merhaba,
biliyorumki herkesin böylesine canını sıkan, hayattan bezmesine sebep bunlar ne dertleri var... benim tek sorunum bi çıkış yolu bulamamak. bunun için sizden yardım istiyorum.
lise son sınıftayım üniversiteye hazırlanıyorum. okulumda geçen sene sınıfım değişti. senenin sonuna doğru birisiyle çıkmaya başladım.. çok sevdik birbirimizi artık bu aşk diyorduk. birlikte olabilmek için benim gittiğim dersaneye kaydoldu sınava birlikte hazırlanıp izmiri kazanmaktı hedefimiz. ağustosta dersanemiz başladı ne öyle büyük kavgalarımız oldu ne birşey. çünkü sınıftaki herkesi tanımıyorduk birbirimizin odak noktasıydık.. okullar açıldı sınıfta birlikte oturmaya karar verdik. fakat arkadaş ortamından mıdır bilmiyorum tepkiler cıvık hareketler herşeyle bi dalga geçme çabası. ne olduğuhnu anlayamadım. ayrıca hoşlanmadğım terbiyesiz bir kankası var onunla samimi olmasını istemiyordum. 4 yıllık sınıf arkadaşı ama mesafeli olmalıydı gitti bugün yanına dip dibe ders çalışp durdular ben sırada yalnız başıma kaldım. sınıfa yeni geldğim için herkesle muhabbetim de yok fazla hepsi kaynaşmış durumdalar çünkü bende içime kapanığım biraz.. bugün kızdım ona böyle yaptğı için. geldi aşkım canım demeye başladı fzla konuşmadım. nasıl tepkiler sonra... yanına oturtmadı resmen. arkadşına benim için şuna söyle gelsin çantasını alsın. bilmem ne .. bu duruma geldik. sevgisini nasıl hissederken böyle davranşları herşeyi alt üst etmeye yetiyor. ayrıca böyle oldğunda onu eskisi kadar sevemediğimi düşünüyorum. napmalıyım bilmiyorum. ayrılık düşüncesi ürkütüyor. onsuz yapmaya çalışsam alışırım desem 7 gün aynı sınıf hatta aynı sıra.. sonra sınıfta hep onunlaydım en samimi arkadşım bu sene gitti. o kızla zaten anlaşamıyorum. çok yalnız hissettim bugün kendimi. çok fazlaa... sınava konsantre olmam gerekirken bunlar öyle canımı acıtıyorki...
fikirlerinizi benimle paylaşırsanız çok sevinirim:bbo: