-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
sen stres yapıyosun ondan diyenlere uyuz oluyorum
- Konu Sahibi chosy
- Başlangıç Tarihi
- 14 Ekim 2011
- 1.739
- 245
- 163
hahahy bunu benim bekar arkadaşımda bana demişti sen doğuruncaya ben doğururum diye sal...k önce evlensinde onda sonra doğursun benim çocuğum olmuyo diye kesin seviniyor lafa gelince üzülme olur diyor. Allah bilir ben evlenmeden çocuğu olmasın diye dua ediyodur.bekarken bile ben senden önce evlencem diyodu uyus..nasip kısmettten ileri gidilmiyor evlensinde doğursun
- 14 Ekim 2011
- 1.739
- 245
- 163
- 14 Ekim 2011
- 1.739
- 245
- 163
Evet ya nasıl bir yaraya parmak bastın:)) Tabi canım biz belki çocuk yapmayı bile bilmiyor olabiliriz ondan olmuyordur.bir bu kaldı sormadkları degilmi ama!!
Benimde prolaktin yükseliyor canım zaman zaman, cok önemli bir problem degil diye biliyorum...
cnm prolaktin önemli bir hormon göğüsten süt gelmeside yükseldiğine işaret ve ilaç tedavisi şart gebeliğede engel olabiliyor sen üstüne düş derim bu hormonun...
geçen bi yerde okudum "stres gebeliğin olmamasına neden değil, gebelik olmamasının sonucudur ." yazıyordu. sanki suç bizdeymiş gibi sen stress yapıyon ondan diyenlere kapak olsun.... ben sanki boşuna mı o iğneleri vuruluyorum, tedavileri oluyorum. herşey stressten olsaydı tedaviye ne gerek vardı...
- 14 Ekim 2011
- 1.739
- 245
- 163
doğru zaten gebe kalamadığımız için stres oluyoruz yoksa stres falan olmıcak
))) heycan güzel sevinçler olucak ah ahhhhhhhhh
istemeyi bıraktıysan ne güzel...bazı güzellikler ondan vazgeçtiğin anda karşına çıkar.
o bişey diyenler hiç bitmeyecek canım duymazdan gelip yoluna devam edeceksin. ben 6. senemin içindeyim çok şeyler duydum çok kırgınlıklar yaşadım artık törpülendim eskisi gibi kırılmıyorum keşke başından beri böyle yapıp kendimi yıpratmasaymıştım.
o bişey diyenler hiç bitmeyecek canım duymazdan gelip yoluna devam edeceksin. ben 6. senemin içindeyim çok şeyler duydum çok kırgınlıklar yaşadım artık törpülendim eskisi gibi kırılmıyorum keşke başından beri böyle yapıp kendimi yıpratmasaymıştım.
- 14 Ekim 2011
- 1.739
- 245
- 163
zaten ilk yaşanan an şok etkisi yaratıyor seneler geçtikçe alışıyorsun.ilk evlilik yıllarında çocuk düşünmüyorum yalanlarının arkasına saklanıp kendimizi daha çok üzüyorduk. e insanlar anlamıyrmuydu 1 yıl 2 yıl derken çocuk yine yok bunlarda bunların çocuğu olmuyor diye e bizde artık yaln kalmıyınca tedavi görüyoruz diyip ıkıla sıkıla zmnla rahatladık en azından eskiisi kadar sormıcaklardı bebek varmı diye şimdi sorular başka: ne tedavisi görüyon ,sorun kimde, senin dr un iyi değil vs vs gider bu hayat böyle. en azından herkes bizim çocuğumuz olmadığını biliyor üstüme gelmesinler gelenlede görüşmeyi kesiyorum açıkcası bu işin şakası olmuyor.
