- 3 Nisan 2013
- 595
- 444
- 103
- 43
- Konu Sahibi Akanseneler
- #1
Merhabalar,
Burayi okudumu bazen ben kendi derdimden utaniyorum.
Neyse herkesin derdi kendine büyük.
Hayattimda hiç bir sey istediğim gibi yürümedi.kronik depressyon hastasi oldum.Artik mutluluk ne olduğunu bilmiyorum.Çalişmak zorundayim fakat çalişmasamda hayat hiç cekilmez.Eşim kalabaliği ve misafirliği sevmez.
Hep yalniziz .Ne düğünlere gideriz nede pikniğe .Hep monoton bir hayat.Senede bir kere evime misafir gelir .Misafir ağirlamasini bile unuttum.Arkadaşim yok.Zamasizliktan olmadi.
Ben yurtdisindayim ve burda arkadas bulmak daha zor.Bayanlarin coğu gündüz buluşuyorlar ama ben çalişiyorum.Hayatimda ne heves var ne hayal.Her şey bitti.Bende bittim tükendim.Hep kavaga gürültü ve benim mücadelemle buraya kadar geldik.
Bu arada ben kendimi biraktim.Kendime bakmaz oldum.Yiyorum yiyorum sikintidan .Yiyorum canimin yanmasindan.Yiyorum duygusal acliktan.Yiyorum mutsuzluktan.
Işte oldum 85 kilo ,boyum1,70.
Göbeğim çok cikiyor.Aynaya bak hic istemiyorum .Kendimden tiksiniyorum.
Kilo vermek istiyorum birsey oluyor ..
Ahhh boş ver ya sanki bir 10kilo az olsam ne olacak ne değişecek.
Güzel elbiseler giyinsem ne olacak salonami geziye cikacam.
Motivem hiç kalmadi.Kendimi motive etmem gerek .Bu salmak artik fazla olmaya başladi.Evimide artik toplamayi biraktim.Yemekleri düzenli ve özenli yapmiyorum.Oysaki iki çocuğum var.
Nasil tekrar eski enerjimi kazana bilirim?
Nasil positiv olabilirim?
Nasil tekrar kalbimde bir sevinc bir heves bir hayal oluştura bilirim?
Burayi okudumu bazen ben kendi derdimden utaniyorum.
Neyse herkesin derdi kendine büyük.
Hayattimda hiç bir sey istediğim gibi yürümedi.kronik depressyon hastasi oldum.Artik mutluluk ne olduğunu bilmiyorum.Çalişmak zorundayim fakat çalişmasamda hayat hiç cekilmez.Eşim kalabaliği ve misafirliği sevmez.
Hep yalniziz .Ne düğünlere gideriz nede pikniğe .Hep monoton bir hayat.Senede bir kere evime misafir gelir .Misafir ağirlamasini bile unuttum.Arkadaşim yok.Zamasizliktan olmadi.
Ben yurtdisindayim ve burda arkadas bulmak daha zor.Bayanlarin coğu gündüz buluşuyorlar ama ben çalişiyorum.Hayatimda ne heves var ne hayal.Her şey bitti.Bende bittim tükendim.Hep kavaga gürültü ve benim mücadelemle buraya kadar geldik.
Bu arada ben kendimi biraktim.Kendime bakmaz oldum.Yiyorum yiyorum sikintidan .Yiyorum canimin yanmasindan.Yiyorum duygusal acliktan.Yiyorum mutsuzluktan.
Işte oldum 85 kilo ,boyum1,70.
Göbeğim çok cikiyor.Aynaya bak hic istemiyorum .Kendimden tiksiniyorum.
Kilo vermek istiyorum birsey oluyor ..
Ahhh boş ver ya sanki bir 10kilo az olsam ne olacak ne değişecek.
Güzel elbiseler giyinsem ne olacak salonami geziye cikacam.
Motivem hiç kalmadi.Kendimi motive etmem gerek .Bu salmak artik fazla olmaya başladi.Evimide artik toplamayi biraktim.Yemekleri düzenli ve özenli yapmiyorum.Oysaki iki çocuğum var.
Nasil tekrar eski enerjimi kazana bilirim?
Nasil positiv olabilirim?
Nasil tekrar kalbimde bir sevinc bir heves bir hayal oluştura bilirim?
