• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sanırım hamileliği içselleştiremedim...

bu dediklerinizi,arkadaşlarınızın yaptıklarını ben de yapmadım. ben de kendimi çok çirkin ve paçoz hissediyorum. ama bebeğimin hareketlerini hissetmeye başlayınca utandım bu düşüncelerimden. heyecanlandım ve bağlandım kendisine :) hamilelik, hormonal- bedensel bir karmaşa,bir kompleks. herkes aynı hisleri yaşamayabilir. ben de bağlanmaktan,bağlanıp kaybetmekten korktum ilk bebeğimde. alışveriş bile yapamadım hatta bu korkuyla. kendinize zaman verin. 40 hafta boyunca bin bir duygu yaşayacaksınız. özellikle 3.-6. ay psikolojik olarak daha mutlu daha kabullenmiş hissedeceksiniz. Allah sağlıkla kucağınıza aldırsın
 
41ask_derin .!.:
Her ay ultrason görüntüsüyle kolaj yapıyor biri mesela diğeri defter tutuyomuş hislerini yazıyormuş bebek odasına bile karar verilmiş çok özledim diyip duruyor kontrol günü gelmeden gidiyorlar vs vs. Böyle şeyler hissedemeyince duygusallığım daha çok arttı kendimi suçlamaya başladım
Genişletmek için tıkla...
Benim de iki ultrason görüntüsü evde konsolun içinde duruyor sonuncusu da kol cantamin içinde
Ben de şaklayacağım onları ama öyle albüm falan yapmadım yani
 
41ask_derin .!.:
İçimi dökesim var beni tanıyan kimsenin bilmesini bana akıl vermesini istemiyorum sadece bilmediğim insanlara içimi dökmek...
Yorucu ama sevdiğim bir işim var. Eşimlede evliliğimiz hayalimden güzel. Bu bebek için çok dua ettim çok istedim bekledim. Bu arada tüp bebek... 15 haftanın içinde bitti sayılır hatta 15+6 da. Karnım çok zayıf olduğum için çıktı hemen. Sorun şu ki ben kendimi hamile olarak göremiyorum ona birşey olmasını tabiki asla istemiyorum hatta bozuk muz yedim diye panik olup konu açmıştım. Arkadaşlarım sürekli eşya bakıyır bebeklerine isimleri bile hazır. Bense daha cinsiyeti bile merak etmedim alışveriş yapmayı düşünmedim hiç aklıma gelmiyor görünce heveslenmiyorum. İş arkadaşımda hamile tek konuştuğu bebek ve bebekle ilgili şeyler eli sürekli karnında. Ben elimi karnıma hiç koymadığımı farkettim fotoğraf biriktirmiyorum aynada göbeğime bakmıyorum bırak göbeği yüzüme bile bakmıyorum çünkü çok çirkinim gibi geliyor. Rüyasında bebeğini görenler cinsiyeti malum olanlar bebeğimi özledim diyenler... ben anormal miyim? Korkuyorum bağlanmaktan sanki. Hayatmda güzel olan herşeyi kaybettim sanki onu çok seversem gidermiş gibi. Sürekli ağlama isteğim var yalnız kaldığım zaman tek yaptığım ağlayıp rahatlamak. Ben iyi bir anne olamayacağım galiba ona kendimi mutlu hissetmiyorum.
Genişletmek için tıkla...

Anladigim kadarıyla zor hamile kalmışsın. Düşüğün falanda varsa baglanmiyim ki olurda hamileligim kötü sonlanirsa çok üzülmiyim diye kendini korumaya almışsın. Ama hayat bu acısıyla tatlısıyla devan ediyor. 5 dk sonrasına çıkmaya hangimizin garantisi var? Sürekli negatif şeyler düşünerek hayatımıza devam edemeyiz di mi?

Bende ilk kıyafetini cinsiyetini öğrenince alicam dedim :) ve hala sakliyorum o ilk takimini.icime hep kızım olacakmış gibi doğuyordu doktor erkek diyince bi afallamıştım :) eğer bebeğini sevmesen şuan böyle karışık duygular içinde olmazdın:) suan hamileliğinin henüz başlarındasın hissettiklerin gayet normal duygular. Hayırlısı ile bi doğsun. Sadece senin kokunla sakinlessin sadece senin yanında olmak istesin vakit geçirdikçe evet ben anneyim sorumluluğum da olan bir canlı var diyeceksin.
 
ben de 2 cocuk dogurdum, hamileligi hic sevmem, cok kisitlayici gelir, hamilelik bile almadim. 2 pantolon alirim ustlerimi giyerim dar dar:)
ekstra olarak her iki cocugumda da karnimdayken anne gibi hissetmedim kendimi...ancak bebeklerimi gorur gormez anne oldugumu anladim, ve muthis bir sevgi hissettim, zaman gectikce daha fazla seviyorum.
 
