• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Rüyalarım

evet bende uykuda çok yoruluyorum.
bir aralar evde yalnız oldugumu hissederdim ve karabasanlar gelırdı hep
düşün yani, birisi erkenden evden çıksa hemen hissederdim
ve karabasanlar gelırdı.
ve uyanmam gerektıgı bılır, ama kendımı uyandıramazdım
ahhh rüyalarım ahh, ama en güzeli kontrol etmek :) farkındasın çünkü

işte o aşamada kontrol edebilmek çok güzel bir şey. :) ben bayağı yol katettim, umarım kontrol de edebilirim yavaştan. aslında en çok istediğim uyanabilmek ama nerdeee...:31:
 
benımde herzaman degılde bazen tutuyo ıste boyle ama su sonuncusu hıc olsun ıstemıyorum hatta ruyamda benım ne ısım var burda yaa dıye dusundugumu hatırlıyorum:30::30::30::30:
 
işte o aşamada kontrol edebilmek çok güzel bir şey. :) ben bayağı yol katettim, umarım kontrol de edebilirim yavaştan. aslında en çok istediğim uyanabilmek ama nerdeee...:31:

rüya kontrolum ara sıra oluyor.
ama karabasan davasında tamamen farkındayım ve biri gelsede keşke uyandırsa benı diye düşünüyorum
tam uyandım dıyorum, bu sefer rüya içinde rüya görüyorum
allah kimseye karabasan lanetını vermesın
bır geldı mı gitmiyor, allahın her günü senınle ve asla gece gelmıyor bana gündüz gelıyor.
daha çok ben evde yalnızken gelıyor.
 
Son düzenleme:
dün geceki rüyam geldi aklıma...

bir topluluğun içinde milete sen 70 lisin sen 80 lisin ben 90lıyım çocuğun kaçlı diye soruyodum:27:
 
soruyu biraz daha açsan :)

Ateist misin ? :) Öyle isen, saygı duyarım. Ama bazen ALLAHtan uzaklaşır ya insanlar. Dua edemez, adını anamaz vs. Boş gelir. Öyle ise, kendini zorlamanı öneririm. Eminim inancını geri kazanırsın.
 
sana rüya yorumlamıyacağım tabiki nacizane benim fikrim.hayattan ve insanlardan korkuyorsun aslında sert bir kabuğun var dışardan bakınca,oysaki kırılgansın.cevaplarını bildiğin sorular var ama nedense kabullenemiyorsun şu andaki ruh halini bilmiyorum bu rüyaların olduğu dönemler epey kırılganlığının arttığı dönemler rüyada bilinçli olmaya gelince bende rüyalarımda bilinçli ve olanın rüya olduğunu bilerek yaşıyorum hatta tiye alıp gene rüya ama bari takılayım diyorum. sorularının cevaplarını kabullen çünki gerçekten yaşamında uyanmak istiyorsun birşeyleri değiştirip hayatını düzenlemek yaşamında uyanırsan rüyalarındaki bu durum biter

bu arada bir şey dikkatimi çekti dedikelerinizde. tiye alıp zaten rüya takılayım kısmına aynen katılıyorum. rüyalarım keyifli olduğu zamanda da aynen böyle oluyor. zaten rüyadayım boşuna uğraşıyorum falan diyorum işte sıkıntılı olan ondan sonra uyanma isteği. sanırım rüya uzayınca böyle oluyor. ama dediğiniz şeyi de çok yaşıyorum. rüyada can sıkıcı bir şey varsa amaan salla rüya zaten... bir de bazen rüyanın içinde acaba gerçek mi yoksa rüyada mıyım onun tedirginliğini de yaşıyorum zaman zaman. rüyalarımda da bir hayatım var resmen ya...
 
Bu karabasan konusu gerçekten çok ürkütücü, zaman zaman benim de başıma geldiği oluyor. Aslında çoğumuz üzerimize çok ağır birisi oturmuş, hareket etmemizi engelliyormuş gibi hissedip korkuyoruz ama ben bunun bilimsel açıklamasını okumuştum bir yerde. İnsanlar uykudayken vücutları geçici felce uğruyormuş çünkü böyle olmasa, rüyada yaptığımız hareketlerin aynısını gerçekte de yapabilirmişiz. Bu da tehlikeli bir durum tabii, insan rüyasında neler görüyor, düşünsenize rüya gördüğünüz esnada gidip bir yerden atladığınızı falan. Neyse, bu geçici felç durumu insanın uyanmasıyla son buluyormuş normalde ama bazen zihin açıldığı halde felcin bir süre daha devam ettiği oluyormuş. Yani yatakta yattığımızı biliyor, belki etrafımızdaki sesleri de duyuyoruz ama henüz uyku felcinden kurtulamadığımız için hareket edemiyoruz. Bu felç durumu da bizde; üzerimizde bir ağırlık varmış, birisi elimizi kolumuzu tutuyormuş hissi uyandırıyor. Bunu öğrendikten sonra baya rahatladım ben, zihnim açıldığı durumlarda hareket edemiyorsam panik yapmadan felcin geçmesini bekliyorum. Rüyada olduğunu bilme durumuna da lucid dreaming deniyor, bazı insanlara bu çok cazip geliyor, bu konuda uzmanlaşmaya çalışıyorlar hatta. Bana da olduğu oluyor, kontrol edebiliyorum rüyayı ama bir yere kadar. Rüyada korkmaya başladığım anda kontrol benden çıkıyor mesela.

Tekrar eden rüyalara gelince, ben de görüyorum zaman zaman aynı rüyaları. Hatta bazı rüyalarımda hep aynı yere gittiğim için artık hatırlıyorum nerede ne var diye. Bu tip rüyalarım genellikle korkutucu, en azından gerginlik verici tarzda oluyor, ben de hep bir yerlerden ya da bir şeylerden kurtulmaya çalışıyorum. Arkadaşlar da daha önce söylemiş, tamamen bilinçaltıyla ilgili düşünüyorum. Çünkü yüzleşmek istemediğimiz ya da yüzleşsek bile kabullenemediğimiz korkularımızı bilinçaltına itiyoruz hep. Onlar da rüyalarda su yüzüne çıkıyorlar.

Ölüm korkusu yüzyıllardır insanların yakasını bırakmayan bir şey. Çeşitli filozoflar ölüm üzerine uzun uzun kafa yormuşlar. Bir filozoftan bahsetmişti hatta felsefe hocamız, uzun yıllar bu korkuyla boğuştuktan sonra kendince şöyle bir teselli bulmuş: "Ben olduğum sürece ölüm yok, ölüm geldiğinde de ben yokum." Ama bana kalırsa mesele burada bitmiyor. Sorun zaten ölüm geldiğinde "yok" olmak, insanın kaldıramadığı şey bu. Var olmak denen şey öylesine kuvvetli ve cezbedici ki, yokluğu ne aklımıza sığdırabiliyoruz, ne de hissi dünyamıza. Rüyalarınızda kaçmaya çalıştığınız şey ölüm de olabilir diye düşünüyorum. Belki de bu korkunuz bilinçaltınıza yoğun bir şekilde etki edip sürekli aynı tarzda rüyalar görmenize sebep oluyordur.
 
rüya kontrolum ara sıra oluyor.
ama karabasan davasında tamamen farkındayım ve biri gelsede keşke uyandırsa benı diye düşünüyorum
tam uyandım dıyorum, bu sefer rüya içinde rüya görüyorum
allah kimseye karabasan lanetını vermesın
bır geldı mı gitmiyor, allahın her günü senınle ve asla gece gelmıyor bana gündüz gelıyor.
daha çok ben evde yalnızken gelıyor.

benzer şeyler yaşıyoruz. ben de daha çok annemlerde kaldığımda oluyor karabasan. evimde olmuyor. bu uyandım, uyanayım, içimden çığlık atmalar uyandırın beni demeler... bunlardan çok rahatsızım. neyse ki her gün rüya görmüyorum.
 
rüya hakkında detay konuşmak, karanlık bir koruda karşıma ne çıkacağını bilmeden yürümek zorunda kalmışım gibi hissettiyor, korkuyorum:18:
 
benzer şeyler yaşıyoruz. ben de daha çok annemlerde kaldığımda oluyor karabasan. evimde olmuyor. bu uyandım, uyanayım, içimden çığlık atmalar uyandırın beni demeler... bunlardan çok rahatsızım. neyse ki her gün rüya görmüyorum.

karabasan olayı artık bende pek olmuyor
ama her gün rüya görüyorum, orada sorun yok :1:
 
çok haklısın, aşırı kırılgan ve hassasım. ama ne yazık ki ailevi şeyler özellikle şu ara çok kafama takılıyor. şu dönemimde ailemle ilişkim ve onlardan beklentim daha fazla. ama onları hep ilgisiz görüyorum. bu yüzden daha çok kırılganım. yani kabullensem de kendimi minimum bir beklentinin altına düşüremiyorum. çünkü yanımda olmaları gereken durumlar var. belki bu süreç geçince daha az bunları takacağım çünkü benim için bir süreç ve çok kırılganlaşıyorum. ama bu süreç bittiğinde de kabullenemeyeceğim şeyler var. aile insanın her şeyi için çok önemli. ve değiştiremeyeceğin tek şey ailen.

bence sen iançsız değilsin sadece ailene kızgın olduğun gibi seni var edip (sanki sen istemişsin gibi) bide üstüne bu kadar mutsuzluk vermesi senin sana inanmıyorum diyip red etmene sebep oluyor ama nasıl ve nerden baktığın önemli. sen narin kırılgan yalnız ama kimse seni anlamıyor seni koruyup gözetmiyor peki seni madem bu dünyaya niye getirdiler ölceksek niye yaşıyoruz demi çocuklar ölüyor annelerin canı yanıyor dedeler büyük anneler ölüyor torunların canı yanıyor insanlar tıpkı bir ağaçtan dökülen saramış yapraklar gibi dökülüyor günahkar oldukları için çöpçünün yaprakları toplayıp yaktığı gibi allah insanları yakacak değilmi dediğim gibi nerden baktığın önemli bunun birde aması var
 
Ateist misin ? :) Öyle isen, saygı duyarım. Ama bazen ALLAHtan uzaklaşır ya insanlar. Dua edemez, adını anamaz vs. Boş gelir. Öyle ise, kendini zorlamanı öneririm. Eminim inancını geri kazanırsın.

ateistim ama o uzaklaşıp arada kalma durumunu atlatalı yıllar oldu işte. şimdi uzaktan yakından alakam yok 'allah'la. mümkün değil yani. inançlı olmam için ya aklımı yitirmem ya da psikolojimin ciddi şekilde bozulması lazım. :))
 
rüya hakkında detay konuşmak, karanlık bir koruda karşıma ne çıkacağını bilmeden yürümek zorunda kalmışım gibi hissettiyor, korkuyorum:18:

benim için de o durum rüyayı konuşurken değil rüyanın içindeyken geçerli :) ben de rüyadan korkuyorum. rüyadayım ama ya uyanamazsam diye.
 
benim için de o durum rüyayı konuşurken değil rüyanın içindeyken geçerli :) ben de rüyadan korkuyorum. rüyadayım ama ya uyanamazsam diye.

'rüyalar bilinçdışına giden kral yoldur' diye tanımlamış freud rüyayı. bu işlerle ilgilenen bir hekimden duymuştum.

rüyandaki ana tema korku üzerine, bunun bir derinliği olmalı :44:
 
Bu karabasan konusu gerçekten çok ürkütücü, zaman zaman benim de başıma geldiği oluyor. Aslında çoğumuz üzerimize çok ağır birisi oturmuş, hareket etmemizi engelliyormuş gibi hissedip korkuyoruz ama ben bunun bilimsel açıklamasını okumuştum bir yerde. İnsanlar uykudayken vücutları geçici felce uğruyormuş çünkü böyle olmasa, rüyada yaptığımız hareketlerin aynısını gerçekte de yapabilirmişiz. Bu da tehlikeli bir durum tabii, insan rüyasında neler görüyor, düşünsenize rüya gördüğünüz esnada gidip bir yerden atladığınızı falan. Neyse, bu geçici felç durumu insanın uyanmasıyla son buluyormuş normalde ama bazen zihin açıldığı halde felcin bir süre daha devam ettiği oluyormuş. Yani yatakta yattığımızı biliyor, belki etrafımızdaki sesleri de duyuyoruz ama henüz uyku felcinden kurtulamadığımız için hareket edemiyoruz. Bu felç durumu da bizde; üzerimizde bir ağırlık varmış, birisi elimizi kolumuzu tutuyormuş hissi uyandırıyor. Bunu öğrendikten sonra baya rahatladım ben, zihnim açıldığı durumlarda hareket edemiyorsam panik yapmadan felcin geçmesini bekliyorum. Rüyada olduğunu bilme durumuna da lucid dreaming deniyor, bazı insanlara bu çok cazip geliyor, bu konuda uzmanlaşmaya çalışıyorlar hatta. Bana da olduğu oluyor, kontrol edebiliyorum rüyayı ama bir yere kadar. Rüyada korkmaya başladığım anda kontrol benden çıkıyor mesela.

Tekrar eden rüyalara gelince, ben de görüyorum zaman zaman aynı rüyaları. Hatta bazı rüyalarımda hep aynı yere gittiğim için artık hatırlıyorum nerede ne var diye. Bu tip rüyalarım genellikle korkutucu, en azından gerginlik verici tarzda oluyor, ben de hep bir yerlerden ya da bir şeylerden kurtulmaya çalışıyorum. Arkadaşlar da daha önce söylemiş, tamamen bilinçaltıyla ilgili düşünüyorum. Çünkü yüzleşmek istemediğimiz ya da yüzleşsek bile kabullenemediğimiz korkularımızı bilinçaltına itiyoruz hep. Onlar da rüyalarda su yüzüne çıkıyorlar.

Ölüm korkusu yüzyıllardır insanların yakasını bırakmayan bir şey. Çeşitli filozoflar ölüm üzerine uzun uzun kafa yormuşlar. Bir filozoftan bahsetmişti hatta felsefe hocamız, uzun yıllar bu korkuyla boğuştuktan sonra kendince şöyle bir teselli bulmuş: "Ben olduğum sürece ölüm yok, ölüm geldiğinde de ben yokum." Ama bana kalırsa mesele burada bitmiyor. Sorun zaten ölüm geldiğinde "yok" olmak, insanın kaldıramadığı şey bu. Var olmak denen şey öylesine kuvvetli ve cezbedici ki, yokluğu ne aklımıza sığdırabiliyoruz, ne de hissi dünyamıza. Rüyalarınızda kaçmaya çalıştığınız şey ölüm de olabilir diye düşünüyorum. Belki de bu korkunuz bilinçaltınıza yoğun bir şekilde etki edip sürekli aynı tarzda rüyalar görmenize sebep oluyordur.

detaylı yorumun için teşekkür ederim. şu bilincin açılmasını bekleme halini ben de öğrenmeliyim. o an sakinleşip beklemeye koyulsam eziyet çekmeyeceğim. ben ısrarla uyandırılmak istiyorum. son paragrafının altına imzamı atarım :) çok haklısın. ben de buna benzer şekilde yorumluyorum. ama sonuç yok. ne ölüm korkumu ne de rüyalarımdaki psikolojimi yenebiliyorum. ama en azından şu bekleme moduna geçebilmem gerek. bazen rüyadayım boşuna debeleniyorum diyorum ama bu uzun sürmediğinde oluyor. uzun sürdüğünde artık çıkmak istiyorum rüyadan. o kısmı zor geliyor.
 
Enteresan olan rüya gördüğünü bilmen dediğin gibi.

Geçenlerde kabus gördüm.Uyan sadece rüyadasın dedim kendime ve uyandım.

Bunun neden olduğunu ben de merak ediyorum.

Günde enaz bir üç tane rüya görürüm heralde yazsam roman olur valla :27:
 
bence sen iançsız değilsin sadece ailene kızgın olduğun gibi seni var edip (sanki sen istemişsin gibi) bide üstüne bu kadar mutsuzluk vermesi senin sana inanmıyorum diyip red etmene sebep oluyor ama nasıl ve nerden baktığın önemli. sen narin kırılgan yalnız ama kimse seni anlamıyor seni koruyup gözetmiyor peki seni madem bu dünyaya niye getirdiler ölceksek niye yaşıyoruz demi çocuklar ölüyor annelerin canı yanıyor dedeler büyük anneler ölüyor torunların canı yanıyor insanlar tıpkı bir ağaçtan dökülen saramış yapraklar gibi dökülüyor günahkar oldukları için çöpçünün yaprakları toplayıp yaktığı gibi allah insanları yakacak değilmi dediğim gibi nerden baktığın önemli bunun birde aması var

