Hayırlı sabahlar en mutlu olmam gereken günlerde uyku tutmadı yine.. Bazı şeyleri hazmedemiyorum sevincimi yaşayamıyorum.
7 yıldır evliyim, bir tane çocuğum var evliliğimz boyunca çok sıkıntılar çektik özellikle maddi anlamda çocuğum için 4 yıl özel sektöre boyun eğdim, onun için çalıştım çabaladım bir anda kapının önüne koyuldum işsiz kaldım, çok zor günler geçirdik kimseler yoktu yanımızda.
Canımı dişime taktım kpss hazırlandım daha iyi bir geleceğimiz olsun istedim ve Rabbime Şükürler olsun 1 hafta önce Atandım Rabbim Bu duyguyu emek veren isteyen herkese nasip etsin
Çok mutluyum, çok sevinçliyim artık yepyeni bir hayata başlıyoruz herşey geride kaldı..
Fakat annem her zaman ki gibi mutluluğumu gölgede bıraktı, bütün bencilliği ile halbuki kendisi bizim durumumuzu iyi bilen birisi. Çektiğimiz sıkıntıları zorlukları..
Annem ve babam yıllar önce ayrıldı herkes kendi yolunda annem yeni bir yuva kurdu çok da iyi bir hayatı var..
Benim atandığım günden beri bana bir hayırlı olsun kızım diyemedi.. çoluğum çocuğum hayatını kurtardı diyemedi.. Çok üzgünüm yinede onunla konuştum her özlediğinde gelirsin anne biz geliriz çok uzağa gitmiyoruz senin sevinmen gerekir neden böyle yapıyorsun dedim.
Sadece kendini düşündü ben dayanamam sana ve torunuma dedi.. Onuda anlıyordm elbet üzülecek ama evladım kendini kurtardı diye üzüntüsünü bir kenara bırakması en azından benim sevincimi paylaşması gerekmezmiydi?
Bana blöfler yaptı vazgeçirmek için ben dayanamam hasta olurum kanser olurum diyerek aklınca beni vazgeçirmeye kendini acndrmaya çalıştı ağladı sızladı!! O dayanamaz diye ben hayatımdan geleceğimizden memurluğumdan vazgeçekmişsim
Sadece kendini düşündü, burada olsunlar gitmesinler de ne halleri varsa görsünler gerekirse perişan olsunlar mantığından gitti
Beni vazgeçiremeyince eşimi aramış onu vazgeçiremeye çalışıyor muş düşünebiliyormusunuz gitme onunla bırak kalın burada olanı yersiniz demiş ? Herkes beni arayıp hayırlı olsun diye sevincimi paylaşırken eşim ailesi bile seviniyor kurtuldunuz yolunuz bahtınız açık olsun biz hasretinde razıyız dediler.
Eşimi aradığını ve vazgeçirmeye çalıştığını öğrenince sinirlendm! içimden gelen herşeyi söyledm gerçekleri duyunca üste çıkmak için bağırdı çağırdı saydı saydı kapattı.
Bir Anne nasıl sadece bu kadar kendini düşebilir bu kadar bencil olabilir
Biz burada kalalım da gerisi önemli değil miş onun için inanamıyorum gerçekten..
Ona karşı buz gibi oldum sogudum ve şu an bu bencilliğini hazmedemiyorum..
ve bana söylediği en son kelime sizin orada iyi olacak olmanız benim için hiçbir şey ifade etmiyor dedi.. şimdiye kadar yaptıklarını üzüntüsüne saymıştım.. alttan almıştım.. lakin bu sözünden sonra artık sayamıyoruoku
