Neden bu kadar çok haklı olmak istiyorsunuz bunun üzerine düşündüğünüzde ne cikiyorz ilişkide kazanmak istiyor gibisiniz. Ama bu savaş değil . Ya da gerçekten olay kapanmamis mi oluyor . Bazen meseleyi karşı tarafla kapatamayiz, yazmayı denediniz mi hiç m olayları belki de olayı kendi içinizde böyle kapatirsinizDinliyorum elbette ben de ama benim en kötü huyum bir şeyleri toplayıp cebime koymak sonra da uygun bir anda silah yapıp kullanmak aslında bilinçli yapmıyorum ama kendime dışardan bi gözle bakınca böyle olduğunu düşünüyorum.
Bilinçaltımız biz küçükken oluşur siz bunu öğrendiniz bunu düşünüyorsunuz oysaki başka seçeneklerde var. Üstünü kapatıp pozitif hayata devam etmek.Dinliyorum elbette ben de ama benim en kötü huyum bir şeyleri toplayıp cebime koymak sonra da uygun bir anda silah yapıp kullanmak aslında bilinçli yapmıyorum ama kendime dışardan bi gözle bakınca böyle olduğunu düşünüyorum.
Yazarsam daha da tetikleniyorum bunu fark ettim ama ilişkilerde nedense hiç tahammülüm yok.Neden bu kadar çok haklı olmak istiyorsunuz bunun üzerine düşündüğünüzde ne cikiyorz ilişkide kazanmak istiyor gibisiniz. Ama bu savaş değil . Ya da gerçekten olay kapanmamis mi oluyor . Bazen meseleyi karşı tarafla kapatamayiz, yazmayı denediniz mi hiç m olayları belki de olayı kendi içinizde böyle kapatirsiniz
siz bunu azaltmayı nasıl başardınız?Bilinçaltımız biz küçükken oluşur siz bunu öğrendiniz bunu düşünüyorsunuz oysaki başka seçeneklerde var. Üstünü kapatıp pozitif hayata devam etmek.
Annem hep babamı eleştirirdi. Sürekli ama. Yapmadın etmedin aramadın götürmedin birsürü şey. İlk 6 ay arkadaşlarıma yapmadığım acımasızlığı yaptım eşime. Sonradan yavaş yavaş azalttım. Bir anda olmuyor zaten ama azalıyor. Ara ara eleştirsemde elimde olmadan yapıyorum ama önceden %96 olan şuan %10 olduğu için ilişkim daha sağlıklı. Önceden eleştirdiğim için ilgilenmeyen uzaklaşan eşim şimdi uyucam diye trip atıyor birlikte haber izlicekmişiz :) yani şunu söyleyeceğim kötülük yapmayan kendinize. Kötü anıları söylemek iyi değil. He bazen konuşur anlatırsınız ama yapmayın. İyi anılarınızdan bahsedin daha mutlu olursunuz
Uzun ilişkinin sırrı karşımızdakini olduğu gibi kabul etmek. Siz busunuz değişmeyecek siniz. Sadece doğru kişi çıktığında uclarinizi torpulersiniz.Herkese merhaba
Benim çok sağlam güçlü arkadaşlıklarım var ama romantik ilişkilerde hiç istemediğim biri haline dönüşüyorum. İlişkinin başında çok sağlıklı bir kafa yapısına sahipken, ilişki ilerledikçe kafada kurmaya karşımdakini huzursuz etmeye başlıyorum.
Örneğin, bir meseleden tartışma yaşamışsak kaç sene geçerse geçsin güncel bir olayla bağlayıp hıh zaten sen böylesin böyle yapmıştın böyle demiştin diye her fırsatta söyleniyorum. Her konu hakkında sürekli ama böyle olmuştu diyorum.
Mesela arkadaşlarımla da elbette problemler yaşıyorum ama bir meseleyi kapattıysak kapanıyor. İlişkilerde bunu yapamıyorum. Annem de böyledir, söylenir babama geçmişten acaba böyle bir ortamda büyüdüğüm için mi bu şekilde davranıyorum diye sorguluyorum. Mesela babamla annem tartışır sonra babam hiçbir şey olmamış gibi gelir gönlünü alır, annem de söylenir söylenir babam duymaz konu kapanır. Buna alışmışım galiba. Kavga ettikten sonra küs kalmaya da dayanamıyorum, kavgadan 1-2 saat sonra unutuyorum ben her şeyi ama karşımdaki sıkılmış bunalmış oluyor. Bu yüzden de sağlıklı, uzun ilişkiler kuramıyorum.
