anlatılması bile çok zor bir acı Allahım düşmanımın başına bile vermesin..korkma cnm inş güzel şeyler olur iyi düşünki iyi şeyler olsun umudunu kaybetme....
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
selam ntd 'li bebeği olanlar
- Konu Sahibi derin6344
- Başlangıç Tarihi
anlatılması bile çok zor bir acı Allahım düşmanımın başına bile vermesin..korkma cnm inş güzel şeyler olur iyi düşünki iyi şeyler olsun umudunu kaybetme....
böyle çoçukları olan anneler var mı bilmek istiyorum ve bu çoçuklarının bakımı hakkında bilgi almak istiyorum birde bu sebepten bebeğini aldıranlarla konuşmak istiyorum.Ben kendimi çok suçluyorum katil oldum diye sonuçta o bi canlıydı ama ben onu aldırdım bu çok kötü ve zor keşke diyiyorum düşük yapmış olsaydımda bu kararı kendim almak zorunda kalmasaydım diye bu kararı kendin almış olmak çok kötü, formlarda okuyroum düşük yapmış anneler için bebekleriniz ceente sizi bekliyorlar siz olmadan cennete girmez diyiyorlar benim ebbeğimde öyle yapcak mı bilmiyorum çünkü onun ölüm kararını ben aldım( ne olur bi şeyelr yazın ve bol dua edin
canım çok üzüldüm senin için.... ntd yi merak edip araştırdımda folik asit eksikliğinden oluşan çok önemli bir hastalıkmış. hem omurgayı hemde beyni etkiliyormuş. ben bakarım diyorsun ama sen öldüğünde senin gibi kim bakar ki o çocuğa. kendi hayatımızında garantisi yok ki...
Rabbim kımseye evlat acısı vermesın..
Bende bebeğimi 21.12.2011tarıhınde ntdlı bır bebek doğurdum.yanı aldırdım meleğim 22 haftalıktı.herşey cok guzel gıdıyordu.doktorum cok sağlıklı bır bebeğin var dıyordu.bense hep endışelıydım içime doğmuş gıbı bebeğimde bırşey varmı dıyordum.keısnlıkle ıcını rahat tut dedı doktorum taramalarım da cok guzeldı.takı 22 . haftaya gelene kadar.o an yıkıldım dunyam yıkıldı başıma gelmez sandım.bebeğim sağlıklıdır dedım kabul etmedım ..ne dualarla gıttım o fakulteye ne umutlarla gıttım.ogun hıç cekmedı bıtmedı.ben ne hayallerle bebeğımı bekledım.onla sureklı konuşuyordum .doğduğunda neler yapaağımızı bıle bulmuştuk.ama olmadı doktorlar karar verdı kesınlıkle bebeğıne eziyet etme.aldırmak ıstemedım.ben onun annesıyım onu sırtımda taşırım dedım.dunyaya gelıncede oyle bırşye olsa bakmıyacakmıyım dedım.o benım bır tanecık TUANAMdı.canımdı ondan ayrılmamı nasıl ısterler.eşime ben bakarım dedım ama hıç destek gelmedı herkez aldır dedı zaten duşunöe surecınde 5dk hmen soylemen lazım.zaten şoka uğramışın onun ardından evraklar fılan derken doğuma gırdım.yanımda da bır bayan vardı.ALLAH ONDAN RAĞZI OLSUN COK YARDIMI OLDU BANA.ıkımızde bırlıkte ağladık bırlıkte doğum ettık.doğum acısı elden ayrı zaten .cok kötü bır gundu.doğumdan cıktıktan sonrada delı gıbı gulduk yanımdakı bayanla.sanki doğum eden bız değılız ..eve gelınce anladım herşeyı.ondan sonrakı surecte malum bunalımla hergun ağlamakla.kendını suçlamakla .ben bır katılım demekle.o goremedığın meleğı hayal ederek ..hergun meleğim benı affet dıyerek.yada bır kız bebeğı gorduğunde onun annesını kıskanarak vb.......şerler.dayanamadım 6ay sonra takrar istedım.o korkuyla ya tekrar olursa yaa yıne aynı şey olursa.bu defa aldırmam bu defa kızım için canımı dahı ortaya koyarım dedım.bu sırada da annecığımın cok desteğını gordum hergun saatlerce benle konuştu derdıme ortak oldu benle ağladı ..cok şukur kı 6. ayın sonunda yıne hamıleydım.mutlumuyum huzunlu muyum bılmıyorum.ağladım.paranoyak oldum ateşlendım saatlrce ağladım ntd lı bebek doğuran annelerın bazıları ateşlenmış...korkudan öldum.olmamalıydı bu sefer meleğım gelmelıydı bana.her doktora gıdışımde kalpım yerınden uçardı doktorun ağzından cıkacak bır cumle ya benı yaşatacak yada öldürecektı.her gıdışımız ömrumuzden ömur gıttı.doktorlarım cok sağlıklı olduğunu soluyordu ama dıgerındede oyle soylendı naısl ınanayım ..
