- 19 Mart 2015
- 2.114
- 1.832
- 133
- Konu Sahibi PapatyamsiHatun
- #1
Şuan onun ne ''eski sevgili'' sıfatı duruyor üzerinde, nede ''sevgili''.
O sadece şu aralar '' o '' olarak kalıyor hayatımın garip saçma sapan bi köşesinde.
Çok uzatmayı sevmiyorum, çok uzatınca toparlayamayacakmış gibi, çoğu şey eksik anlatılmış gibi hissediyorum. O yüzden hızlıca özetlemeyi deneyeceğim.
Bu adam beni hep üzdü. O kadar üzdü ki, kalbimin en güzel yerinde yer etmiş en güzel anılarımızı bile öldürdü. Kirlendi her şey. Böyle koskoca 2 yıldan hiç temiz masum bi an kalmadı..
Bi adamın bi kadına yapabileceği tüm kötülüğü, tüm acımasızlığı, tüm midesizliği yaptı. Ama seviyordum işte. Kabul görmez hataları bile aptal gibi 2 sözüyle göz ardı etmeye çalıştım. Daha doğrusu hiç bir zaman göz ardı edemedim, sindiremedim, hep açıldı hep konuşuldu, hep tartışıldı, hiç bi zaman tam anlamıyla çözümlenemedi ve asla affedemedim.
Ben çok büyük bi salağım. En küçük şeyde millete ayrıl bırak boşver unut derken kendime bi türlü söz geçiremedim. Kınadıklarımı, şaşırdıklarımı hep yaşadım bu adamla. Gururum yerlerde, onurum yerlerde, aşkım sevgim yerlerde...
Bugün bu saatte hala onu seviyor muyum ? Hayır. Sevgimden vazgeçtim. Onlu hayallerimden de. Ama şu son zamanlar oldukça yoğun bi iletişim yaşadık. Ben iyi niyetimle onun bana yaptıklarını ben ona yapmayayım diye, bana attığı özür mesajlarına yumuşak bi dille karşılık verdim, karşılık vere vere uzun uzun konuşmalara döndü, ne affedebildim, ne tekrar onu hayatıma kabul edebildim nede tamamen susabildim. Durum böyle olunca ruhum sıkılmaya başladı. Şuan içim ölesiye daralıyor kızlar. Sadece huzur istiyorum birazcık.
Mesela onun beni aldattığını, başkasından hoşlandığı falan düşünmek istemiyorum.
Belki yakın zamanda belki de bi zaman sonra başkasına aşık olma ihtimalini düşünmek istemiyorum. ( hoş, bu ihtimal canımı neden sıkıyo, yada gerçekten sıkıyor mu onuda anlayamıyorum. )
Nasıl bi düşünce tarzıyla, içimi çürüten beni yok eden bu düşüncelerden kurtulabilirim ? ( iş, uğraşım yok bu dönem, önümüzdeki döneme kadar boşum. ) Okul başlayınca muhtemelen daha yoğun daha dolu olacağım için belki bazı şeyler daha kolay olur.
İnanın hiç bi şey yapasım yok, ne evden çıkasım var, ne bi arkadaşımla görüşesim var. Herhangi bi hobi fikride çekici gelmiyor. 2 ay sonra uzun bi tatil, sonrası okul zaten.
Kitaplar, kısa uğraşlar bi yere kadar götürüyor. Sonra böyle bi gece uykumdan uyanıp ölesiye bunalıyorum..
Kesinlikle çivi çiviyi söker demeyin, ne onu nede bi başkasını istemiyorum. Kimseyi sevmek yada birilerine yaslanmak yada birilerini yara bandı yapmaya çalışmak istemiyorum. Şu dönem bu bana iyi gelmez. İçimde böyle bi arzu yok kesinlikle.
Bana beni rahatlatacak bana iyi gelecek, bahsettiğim buhranlı düşüncelerden beni kurtaracak farklı düşünce tarzları lazım.
Yorumlarınızı bekliyorum kızlar
O sadece şu aralar '' o '' olarak kalıyor hayatımın garip saçma sapan bi köşesinde.
Çok uzatmayı sevmiyorum, çok uzatınca toparlayamayacakmış gibi, çoğu şey eksik anlatılmış gibi hissediyorum. O yüzden hızlıca özetlemeyi deneyeceğim.
Bu adam beni hep üzdü. O kadar üzdü ki, kalbimin en güzel yerinde yer etmiş en güzel anılarımızı bile öldürdü. Kirlendi her şey. Böyle koskoca 2 yıldan hiç temiz masum bi an kalmadı..
Bi adamın bi kadına yapabileceği tüm kötülüğü, tüm acımasızlığı, tüm midesizliği yaptı. Ama seviyordum işte. Kabul görmez hataları bile aptal gibi 2 sözüyle göz ardı etmeye çalıştım. Daha doğrusu hiç bir zaman göz ardı edemedim, sindiremedim, hep açıldı hep konuşuldu, hep tartışıldı, hiç bi zaman tam anlamıyla çözümlenemedi ve asla affedemedim.
Ben çok büyük bi salağım. En küçük şeyde millete ayrıl bırak boşver unut derken kendime bi türlü söz geçiremedim. Kınadıklarımı, şaşırdıklarımı hep yaşadım bu adamla. Gururum yerlerde, onurum yerlerde, aşkım sevgim yerlerde...
Bugün bu saatte hala onu seviyor muyum ? Hayır. Sevgimden vazgeçtim. Onlu hayallerimden de. Ama şu son zamanlar oldukça yoğun bi iletişim yaşadık. Ben iyi niyetimle onun bana yaptıklarını ben ona yapmayayım diye, bana attığı özür mesajlarına yumuşak bi dille karşılık verdim, karşılık vere vere uzun uzun konuşmalara döndü, ne affedebildim, ne tekrar onu hayatıma kabul edebildim nede tamamen susabildim. Durum böyle olunca ruhum sıkılmaya başladı. Şuan içim ölesiye daralıyor kızlar. Sadece huzur istiyorum birazcık.
Mesela onun beni aldattığını, başkasından hoşlandığı falan düşünmek istemiyorum.
Belki yakın zamanda belki de bi zaman sonra başkasına aşık olma ihtimalini düşünmek istemiyorum. ( hoş, bu ihtimal canımı neden sıkıyo, yada gerçekten sıkıyor mu onuda anlayamıyorum. )
Nasıl bi düşünce tarzıyla, içimi çürüten beni yok eden bu düşüncelerden kurtulabilirim ? ( iş, uğraşım yok bu dönem, önümüzdeki döneme kadar boşum. ) Okul başlayınca muhtemelen daha yoğun daha dolu olacağım için belki bazı şeyler daha kolay olur.
İnanın hiç bi şey yapasım yok, ne evden çıkasım var, ne bi arkadaşımla görüşesim var. Herhangi bi hobi fikride çekici gelmiyor. 2 ay sonra uzun bi tatil, sonrası okul zaten.
Kitaplar, kısa uğraşlar bi yere kadar götürüyor. Sonra böyle bi gece uykumdan uyanıp ölesiye bunalıyorum..
Kesinlikle çivi çiviyi söker demeyin, ne onu nede bi başkasını istemiyorum. Kimseyi sevmek yada birilerine yaslanmak yada birilerini yara bandı yapmaya çalışmak istemiyorum. Şu dönem bu bana iyi gelmez. İçimde böyle bi arzu yok kesinlikle.
Bana beni rahatlatacak bana iyi gelecek, bahsettiğim buhranlı düşüncelerden beni kurtaracak farklı düşünce tarzları lazım.
Yorumlarınızı bekliyorum kızlar
