arkadaşlar konudan da anlayacağınız üzere ex konusunda kafam biraz karışık ve siz olsaydınız napardınız diye fikir almak istiyorum.biraz uzun anlatıcam.
ben normalde cok ilişkisi olmuş biri değilim ilişkilerim kendi isteğimle sürekli flört aşamasında kalırdı.bi de kolay aşık olabilen biri değilim gördüğüm ilk andan itibaren bişiler hissetmeliyim sonrasında asla olmuyor sadece çocukluk aşkım diyebilceğim birisi vardı hayatımda.gerçekten bir şeyler hissedip aşık olduğum tek kişi oydu diyebilirim.geri kalanlar genelde kısa süreli hoşlantıdan yerini sevgiye bırakırdı ve bundan dolayı da biterdi çünkü aşk anlamında bir şeyler hissetmediğim biriyle beraber olmak istemiyorum.
bu yıl üniye geçmiştim ve toxic uzak mesafe ilişkim vardı.o yeni bitmişti ve başka biriyle görüşmeye başlamıştım.bir buluşma sonrası onla da olmayacağını anlamıştım.otobüste dönerken moralim çok bozuktu ve istemsizce sessizce ağlamaya başlamıştım ve bi anda onla göz göze geldim.ama ilk bakışta anlarsınız ya aranızda bir şeyler olucağını.sonrasında yanıma geldi tanıştık dertleştik falan.benim için romantik bi tanışma hikayesiydi etkilenmiştim.o da o sırada sevgilisinden yeni ayrılmıştı.sonrasında devamlı görüşmeye başladık.ben daha masum saf kariyer odaklı ilişkisi az olan tatlı iyi biriydim. o da tatlıydı iyiydi ama bazı sorunları olan daha rahat akademi vs umrunda olmayan geçmiş ilişkierinde badboy diyebileceğimiz hayatına birçok kişi girmiş umursamaz biriydi diyebilirim.hayata bakış açılarımız aynıydı bu yönden sorunumuz yoktu ama başka insanlardık diyebilrim bunu kısa sürede de olsa anlamıştık.o zamanlar ben çok havalara uçuyordum uzun süre sonra ilk defa birinden hoşlanıyordum o da böyle söylüyordu ve bunu hissedebiliyordum .o ciddi ilişki istiyordu ve bunu her fırsatta söylüyordu ve baya buna uygun düzgün davrnaıyordu.bana davranışlarında da sorun yoktu çok ilgiliydi derken birden ayrılmak istediğini ilişkiye hazır olmadığını devam edip beni de üzmek istemediğini söyledi.ben de tamam oldum.ama yıkılmıştım kısa sürede neden bu kadar çok bağlandığımı ve bu kadar üzüldüğümü ağladığımı anlayamıyordum.normalde böyle biri değilim ilişkilerimi bitiren taraf genelde ben olurdum ve uzun süreli bi mutsuzluk olmazdı max 2 gün.
4gün sonra barışmak için yazdı.eski ilişkilerinde aldatan taraf olan biriymiş.bunu daha önceden de söylemişti aramızda gizli saklı bir şey yoktu ve kötü de olsa doğruyu söylerdi.dürüstlük konusunda ona güvenirdim.ben de artık yapmadığı için çünkü yaşımız küçük 19yaşındayız ve çocukken yaptığı şeyler yüzünden ilişkimizi bozmak istememiştim bazılarınıza saçma gelebilir ama değişime inanan biriyim bi de bu yaşlarda.kendim bile 1yıl önceki halimden bambaşka biriyken değişeceğini düşünmüştüm.neyse kendine güvenmediği için ayrılmak istemiş sonrasında yapamamış özlemiş .baya bi dil döktü ve çabalıycağını söyledi ben de sevdiğim için tekrardan denemek istedim.
