Aynen. Dinlenmekten kastım bu işte. Yoruyorum kendi kendimi..
Eşim gerçekten tez canlı, biraz daha özgür kalabilse -ben sıkmıyorum o bizi geri plana atmamak için çabalıyor- kabına sığmayacak biri ama iyi de aile babası aynı zamanda.
Eşimin "ya takma her şeyi" dediği şeyi gerçekten uygulamak istiyorum. Ama yapamıyorum. Özellikle aileme veya kişiliğime saldırı hissi uyandırıyor sanki beynimde bazı konuşmalar..
Ben biraz pasif bir çocukluk geçirdim. Annemin kontrol deliliği de etken. Daha önce bir konuda da anlatmıştım ne kadar bastırılıp sindirildiğimi. Bu dışarı biraz daha açılınca agresifleştirdi zamanla.
Öyle sürekli didişmek değil tabi ki. Biz eşimle ne sevgiliyken ne de çocuktan önce hiç kavga etmedik. Çocukla ilgili gerginlikler bizi tartışmaya itiyor.
Her şeyi ciddiye alan biri olunca, ama karşıdaki de tam tersi rahat hatta tabiri caizse goygoyu seven biri olunca en ufak şey sorun haline gelebiliyor.
Bazen içimden dırdırcı, susmayan bir kadın çıkıveriyor hiç sevmiyorum o kadını..