Sevdiklerini kaybetme korkusu ..

Sipser

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
25 Temmuz 2014
2.502
1.622
333
Hastalık mi deyim bilmiyorum ama laner bir his. .. olur olmadık yerde sizin de aklınıza gelir mi ya anneme bir şey olursa, ya abim babam yeğenim .. kan bağım olan birileri .. bir telefon çalacak bir şey duyacakmışım gibi .. gece gelir gündü gelir keyifliyken gelir .. bu hissi yaşayan çözümü önerisi olan var no ? Yardımcı okursa çok sevinirim .........
 
Bana da çok oluyor , ve ben düşünce gücüne çok inanan biriyim . Kötüyü düşünüp onu hayatımıza çekmeye filan .. çok kızıyorum kendime hemen başka şeyler düşünüyorum ama bir süre sonra yine bir gün sevdiklerimin yok olacağı geliyor .. hatta ben kendim de ölcem diye üzülüyorum
Var mı çözümü bilmiyorum ama bence var bizim gibi çok insan .. yaşamak güzel sonuçta ..
Allah ağız tadı ve sevdiklerimizle yaşamak nasip etsin ne diyelim ☘
 
Evet yıllar önce üni. Hazırlık döneminde panik atak anksiyete teşhisi kondu ancak sevdiklerini kaybetme korkusu sonradan gelişti ...
 
Bu durum bende de oluyor.
Ama hiç bir çözümüm yok maalesef.
Depresifken artıyor.
Mutsuzken, hayatım kötü diye tanımlayabileceğim şekilde giderken çok oluyor.
 
Hepimizin zaman zaman aklına gelebilir, “bir şey olursa ne yaparız? “ Diye.. fakat bu sürekli hale gelirse sıkıntı anlamına gelir. Yardım almayı düşünebilirsiniz. Veya o an kafanızı dağıtacak bir meşgale bulun, dua edin; beni çok rahatlatır mesela.. Allah sevdiklerimize uzun ömür sağlık versin inşallah
 
Ben de bu his neredeyse hiç yok. Çünkü depremde anne baba ve erkek kardeşimi kaybettim. 3 ay önce de kız kardeşimi kaybettim. Yaşıyor musun dersen hiç öyle saçma sapan günler geçiyor. Annenle ailenle yaşadığın her günün kıymetini bil başka çözüm yok.
Bir an geliyor onsuz yasayamam dediğin birinin öldüğünü söylüyorlar bu kadar boş. Yaşamak denir ise yaşıyorsun.
 


Rabbim gidenlere rahmeti ile muamele eylesin size de sabırlar versin .. aslında düşünürsek ergeç gidilecek mekan orası ama işte insanoğlu egoist olduğu için bir daha göremem diye üzülüyor .. oysaki son aynı ise ha beş sene önce ha 10 sene sonra .. direk olarak kalmayacağımıza göre hakkıyla yaşamak lazım ..
 
Benim babam 18 yıl rahatsızdı haftanın üç günü makineye girerdi. Böbreklerinden rahatsızdı. Küçükken çok anlamazdık ama aklım erdikçe babamın bayıldığı zamanlar bilinçaltıma o kadar çok yerleşmiş ki sanki diyalize yani makineye girdiği zamanlar eve hiç gelemeyecek gibi gelirdi.
Saat 17:00 oldu mu ambulans getirirdi ama 5 dakika geçsin acaba bir şey mi oldu korkusuyla içimiz yanardı hemen telefona sarılıp arardık. En azından telefonla ulaşıp iyi olduğunu duyabildiğim bir ses vardı. Şimdi babam yok iki yıl oldu onu kaybedeli
Eğer benim gibi etrafınızda hastalığından dolayı korku yaşayacağınız bir durum yoksa evham yapmayın sadece anı yaşayın ve o anların kıymetini bilin çünkü hayat gerçekten çok kısa.
 
Hayattayken onların değerini bilmekle çözülür. yarın ne olacağımız belli değil Belki siz onlardan önce vefat edeceksiniz (Allah geçinden versin). Ancak sürekli bu korkuyla yaşarsanız hayatta olmalarının da kıymeti yok, sürekli onlara bir şey olmuş gibi üzüntü ve kaygı içinde olursunuz.
 
Nasıl olsa öleceğiz hepimiz. Allah gecinden versin. Anıni mahvetme ama
 
Onsuz yasayamam denilse de hayat devam ediyor. Burada okuyan herkese sesleniyorum en cok ta hayattaki annenizin degerini bilin. Gidin bir hediye goturun bir cicek alin. Sonra sadece mezarliga cicek goturebilirsiniz unutmayin.
Ayrica gecen gun bir konu vardi. Kadinin ailesi haftada iki gunden cok gorusmek istiyormus. Kadin da zamanim yok diyor herkesde araya mesafe koy demism. Ah be kardesim benim canim annem hayatta olsaydi her gun giderdim. Şu sacma tlf internete gunde kac saat ayiriuoruz gidib henuz gec degilken. Sarilin benim icin de.
 
yazdıklarınız o kadar tanıdık ki . maalesef son yıllarda özellikle evlendikten sonra sürekli aklımda bu tür şeyler. telefon çalıyor birine bişey oldu sanıyorum korkuyla açıyorum. aklımda annemin ya da babamın ölümü hatta cenazesi hatta gerizekalıca ama nasıl feryat ederim ne derim diye bile düşünüyorum. farkına varınca kendime kızıyorum. sık sık kendim için hatta spesifik bir bölgem hastalansa diye düşünüyorum. gerçekten çok zor bir durum. ailemle aynı şehirdeyiz sık sık görüşürüz ama bu düşüncelerime engel olmuyor. çözüm bilen bulan varsa paylaşsın
 
Bu korkuyla yaşayarak zaten hayatta olmalarının tadını çıkaramazsınki. Bende bekarken çok vardı bu durum annem markete gitse yalnız başına gitmesin bişey olur diye ben giderdim o dereceydi düşün. Sonra başka bir sebepten terapi aldm ve ilaç kullandım birkaç ay kadarda çoğu sıkıntımdan kurtuldm anksiyete insanı yiyip bitiren birşey. Depremden dolayı bir kez panik atak yaşadım ama çok şükür diğerlerini tetiklemedi. Tavsiye ederim uzman desteğini. Hayatımdan çıkan çok sevdiğim insanlara bile artık üzülmüyorum
 
Çözüm bulursanız bana da söyleyin..Kendimi bildim bileli bunları düşünüyorum...Geçmiyor hiç
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

L
Hpv Tip 16 - Araştırma Süreci
4 5 6
Yorumlar
108
Görüntüleme
8K
Simgecik6
C
  • Kilitli
Annemin bana bıraktığı en şok edici tramva (lütfen yardımcı olun)
Yorumlar
5
Görüntüleme
3K
benyeniyimgaliba
B
Anksiyete,kalp,fibromiyolaji,kanser korkusu,damar tıkanma korkusu
2
Yorumlar
27
Görüntüleme
5K
erva 2121
E
Kendi içimdeki eşimle olan savaşım?
9 10 11
Yorumlar
210
Görüntüleme
11K
girlinred
Z
Toplanın Mucizemi Anlatıyorum
2 3
Yorumlar
53
Görüntüleme
9K
pembecoraplar789012345
P
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…