Sabah kalkarsin o, aksam yatarsin o. Yeter cik aklimdan dersin. Daha ne kadar surecek dersin. Ve bir gun bir uyanis yasarsin. Bir bakmissin yuregin rahatlamis, o ates sonmus.
Hic olmayacak hic bitmeyecek sanirsin su an. Ayni seyleri sardir sardir defalarca dusunursun. Soyle olsaydi boyle mi olurdu, keske oyle degil boyle mi yapsaydim diye. Ic muhaseben bitince uyanis yasarsin.
Bil ki o an oyle yapman gerekiyordu oyle yaptin. Boyle bitmesi gerekiyordu boyle bitti. Birinin gelmesi icin bunlari yasaman ve onun gitmesi gerekiyordu. Hicbirsey sonucu degistirmeyecekti. Su an kabullenemezsin. Kendine zaman ver. Ve kendine yogunlas. Aynada kendinle daha fazla vakit gecir. Unuttugun kendini yeniden kesfet. Tum bunlar kendini yeniden sevmeni saglayacak. Onu kendinden cok sevdigin icin hayat enteresan bir sekilde hatirlatir sana. Kendini unuttun, kendini daha cok sev diye.
Ne zaman hayatimizin merkezine kendimizi degil de birini koysak, hayat onu oradan cikarir baska yere koyar.
Biliyorum cok klasik ama gececek. Ya biri hayatina girdiginde, ya da kendini sevmeye basladiginda. Sadece bir anda bir uyanisla....
Kendine yogunlas. Kitap oku, aynada kendine bak, onu beklemeyi birak. Gelmeyecegini kabullen. Bir gun gelecek. Senin beklemeyi biraktigin anda... ama giden tekrar gider hep... tekrar ayni yerden kanatarak... unutma herkes terk edebilir, sadece kendin terk etmez seni. Herkes ciksa da hayatindan yine basbasa kalirsin kendinle. O yuzden en cok kendini uzmemeyi ogren. Kendinle iyi gecin. Ve kendine bu eziyeti yapmayi birak.