• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

severek boşanan arkadaşlar hayatınız nasıl ?

Ben de sorunlu ailede buyudum,bosansalar daha iyiydi. Anneme hep demisimdir babami neden cektin bu kadar cooook onceden evden kovman gerekirdi diye. Babam olabilir ama es olamamis ve olamayacak bir adam icin annem neden yorulsun ki? Sacmalik
Cocuk icin bosanmamak benim icin bir bahane. Esas dert farkli ama burda soylemeyeyim de ayip olmasin, zira cocuklari kocaman olmus insanlar da bosanmadigina gore benim dusuncem dogru
 
ben aldatılmama rağmen boşanmadım çocuklarım babalarına çok düşkün.o dönemde öğretmenin oğlum için saatlerce susuyor boşluğa bakıyor tenefüslerde sıradan kalkmıyor bişiler olmuş bu çocuğa dediğinde yer dibi aradım.sonra kızımın babacım seni çok seviyorum nerdesin diye ağladığında vazgeçtim boşanmaktan ağır geldi bana çocuklarımın yaşadıkları benim yaşadıklarımdan daha ağırdı.evliliğime onlar için dört elle sarıldım gururumu ayaklar altına alıp.burda bana çocuklar laf sen istememişssin diyenler oldu ama öle değil malesef.söz verdim onları mutlu bir ailede yetiştireceğime dört elle sarıldım aileme sonuç çok şükür şimdilik çocuklar çok mutlu büyüdüler onlardan iyiki sizin gibi anne babamız var sözleri varya çektiğim onca gurursuzluğuma deydi.artık büyüdüler içim rahat vicdanım rahat.

sende bir seçim yapacaksın çocuk ağır basıyorsa onun mutluluğu için deyip ya susacaksın yada evde hır gür çıkarıp onu mutsuz bir evliliğin içinde yada parçalanmış bir ailede büyüteceksin.

hep laf bu arada çocuklar boşanmış bir ailedede pekala büyürler kelimeleri.büyüdükleri doğru ancak problemli. burda okuduğum gördüğüm kadarıyla.

not:biz anne baba olarak çabaladık ben tek taraflı çabalamadım yoksa benimde bir sabrım var taşssaydı ozamanda hır gür ortamında onları rezil edemezdim boşanmayı seçerdim.eşimde çocukları için onlar mutlu olsun diye çabaladı hep.bir şeyi farkettik yıllar sonra onlar için çabalarken birbirimize yeniden aşık olduk.
Özür dilerim ama nasıl atlattınz. Vede öğretmensinz ben hep diyorum çalışan kadın niye boşanmaz diye demek bundan mus
 
siz de sinsilik yapın ailesinin sevmediğini asla belli etmeyin hatta övüp durun sonunda kv patlar kocan da görür sen onu seviyorsun bak o sana ne yapıyor diye erkekleri çözdüm düz mantık asla içeri kadar girmiyorlar olayın . tam ne yaşanıyor bilmiyorum ama her zaman karşındakinin silahını kuşanmak gerek
ana eski konuymuş :110:
 