Sürekli problem arar gibi bir halim var, dışarken kendime bakıyorum diyorum ki bunu başkası yapsa ne dersin yani bu mantıklı mı sence?? Sorguluyorum da kendimi ama engelleyemiyorum. İlişkilerde çok dürtüsel, patlamaya hazır bir volkan gibiyim. Ve iki kişiden, gerçekten çok yoruyorsun sözünü duydum çok üzüldüm tabi ama……. Gerçekten bir şeyleri değiştirmek istiyorum
Kendimle çok mücadele de ediyorum niye rahat olamıyorum niye her şeyi büyütüp mesele yapıyorum, insanların üstüne gidiyorum diye.
Bu sorunları çözmeden de ilişkilerden de uzak durmaya karar verdim.
Kendimi nasıl düzeltebilirim? Siz bir şeye çok sinirlendiğinizde ve olayın geçmişle bağlantısını gördüğünüzde kendinizi nasıl frenliyorsunuz? Sizce Uzun ilişkilerin sırrı nedir?
Zamanla. Bir anda olmayacak imkansız zaten ama farkına vardığınız için daha kolay. Beni abim uyarmıştı annem gibi davranıyorsun kendinde misin diye. İlk hala haklı olduğumu düşünsemde ilişkim sağlıklı olmadığı için düzeltmem gerektiğini düşündüm. Videolar izledi Tülay Kök çok severim. Zamanla eleştirmeyi bıraktım aksine takdir ettim.siz bunu azaltmayı nasıl başardınız?
Bunu yazmak icin gelmistim ki yorumunuzu gordum:) cok ama cok haklisiniz.Travmalarımız en çok duygusal ilişkilerde ortaya çıkar. Anne babanız nasıldı ? Nasıl bir evde büyüdünüz? Aktarım yapıyor olabilirsiniz. Uzun ilişkinin sırrı sağlam psikoloji ve saygıdır :)
Benim ihtiyacım da huzurlu bir sevgi ve kolayca vazgeçilmemek galiba…Bunu yazmak icin gelmistim ki yorumunuzu gordum:) cok ama cok haklisiniz.
Sevgili konu sahibi seni ne kadar iyi anladigimi anlatamam. Gecmiste hayatima giren insanlara dunyayi dar ettigimi cok uzun zaman sonra anladim ama beni kendime getiren eşimin sonsuz sevgisi, verdigi guven, bana her zaman anlayisli yaklasmasi ve beni her zaman cok sevecegine inanmam oldu. Ben de sizinkine cok benzer bir ailede buyudum ve sanirim aile icinde cok genc yasta cocuk sahibi olan annemin, babamin farkinda olmadan bana yasattigi travmalar beni o kadar hircin biri yapmisti. 32 yasindayim, en hircin zamanlarim 28 yasina kadardi. Benim ihtiyacim sakin, huzurlu bir sevgiymis :) Bence en buyuk adim farkindalik, senin neye ihtiyacin var sence?
Bildiğim yerden bir soru geldi :)Herkese merhaba
Benim çok sağlam güçlü arkadaşlıklarım var ama romantik ilişkilerde hiç istemediğim biri haline dönüşüyorum. İlişkinin başında çok sağlıklı bir kafa yapısına sahipken, ilişki ilerledikçe kafada kurmaya karşımdakini huzursuz etmeye başlıyorum.
Örneğin, bir meseleden tartışma yaşamışsak kaç sene geçerse geçsin güncel bir olayla bağlayıp hıh zaten sen böylesin böyle yapmıştın böyle demiştin diye her fırsatta söyleniyorum. Her konu hakkında sürekli ama böyle olmuştu diyorum.
Mesela arkadaşlarımla da elbette problemler yaşıyorum ama bir meseleyi kapattıysak kapanıyor. İlişkilerde bunu yapamıyorum. Annem de böyledir, söylenir babama geçmişten acaba böyle bir ortamda büyüdüğüm için mi bu şekilde davranıyorum diye sorguluyorum. Mesela babamla annem tartışır sonra babam hiçbir şey olmamış gibi gelir gönlünü alır, annem de söylenir söylenir babam duymaz konu kapanır. Buna alışmışım galiba. Kavga ettikten sonra küs kalmaya da dayanamıyorum, kavgadan 1-2 saat sonra unutuyorum ben her şeyi ama karşımdaki sıkılmış bunalmış oluyor. Bu yüzden de sağlıklı, uzun ilişkiler kuramıyorum.
