Benden 2-3 yas büyük bir akrabagim var. Ve o evli. Biz yurtdisinda yasiyoruz. Ve o akrabagim türkiyeden biriyle evlendi. Eniste cok efendi biri. O eniste bi gün snap acti ve beni ekledi. Biz öylesine konusmaya basladik. Ardindan daha derinlere indi. Yani derin‘den kastim o bana evliligini anlatti. Ve ögrendimki evlendigine pismanmis. Ve hatta bosanmak istiyomus. Karisinin da onu cok sevdigi söylenemez. Kocasini insan icinde asagilar. Ona saygi duymaz. Hatta adam yerine koymaz. Ama sorsan seviyorum der. Neyse o „eniste“ dedigimiz bana nedenlerini felan anlatti. Ki nedenleri de mantikli geldi. Biz konusa konusa iyi anlasmaya basladik. Hatta suan öyle bir durumdayiz ki birlikte hayal kuruyoruz. Misal: Keske önceden tanissaydik hersey farkli olurdu felan dedik. Hatta cok uzakta gölün kenarinda bir evde nasil güzel yasardik dedik. Fakat ikimizde biliyoruz ki bu imkansiz. Ayrica diyelimki o bosandi biz yinede evlenemeyiz. Cünkü kimsenin yüzüne bakamam. Hele ki ailemin yüzüne. Asla bakamam. Annem bir anne ahi almis. Ananem demis ki sen kactin da evlendin, senin de kizin kacarak evlensin de cektigim aciyi cek. Bu aklima geldikce daha da deliriyorum. Biz bir hayalin pesine sürüklendik gidiyoruz. Daha dogrusu gidemiyoruz. Hayirlisi demeye basladik. Kendimi cok kötü hissediyorum. Ama onunla konusurken de kendimi cok daha güzel cok daha özel hissediyorum. Sizin hic keske onu daha önceden tanisaydim dediigniz oldu mu? Biliyorum suan benimle ilgili kötü seyler düsüyosunuz. Merak etmeyin bende kendime kiziyorum. Ama kalbe söz geciremiyosun iste. Kacabilsem kacardim ama yapamam. Ben kötü birimiyim?