Kizlar merhaba son noktamdayim artik düşünmekten beynim patlıyor hayat zehir oldu resmen.korkularimvar gelgitlerim var endişelerim var yardımcı olun lütfen sorunları genelliycek olursam 3 yıllık evliyim hemen çocuğum oldu 2 yasinda bir kizim var (çok duygusal bir cocuk ) biz severek evlendik 10 yildir taniydk guya birbrmzi eşim ailesine aşırı düşkün onlar ne derse onu yapiyo hep onları savunuyo bir gün olsun yanimda olmadı ne yaparsam yapayım olmayacak ta farkndym çünkü onun önceliği ailesi neyse biz bu konuda hep brbrmze giriyrz hatta okdr buyudu kı iki kere kustum gittim baba evine isin içine şiddet girdi.eşimin tek istediği susmam ama bende bana ağır konusulunca cildryrm Allah bana bir çene veriyo agzma geleni sayıyorum ama oda çok ağır konusuyo dayanamıyorum kaynvldm tam bir sinsi o ne dese o oluyo her konuda ama her konuda sorunları anlatsam saymakla bitmez benim sormak istediğim içinizde eşinize tarif edemediginiz bir duygu ile ve cocuk ile esinden boşanan varmi ?varsa ne tür zorluklar yaşadınız pişman misiniz ?açık soylym benim en buyuk korkum bosandiktan sonra onu baskasiyla mutlu gorursem buna dayanabilirmiyim ayrı bir düşündüğüm konu ise kizimda benim gibi çok duygusal ben atıyorum yolda annesiz yada yaralı kedi gorym otrup ağlarım gunlerce yada bir böceği ezsem onu annesini babasını kardeşinin bile üzüldüğünü düşünürüm biliyorum bunlar saçma gelecek ama okdr ki duygusal ve derin düşünüyorum şimdi kendi cocgm ile ilgli en büyük kaygım ise su ben kalabalık bi aile içindeyim ve kızımla yaşıt çocuklar var bazen onların babası önce geldiği zaman bile babam yokmu diye agliyo eğer bosanirsam oda baba diye aglarsa ben mahvolurum sanki herkes ona acıyarak bakacak gibi hissediyorum :KK43: :KK43: :KK43: bu arada gaziantepliyim yore farkında göz önüne alarak yardiminizi bekliyorum
Bilemiyorum huzursuz bir ailede mi büyümek daha kötü yoksa babasız mı...Huzursuz bir ailede büyüdüm ama babamı ve annemi çok seviyorum.18 yaşındayken ayrıldılar.Eğer küçükken ayrılsalardı acaba babamla böyle yakın olabilir miydik?Ben sanmıyorum.Valla bilemiyorum.Neden hep eşin ailesi yüzünden aileler bu duruma geliyor anlamıyorum.Bizimkiler kendi aralarında anlaşamıyorlardı.
 
İstisna olarak aldatılıp tekrar aldatılmadan evliliği düzeltebilen az sayıda insan var.... Yüzde 10 u gerçekten başarıyor yüzde 15 i hala aldatılıp farkında olmuyor yüzde 80 i durumu toplayamıyor ... Kişilerin karakter özelliği ve ger evlilik farklı.... Kimsenin mucizesi kimseye uymaz... Siz gördükleriniz ve yaşadıklarınızla karar vereceksiniz... Siz toplamaya çalışırken de karşı taraf herşeyi bırakıp gidebilir.... Aşırı soğumalarda aşırı bıkkınlık ve anlaşmazlıklar da herşeyin toplanma düzelme ihtimali çok azdır.... Parmak izi gibi evlilik kimseninki kimseye uymaz... Şu hastalığım var şu ilacı iç tavsiyesine uymayız doktora gideriz değilmi.... Anne baba olmak önemli ayrı yada birarada.... Anne babalı sorunlu çoçuk çok.... Çünkü onlar kendilerini düşünmekten çocuğun farkında değil yasa anne baba ayrılmış gene aynısı onlar kendi hayatlarına bakmaktan çocuğu düşünmez.... Neyse tüm genellemeler saçma.. Ben çoçuk için yürüyen evliliğe inanmıyorum rol onlar... İstisnalar kaideyi bozmaz.... Olabilir.... Binde bir
 
Bence çocuk için evli kalmak korkak insanların işi. Bir kılıf o. Annelik kutsal bişey ama kimse onun arkasına saklanmamalı, birey olduğunu unutmamalı. Gururlu cesaretli kadınların çocuklarına da laf atıp boşanan ailelerin çocukları hep sorunlu dememeli. Kendi acizliğini saklamak için başkalarını yaftalamamalı. Önce kendinizi düşünün. Mutlu anneeşittir mutlu çocuk. Kendinizi tanırsınız eğer her şeye susunca hayatı başkaları tarafından yönetilince mutlu olabilecekseniz durun. Mesela ben olamam. Bana karışıomasından hoşlanmam. Lütfen ama lütfen kendiniz karar verin çocuğun arkasına sığınmayın. Bu çocuk için de ağır bi yük olur
👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏
 