Romantik ruh hali içinde olmaman gayet normal hatta sen çok normal olduğun için etrafinda ki garipliklere karşı garip kalmışsın.
Hayatını bir filmin içinde yaşıyor gibi bazıları. Sürekli kocaman duygular, kocaman laflar, kocaman "ben"ler.
 
BolSekerli .!.:
Bende tup bebekle 15+6 hamileyim. Oncelikle Rabbim tum gebelere, bebeklerine saglikla kavuşmayi ve tum isteyenlere evlat nasip etsin.

Biz tup bebekle gebe kaldigimiz icin galiba bende senin gibiyim. Mutlulugumi bile temkinli yasiyorum. Cunku belli bir sure hasret çektik, korkularimiz, endiselerimiz oldu. Bende hic foto cekilmiyorum. Hic alisveris yapmiyorum. Arkadaslarim isim oneriyor ilgilenmiyorum.
Acikcasi biraz daha dogum surecine yakınlastigimda bunlari düşünmek istiyorum.
Zaten simdi o kadar abartili yasiyorlar ki her seyi bu cok anlamsiz geliyor bana.
Idrar testini paylasip 4 haftalik hamileyken sosyal medyada duyuran insanlar var.
Ben normal olaninin biz olduğumuzu dusunuyorum. Evladimizi kucagimiza alinca her sey cok guzel olur insallah.
Genişletmek için tıkla...

Yazinizi okuyunca oh be yalniz degilmisim dedim.
Yani simdi sanki her sey abartiliyor.
Eskiden de insanlar cocuk sahibi oldular ki insan nesli cogaldi :) bu kadar abarti yoktu.
 
41ask_derin .!.:
Korkuyorum bağlanmaktan sanki. Hayatmda güzel olan herşeyi kaybettim sanki onu çok seversem gidermiş gibi.
Genişletmek için tıkla...
Böyle hissederken örneklerdeki gibi davranmamanız normal değil mi? Bana hep çok yüce bir duygu gibi gelir kaybetme korkusu. Şu cümlelerinizi okuyunca bile hissediliyor sevginiz. "Iyi Anne Olmanın 40 Altın Kuralı" nı silin aklınızdan lütfen. Kızımı kucağıma alalı bir buçuk yıl oldu ama hala iyi anne olup olmadığımi bilmiyorum. Ona kızım karar verecek çevre değil.

Hormonlarınızın size verdiği yetkiye dayanarak (kendinizi hırpalamadan) ağlayın rahatlayın. O kaybetme korkusu kocaman bir sevgiye dönüşecek zamanla. Sağlıkla kucağınıza alın inşallah.
 
Ayy ilk hamile oldugumu ögrendiğim an geldi gözümün önüne. Hüngür hüngür ağlamıştım. Sevinçten değil ama korkudan. Yetememe korkusu, kaybetme korkusu, sorumluluklar.. Kabus gibiydi. 1 hafta ruh gibi gezmiştim. Sonra görmezden geldim sanırım bilmiyorum ama geçti. Yine çok istekli bi hamile değildim ama kötüde değildim. Sonra doğum yaptım. Lohusalık denen lanet çöktü üstüme. Bebeğim oldugunu kabullenemedim uzun bi süre. Ağlama krizleri, hayatım bitti düşünceleri... Ay çok kötüydü. 20 gün kadarda o sürdü. Şimdi 6 aylık bi tontişim var. O kadar tatlı ki. Onun bir gülüşü bütün çektiklerime değer... Size şuan bunları düşündüren hain hormonlarınız. Hiç geçmeyecek sanırken uçup gidecek her şey. Sabredin, beni çok iyi anlayacaksınız :)
 
Aşırı normal.
Bende üzülürdüm diğer hamileler gibi değilim diye.
Zor bebek sahibi olanlarda oluyor bu durum genelde.
Bağlanırımda bebeğime bişey olursa çok fazla üzülürüm gibi düşünüosun.
Oyüzden bi soğuma oluyo.
Benim gebelikte hiç fotom yok.
Ya yine kaybedersem , fotoğrafları görünce kahrolurum diye çekilmedim.
Elimi karnıma koymadım.
Vs..vs... hepsi kucağıma verene kadardı...
 
