Eşimle 11 yıllık birlikteliğimiz var 8 yıldır evliyiz. İki çocuğumuz var. Evlenmeden önce had safhada olan eşimin romantizmi şimdi maalesef yerlerde
Her görüşmemizde bana şiirler döşeyen, edebiyat dergilerinden fırlamış makaleler gibi mektuplar yazan, gözlerimin içine sıcacık sevgiyle bakan erkek gitti yerine sinirli, gergin herşeyden şikayetçi olan bir adam geldi. Evlendiğine bile bin pişman bugün. Oysa benimle evlenmek için kırk takla atıyordu Çocuklar yaramazlık yaptıkça. 6 aylık bebeğimiz var. Huysuzlanıp ağladıkça sinirleniyor. Bugün "bıktım artık çocuk seslerinden, ben alışkın değilim böyle çocuk seslerine" dedi. Ben de "ben çok alışkınım, 10 çocuklu bir evde büyüdüm 10 kardeşin hepsine ben baktım" dedim. Halbuki benim hiç kardeşim yok evin tek çocuğuyum ben:) Sinirlendim ne yapayım. Çocukları ben dışardan mı getirdim. Beraber istedik onları. Rabbim sağlıklı uzun ömürler versin onalara. Eksikliğini göstermesin :Saruboceq: Ekonomik yönden falan sıkıldıkça niye evlendik diye saçmalamaya başlıyor. Arada ben de parlayıp evliliği sürdürmeyelim o zaman diye çıkışlarda bulunuyorum. Sonra çok pişman oluyorum. Çocuklarımız daha çok küçük. O da siniri geçince pişman oluyor aslında. Ama aynı stres faktörleri tekrar bir araya geldiğinde aynı tartışmalar yeniden başlıyor. Cinsellikten bile soğudum bu yüzden. Aman bana yaklaşmasa diye bakıyorum. Çünkü romantizmden uzak bir cinsellik ancak kötü evlerde olur diye düşünüyorum. Ona karşı mesafeli oluyorum diye acaba beni aldatır mı? Hep bir kuşku var içimde. Aldatmaların temelinde bu faktörler mi yatıyor acaba? Büyük konuşmayayım ama aldatırsa affetmem. Ozaman çocuklar mocuklar dinlemem basarım tekmeyialsanaalsanasmile
Her görüşmemizde bana şiirler döşeyen, edebiyat dergilerinden fırlamış makaleler gibi mektuplar yazan, gözlerimin içine sıcacık sevgiyle bakan erkek gitti yerine sinirli, gergin herşeyden şikayetçi olan bir adam geldi. Evlendiğine bile bin pişman bugün. Oysa benimle evlenmek için kırk takla atıyordu Çocuklar yaramazlık yaptıkça. 6 aylık bebeğimiz var. Huysuzlanıp ağladıkça sinirleniyor. Bugün "bıktım artık çocuk seslerinden, ben alışkın değilim böyle çocuk seslerine" dedi. Ben de "ben çok alışkınım, 10 çocuklu bir evde büyüdüm 10 kardeşin hepsine ben baktım" dedim. Halbuki benim hiç kardeşim yok evin tek çocuğuyum ben:) Sinirlendim ne yapayım. Çocukları ben dışardan mı getirdim. Beraber istedik onları. Rabbim sağlıklı uzun ömürler versin onalara. Eksikliğini göstermesin :Saruboceq: Ekonomik yönden falan sıkıldıkça niye evlendik diye saçmalamaya başlıyor. Arada ben de parlayıp evliliği sürdürmeyelim o zaman diye çıkışlarda bulunuyorum. Sonra çok pişman oluyorum. Çocuklarımız daha çok küçük. O da siniri geçince pişman oluyor aslında. Ama aynı stres faktörleri tekrar bir araya geldiğinde aynı tartışmalar yeniden başlıyor. Cinsellikten bile soğudum bu yüzden. Aman bana yaklaşmasa diye bakıyorum. Çünkü romantizmden uzak bir cinsellik ancak kötü evlerde olur diye düşünüyorum. Ona karşı mesafeli oluyorum diye acaba beni aldatır mı? Hep bir kuşku var içimde. Aldatmaların temelinde bu faktörler mi yatıyor acaba? Büyük konuşmayayım ama aldatırsa affetmem. Ozaman çocuklar mocuklar dinlemem basarım tekmeyialsanaalsanasmile