Söylediklerinizde haklısınız ama birsey dışında çocuğunuz olunca anlarsınız bunu da emin olun ben güçlü bir insan değilim suan yasadiklarima bile dayanamazken cocugumun o durumuna nasıl katlancam düşüncesi beni duruduruyor hep yoksa emin ol cocuk olmadan önce ki ben olsam değil 3 yıl 3 gün durmazdim bu adama
Düzelebilir düzelmeyebilir bekleyip sonucu yaşayacaksınız yapacak bir şey yok... O zaman susacaksınız konu sahibi kayınvalidenize eşin ailesine susacaksınız eşiniz bunu istiyor madem yapacaksınız bunun başka yolu yok yazdıklarınızdan..... Malesef
 
İşin içine şiddet girmiş.
Çocuğuma kıyamıyorum diyorsunuz. Kızınızın annesinin sürekli "susturulduğu" ağladığı ya da belki olur belki olmaz şiddet gördüğü bir ailede büyümesi mi daha iyi yoksa annesinin yapılanlardan ötürü kızının güçlü bir karakter olarak gerektiğinde "hayır" diyebilmeyi öğrenmesi mi daha iyi... Her kadın bir parça da olsa annesinden iz taşır. Şiddet çok farklı bir boyut ve bu şartlarda çocuk büyütmek ne kadar sağlıklı? "Baba" diye ağlayan küçük bir kızın ileride aklı başında genç bir kız olduğunda "Anne bu adamı neden boşamadın? Bize bunları yapmasına neden izin verdin?" Demeyeceğini nereden biliyorsunuz. Benim çok güzel bir çocukluğum oldu hanımefendi. Ama annem evliliği süresince çok mutsuzdu.Şuan anneme dediğim şey "bir kere geldiğin şu dünyada çocuk için bile olsa bu adamı neden çektin?" Bu arada benim babamın şiddetle filan işi olmaz. Sesi bile yükselmez. Sadece sorumsuz o kadar. Mutsuzluğun yöresi, dini, rengi, ırkı olmaz hanımefendi. Boşanmak ise dünyanın sonu değil.
 
bende oyle bir tantanayla bosandimki
Dunyam alt ust oldu ,onsuz yasayamam saniyordum ,o adami hayatimin zirvesine koymusum meger at gozlukleriyle yasamisim.Bosanma oncesi normal bir aile hayatimiz vardi ,onunda beni sevdigini dusunurdum hep.
Oysa simdi anliyorumki sevgi degilmis ,onun en yapmasi gereken mecburi seylei bile ben sevgi sanmisim
Benimde kizim 4 yasindaydi ayrildik ,oglum ise 2 aylikti
Kizim cok etkilendi ,cunki beni surekli aglarken ,surekli uzgun ,bitkin goruyordu
Neyse 4 yila yakin zaman gecti ,oglum babayi tanimadan buyudu ,yeni yeni alisiyor ,haftada bir goruyor
Kizim icin psikologlara git gel ne yollar asindirdim
Simdi ise bazi seyler yerine oturdu ,ama dahada olmasi gereken seyler var
Benim hayatimda biri var ve simdi anliyorum sevilmek neymis
Meger ben benim ex ile hic sevgi ,saygi bagimiz yokmus
Ben kendimi iyi hissedince kizimda cok mutlu ve cabuk atlatti
Cocugunu dusunuyorsan once kendin iyi hissetmelisinki sonrada ona hissettir
Onsuz yasamayi hayal edince bile nefesim kesilirdi ,ama simdi gayet guzel yasiyorum
Eskiler ve yasattiklari aklima gelirse,kkda aldatilma ve bosanma konularini okuyunca istem disi gogsume yumruk oturuyor;gozlerim doluyor,yutkunamiyorum
Boyle iste ,
ben de bu durumdayım acaba yanlıs mı yapıyorum dıyorum yasında kızım var ama onun baskasıyla olabılecegı ıhtımalı benı mahfedıyor gerıye ıstıyor ;esımın de duzeltme cabası yok zaten sevıyrum ama aynı catı altında olmaz dıyor uzuluyorum ama ne yapabılırım sadece suan dakı alıskanlık mı bu onu da bılemıyorum...
 