Karnında tepinsin içselleştirirsin merak etme. :))) doğumdan sonra en çok o hareketleri özledim sanırım. :)
Ayrıca herkes aynı romantiklikte olamaz. Ben de yazı falan yazmadım. Kolaj falan da yapmadım hepsi bi dosyada duruyor. :)
 
41ask_derin .!.:
Her ay ultrason görüntüsüyle kolaj yapıyor biri mesela diğeri defter tutuyomuş hislerini yazıyormuş bebek odasına bile karar verilmiş çok özledim diyip duruyor kontrol günü gelmeden gidiyorlar vs vs. Böyle şeyler hissedemeyince duygusallığım daha çok arttı kendimi suçlamaya başladım
Genişletmek için tıkla...
Ona görmemislik denir. Abartı denir. Siz normalsiniz.
 
Açıkçası ben cok normal karşıladım sizi, bnce cevrenizdekiler biraz abarti .Bebek karninızda hareket etmeye başlayınca hislerinizde degisir daha cok basindasiniz, vücudunuzda alışmaya çalışıyor bu sürece.basit birşey değil sonucta içinizde bir canlı gelişip büyüyor :) Zaman verin hormonlarinizda degistigi icin kendinizi begenmemeniz farklı hislere kapılmanız cok normal.Bebeginizi kucaginiza alinca zaten o annelik ve bağlanma hissi otomatik olarak geliyor insana sanki o yuzden endişelenmeyin anın keyfini yaşayın :)
 
En büyük hatamız herzaman kıyaslamalara girmek oluyor. Ne onların yaptıkları anormal ne de sizin yapmadıklarınız anormal. Hepiniz normalsiniz bence. Onlar bu süreci bu şekilde geçirmeyi tercih ediyor ve sizde de şuan durumlar bu şekilde. Çünkü hepimizin ruh hali ve yaşanmışlıkları farklı. Biri diğerine üstün ya da daha güzel diyemeyiz. Onların yaptıkları fazladır da diyemeyiz. Kendinize odaklanın ve kaybetme korkusu doğal olarak bunun getirdiği bağlanma sorunu üzerine çalışın. Bir günlük tutup duygularınızı dökmek size iyi gelebilir ya da profesyonel destek alabilirsiniz. Gebelik döneminde bu tip kaygılarla çok sık karşılaşılıyor. Çünkü kişinin gebelik öncesi halletmediği bir sorun dan diye karşısında beliriveriyor. Sizde de çeşitli çağrışımlar olmuş belli ki.
 
41ask_derin .!.:
Her ay ultrason görüntüsüyle kolaj yapıyor biri mesela diğeri defter tutuyomuş hislerini yazıyormuş bebek odasına bile karar verilmiş çok özledim diyip duruyor kontrol günü gelmeden gidiyorlar vs vs. Böyle şeyler hissedemeyince duygusallığım daha çok arttı kendimi suçlamaya başladım
Genişletmek için tıkla...
Benim cocuklarda tedavili ama hic oyle kolajlar albumler yapmadim. Vaktim yoktuki zaten buna. Yorgunluktan yataga kendimi zor atiyodum.. ilk ikisinde gittim cinsiyet ogrenmeye son besikte onuda bos verdim. Gebeligi yariladim ve cinsiyet ogrendim. 2 oglandan sonra kiz olcani duydum oturdum agladim:)) malum hayat kadinlara daha zor o da mi zorluk gorecek diye. Suanda sacmaymis diye bakiyorum. Tabiiki dusunmedimden degil ama karsimdaki guzelligi bana verene hamd olsun.

Tekmeleri hissettikce baska olur hele kucagina al bak cok baska bakiyosun olaya,. Yeterki saglik olsun
 
BolSekerli .!.:
Bende tup bebekle 15+6 hamileyim. Oncelikle Rabbim tum gebelere, bebeklerine saglikla kavuşmayi ve tum isteyenlere evlat nasip etsin.

Biz tup bebekle gebe kaldigimiz icin galiba bende senin gibiyim. Mutlulugumi bile temkinli yasiyorum. Cunku belli bir sure hasret çektik, korkularimiz, endiselerimiz oldu. Bende hic foto cekilmiyorum. Hic alisveris yapmiyorum. Arkadaslarim isim oneriyor ilgilenmiyorum.
Acikcasi biraz daha dogum surecine yakınlastigimda bunlari düşünmek istiyorum.
Zaten simdi o kadar abartili yasiyorlar ki her seyi bu cok anlamsiz geliyor bana.
Idrar testini paylasip 4 haftalik hamileyken sosyal medyada duyuran insanlar var.
Ben normal olaninin biz olduğumuzu dusunuyorum. Evladimizi kucagimiza alinca her sey cok guzel olur insallah.
Genişletmek için tıkla...

victoryvivi .!.:
Ben de senin gibiyim
Benim bebeğim de tüp bebek
Herkes hamileliğin tadını çıkar diyor o tat nasıl çıkar bilmiyorum

