sanırım ben de boşanıyorum

quantum .!.:

Bence vermiş olduğun kararından dönme.En kötü karar kararsızlıktan iyidir.Burada sadece senin hayatın değil kızının hayatıda önemli,kızın büyüdükçe eşinle aranızdaki problemler küçülecekse ve buna inanaıyorsan vazgeç,evliliğine devam et derim.Fakat eşiyle kuma gibi uğraşan bir insan değişecek değildir.Boş yere kendini ve kızını zor,sıkıntılı bir hayata sürükleme.Sen zaten babandan dolayı sıkıntı yaşadığını söylüyorsun ki bunu kızınında yaşamasına izin verme.

Genişletmek için tıkla...

burcumurat .!.:

canım bende boşandım 4 ay oldu boşanalı 33 aylık bir oğlum var 2 yıldır gel gitlerle sürüyordu neyse bitti sonuçta
ben ailemin yanına döndüm çalışıyorum oğluma annem bakıyor yeni kreşe başlıycak
bizim babamız çok sorumluluk sahibi değildi ailesi burdayken (şimdi yazlıktalar) her cumartesi sabah alır akşam getirirdi ailesi gittikten sonra 10-14 günde bir 1-2 saat aldı ve gördü oğlunu demekki çok özlemiyor yada o sorumluluğu taşıyamıyor.
oğlum açısından sorarsan hiç sorun yaşamadım aralarında kuvvetli bir bağ yoktu zaten
babasını gördüğü zaman gülerek gidiyor bazen gitmek istemiyor ama oda bi babaya duyulan hasret gibi değil hani sürekli gördüğü birinin yanına gitmek gibi
hayatında hiç eksikliğini duymuyor aramıyorda belkide çok fazla bişey paylaşmamalarından kaynaklanıyordur.
sizin içinde hayırlısı nasılsa öyle olsun

Genişletmek için tıkla...

brc_duru .!.:

Merhaba, siteye uzun zamandır üyeyim. dışarıdan çok takip ettim, okudum ama yazmak şimdi kısmet oldu.
sizinle aynı sebeplerden geçtiğimiz ay boşandım. dünyalar tatlısı 1.5 yaşında kızım var. Allaha şükür çok ii kazandığım bir işim var. eşim çocuguma nafaka da ödemek zorunda. İnsanların çok saygı duyduğu bir devlet kurumunda üst düzey çalışıyorum.
Ama bu erkek evlat delisi annelere ve agresif eşlere ne yaparsanız yapın sonucu değiştiremiyorsunuz. Ben tüm statümü bir kenara koydum. Ne iş yaptığımı nerde olduğumu hiç konuşmadan onlara hiç hatırlatmadan bir hayatı paylaşmaya çalıştım. K.validemi çok sevdim, aile olmak istedim hatta yeri geldi eşimin 3. kardeşini okutmak istedim ama aldığımı cevaplar hep daha çoğunu isteyen tarzda oldu. çocuğum 20 günlük eşimin tavırları ve doğum sonrası depresyonu yüzünden evden gittim. bugüne kadar en ufak kötülüğümü görmemiş olan kaynım, k.validem bana cephe aldılar. eltimden öğrendiğim kadarı ile eşim sbaha kadar beni onlara kötülemiş. yuvam yıkılmasın die 6 aylık kızımla evlerine gittim. beni eve almadılar. ben 1 gece otelde yattım onlar emzikli çocugumla evlerinde kaldılar. ertesi gün çocugumu emzirmek için evlerine gittiğimde yine eve almadılar arabada emzirdim. eve aldıklarında ise k.validemin küfürleri, hakaretler ile karşılaştım. "beni bir kere daha aglat kara topraga girer seni bu çocuktan ayırırım" die yeminler etti. eşim ise bu sırada sadece dinliyordu. 3 gün kimse suratıma bakmadı, giderken vedalaşılmadı. İnanın kızlar ne bir hakaretim ne saygısızlığım olmamıştı.
Bu kadar yapılan şeye rağmen sonuç mu? Boşandım çünkü artık saygı kalmamıştı. Eşim için hep ailesi vardı. Çok kötü boşandık. Su anda tek başına ayakta kalmaya çalışan bir kadın olduğumu unutup herkese beni kötülüyorlar. Ben ise ayakta kalıyorum. kurslara yazıldım, işim var, kızım var. neyse ki hala gencim, güzelim :)) diyeyim.
Sanırım bundan sonra yapılacak tek şey var. 3 kuruşluk adamlara 5 kuruşluk değer vermemek, kendi kıymetimizi anlamak, nefretimizi evrene salıp, onları unutmak. kesinlikle internetten takip etmemek.
ben şu an eşimle evlenecek kıza acıyorum. Şu anda eski eşim hayattaki tek gayesi sigara içip, 7/24 ağlayıp, oğullarına duygu sömürüsü yapmak olan bir kadınla yaşayacak.
Boşverin en büyük iyiik bu ama SAKIN maddi haklarınızı eşlerinize bırakmayın.