çok şeyler duydum demişsin bunları paylaşırmısın bizimle kırgınlıklarını...
bana da bu konuda beni üzecek şekilde davranan eşimin yengesi, iki arkadaşım ve kendi ablam oldu...
eşimin yengesi baştan beri beni kendi gelini ile kıyaslıyordu adeta bir yarış olarak görüyordu, kim daha önce hamile kalacak diye...
Allahtan kendi gelini sonunda hamile kaldı da kurtuldum bu yarıştan, şimdi sadece 'darısı başına, çok tatlı bişey oluyor' diyor, üzülsem de, iyi niyetli demiştir diye, ben de 'amin inşallah' deyip lafı kesiyorum, daha bişey diyemiyor...daha geçen eşimin halası sordu yine (onun da gelini üç tane nerdeyse arka arkaya doğurdu) 'siz niye böyle yaptınız ya? niye böyle tembel çıktınız?' artık bahane, yalan, uydurma hepsinden o kadar usanmışım ki (oysa daha yolun başındayım) cümlenin ortasında tıkandım 'valla hala biz....' dedim daha fazla konuşamadım ağzımdan ister istemez sadece derin bir ah çıktı sonra da 'evet tembel çıktık' dedim lafı kestim...ama bunları takmıyom eşimin akrabaları, eski kafa kadınlar işte diyorum...
oysa dert yandığım iki arkadaşım da beni dinlerken çoktan bebek yapma çalışmalarına girmişler de bana hala bebek istemiyoruz havalarına girmeleri, bundan bahsetmemeleri beni çok üzdü...ve birden ikisi de ayrı zamanlarda karşıma geçip 'ay hamileyim kız' demeleri çok üzmüştü beni, ikisi de bunu abarta abarta anlatmıştı sonra da 'sen de hala yok mu?' 'ay üzüldüm neyse, seni de üzmedim dimi' demeleri çooook samimiyetsiiiizz geldi...ve bundan dolayı iletişim azaldı aramızda...ben de bir gün hamile kalırsam başka insanlara karşı böyle ukala davranmaktan korkuyorum...
ablam da durumumu gayet iyi biliyor ama sanki nispet yaparcasına her arayışımda 'var mı bişey?' diye sorması çıldırtmıyor değil, 'ne gerek vardı bunu sormana,olsa hemen haberdar olursun zaten' diyesim geliyor ama sadece 'yok' diyorum...kendisi iki oğluna da hemen istediği anda problemsiz bir şekilde gebe kaldığı için kendini üstün görüyor gibi geliyor
artık ben de yalan söyleyip bahaneler arkasına saklanmak istemiyorum sanki o zaman daha kolay oluyor...varsın başkaları 'kusursuz' sansın kendini, 'mutlu' sansın kendini...ben hayatımdan buna rağmen çok mutluyum ve şükrediyorum...ne çok artılar var hayatımızda, ne kadar güzellikler var hayatımızda, eşim onlar gibi olmasın yeter bana...
biz herkes gibi değiliz, bizim durumumuz farklı, bizim durumumuz özel...herkes gibi olmamak her zaman hoşuma giderdi zaten...bir de etraftaki insanları susturabilseydim iyiydi
eşimin yengesi baştan beri beni kendi gelini ile kıyaslıyordu adeta bir yarış olarak görüyordu, kim daha önce hamile kalacak diye...
Allahtan kendi gelini sonunda hamile kaldı da kurtuldum bu yarıştan, şimdi sadece 'darısı başına, çok tatlı bişey oluyor' diyor, üzülsem de, iyi niyetli demiştir diye, ben de 'amin inşallah' deyip lafı kesiyorum, daha bişey diyemiyor...daha geçen eşimin halası sordu yine (onun da gelini üç tane nerdeyse arka arkaya doğurdu) 'siz niye böyle yaptınız ya? niye böyle tembel çıktınız?' artık bahane, yalan, uydurma hepsinden o kadar usanmışım ki (oysa daha yolun başındayım) cümlenin ortasında tıkandım 'valla hala biz....' dedim daha fazla konuşamadım ağzımdan ister istemez sadece derin bir ah çıktı sonra da 'evet tembel çıktık' dedim lafı kestim...ama bunları takmıyom eşimin akrabaları, eski kafa kadınlar işte diyorum...