Şaşkınım Bennde
Ben de cok dua ettim
Olduğunda onu cok seveceğim biliyorum ama oyle havalarda uçup ben de elimi karnıma koymuyorum

Ben ufak ufak Birseyler almaya basladım çünkü herseyi aynı anda almaya gücüm yetmez

Şuanda bacaklarımda selülit çıktı
Kıyafetlerim olmamaya basladı
Bennde kendimi çirkin hissediyorum malesef

Hamile olduğumu öğrenenler çığlıklar atıyor ben hıc çığlık atmadım
Sadece 3 kere iki günde bir kan verince değerler arttıkça gözlerim doldu
Yediğine içtiğine dikkat ediyorum ama ben de tam anlamıyla mal gbiyim :)
Genişletmek için tıkla...
Yalnız olmadığımı bilmek iyi geldi. Yoruldum insanlardan dolayı kendime kızmaktan. Sende ne meraksızsın kız lafları içine ne doğuyo sence cinsiyeti ne annesin nasıl doğmaz içine falan. Ben daha değişikliğe bile alışamadım vücudumda. Birden bire herşey değişti ve doğumdan sonra tamamen değişecek.
 
Bende böyleydim iki hamileliğimdede,hatta doğumda bile. Sanki başkası doğracakmış gibi.. zamanla oluyor bende o bağ,zaman geçtikçe emek verdikçe.. doğumda ağladım,gördüm şöyle aşık oldum,böyle vuruldum diyenlere şaşkın şaşkın bakıyordum galiba bende sorun var diye..
 
Bazen zor sahip olunan şeylerden sonra insan sanırım boşluğa düşüyor. Bu durum ondan kaynaklı gibi. Bağlanmaktan korkuyorsunuz.

Ben çabuk hamile kaldım. Çok istedik ama hiç öyle anlattığınız kadınlar gibi dolaşmadım etrafta. Ben bir de ilkini düşük yapmıştım o yüzden ikincide ilk aylar kontrole hep temkinli gittik. Çok kaptırmak istemedik galiba..

Elimi karnıma ilk ne zaman koyduğumu bile hatırlamıyorum mesela. Sanırım 19 haftalık ilk hareketini hissedinceydi..

Hiç klasik müzik dinletmedim.
Hiç onunla sohbet etmedim (toplum içinde bunlar şartmış gibi bir algı var).
Hiç oturup ağlamadım.
Hiç aşermedim (eşim şaşırır hala).
Hiç doğumda ağlamadım..

Hareketlerini dinlerdim. Ne yiyince ne yapar sadece onlara bakardım. Eee ben şimdi çocuğumu sevmiyorum muyum? Tam tersi aramızda çok güzel bir anne oğul ilişkisi var..

Bazıları gerçekten aşırı duygusal bu da bana tuhaf geliyor mesela. Ama herkesin yapısı farklı işte.

Yalnız lohusalığın apayrı bir olay olduğunu eklemeden geçemeyeceğim. Onu baya bir yaşadım yani :))
 
Canım benim duygusalsın belli ki, her insan farklıdır onlar gibi olmak zorunda değilsin ki. Bu arada senin bu yaşadığını doğumdan sonra yaşayan acaba kötü anne miyim çocuğumu yeterince sevmiyor muyum gibi düşüncelere kapılan o kadar çok insan var ki. Düşünme bunları, sen süreçleri doğal karşılayan birisin demek ki, abartı sana göre değil.
Ben de bir yıllık evliyim ama çocuğun olmadı, artık aşılama ve tüp bebek sürecine geçmeyi düşünüyorum, sen nerde tedavi gördün tüp bebek için acaba? Dilerim benim de yüzüm güler :dua: Bu arada ben de hep düşünürüm bu kadar istiyorum bekliyorum ama hamile kalınca ne hissedicem benimseyenilecek miyim diye, yani her insanda olabilir böyle düşünceler, sende bir sorun olduğunu göstermiyor bunlar. Bu düşünceleri ay kafandan, akışına bırak hayatı, eminim güzel bir hayatınız olacak yine 3 kişi olunca da :KK15:
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

M
Eş ailesinden nefret ediyorum
3 4 5
Yorumlar
87
Görüntüleme
3K
Mrvdetanirlar
M
R
Boşanmalı mıyım ?
2
Yorumlar
30
Görüntüleme
3K
rainoz
R
Rezzene
Düşük korkusu
Yorumlar
19
Görüntüleme
2K
Rezzene
Rezzene
M
İkiz bebek hamileliği yaşadığım şeylerr
Yorumlar
7
Görüntüleme
2K
melisalale
M
Y
Annemle inişli çıkışlı bir ilişki
Yorumlar
2
Görüntüleme
1K
gizemliasli
gizemliasli
Back
X