Hic oyle bir insan değil. Ama bazen güzel mesaj atar çok nadir o da yeni yeni.. ama ben ona çok söyledim bana güzel seyler arada soyle vs ben dediğim için yaptığını düşünüyorum gerçekten sevdiği için değil
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Sevgi, sevmek, sevdiğini anlamak... Biraz kafam karışık 🤦♀️
- Konu Sahibi kbra0707
- Başlangıç Tarihi
Seninki de fazlaydı.
Bence sizin evliliğiniz çok öyle sevgi dolu bir evlilik değil gibi hissettim.iki taraf için de.
- 3 Ocak 2011
- 7.923
- 4.872
- 35
terapi almayı düşündünüz mü özellikle çift terapisi
- 27 Mayıs 2023
- 852
- 2.367
Konuyu ben açmış gibi hissettimKadınlar kulübünün birbirini görmeden destekçi olan müthiş kadınlarıbir süredir bi konu aklıma takılıyor. Simdi de bebeğimi sallarken k.k' da vakit geçiriyordum. Öyle konular var ki; kadın yok sayılıyor, şiddet görüyor, o oluyor bu oluyor herkes sorun başkası değil kocan diyor üyeler seviyorum da seviyorum diyor.
'Bundan sana ne?" diyebilirsiniz. Benim sorunum burda başlıyor. Bu kadar nasıl sevebiliyorlar diye düşünüyorum. Ben sanki kimseyi gerçekten bu kadar sevmiyorum gibi hissediyorum. İnsanlar neler neler yaşıyor yine de çok sevdikleri biri var diyorum. Bana destek olan iyi bi kök ailem var(annemle sorunlarım vardı evlendikten sonra zamanla duzelttik.), Eşimle sorunlarım vardı onları aşarak evliliğimizi bir düzene koyduk denebilir. Çocuklarım var biri 3 yaşında biri 2 aylık.
Ama ben o koşulsuz sevgiyi veremediğimi düşünüyorum. Sevgi ne demek anlamadığımı hissediyorum. Acaba ben sevildiğimi hissetmiyorum da o yüzden böyleyim diyorum. Benim gerçekten sevmek için sevilmeye mi ihtiyacım var.
Bu dert edilecek bir mevzu mu ben mi abartıyorum onu da bilmiyorum. Sanırsam biraz kafam karışık.
not: Güvenli bağlanma ve öz şefkat üzerine de eğitim alıyorum
bende genelde sizin gibi düşünüyorum, bazen sorun ne acaba diye düşünüyorum. Allah sevdiklerimin eksikliğini göstermesin, kimse hayatımda vazgeçilmez degil. Tabi ki evlatlarım ayrı onları saymıyorum.sevmek sevilmek aslında biz büyürken bize öğretilen duygulardır,bende bilmezdim hisler kendiliğinden gelişir diye düşünürdüm ama öyle olmuyormuş,çocukken sevilmek sevildiğini hissetmek,sevmeyi öğrenmek için önemli,sevilirseniz seversiniz,değer görürseniz değer verirsiniz,anlattığınız olay tam buna örnek gibi duruyor,siz sevmeyi bilmiyorsunuz değil siz sevilmeyi bilmiyorsunuz olabilir konunun özeti,size şefkatle yaklaşan bir insan sizi nasıl duygulandırmış baksanıza,eksiklik sizin duygularınızda değil bunu bulamayışınızda,birde savunma şeklinizde bu olabilir,eğer sevmezsem sevilmediğim zamanda hayal kırıklığınada uğramam gibi.
Çok tutkulu bir seyler yok zaten malesef. Beni tetikleyen sebeplerden birisi de esim oldu malesef
Yalnız olmadığımı bilmek iyi hissettirdiKonuyu ben açmış gibi hissettim
tabi bende annemi babamı esimi çocuklarımı sevmiyorum değil onlara değer veriyorum. Ama bu gerçek bi sevgi mi saygı mı diye bile düşünüyorum.
Bu son cümleniz kafamda başka bir şey canlandırdı çocukluğuma dair. Ben 2.sınıftayken babam lösemi oldu ve çok uzun yıllar bu hastalığı çekti. Hastalık kendini bi kac defa yeniledi. Ben 8.siniftim o iyileşme evresindeyken. O zamanki kaybetme korkusu da bende bağlanma sorunu oluşturdu. Her an hayatımdaki insanların bir gün olmamasına hazırlıklı olmaliymisim gibi...
Dinleyeceğim ilk fırsatta
aynen öyle kaybetme korkusuna karşı savunma biçiminiz bu olabilir.