Genişletmek için tıkla...

efe_beyza .!.:

bende boşandım. Hemde benim 2 çocuğum var. 8 yaşında bir kızım 5 yaşındada bir oğlum var. kızım baba tarafına çok düşkün,bizim ayrı olmamızdan da utanıyor. 2 yıl bitecek biz ayrı yaşamaya başlayalı... ama oğlum babaya çok düşkün değil. ailemle yaşıyorum dedesine düşkün babayada arada gidip geliyor. ama kızım elinde olsa devamlı orda kalacak. oğlum soruyor neden ayrıldınız? sen babamı dedemlerin evine almıyormuşsun babam öyle diyor (devamlı çocuklara duygu sömürüsü yapıyor)
oğluma anlattım biz babanla anlaşamadık bu yüzdende ayrıldık. ama ikimizde seni çok seviyoruz bak iki tane eviniz var. istediğindede gidebiliyorsun diye sürekli söylüyorum. geçen gün eve arkadaşı gldi ve hemen sordu
-senin baban nerde!!!!
ne diyecek ki acaba dedim. benim annemle babam ayrılar. anneler babalar iyi davranmazsa ayrılırlar iyi davranamadılar dedi. bir taraftan içim burkulda bir taraftan sevindim küçük olmasına rağmen kızımdan daha kolay kabullendi durumu . hiçbirşey kolay olmuyor. çocuk olmasa hiç sorun değil ama çocuk varsa herşey 2 katı daha zorlaşıyor. ama gitmeyen gerçekten ciddi sebepleri olan bir evliliği sürdürmekte çok anlamsız. Allah hepimizin yardımcısı olsun...

Genişletmek için tıkla...

duvarklima .!.:

6 sene önce evlendik. Eşimin ailesine aşırı düşkünlüğü beni 2. plana atması, eşimin aşırı sinirli davranışları, en ufak şeye sinirlenmesi ve bağırıp çağırması, bencilliği, kavgaları uzatması, sürekli her konuda bir rekabet içinde olması, sanki aile değil de iki rakibiz evin içinde, sen şu iş yap ben şu işi yapayım, sen oraya gidersen ben de buraya gideyim, senin ailene 2 kez gidildi benimkine 1 kez gibi, evliliğimizin sonunu getirdi. 2 yaşında kızımız var, benim yumuşak karnım o ( Çok üzülüyorum kızım için, aslında boşanma işine negatif bakan yapıda değilim, daha önce de boşandım, ertesi günü güle oynaya gezdim. Mutlu boşanma diye birşey var, ancak çocuk olunca insan nasıl mutlu boşanma yaşar ki..Annem büyüyünce orada kaldığında doldururlar psikolojisini bozarlar dedi, beni altüstü etti. Dünden beri ağlıyorum, şu anda ( Kızıma çok iyi anne olacağımı düşünüyorum, maddi sorunum yok çok şükür, ve tekrar evlenip ikimizi maceraya da atmamaya kararlıyım, hayatımı ona adamak istiyorum. Babasına düşkün değil ve şu anda ne olup bittiğini bilmediği için gayet mutlu. İleride farkına vardığında açıklama yaparım, elbet biraz üzülür ama geçer, ayrılma travmasını yaşı küçük olduğu için anlamayacak. Anne-baba bir evde olunca nasıl oluyor bilmeyecek.

Gerçi kendimi düşünüyorum annem babamı senelerce çekti ama sonuçta babam yüzünden kişiliğimde bir sürü sorun oluştu. Belki evlilik yürütememe konusunda da sorunum vardır, babamdan kaynaklı.

Çok karmaşık düşünceler içindeyim kızlar, bugün avukata protokol hazırlattık. Eşim barışmak istiyor ama aynı konuları açınca değişmediğini görüyorum. Üstelik sadece kızı ile birlikte olabilmek için barışmak istiyor. Onun da farkındayım. Kızımızı ihmal etmez ayrılırsak, şu anda ayrı yaşıyoruz, ( 4 aydır ) haftada 2 kez görüyor. O açıdan içim rahat.

Moralim gene de çok bozuk. Kızım için tabi ki. Aranızda bu gibi sorunlar yaşamış olan var mı belki bana yardımcı olabilirsiniz, düşüncelerinizi merak ediyorum.

Genişletmek için tıkla...