Severek boşandım, olmayınca olmuyor.

Hiç pişman olmadım. Ayrılığım henüz çok yeni olduğundan illa ki biraz burukluk oluyor ama genel anlamda çok mutlu ve huzurluyum.

Çocuğum yok.

Güvensizlik, beni ezmeye çalışması, psikolojik şiddet. Ben ona aile verdim yuva verdim, çok şeyden fedakarlık yaptım ama o bunların hiçbirini hak etmiyordu aslında. Çok mutsuzdum boşandım.
Eski konu ama iki mesajım varmış onları alıntılamak istedim. Bu mesajları yazdığımda yeni boşanmıştım. 4 yıldan uzun zaman geçti boşanalı tek bir sn bile pişman olmadım. Boşanmasaydım muhtemelen bir (veya birden fazla 😄) çocuğum olurdu, yaşadığım kötü evliliği ve gördüğüm kötü muameleyi kanıksardım artık, yüzüme bıkkın mutsuz bir ifade yerleşirdi. Sosyal hayatta rol yapmaya alışırdım, şöyle içten bir sevinemezdim. Güzel evliliklere bakıp imrenirdim. Eski eşin karakterinden dolayı hep aşağı çekilirdim kendime şimdi olduğu gibi yatırım yapamazdım. Çocuğum da böyle bir düzende büyürdü. Şimdiyse çok mutluyum, gözlerimin içinin güldüğünü söylerler hep çünkü çocukluktan beri içimde olan o coşku hala benimle (evliyken böyle değildi). Yukarıdaki sebepler sizde de varsa aman düzelir belki diye uğraşmayın kızlar kestirin atın. Yuva kutsal vs diye avutmaya çalışanlar olacak yemeyin. Yuva değil saygı sevgi güven kutsaldır. Bunların olmadığı birliktelikler yuva sayılmaz.
 
ben aldatılmama rağmen boşanmadım çocuklarım babalarına çok düşkün.o dönemde öğretmenin oğlum için saatlerce susuyor boşluğa bakıyor tenefüslerde sıradan kalkmıyor bişiler olmuş bu çocuğa dediğinde yer dibi aradım.sonra kızımın babacım seni çok seviyorum nerdesin diye ağladığında vazgeçtim boşanmaktan ağır geldi bana çocuklarımın yaşadıkları benim yaşadıklarımdan daha ağırdı.evliliğime onlar için dört elle sarıldım gururumu ayaklar altına alıp.burda bana çocuklar laf sen istememişssin diyenler oldu ama öle değil malesef.söz verdim onları mutlu bir ailede yetiştireceğime dört elle sarıldım aileme sonuç çok şükür şimdilik çocuklar çok mutlu büyüdüler onlardan iyiki sizin gibi anne babamız var sözleri varya çektiğim onca gurursuzluğuma deydi.artık büyüdüler içim rahat vicdanım rahat.

sende bir seçim yapacaksın çocuk ağır basıyorsa onun mutluluğu için deyip ya susacaksın yada evde hır gür çıkarıp onu mutsuz bir evliliğin içinde yada parçalanmış bir ailede büyüteceksin.

hep laf bu arada çocuklar boşanmış bir ailedede pekala büyürler kelimeleri.büyüdükleri doğru ancak problemli. burda okuduğum gördüğüm kadarıyla.

not:biz anne baba olarak çabaladık ben tek taraflı çabalamadım yoksa benimde bir sabrım var taşssaydı ozamanda hır gür ortamında onları rezil edemezdim boşanmayı seçerdim.eşimde çocukları için onlar mutlu olsun diye çabaladı hep.bir şeyi farkettik yıllar sonra onlar için çabalarken birbirimize yeniden aşık olduk.
Çok iyi yapmışsınız tekrar boynuzlanmayi bekleyin ben 2 yıl veriyorum
 
Kizlar merhaba son noktamdayim artik düşünmekten beynim patlıyor hayat zehir oldu resmen.korkularimvar gelgitlerim var endişelerim var yardımcı olun lütfen sorunları genelliycek olursam 3 yıllık evliyim hemen çocuğum oldu 2 yasinda bir kizim var (çok duygusal bir cocuk ) biz severek evlendik 10 yildir taniydk guya birbrmzi eşim ailesine aşırı düşkün onlar ne derse onu yapiyo hep onları savunuyo bir gün olsun yanimda olmadı ne yaparsam yapayım olmayacak ta farkndym çünkü onun önceliği ailesi neyse biz bu konuda hep brbrmze giriyrz hatta okdr buyudu kı iki kere kustum gittim baba evine isin içine şiddet girdi.eşimin tek istediği susmam ama bende bana ağır konusulunca cildryrm Allah bana bir çene veriyo agzma geleni sayıyorum ama oda çok ağır konusuyo dayanamıyorum kaynvldm tam bir sinsi o ne dese o oluyo her konuda ama her konuda sorunları anlatsam saymakla bitmez benim sormak istediğim içinizde eşinize tarif edemediginiz bir duygu ile ve cocuk ile esinden boşanan varmi ?varsa ne tür zorluklar yaşadınız pişman misiniz ?açık soylym benim en buyuk korkum bosandiktan sonra onu baskasiyla mutlu gorursem buna dayanabilirmiyim ayrı bir düşündüğüm konu ise kizimda benim gibi çok duygusal ben atıyorum yolda annesiz yada yaralı kedi gorym otrup ağlarım gunlerce yada bir böceği ezsem onu annesini babasını kardeşinin bile üzüldüğünü düşünürüm biliyorum bunlar saçma gelecek ama okdr ki duygusal ve derin düşünüyorum şimdi kendi cocgm ile ilgli en büyük kaygım ise su ben kalabalık bi aile içindeyim ve kızımla yaşıt çocuklar var bazen onların babası önce geldiği zaman bile babam yokmu diye agliyo eğer bosanirsam oda baba diye aglarsa ben mahvolurum sanki herkes ona acıyarak bakacak gibi hissediyorum :KK43: :KK43: :KK43: bu arada gaziantepliyim yore farkında göz önüne alarak yardiminizi bekliyorum
Konu eskiymiş yaw
 
Eski konu ama iki mesajım varmış onları alıntılamak istedim. Bu mesajları yazdığımda yeni boşanmıştım. 4 yıldan uzun zaman geçti boşanalı tek bir sn bile pişman olmadım. Boşanmasaydım muhtemelen bir (veya birden fazla 😄) çocuğum olurdu, yaşadığım kötü evliliği ve gördüğüm kötü muameleyi kanıksardım artık, yüzüme bıkkın mutsuz bir ifade yerleşirdi. Sosyal hayatta rol yapmaya alışırdım, şöyle içten bir sevinemezdim. Güzel evliliklere bakıp imrenirdim. Eski eşin karakterinden dolayı hep aşağı çekilirdim kendime şimdi olduğu gibi yatırım yapamazdım. Çocuğum da böyle bir düzende büyürdü. Şimdiyse çok mutluyum, gözlerimin içinin güldüğünü söylerler hep çünkü çocukluktan beri içimde olan o coşku hala benimle (evliyken böyle değildi). Yukarıdaki sebepler sizde de varsa aman düzelir belki diye uğraşmayın kızlar kestirin atın. Yuva kutsal vs diye avutmaya çalışanlar olacak yemeyin. Yuva değil saygı sevgi güven kutsaldır. Bunların olmadığı birliktelikler yuva sayılmaz.
Bilirim gelince tekrar okudum bunu, inception gibi alıntımın alıntısını yapayım. Yukarıdaki mesajı neredeyse 2 yıl önce yazmışım ve 4 yıl önceki halimle o zamanki durumumu kıyaslamışım. Geçen zaman içinde ise Avrupa'ya yerleştim, prestijli bir okulda burslu olarak yüksek lisans yaptım, doktoraya da niyetliyim ama kısmet bakalım. Allah'a şükür iyiye gitti her şey. Özel hayatımda karşıma çıkanlar oldu, evliliğe kapalı değilim ama illa evleneceğim diye bir baskı da hissetmiyorum, evliliği nihai hedef olarak görmeyen bir ailede yetişmenin de etkisi var tabi. Lakin toplum baskısı olsaydı da yetişkin bireyler olarak yolumuzu istediğimiz doğrultuda çizebilmeliyiz diye düşünüyorum. Demem o ki hayatta düşmek de var kalkmak da, hepsinde net olarak tecrübe ettiğim şu ki kimsenin hiçbir şeyine göz dikmeden iyi niyetle kendi hayatımıza bakarak yaşayıp gidersek hayat gerçekten güzelleşiyor. Boşanmak falan büyük meseleler değil, olur da bu süreçleri yaşayan biri bu yoruma denk gelir diye yazıyorum: hayatınızı eksiğiyle yükseğiyle, musibetiyle mükafatıyla sevin ve ona sahip çıkın. Arabesk arabesk dertlenerek heba etmeyin.
 