Sürekli problem arar gibi bir halim var, dışarken kendime bakıyorum diyorum ki bunu başkası yapsa ne dersin yani bu mantıklı mı sence?? Sorguluyorum da kendimi ama engelleyemiyorum. İlişkilerde çok dürtüsel, patlamaya hazır bir volkan gibiyim. Ve iki kişiden, gerçekten çok yoruyorsun sözünü duydum çok üzüldüm tabi ama……. Gerçekten bir şeyleri değiştirmek istiyorum
Kendimle çok mücadele de ediyorum niye rahat olamıyorum niye her şeyi büyütüp mesele yapıyorum, insanların üstüne gidiyorum diye.
Bu sorunları çözmeden de ilişkilerden de uzak durmaya karar verdim.
Kendimi nasıl düzeltebilirim? Siz bir şeye çok sinirlendiğinizde ve olayın geçmişle bağlantısını gördüğünüzde kendinizi nasıl frenliyorsunuz? Sizce Uzun ilişkilerin sırrı nedir?
Öncelikle pskolojik destek almaniz en azindan bir iki kere danismanlik almaniz cok iyi olur. Bana altta kaybetme korkusu var gibi geldi. Bu yuzden insan sevgi ispatina girer o yuzden suphelere duser ama buda olmayabilir. Ailenizdeki modeli taklit ettiginizi düşünmüyorum lakin ondan dogan bir sorun bir korku olusmus gibi bilinc altinizda sizi bu davranislara iten.Herkese merhaba
Benim çok sağlam güçlü arkadaşlıklarım var ama romantik ilişkilerde hiç istemediğim biri haline dönüşüyorum. İlişkinin başında çok sağlıklı bir kafa yapısına sahipken, ilişki ilerledikçe kafada kurmaya karşımdakini huzursuz etmeye başlıyorum.
Örneğin, bir meseleden tartışma yaşamışsak kaç sene geçerse geçsin güncel bir olayla bağlayıp hıh zaten sen böylesin böyle yapmıştın böyle demiştin diye her fırsatta söyleniyorum. Her konu hakkında sürekli ama böyle olmuştu diyorum.
Mesela arkadaşlarımla da elbette problemler yaşıyorum ama bir meseleyi kapattıysak kapanıyor. İlişkilerde bunu yapamıyorum. Annem de böyledir, söylenir babama geçmişten acaba böyle bir ortamda büyüdüğüm için mi bu şekilde davranıyorum diye sorguluyorum. Mesela babamla annem tartışır sonra babam hiçbir şey olmamış gibi gelir gönlünü alır, annem de söylenir söylenir babam duymaz konu kapanır. Buna alışmışım galiba. Kavga ettikten sonra küs kalmaya da dayanamıyorum, kavgadan 1-2 saat sonra unutuyorum ben her şeyi ama karşımdaki sıkılmış bunalmış oluyor. Bu yüzden de sağlıklı, uzun ilişkiler kuramıyorum.
Sürekli problem arar gibi bir halim var, dışarken kendime bakıyorum diyorum ki bunu başkası yapsa ne dersin yani bu mantıklı mı sence?? Sorguluyorum da kendimi ama engelleyemiyorum. İlişkilerde çok dürtüsel, patlamaya hazır bir volkan gibiyim. Ve iki kişiden, gerçekten çok yoruyorsun sözünü duydum çok üzüldüm tabi ama……. Gerçekten bir şeyleri değiştirmek istiyorum
Kendimle çok mücadele de ediyorum niye rahat olamıyorum niye her şeyi büyütüp mesele yapıyorum, insanların üstüne gidiyorum diye.
Bu sorunları çözmeden de ilişkilerden de uzak durmaya karar verdim.
Kendimi nasıl düzeltebilirim? Siz bir şeye çok sinirlendiğinizde ve olayın geçmişle bağlantısını gördüğünüzde kendinizi nasıl frenliyorsunuz? Sizce Uzun ilişkilerin sırrı nedir?
Terapi secegine bakabilirsiniz , ilişki evliliğe evrilsr bile devam etmesi zor olabilir . Dediğim kitaba da bir göz atın istersenizYazarsam daha da tetikleniyorum bunu fark ettim ama ilişkilerde nedense hiç tahammülüm yok.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?