oysa dert yandığım iki arkadaşım da beni dinlerken çoktan bebek yapma çalışmalarına girmişler de bana hala bebek istemiyoruz havalarına girmeleri, bundan bahsetmemeleri beni çok üzdü...ve birden ikisi de ayrı zamanlarda karşıma geçip 'ay hamileyim kız' demeleri çok üzmüştü beni, ikisi de bunu abarta abarta anlatmıştı sonra da 'sen de hala yok mu?' 'ay üzüldüm neyse, seni de üzmedim dimi' demeleri çooook samimiyetsiiiizz geldi...ve bundan dolayı iletişim azaldı aramızda...ben de bir gün hamile kalırsam başka insanlara karşı böyle ukala davranmaktan korkuyorum...
ablam da durumumu gayet iyi biliyor ama sanki nispet yaparcasına her arayışımda 'var mı bişey?' diye sorması çıldırtmıyor değil, 'ne gerek vardı bunu sormana,olsa hemen haberdar olursun zaten' diyesim geliyor ama sadece 'yok' diyorum...kendisi iki oğluna da hemen istediği anda problemsiz bir şekilde gebe kaldığı için kendini üstün görüyor gibi geliyor
artık ben de yalan söyleyip bahaneler arkasına saklanmak istemiyorum sanki o zaman daha kolay oluyor...varsın başkaları 'kusursuz' sansın kendini, 'mutlu' sansın kendini...ben hayatımdan buna rağmen çok mutluyum ve şükrediyorum...ne çok artılar var hayatımızda, ne kadar güzellikler var hayatımızda, eşim onlar gibi olmasın yeter bana...
biz herkes gibi değiliz, bizim durumumuz farklı, bizim durumumuz özel...herkes gibi olmamak her zaman hoşuma giderdi zaten...bir de etraftaki insanları susturabilseydim iyiydi
- 14 Ekim 2011
- 1.739
- 245
- 163
ben ve seni anlıyan arkadaşlar seni kesinlikle yanlız bırakmazlar cnm.çocuksuzluk fikri hayatımızda hep bi köşede oturmalı bencede zmnı gelince o kendi gider inş
) inş. tedavin hayırlısıyla olumlu geçer ve anne olursun inş en kısa zmnda.
- 29 Mayıs 2011
- 4.919
- 6
- 66
aha tam bana göre bi başlık...
- 29 Mayıs 2011
- 4.919
- 6
- 66
- 14 Ekim 2011
- 1.739
- 245
- 163
insanlar kendi derdini unutmak içinmi uğraşıyolar acaba yoksa acı vermek içinmi bende çözemedim bu konuyu
benim eşim bunu bana çok söylüyor.stres yapıyosun çok takıyosun falan diyo.aslında haklı ama insan düşünmeden edemiyoki..pkoluyum.evet tedavi sonucunda inşallah tüm pkoluların şansı var hatta tedavisiz hamile kalanlar bile var.çok basit görünsede aslında hiç basit bir sorun değil.benim şimdilik sadece ailem biliyo raHATsızlığımı.hepside hayırlısı nezamansa öyle olsun diyo.bende Rabbime öyle dua ediyorum.ama çevrede yeni doğum yapmış insanları görünce insanın içi acımıyo değil..
bana da bu konuda beni üzecek şekilde davranan eşimin yengesi, iki arkadaşım ve kendi ablam oldu...
eşimin yengesi baştan beri beni kendi gelini ile kıyaslıyordu adeta bir yarış olarak görüyordu, kim daha önce hamile kalacak diye...