Bilirim gelince tekrar okudum bunu, inception gibi alıntımın alıntısını yapayım. Yukarıdaki mesajı neredeyse 2 yıl önce yazmışım ve 4 yıl önceki halimle o zamanki durumumu kıyaslamışım. Geçen zaman içinde ise Avrupa'ya yerleştim, prestijli bir okulda burslu olarak yüksek lisans yaptım, doktoraya da niyetliyim ama kısmet bakalım. Allah'a şükür iyiye gitti her şey. Özel hayatımda karşıma çıkanlar oldu, evliliğe kapalı değilim ama illa evleneceğim diye bir baskı da hissetmiyorum, evliliği nihai hedef olarak görmeyen bir ailede yetişmenin de etkisi var tabi. Lakin toplum baskısı olsaydı da yetişkin bireyler olarak yolumuzu istediğimiz doğrultuda çizebilmeliyiz diye düşünüyorum. Demem o ki hayatta düşmek de var kalkmak da, hepsinde net olarak tecrübe ettiğim şu ki kimsenin hiçbir şeyine göz dikmeden iyi niyetle kendi hayatımıza bakarak yaşayıp gidersek hayat gerçekten güzelleşiyor. Boşanmak falan büyük meseleler değil, olur da bu süreçleri yaşayan biri bu yoruma denk gelir diye yazıyorum: hayatınızı eksiğiyle yükseğiyle, musibetiyle mükafatıyla sevin ve ona sahip çıkın. Arabesk arabesk dertlenerek heba etmeyin.
Allah razı olsun 😍
 
ben aldatılmama rağmen boşanmadım çocuklarım babalarına çok düşkün.o dönemde öğretmenin oğlum için saatlerce susuyor boşluğa bakıyor tenefüslerde sıradan kalkmıyor bişiler olmuş bu çocuğa dediğinde yer dibi aradım.sonra kızımın babacım seni çok seviyorum nerdesin diye ağladığında vazgeçtim boşanmaktan ağır geldi bana çocuklarımın yaşadıkları benim yaşadıklarımdan daha ağırdı.evliliğime onlar için dört elle sarıldım gururumu ayaklar altına alıp.burda bana çocuklar laf sen istememişssin diyenler oldu ama öle değil malesef.söz verdim onları mutlu bir ailede yetiştireceğime dört elle sarıldım aileme sonuç çok şükür şimdilik çocuklar çok mutlu büyüdüler onlardan iyiki sizin gibi anne babamız var sözleri varya çektiğim onca gurursuzluğuma deydi.artık büyüdüler içim rahat vicdanım rahat.

sende bir seçim yapacaksın çocuk ağır basıyorsa onun mutluluğu için deyip ya susacaksın yada evde hır gür çıkarıp onu mutsuz bir evliliğin içinde yada parçalanmış bir ailede büyüteceksin.

hep laf bu arada çocuklar boşanmış bir ailedede pekala büyürler kelimeleri.büyüdükleri doğru ancak problemli. burda okuduğum gördüğüm kadarıyla.

