Bulunduğum hayatı sevemiyorum kızlar. Üstüne 2.ye hamileyim. Eşimden yana tek sorunum annesi. Altlı üstlüyüz günde 1 kere gelir 10 dk. ondada gıcığıma gider karışmaya çalışır herşeyime. Ben gitmem hic. Arkamdan esime konusur. Eşim bana yansıtmaz bişey demez duyarsam kendim duyarım. Üstüne tam tersi ne zaman eşime bişey dese eşim bana daha iyi yaklaşır. Bilmiyorum artik içine mi atiyo oda onun sorunu. Evliliğimde bundan baska sorun yok. Onunla bas etmeyide zamanla ögrenicem sanırım. Sustukca yapıyor çünkü.
Neden yok belkide, bekarkende çoğu zaman böyleydim. Gece sabaha kadar pc başında, gündüzde 3-4-5 de uyanırdım. Hiç bişey yapasım gelmezdi. Hiç bi güzel yanı yok tabiki.Ama sorumluluk yoktu şimdi öyle değil tabi.
Gez toz sosyalleş demeyin hiçbir işe yaramıyor cıkıyorum arkadaşa ona buna gidiyorum gelince aynıyım. Her gün dışarda da olunmaz ki.
Hiçbirşey yapmak istemiyorum günlük işlerimi bile. sürekli elimde telefon bişeyler tıkınmak istiyorum. Sürekli kafam ağır yorgunum bıkkınım bi uzaklara dalma hissi. Boş boş bakıyorum etrafa .
Eşim gelince açılıyorum gündüz konusacak sohbet edecek kimse yok sanırım sıkılıyorum. Buarada 18 aylık kızım var ve coğu zaman evi b*k götürüyor mutfak kokuyor ev temizlik istiyor tabi evi pis gören kv arkamdan saydırıyor eminim. sıkılıyorum herşeyden. Kalan yemekler küflenene hatta doğa üstü bişeye dönüşene kadar bekliyor ben kalkıcamdaa onu dökecemde yıkıycam derken ohoo... bulaşıkları bile dizmek yerine büyük kaba üstüste koyup makineye saklıyorum alelacele. Sonraya daha cok iş cıkıyor tabi. Bunları anlatıyorum ki ne kadar vahim durumdayim anlayin. Daha neler neler.
Tembel bi insan olup çıktım kızlar yapsam yapıyorum da.. yanlis anlamayin lütfen dert aramiyorum ama bu sekilde yasamak bunaltıyor. Yemek yemeye üşeniyorum ya.
Bana önerebilceğiniz bişeyler var mı.. benim gibi olan var mi? nasıl düzelicem ben ?
Neden yok belkide, bekarkende çoğu zaman böyleydim. Gece sabaha kadar pc başında, gündüzde 3-4-5 de uyanırdım. Hiç bişey yapasım gelmezdi. Hiç bi güzel yanı yok tabiki.Ama sorumluluk yoktu şimdi öyle değil tabi.
Gez toz sosyalleş demeyin hiçbir işe yaramıyor cıkıyorum arkadaşa ona buna gidiyorum gelince aynıyım. Her gün dışarda da olunmaz ki.
Hiçbirşey yapmak istemiyorum günlük işlerimi bile. sürekli elimde telefon bişeyler tıkınmak istiyorum. Sürekli kafam ağır yorgunum bıkkınım bi uzaklara dalma hissi. Boş boş bakıyorum etrafa .
Eşim gelince açılıyorum gündüz konusacak sohbet edecek kimse yok sanırım sıkılıyorum. Buarada 18 aylık kızım var ve coğu zaman evi b*k götürüyor mutfak kokuyor ev temizlik istiyor tabi evi pis gören kv arkamdan saydırıyor eminim. sıkılıyorum herşeyden. Kalan yemekler küflenene hatta doğa üstü bişeye dönüşene kadar bekliyor ben kalkıcamdaa onu dökecemde yıkıycam derken ohoo... bulaşıkları bile dizmek yerine büyük kaba üstüste koyup makineye saklıyorum alelacele. Sonraya daha cok iş cıkıyor tabi. Bunları anlatıyorum ki ne kadar vahim durumdayim anlayin. Daha neler neler.
Tembel bi insan olup çıktım kızlar yapsam yapıyorum da.. yanlis anlamayin lütfen dert aramiyorum ama bu sekilde yasamak bunaltıyor. Yemek yemeye üşeniyorum ya.
Bana önerebilceğiniz bişeyler var mı.. benim gibi olan var mi? nasıl düzelicem ben ?