COK ŞUKURKI BEBEĞIMI SAĞLIKLI BIR ŞEKILDE 29.02.2012 TARIHINDE HEMDE COK GUZEL BIR DOĞUMLA DUNYAYA GETIRDIM..DUNYALAR BENIM OLDU.CANIMIN YARINISINI KUCAĞIMA ALDIĞIMDA.ŞUANDA 4AYLIK :)TUM DUNYAM BENIM HERŞEYIM IYIKI OLDUN BEBEĞIM IYKI VARSIN SENI COKKK SEVIYORUM...
BU ANLARI YAŞAMAYAN BILMIYORR...BU ACILARI CEKMEK INANINKI KOLAY DEĞİLLL..BIZIM VICDANIMIZ ZATEN RAHAT DEĞİLLL.ZATEN HERGUN SUÇLUYORUZ KENDIMIZI..AMA KIMSEDE BIZI YARGILAYACAK KADAR MASUM DEĞİL...
Bende bebeğimi 21.12.2011tarıhınde ntdlı bır bebek doğurdum.yanı aldırdım meleğim 22 haftalıktı.herşey cok guzel gıdıyordu.doktorum cok sağlıklı bır bebeğin var dıyordu.bense hep endışelıydım içime doğmuş gıbı bebeğimde bırşey varmı dıyordum.keısnlıkle ıcını rahat tut dedı doktorum taramalarım da cok guzeldı.takı 22 . haftaya gelene kadar.o an yıkıldım dunyam yıkıldı başıma gelmez sandım.bebeğim sağlıklıdır dedım kabul etmedım ..ne dualarla gıttım o fakulteye ne umutlarla gıttım.ogun hıç cekmedı bıtmedı.ben ne hayallerle bebeğımı bekledım.onla sureklı konuşuyordum .doğduğunda neler yapaağımızı bıle bulmuştuk.ama olmadı doktorlar karar verdı kesınlıkle bebeğıne eziyet etme.aldırmak ıstemedım.ben onun annesıyım onu sırtımda taşırım dedım.dunyaya gelıncede oyle bırşye olsa bakmıyacakmıyım dedım.o benım bır tanecık TUANAMdı.canımdı ondan ayrılmamı nasıl ısterler.eşime ben bakarım dedım ama hıç destek gelmedı herkez aldır dedı zaten duşunöe surecınde 5dk hmen soylemen lazım.zaten şoka uğramışın onun ardından evraklar fılan derken doğuma gırdım.yanımda da bır bayan vardı.ALLAH ONDAN RAĞZI OLSUN COK YARDIMI OLDU BANA.ıkımızde bırlıkte ağladık bırlıkte doğum ettık.doğum acısı elden ayrı zaten .cok kötü bır gundu.doğumdan cıktıktan sonrada delı gıbı gulduk yanımdakı bayanla.sanki doğum eden bız değılız ..eve gelınce anladım herşeyı.ondan sonrakı surecte malum bunalımla hergun ağlamakla.kendını suçlamakla .ben bır katılım demekle.o goremedığın meleğı hayal ederek ..hergun meleğim benı affet dıyerek.yada bır kız bebeğı gorduğunde onun annesını kıskanarak vb.......şerler.dayanamadım 6ay sonra takrar istedım.o korkuyla ya tekrar olursa yaa yıne aynı şey olursa.bu defa aldırmam bu defa kızım için canımı dahı ortaya koyarım dedım.bu sırada da annecığımın cok desteğını gordum hergun saatlerce benle konuştu derdıme ortak oldu benle ağladı ..cok şukur kı 6. ayın sonunda yıne hamıleydım.mutlumuyum huzunlu muyum bılmıyorum.ağladım.paranoyak oldum ateşlendım saatlrce ağladım ntd lı bebek doğuran annelerın bazıları ateşlenmış...korkudan öldum.olmamalıydı bu sefer meleğım gelmelıydı bana.her doktora gıdışımde kalpım yerınden uçardı doktorun ağzından cıkacak bır cumle ya benı yaşatacak yada öldürecektı.her gıdışımız ömrumuzden ömur gıttı.doktorlarım cok sağlıklı olduğunu soluyordu ama dıgerındede oyle soylendı naısl ınanayım ..