not:biz anne baba olarak çabaladık ben tek taraflı çabalamadım yoksa benimde bir sabrım var taşssaydı ozamanda hır gür ortamında onları rezil edemezdim boşanmayı seçerdim.eşimde çocukları için onlar mutlu olsun diye çabaladı hep.bir şeyi farkettik yıllar sonra onlar için çabalarken birbirimize yeniden aşık olduk

Kizlar merhaba son noktamdayim artik düşünmekten beynim patlıyor hayat zehir oldu resmen.korkularimvar gelgitlerim var endişelerim var yardımcı olun lütfen sorunları genelliycek olursam 3 yıllık evliyim hemen çocuğum oldu 2 yasinda bir kizim var (çok duygusal bir cocuk ) biz severek evlendik 10 yildir taniydk guya birbrmzi eşim ailesine aşırı düşkün onlar ne derse onu yapiyo hep onları savunuyo bir gün olsun yanimda olmadı ne yaparsam yapayım olmayacak ta farkndym çünkü onun önceliği ailesi neyse biz bu konuda hep brbrmze giriyrz hatta okdr buyudu kı iki kere kustum gittim baba evine isin içine şiddet girdi.eşimin tek istediği susmam ama bende bana ağır konusulunca cildryrm Allah bana bir çene veriyo agzma geleni sayıyorum ama oda çok ağır konusuyo dayanamıyorum kaynvldm tam bir sinsi o ne dese o oluyo her konuda ama her konuda sorunları anlatsam saymakla bitmez benim sormak istediğim içinizde eşinize tarif edemediginiz bir duygu ile ve cocuk ile esinden boşanan varmi ?varsa ne tür zorluklar yaşadınız pişman misiniz ?açık soylym benim en buyuk korkum bosandiktan sonra onu baskasiyla mutlu gorursem buna dayanabilirmiyim ayrı bir düşündüğüm konu ise kizimda benim gibi çok duygusal ben atıyorum yolda annesiz yada yaralı kedi gorym otrup ağlarım gunlerce yada bir böceği ezsem onu annesini babasını kardeşinin bile üzüldüğünü düşünürüm biliyorum bunlar saçma gelecek ama okdr ki duygusal ve derin düşünüyorum şimdi kendi cocgm ile ilgli en büyük kaygım ise su ben kalabalık bi aile içindeyim ve kızımla yaşıt çocuklar var bazen onların babası önce geldiği zaman bile babam yokmu diye agliyo eğer bosanirsam oda baba diye aglarsa ben mahvolurum sanki herkes ona acıyarak bakacak gibi hissediyorum :KK43: :KK43: :KK43: bu arada gaziantepliyim yore farkında göz önüne alarak yardiminizi bekliyorum
Çağın algı bozukluğu bu işte ailesi sizsiniz annesi ve babası sadece ebeveyn özellikle Gaziantep ve Maraş taraflarında erkekler inanılmaz derecede bu çelişki içindeler. Bunları eşinizle uzun uzadıya son kez konuşup öyle kararınızı verin bence.
 
Bilirim gelince tekrar okudum bunu, inception gibi alıntımın alıntısını yapayım. Yukarıdaki mesajı neredeyse 2 yıl önce yazmışım ve 4 yıl önceki halimle o zamanki durumumu kıyaslamışım. Geçen zaman içinde ise Avrupa'ya yerleştim, prestijli bir okulda burslu olarak yüksek lisans yaptım, doktoraya da niyetliyim ama kısmet bakalım. Allah'a şükür iyiye gitti her şey. Özel hayatımda karşıma çıkanlar oldu, evliliğe kapalı değilim ama illa evleneceğim diye bir baskı da hissetmiyorum, evliliği nihai hedef olarak görmeyen bir ailede yetişmenin de etkisi var tabi. Lakin toplum baskısı olsaydı da yetişkin bireyler olarak yolumuzu istediğimiz doğrultuda çizebilmeliyiz diye düşünüyorum. Demem o ki hayatta düşmek de var kalkmak da, hepsinde net olarak tecrübe ettiğim şu ki kimsenin hiçbir şeyine göz dikmeden iyi niyetle kendi hayatımıza bakarak yaşayıp gidersek hayat gerçekten güzelleşiyor. Boşanmak falan büyük meseleler değil, olur da bu süreçleri yaşayan biri bu yoruma denk gelir diye yazıyorum: hayatınızı eksiğiyle yükseğiyle, musibetiyle mükafatıyla sevin ve ona sahip çıkın. Arabesk arabesk dertlenerek heba etmeyin.
Masallah icimiz acildi, hep guzellikler seninle olsun💞
 