- 14 Haziran 2019
- 12.886
- 59.523
Aslında siz her şeyin farkındasınız, çözmek için de adım atmışsınız. Biri daha demiş çift terapisini de denemelisiniz. Belli ki tetikleyen de eşiniz aslında
Bence esiminde güvenli bağlanma sorunu var zaten. Farkındaliklarim var ama yine de buraya yazmak istedim. Bin bilsen de bir bilene danış derler ya. Forumda bazen çok güzel tavsiyeler oluyor belki bana iyi gelecek tavsiye olur diye ve içimi dökmüş olmak için yazdim. Mesela cift terapisini hic dusunmemistim değerlendirmeye alacağım
- 27 Mayıs 2023
- 852
- 2.367
Yazdıklarınız gerçekten içimi çok rahatlattı
konu sahibi sanki beni anlatmış gibi çocukken yaşadıklarımızdan dolayı böyle düşünüyoruz. Annemin asla sarıldığını öptüğünü sevgi sözcükleri kullandığını hatırlamam. Ağzı hep hakaret ve küfürlüdür çocuklarına karşı bile. Her zaman hatamızı ve eksik tarafımızı görürdü, insanların içinde küçük düşürürdü. O sevgiyi almayınca ve bocaliyorsun. Bende ara ara düşünüyorum ben çocuklarımı koşulsuz mu seviyorum gerçekten. Yada ne kadar seviyorum, bunu anlamlandiramiyordum. Çok fazla sarılırım hata yaptığında benden çekindiği zaman benim canımı acıtsa dahi, asla kıyamam kızımda bunu bilir kullanır sağolsun
çocuklarıma karşı çok fedakarım, önceliğim hep onlar istekleri ve rahatlarıdır. Kişisel alana herkesin ihtiyacı var ve şart bence mutlu olmadan mutlu edemeyiz kimseyi. Benim de kendime yarattığım özel alanım vardır. Belki de yıllarca beynimize yanlış kodlanmış bilgilerden dolayı böyle düşünüyoruz. Kadın saçını süpürge etmeli hep fedakar ve cefakar olmalı ezilen kendini ezdiren kadın güzellemesi yapıldığı için.
Buradaki bazı konularda da okuyoruz adam annesinden kopamıyor çünkü annesine çok çekmiş aç kalmış dayak yemiş fedakarlık yapmış falan.
- 27 Mayıs 2023
- 852
- 2.367
Sevgidir emin ol. Nasıl ki bebekken yürümeyi yemek yemeyi öğretiyorlarsa sevgiyi de ailelerin öğretmesi gerekiyor, biz ogretilmedigi için bocalıyoruzYalnız olmadığımı bilmek iyi hissettirdi
- 3 Mayıs 2015
- 446
- 209
- 37
eşinizle ve ailenizle yaşadığınız sorunların üzerinde oturuyorsunuz hala sorunu nasıl çözdünüz özür mü dilediler ayağınızamı kapandılar bunlar sorun çözmez sorun ailenizle ve eşinizle enerjinizin değişmesi gerek ilişkinin farklı bir boyuta geçmesi gerek onlarla kurduğunuz iletişimin değişmesi gerek belki yeterince kavga etmediniz içinizde kaldı birşeyler sorunların düzelmesi için hayatınızı değiştirmeniz gerek maddi ve manevi anlamdaKadınlar kulübünün birbirini görmeden destekçi olan müthiş kadınları
'Bundan sana ne?" diyebilirsiniz. Benim sorunum burda başlıyor. Bu kadar nasıl sevebiliyorlar diye düşünüyorum. Ben sanki kimseyi gerçekten bu kadar sevmiyorum gibi hissediyorum. İnsanlar neler neler yaşıyor yine de çok sevdikleri biri var diyorum. Bana destek olan iyi bi kök ailem var(annemle sorunlarım vardı evlendikten sonra zamanla duzelttik.), Eşimle sorunlarım vardı onları aşarak evliliğimizi bir düzene koyduk denebilir. Çocuklarım var biri 3 yaşında biri 2 aylık.
Ama ben o koşulsuz sevgiyi veremediğimi düşünüyorum. Sevgi ne demek anlamadığımı hissediyorum. Acaba ben sevildiğimi hissetmiyorum da o yüzden böyleyim diyorum. Benim gerçekten sevmek için sevilmeye mi ihtiyacım var.
Bu dert edilecek bir mevzu mu ben mi abartıyorum onu da bilmiyorum. Sanırsam biraz kafam karışık.
not: Güvenli bağlanma ve öz şefkat üzerine de eğitim alıyorum
- 3 Mayıs 2015
- 446
- 209
- 37
siz sevilmeyi bilmiyorsunuz sevmeyi nasıl yapacaksınız sevme öğrenilen birşey
