukça heyecanlıyım. Üstelik öğretmenim düşünün, benim işim bu. Ama farklı bir kalabalığa sunum yapmak fikri çok farklı hissettiriyor. Çok insani şeyler bunlar. Hayatınızın merkezine koymayın, arkadaşların dediği gibi doğru desteği alın.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

R
İçimde yarattığım fanusu sizce nasıl kırarım?
Yorumlar
12
Görüntüleme
2K
roserain
R
B
Baba Korkusu
5 6 7
Yorumlar
131
Görüntüleme
42K
_Kahveee_
_Kahveee_
E
AİLEMİ SİLMEK İSTİYORUM:( (Ergen değilim 34 yaşında aklı başında biriyim)
4 5 6
Yorumlar
108
Görüntüleme
29K
keninbarbiesi
K
redpinkyellow
Boğuluyorum sanki, sosyal fobi
2
Yorumlar
38
Görüntüleme
3K
bergdorf
B
En buyuk kk
Yaşadıklarımı anlamlandıramıyorum: eski sevgilim narsist miydi?
3 4 5
Yorumlar
90
Görüntüleme
24K
ZemheriPoyraz
ZemheriPoyraz
X