- 23 Ocak 2016
- 10
- 2
- 1
- Konu Sahibi Sessizkimsesiz
-
- #1
nasıl yazacağımı nasıl anlatacağımı bilmiyorum
Öğrenciyim ama 29 yaşındayım biraz geç bi yaş belki ama bitiremedim daha okulumu. Bittiğinde Türkiye şartlarında çok iyi bir kazancı olan garanti gözüyle bakılan bir meslek. Sorun şu ki hem çalışıp hem okumak zorunda olduğumdan uzadıkça uzadı. Eminim çok kişi vardır benim gibi.
Bir de bunu üzerine evlendim çünkü ailem zorla evlendirecekti okumama izin vermiyorlardı. Ben de onlara rağmen sevdiğim adamla evlendim. Eşim okulumu bitirmemi çok istiyor çalışma okulunu bitir diyor ama borçlarımız yüzünden kazandığı para yetmiyor. Neyse en azından sevdiğim adam yanımda eve geldiğimde onu görüyorum diyordum. (Ama artık kimseyi görmeye tahammül edememe sınırındayım
Gelgelelim bu aralar her şey üzerime üzerime geliyor. O kadar kötü hissediyorum ki sürekli uyuyarak unutmaya çalışıyorum. Allah ım al canımı diyorum bu aralar çok fazla. Okulumdan soğudum gidemiyorum okulu görünce kalbim sıkışıyor , eşimin benim okulumun bitmesi üzerine kurduğu hayalleri dinledikçe daha da bunalıyorum , konuşmak istemiyorum. Hiç gülmüyorum sabahtan akşama kadar bir şey yemiyorum evde hiç bir şey yapmadan saatlerce oturuyorum, gece yattığım zaman kafamdaki sesleri bastıramadığım için uyuyamıyorum , uyuyunca 24 saate varana kadar uyuyorum. Bu durumdan kurtulamadıkça daha kötü hissediyorum. Eşimi üzmekten korkuyorum ailem desen anlatamam. Hiç arkadaşım kalmadı kimseyle konuşamıyorum. Bu daha nereye kadar böyle devam edecek ???
Sanal ortam nasıl derdimi çözecek bilemeden çaresizce yazıyorum çünkü burada herkes birbirine destek olmaya çalışıyor...
Her şeyin sorumlusu benim sanki kendime olan güvenim bitti,çabaladıkça batıyorum ...
Öğrenciyim ama 29 yaşındayım biraz geç bi yaş belki ama bitiremedim daha okulumu. Bittiğinde Türkiye şartlarında çok iyi bir kazancı olan garanti gözüyle bakılan bir meslek. Sorun şu ki hem çalışıp hem okumak zorunda olduğumdan uzadıkça uzadı. Eminim çok kişi vardır benim gibi.
Bir de bunu üzerine evlendim çünkü ailem zorla evlendirecekti okumama izin vermiyorlardı. Ben de onlara rağmen sevdiğim adamla evlendim. Eşim okulumu bitirmemi çok istiyor çalışma okulunu bitir diyor ama borçlarımız yüzünden kazandığı para yetmiyor. Neyse en azından sevdiğim adam yanımda eve geldiğimde onu görüyorum diyordum. (Ama artık kimseyi görmeye tahammül edememe sınırındayım
Gelgelelim bu aralar her şey üzerime üzerime geliyor. O kadar kötü hissediyorum ki sürekli uyuyarak unutmaya çalışıyorum. Allah ım al canımı diyorum bu aralar çok fazla. Okulumdan soğudum gidemiyorum okulu görünce kalbim sıkışıyor , eşimin benim okulumun bitmesi üzerine kurduğu hayalleri dinledikçe daha da bunalıyorum , konuşmak istemiyorum. Hiç gülmüyorum sabahtan akşama kadar bir şey yemiyorum evde hiç bir şey yapmadan saatlerce oturuyorum, gece yattığım zaman kafamdaki sesleri bastıramadığım için uyuyamıyorum , uyuyunca 24 saate varana kadar uyuyorum. Bu durumdan kurtulamadıkça daha kötü hissediyorum. Eşimi üzmekten korkuyorum ailem desen anlatamam. Hiç arkadaşım kalmadı kimseyle konuşamıyorum. Bu daha nereye kadar böyle devam edecek ???
Sanal ortam nasıl derdimi çözecek bilemeden çaresizce yazıyorum çünkü burada herkes birbirine destek olmaya çalışıyor...
Her şeyin sorumlusu benim sanki kendime olan güvenim bitti,çabaladıkça batıyorum ...