COK ŞUKURKI BEBEĞIMI SAĞLIKLI BIR ŞEKILDE 29.02.2012 TARIHINDE HEMDE COK GUZEL BIR DOĞUMLA DUNYAYA GETIRDIM..DUNYALAR BENIM OLDU.CANIMIN YARINISINI KUCAĞIMA ALDIĞIMDA.ŞUANDA 4AYLIK :)TUM DUNYAM BENIM HERŞEYIM IYIKI OLDUN BEBEĞIM IYKI VARSIN SENI COKKK SEVIYORUM...
BU ANLARI YAŞAMAYAN BILMIYORR...BU ACILARI CEKMEK INANINKI KOLAY DEĞİLLL..BIZIM VICDANIMIZ ZATEN RAHAT DEĞİLLL.ZATEN HERGUN SUÇLUYORUZ KENDIMIZI..AMA KIMSEDE BIZI YARGILAYACAK KADAR MASUM DEĞİL...
biz zaten kendimizi suçluyoruz vicdan azabı çekiyoruz...unutmayacağız onlar bizim ilklerimizdi dua ediyorum hep öbür dünyada bizi beklesinler.aldırdım diye çok suçluyorum kendimi keşke Allah vardı Allah alsaydı diyorum..bir yandanda ona bakamamaktan korktum doğsa bile çok büyük ameliyatlar geçirmesi gerekiyor dendi nasıl dayanacağız dedim küçüçük daha o maddi ve manevi çok destek gerekiyor ama yok malesef bunlar zaten beynimi kemiren şeyler ben çalışmayıp bebeğime bakmak zorundayım anneden başkası bakamaz çünkü her yönüyle düşündüm ama doğumdan çıktıktan sonra vicdan azabı çekmeye başladım...çok zor bir durum bu kararı vermek bile Allahım kimseyi böyle bir acıyla sınamasın çok zor...hep doğum edeceğim zaman inş canlı doğururum diye dua ettim belki sağlıklı olur diye ama malesef belindeki açıklık ciddiydi..ve ölü dogurdum...
((((meleğim beni affetsin onu çok özledim hergün karnıma bakıyorum ama yok bebeğim temmuzun 22 sinde doğumum olacaktı ben ne yapacam şimdi......biz zaten kendimizi suçluyoruz vicdan azabı çekiyoruz...unutmayacağız onlar bizim ilklerimizdi dua ediyorum hep öbür dünyada bizi beklesinler.aldırdım diye çok suçluyorum kendimi keşke Allah vardı Allah alsaydı diyorum..bir yandanda ona bakamamaktan korktum doğsa bile çok büyük ameliyatlar geçirmesi gerekiyor dendi nasıl dayanacağız dedim küçüçük daha o maddi ve manevi çok destek gerekiyor ama yok malesef bunlar zaten beynimi kemiren şeyler ben çalışmayıp bebeğime bakmak zorundayım anneden başkası bakamaz çünkü her yönüyle düşündüm ama doğumdan çıktıktan sonra vicdan azabı çekmeye başladım...çok zor bir durum bu kararı vermek bile Allahım kimseyi böyle bir acıyla sınamasın çok zor...hep doğum edeceğim zaman inş canlı doğururum diye dua ettim belki sağlıklı olur diye ama malesef belindeki açıklık ciddiydi..ve ölü dogurdum...
bol bol dua et bıtanem..işh rabbım sanada bu duyguyu tattıracak..acın sönmez ama dınıyor melekcı..sana cok dua edıyorum...
çok sağol cnm inş ...beni çok iyi anladığını biliyorum...