Çağın algı bozukluğu bu işte ailesi sizsiniz annesi ve babası sadece ebeveyn özellikle Gaziantep ve Maraş taraflarında erkekler inanılmaz derecede bu çelişki içindeler. Bunları eşinizle uzun uzadıya son kez konuşup öyle kararınızı verin bence.
Nasil bir insan cocuklari buyuyene kadar bile olsa, rol yapabilir😐 alinti yaptigin hanimin durumunu anlayamadim..
 
Kizlar merhaba son noktamdayim artik düşünmekten beynim patlıyor hayat zehir oldu resmen.korkularimvar gelgitlerim var endişelerim var yardımcı olun lütfen sorunları genelliycek olursam 3 yıllık evliyim hemen çocuğum oldu 2 yasinda bir kizim var (çok duygusal bir cocuk ) biz severek evlendik 10 yildir taniydk guya birbrmzi eşim ailesine aşırı düşkün onlar ne derse onu yapiyo hep onları savunuyo bir gün olsun yanimda olmadı ne yaparsam yapayım olmayacak ta farkndym çünkü onun önceliği ailesi neyse biz bu konuda hep brbrmze giriyrz hatta okdr buyudu kı iki kere kustum gittim baba evine isin içine şiddet girdi.eşimin tek istediği susmam ama bende bana ağır konusulunca cildryrm Allah bana bir çene veriyo agzma geleni sayıyorum ama oda çok ağır konusuyo dayanamıyorum kaynvldm tam bir sinsi o ne dese o oluyo her konuda ama her konuda sorunları anlatsam saymakla bitmez benim sormak istediğim içinizde eşinize tarif edemediginiz bir duygu ile ve cocuk ile esinden boşanan varmi ?varsa ne tür zorluklar yaşadınız pişman misiniz ?açık soylym benim en buyuk korkum bosandiktan sonra onu baskasiyla mutlu gorursem buna dayanabilirmiyim ayrı bir düşündüğüm konu ise kizimda benim gibi çok duygusal ben atıyorum yolda annesiz yada yaralı kedi gorym otrup ağlarım gunlerce yada bir böceği ezsem onu annesini babasını kardeşinin bile üzüldüğünü düşünürüm biliyorum bunlar saçma gelecek ama okdr ki duygusal ve derin düşünüyorum şimdi kendi cocgm ile ilgli en büyük kaygım ise su ben kalabalık bi aile içindeyim ve kızımla yaşıt çocuklar var bazen onların babası önce geldiği zaman bile babam yokmu diye agliyo eğer bosanirsam oda baba diye aglarsa ben mahvolurum sanki herkes ona acıyarak bakacak gibi hissediyorum :KK43: :KK43: :KK43: bu arada gaziantepliyim yore farkında göz önüne alarak yardiminizi bekliyorum
Keşke annem babam zamanında bosansaydi
 
Bence çocuk için evli kalmak korkak insanların işi. Bir kılıf o. Annelik kutsal bişey ama kimse onun arkasına saklanmamalı, birey olduğunu unutmamalı. Gururlu cesaretli kadınların çocuklarına da laf atıp boşanan ailelerin çocukları hep sorunlu dememeli. Kendi acizliğini saklamak için başkalarını yaftalamamalı. Önce kendinizi düşünün. Mutlu anneeşittir mutlu çocuk. Kendinizi tanırsınız eğer her şeye susunca hayatı başkaları tarafından yönetilince mutlu olabilecekseniz durun. Mesela ben olamam. Bana karışıomasından hoşlanmam. Lütfen ama lütfen kendiniz karar verin çocuğun arkasına sığınmayın. Bu çocuk için de ağır bi yük olur
Alkışlayasım geldi.
 
Back
X