Allahtan kendi gelini sonunda hamile kaldı da kurtuldum bu yarıştan, şimdi sadece 'darısı başına, çok tatlı bişey oluyor' diyor, üzülsem de, iyi niyetli demiştir diye, ben de 'amin inşallah' deyip lafı kesiyorum, daha bişey diyemiyor...daha geçen eşimin halası sordu yine (onun da gelini üç tane nerdeyse arka arkaya doğurdu) 'siz niye böyle yaptınız ya? niye böyle tembel çıktınız?' artık bahane, yalan, uydurma hepsinden o kadar usanmışım ki (oysa daha yolun başındayım) cümlenin ortasında tıkandım 'valla hala biz....' dedim daha fazla konuşamadım ağzımdan ister istemez sadece derin bir ah çıktı sonra da 'evet tembel çıktık' dedim lafı kestim...ama bunları takmıyom eşimin akrabaları, eski kafa kadınlar işte diyorum...
oysa dert yandığım iki arkadaşım da beni dinlerken çoktan bebek yapma çalışmalarına girmişler de bana hala bebek istemiyoruz havalarına girmeleri, bundan bahsetmemeleri beni çok üzdü...ve birden ikisi de ayrı zamanlarda karşıma geçip 'ay hamileyim kız' demeleri çok üzmüştü beni, ikisi de bunu abarta abarta anlatmıştı sonra da 'sen de hala yok mu?' 'ay üzüldüm neyse, seni de üzmedim dimi' demeleri çooook samimiyetsiiiizz geldi...ve bundan dolayı iletişim azaldı aramızda...ben de bir gün hamile kalırsam başka insanlara karşı böyle ukala davranmaktan korkuyorum...
ablam da durumumu gayet iyi biliyor ama sanki nispet yaparcasına her arayışımda 'var mı bişey?' diye sorması çıldırtmıyor değil, 'ne gerek vardı bunu sormana,olsa hemen haberdar olursun zaten' diyesim geliyor ama sadece 'yok' diyorum...kendisi iki oğluna da hemen istediği anda problemsiz bir şekilde gebe kaldığı için kendini üstün görüyor gibi geliyor
artık ben de yalan söyleyip bahaneler arkasına saklanmak istemiyorum sanki o zaman daha kolay oluyor...varsın başkaları 'kusursuz' sansın kendini, 'mutlu' sansın kendini...ben hayatımdan buna rağmen çok mutluyum ve şükrediyorum...ne çok artılar var hayatımızda, ne kadar güzellikler var hayatımızda, eşim onlar gibi olmasın yeter bana...
biz herkes gibi değiliz, bizim durumumuz farklı, bizim durumumuz özel...herkes gibi olmamak her zaman hoşuma giderdi zaten...bir de etraftaki insanları susturabilseydim iyiydi
kimseye aldırış etme.ben evleneli kasımda 3 yıl olcak.aslında çok yeniyiz.biz evliyken eşim hala okuyodu.sonra kısa dönem askere gitti geldi.daha yeni yeni rayına oturuyo bizde herşey.bide ben kayınvalidemle bir oturuyorum.çok şükür o bana kötü bişey demiyo.hatta rahat mı battı boşverin daha erken falan diyo.ama aynı seninde dediğin gibi çevredeki insanların ne zaman çocuk yapcan,bebek var mı,hala düşünmüyomusunuz demeli sinir bozuyo.ben pkoluyum.senin sorunun ne bilmiyorum ama inşallah en yakın zamanda bebeğine kavuşursun hayırlısıyla..herkes konuşsun sen moralini yüksek tut.burda eş çok önemli.benim eşim benim hep yanımda.yeri geldi beraber gittik kontrole.takma diyo.zamanı değil demekki Allah biliyo nezaman vericeni diyo.çokta haklı.umarım senin eşinde sana destek oluyodur.lütfen canını sıkma.yeri geldiğindede net bir şekilde seni üzenlere cevabını ver :)
Umudunu kaybetme canım ya, herseyin hayırlısı tabi ama umudunu hiiç kaybetme!!