yazdıkların beni çok etkiliyor, ağlatıyor. ama ben isyan içinde değilim. yani isyandan kaynaklı bir inançsızlık değil. tamamen benim beynimle alakalı. benden önce beynim inanmıyor. inanabilir miyim desem kendimi aptal gibi veya kendimi kandırıyor gibi hissederim. yani allahın varlığına inanmak benim için çok komik bir fikir.

ama bir yandan inançlı olmayı da isterdim. benim baba tarafım tamamen inançsız. anne tarafım inançlı ama lafta inançlılar. ben ailemden hiç dini bir şey duymadım. ama ona rağmen çocukken kuzenimle oturup başımızı örtüp kitaplardan sure okuyup dua etmişliğimiz vardır. belki inançlı olsaydım psikolojim daha rahat olurdu. yani öyle yetiştirilseydim, dini açıdan baskı altında olsaydım kafam o yönde çalışıyor olabilirdi. ama dediğim gbi ben ta çocukluğumda sorgulamaya başladım. çocukluğumda sorgularım çok büyüktü.

ve ben bir gün dedim ki, ben kendimi kandıramam. ve dedim ki bütün insanlık kendini kandırıyor. herkes her haltı yiyip müslümanım diyor. bu samimiyetsizlik beni güldürdü. başka bir kuzenimle konuşmuştum. bana dedi ki ben allahın affedici gücüne inandığım için günah işleyebiliyorum. nasıl olsa affeder!? :) allahın varlığına inanan insan günah işlemez dedim ve neredeyse yaptığım her şeyi günah içine girdiğini gördüm. ama bunlar fitne fesatlık için değildi. aynı zamanda sadece lafta müslüman olduğumu gördüm. ben kitapların insanların ıslah edilmesi için yazıldığını düşünüyorum. çünkü toplumu düzenleyici şeyler var, alkol, zina, kul hakkı bunlar toplumu kötüye götürecek şeyler. ama bireysel olarak baktığımızda benim kimle olan ilişkimden kime ne, canım istediği için ya da ne bileyim başkasına anlatmak istemediğim şey için yalan söylememden kime ne, içkimden kime ne vs. yani dediğim gibi bireysel açıdan bana hiçbir şey mantıklı gelmiyor. bana mantıklı gelmeyen şeylere inanamam. ama hadi oradan be dediğim 100 tane şey varsa, allah allah o dönemde bunu yazabilecek teknoloji nerdeydi dedirten 1 şey var. anlatabiliyor muyum. inanç kısmı böyle. bir de inanç konusunda boşluğa düştüğümde ailemin ilgisi gibi sorunlarım yoktu. son 7 yıldır falan ailem cozuttu. ben daha çok küçük çocukken bile inanmıyordum. bir büyüğüm bana hep namaz kılmamı tembihliyordu o zaman bile ne allah ne de namaz umrumdaydı.
 
Evet, o rüyadan çıkma kısmı biraz zor hakikaten. Ama birkaç kez yaptıktan sonra eskisi kadar zor gelmemeye başlıyor. Çünkü bilincin açık olduğu için, "Bunu daha önce yaptım, öyleyse şimdi de yapabilirim. En kötü ne olabilir ki zaten?" diye düşünmeye başlıyorsun. Rüyalardan genelde en korkutucu anlarında uyanırız ya, aman diyorum ne olacaksa olsun, yeter ki uyanayım. Mesela düşmekten korkuyorsam, bilerek atıyorum kendimi. Biliyorum ki yere değmeden uyanacağım. Hiçbir şey yapamıyorsam da bekliyorum. Uyku felci durumunda da yapacak çok fazla şey yok aslında, korkmamaya çalışarak beklemek lazım. Korku sanki durumu ağırlaştırıyor, süreci uzatıyormuş gibi geliyor. Kaldı ki bize çok uzun gelen o kıpırdayamama süresinin birkaç saniyeden fazla sürdüğünü düşünmüyorum.
 
Back
X