- 17 Ağustos 2011
- 4.514
- 7.491
- 358
- Konu Sahibi Felix_Felicis
- #1
Merhaba, kötü haberler almışken bu ne biçim konu diyebilirsiniz. Ama böyle kötü haberler sıklastıkça ben de sevdiklerim için daha cok endiselenir ve onları daha az üzmeye çalışır oldum.
Uzatmadan derdimi yazıyorum:
Erkek arkadaşımdan en ufak bir negatif sezdiğim anda tersledigimi farkettim. Daha doğrusu geri adım atmıyorum çoğu defa.. normalde üstüne düşen her kobusuyla ilgilenen biriyimdir, ama iş biraz olsun tartışmaya ya da beni terslemeye döndügünde direkt sert bi hale bürünüyorum. Hani derler ya burnunun dikine dikine gidiyor diye, öyleyim. Doğru gördüğüm şeyi ona karşı çatır çatır savunurken buluyorum kendimi. Önceden daha alttan alırdım, neyse simdi tadımız kaçmasın derdim, tatlı dille anlatırdım ya da geri adım atardım sen haklısın derdim.. ama simdi geri adım atan o oluyor, sakinlestikten sonra ortalık bu sefer ben de daha sakin anlatmaya başlıyorum kendimi. Ama tabi öncesinde onu da germis oluyorum. Tabi herhangi bir hakaret asla söz konusu olmuyor aramızda, daha çok "keyfin bilir" tavrında oluyorum. Ona demiyorum bunu ama o farkediyor ses tonumdan kararlılığımdan..
hakkını yemeyeyim o da cok saygılı bir şekilde tartısır benimle, zaten olması gereken de bu biliyorum ama terslerken derken yanlış anlasılmak istemem.
Ama yarın ne olacağımızı, başımıza ne geleceğini bilmediğimiz bir dönemden geçiyoruz. Ben daha ılımlı daha sakin en azından cok terslemeden tartısmak istiyorum.. onu kaybedince bu hallerimden dolayı pişman olmak istemiyorum.. ama bunu nasıl basarırım bilmiyorum, benim gibi olan hanımlar kendilerini nasıl sınırlıyor acaba? Cidden sinirlerim çok bozuk, hayatta olduğu müddetçe mutlu etmek istiyorum onu en azından hemencecik savunmaya gecmesem o da bir şey olacak..
Teşekkür ederim şimdiden.
Uzatmadan derdimi yazıyorum:
Erkek arkadaşımdan en ufak bir negatif sezdiğim anda tersledigimi farkettim. Daha doğrusu geri adım atmıyorum çoğu defa.. normalde üstüne düşen her kobusuyla ilgilenen biriyimdir, ama iş biraz olsun tartışmaya ya da beni terslemeye döndügünde direkt sert bi hale bürünüyorum. Hani derler ya burnunun dikine dikine gidiyor diye, öyleyim. Doğru gördüğüm şeyi ona karşı çatır çatır savunurken buluyorum kendimi. Önceden daha alttan alırdım, neyse simdi tadımız kaçmasın derdim, tatlı dille anlatırdım ya da geri adım atardım sen haklısın derdim.. ama simdi geri adım atan o oluyor, sakinlestikten sonra ortalık bu sefer ben de daha sakin anlatmaya başlıyorum kendimi. Ama tabi öncesinde onu da germis oluyorum. Tabi herhangi bir hakaret asla söz konusu olmuyor aramızda, daha çok "keyfin bilir" tavrında oluyorum. Ona demiyorum bunu ama o farkediyor ses tonumdan kararlılığımdan..
hakkını yemeyeyim o da cok saygılı bir şekilde tartısır benimle, zaten olması gereken de bu biliyorum ama terslerken derken yanlış anlasılmak istemem.
Ama yarın ne olacağımızı, başımıza ne geleceğini bilmediğimiz bir dönemden geçiyoruz. Ben daha ılımlı daha sakin en azından cok terslemeden tartısmak istiyorum.. onu kaybedince bu hallerimden dolayı pişman olmak istemiyorum.. ama bunu nasıl basarırım bilmiyorum, benim gibi olan hanımlar kendilerini nasıl sınırlıyor acaba? Cidden sinirlerim çok bozuk, hayatta olduğu müddetçe mutlu etmek istiyorum onu en azından hemencecik savunmaya gecmesem o da bir şey olacak..
Teşekkür ederim şimdiden.