Öncelikle herkese huzurlu geceler..
İlişkimde hep sorgulayan, kıskanan, çoğu zaman kısıtlayan, çok soru soran bunaltan taraf oldum. Arkadaşlarıyla buluştuğunda bile huzursuz olan, bir yere gezmeye gittiğinde kendisini saatte bir arayarak o vakitleri dar eden bir insanım. Bu sebeplerden dolayı sevgilim çoğu şeyi benden saklıyor. Nasıl öğreniyorsun derseniz arkadaş ortamımızın attığı storylerden veya tamamen tesadüfen..karşıma çıkıyor bir şekilde. Kim bilir bilmediğim daha neler vardır, bilemiyorum. Bende sanıyorum ki her aradığımda nerede olduğunu anlarım veya illa çaktırır.. ne saçmaymış. İstediğin kadar ara istersen her yarım saatte bir ara ruhun duymadan da kandırılabiliyorsun.. Yakaladığımda ve neden doğruyu söylemediğini sorduğumda “senden çok çekindiğim ve uzun tartışmaları bağırmaları kaldıramayacağım için söylemedim” diyor. Şuraya gittim deyip başka yere gitmek(kötü bir yer değil), evdeyim deyip arada arabayla arkadaşlarıyla çıkmak, bazı şeyleri hiç anlatmamak gibi gibi şeyler bunlar.
Sizce gerçekten haklı mı, ben mi yalana teşvik ediyorum? Eğer böyle ise bu yalan söylemesini haklı kılar mı? Kendisine bu kadar güvensiz olma sebebimin kendisiyle hiç alakası yok aslında, yani geçmişten gelen çok üzücü ailevi durumlar beni bu kadar kuşkucu ve güvensiz yaptı.
Bu yalanlarını yakalayınca da tümden güvensizleştim. Ama vicdan da yapıyorum bu kadar kısıtladığın için hakediyorsun bunları diyorum kendime. Çünkü gerçekten çok bunalttım, aradım, sorguladım, kızdım..Hiçbir zaman dediklerinden emin olamıyordum şimdi çarpı beş.. Bana bir yol gösterir misiniz lütfen.. ne yapmalıyım, çok üzgünüm... ne isterseniz söyleyin ki kendime geleyim
