Öldürdüğüm insanlar geliyor aklıma. Hadi oradan, sen ne bilirsin adam öldürmeyi! Bilirim ben, araya girip durma. Kalemimle, klavyemle öldürmedim mi insanları?
Uçarcasına yaşadığım bir aşkın sonunda, kanatlarım sende kaldı. Şimdi hayat ne güldürüyor, ne ağlatıyor, ne öldürüyor ne
de yaşatıyor. Bir türlü adını koyamadığım şey; sende yok olan aşk bende neden yaşıyor?
Büyüklerle ben yapamıyorum, çocuklar da almıyor beni oyunlarına, devlet dairesinde yangından kurtarılmayacak sıkışmış bir çekmece gibiyim …açılamıyorum sana.