Merhaba
Bu yazdıklarımı kimler okuyacak bilemiyorum ama birileriyle dertlesmezsem aklımı yitirecegim kesin.Bu devirde en zararsız dertlesmede sanırım anonim olarak bu kadın klübü adlı topluluk icinde mümkün zira dost dediklerin bile sirtlan misali uzuntulerinizden besleniyorlar.
Ben 46 yaşında kortizondan sonra kilo verememis eskiden oldukça güzel ama şimdi 86 kilo olan ve kendine güveni hiç kalmamış 26 yıllık evli ve 2 çocuklu bir kadınım. Son zamanlarda yıllardır bildiğim ama kendime itiraf etmekten kacindigim bir gerçekle yuzlestim.Ben sandığım gibi büyük bir aşk evliliği yasamamisim sadece polyannacilik oynayıp kendimi kandirmisim yani 2 kişilik sevmiştim 2 kişilik ilgilenmisim 2 kişilik fedakarliklar yapıp adinada mutlu aşk evliliği demişim.
Mutsuz,sevgisiz bir çocukluk ve ergenlikten sonra 20 yaşımda benim bütün bu sevgi acligimi doyuracagina inanarak esimle evlendim. Ilkbaslarda hayat gayesi,çocuk,ev gibi demirbaş konularla ilgiendigimiz için yıllar yılları kovaladı ve ben hep kendimi avuttum seviyor ama duygusal değil göstermiyor diye ama nezaman çocuklar büyüdü hayat birsekilde yola girdi hersey netlik kazandı.
Ben kimseyi suclamiyorum sadece hala o ergenlikteki sevgi açlığı çeken kızı doyuramadigimi fark ediyorum. Geceleri kendi kolunu diğer elinle okşayarak hersey düzelecek diyerek uykuya dalmaktan çok yoruldum.
Kocama son 5 yıldır ilgisizliginin bende açtığı yaraları anlatmaktan tukendim ve onun kayitsizliginin yaralarimi kanatmasindan canım acıyor
Çekip gitmek için gücüm yok ve sanırım ben yalnız ve mutsuz olarak tek değilim.
Neden zul geliyor bana bir sarilmasi koluna yatırıp oksamasi,kendimi özel hissettirmesi bu o kadar zor birseymi.
Son 2 yıldır artık çok ender birlikte oluyoruz, beni yanlış anlamayın zaten birkaç dakikalık zevk değil aradığım o surecteki sıcaklık, yakınlık,bu yaşta hala onun için arzulanabilir olma hissi ama ben nezaman beraber olmayı ima etsem beni kinayelerle yaşıma yakışmayan isterik bir kadın olmakla suçluyor ve ben aşağılanmaktan korktuğum için uzak duruyorum.
Mutsuzum ve yalnızım bosanalim dedigimdede ruh hastası oluyorum.
Tek istediği düzeni korumak. Isten geldiğinde temiz ev,yemek, temiz kıyafet ve hepsi bu. Bu bana yetmiyor dedigimdede rahat batıyor diyor
Sevgili kadınlar klübü dostları lütfen akıl verin çünkü bende bitti.
Hâlâ bir sıcak gülümseme bir sohpet bir sen onemlisin bir iyiki varsin lafına Tav olacak kadar sevgiye açım ama bu esime gereksiz zul geliyor.
Çekip gidecek gücüm olsa keşke ve kendimi daha fazla zavallı hissetmesem ama yapamıyorum. .................
Bu yazdıklarımı kimler okuyacak bilemiyorum ama birileriyle dertlesmezsem aklımı yitirecegim kesin.Bu devirde en zararsız dertlesmede sanırım anonim olarak bu kadın klübü adlı topluluk icinde mümkün zira dost dediklerin bile sirtlan misali uzuntulerinizden besleniyorlar.
Ben 46 yaşında kortizondan sonra kilo verememis eskiden oldukça güzel ama şimdi 86 kilo olan ve kendine güveni hiç kalmamış 26 yıllık evli ve 2 çocuklu bir kadınım. Son zamanlarda yıllardır bildiğim ama kendime itiraf etmekten kacindigim bir gerçekle yuzlestim.Ben sandığım gibi büyük bir aşk evliliği yasamamisim sadece polyannacilik oynayıp kendimi kandirmisim yani 2 kişilik sevmiştim 2 kişilik ilgilenmisim 2 kişilik fedakarliklar yapıp adinada mutlu aşk evliliği demişim.
Mutsuz,sevgisiz bir çocukluk ve ergenlikten sonra 20 yaşımda benim bütün bu sevgi acligimi doyuracagina inanarak esimle evlendim. Ilkbaslarda hayat gayesi,çocuk,ev gibi demirbaş konularla ilgiendigimiz için yıllar yılları kovaladı ve ben hep kendimi avuttum seviyor ama duygusal değil göstermiyor diye ama nezaman çocuklar büyüdü hayat birsekilde yola girdi hersey netlik kazandı.
Ben kimseyi suclamiyorum sadece hala o ergenlikteki sevgi açlığı çeken kızı doyuramadigimi fark ediyorum. Geceleri kendi kolunu diğer elinle okşayarak hersey düzelecek diyerek uykuya dalmaktan çok yoruldum.
Kocama son 5 yıldır ilgisizliginin bende açtığı yaraları anlatmaktan tukendim ve onun kayitsizliginin yaralarimi kanatmasindan canım acıyor
Çekip gitmek için gücüm yok ve sanırım ben yalnız ve mutsuz olarak tek değilim.
Neden zul geliyor bana bir sarilmasi koluna yatırıp oksamasi,kendimi özel hissettirmesi bu o kadar zor birseymi.
Son 2 yıldır artık çok ender birlikte oluyoruz, beni yanlış anlamayın zaten birkaç dakikalık zevk değil aradığım o surecteki sıcaklık, yakınlık,bu yaşta hala onun için arzulanabilir olma hissi ama ben nezaman beraber olmayı ima etsem beni kinayelerle yaşıma yakışmayan isterik bir kadın olmakla suçluyor ve ben aşağılanmaktan korktuğum için uzak duruyorum.
Mutsuzum ve yalnızım bosanalim dedigimdede ruh hastası oluyorum.
Tek istediği düzeni korumak. Isten geldiğinde temiz ev,yemek, temiz kıyafet ve hepsi bu. Bu bana yetmiyor dedigimdede rahat batıyor diyor
Sevgili kadınlar klübü dostları lütfen akıl verin çünkü bende bitti.
Hâlâ bir sıcak gülümseme bir sohpet bir sen onemlisin bir iyiki varsin lafına Tav olacak kadar sevgiye açım ama bu esime gereksiz zul geliyor.
Çekip gidecek gücüm olsa keşke ve kendimi daha fazla zavallı hissetmesem ama yapamıyorum. .................
Son düzenleme: