kızlar aslında benim hep bi yanım buruk ama nedense bugunde arada oldugu gibi patlak verdi üzüntülerim.ben 10yasındayken babamı kaybettim.vefat etti.annem 38yasında dul kaldı.o kadar cok zorluklar cektikki anlatamam.herkesden darbe gördük.dedem halam herkes...herkesin gözünü mal hırsı bürümüs.halamda hırslarına esir oldu ve darbe üstüne darbe attı.dedemi baba gibi severdim oda darbesini koydu.ardından dedemde öldü.ben sevdigim herkesi annem ve ablam haric kaybettim.hemde ölüm acısıyla kaybetti.keske normal bir ayrılık olsada kavusma umudum olsaydı ama yok..sonra askımla tanıstım hayata tutunma sebebim oldu.kızlar inanın onu babama benzetiyorum.babam gibi kokuyor,elleri yüzü babama benziyor.asık olduktan sonra babama benzetmeye basladım.aslında görsel olarak hiç alakası yok ama ben benzetiyorum iste bilmiyorum neden.o kadar seviyorumki onu hem babam hem askım hem esim hem dostum..kaybettigim herseyim..onuda kaybetmek istemiyorum düsüncesi bile aglatıyor suanda agladıgım gibi.tek hayalimde askımla evlenmek.ve erkek cocugumuz olursa adını babamın ismini koymak..cok mu sey istiyorum ben.tek mutlu olma sebebim benim askım.onuda almasın allahım benden nolurrr