ilişkimiz üni tatilinden ötürü uzak mesafeye dönmüştü bi süreliğine.aramız çok iyiydi ama uyuşmadığımız noktalar da vardı ve bundan ötürü küçük sorunlar yaşıyorduk sonrasında hemen çözülüyordu genel olarak sorun dediğim seyler fikir ayrılıklarıydı.ben giderek güvenmeye ve bağlanmaya başlamıştım.hareketleri çok düzgündü ve eski anlattığı kendine oranla değişimini görebiliyordum.benim için özel biriydi.kendi de aynı şeyi bana söylüyordu .hissettiğimiz duygular karşılıklı gibiydi her anlamda.ama sürekli onu kaybetme korkusu yaşıyordum böyle hissetmek istemiyordum ama engel de olamıyordum kendime o yüzden ilişkide alttan alan taraf ben gibiydim.tam anlamıyla kendim olamıyordum bunu söyleyince ya küserse aramız bozulursa ya giderse diye diye..her şey yine çok iyi giderken hiçbir sorun yokken o üni sınavları için okuduğumuz şehre gitti.yazdığım mesajlara bi gün çok geç baktı ve ben yine aniden bırakılma korkusuna yakalandım.yoğun olduğunu söyleyip özürler diledi ama sabahtan akşama kadar 1mesaj bile atmaması o an sinirimi çok bozdu ki sınava dahi girmemişti.tatlıya bağlayıp yattık sabah günaydın mesajıma cevap vermeyince benim sinirlerim alt üst oldu ve akşam ayrılmak istediğimi söyledim neyseki buna' pekala' cevabını verebilmişti.neden ayrıldığımı sorunca bana hoş davranmıyosun dedim buna da pekala nasıl istersen diyince bi daha bişi yazmadım.aramızın 2günde bu kadar soğuklaşması ve yabancılaşmamız saçma geliyordu.tabi kafamda onlarca şey de kuruyordum.
kısa süre sonra yeni biriyle görüşmeye başladım evet büyük bi yanlıştı bunun şu an farkındayım.o kişiyi de insan olarak seviyordum.ama eximi bi türlü unutamıyordum ona aşıktım ve sürekli ağlıyordum psikolojik olarak yıkılmıştım.bu sırada üniler online eğitime geçmişti.ailevi problemlerim de çok bu yüzden iyice depresyon modundaydım.o sırada sevgilimle de uzaktan eğitim sebebiyle uzak mesafe ilişkisine dönmüştü.lakin bu süreçte kendimi daha da kötü hissetmeye ve sebepsiz ağlamaya başlamıştım uyku sorunları da cabası.sonrasında ben üni okuduğum şehire döndüm sevgilim de gelmişti çok kısa bi süre sonra ondan ayrıldım çünkü artık ona da kendime de bunu yapmak istemiyordum .uzun süre boyunca ara vermeden ilişki yaptığım için çok yorulmuş ve hala onu unutamamıştım.kimseyle görüşmeme ve ilişki yapmama kararı almıştım.
kendimi yavas yavas iyi hissetmeye başlamış toparlanmış hissediyordum.aylar sonra exim üni okuduğumuz şehre gelmiş 1haftalığına.bana yazmıştı ben de kin tutan biri değildim hiç.normal bi şekilde konuştum ama hala ona karşı içimde bitmeyen bişiler vardı.geçmiş üzerine konuştuk bol bol.depresyonda olduğunu hayatında kötü şeyler yaşadığını (ailevi problemleri vardı) benden sonra hayatına kimseyi almadığını hala toparlanamadığını çok değiştiğini beni. hala sevdiğini vs söylemişti.o biraz daha barışma taraftarıydı eskisi gibi samimi ilgili davranıp yine çabalıycağını söylüyordu ama ben ilişki yapmak istemiyordum çünkü o an hiç hazır değildim ve onla ilgili bişileri o an umursamıyordum olan oldu kafasındaydım.buluşma ayarladık gerçekten baya değişmiş olgunlaşmış duruyodu eskisi gibi çocukça tavırları gitmiş onun yerine daha mantıklı düşünen bi adam gelmiş gibiydi gözündeki o haylaz çocuk bile hüzünlü bakışlara dönüşmüştü .yine eski üzerine vs konuştuk ve ben orda 1haftalığına geldiğini öğrendim.uzak mesafe ilişkisi yapamayacağımı ve ilişkiye hazır olmadığımı söyledim biraz bozuldu ama uzak mesafe olmasının zor olduğunu onayladı.o gün full eskisi gibiydik samimiydik zaten bi ilişkimiz olmayacağı için rahattım.ama okul açıldığında tekrar görüşme gibi bi konu aramızda geçmişti o zamana kadar kendi ilişki yapmayacağını söyledi ben de aynı fikirdeydim.bir daha yüz yüze görüşmedik.birkaç gün daha konuştuk ama benden uzaklaşır gibiydi yine.bende de sürekli bi özlem duygusu başlamıştı ona karşı ama aramzıda bir şey olmyacağını biliyordum.gideceği gün mesajla da olsa vedalaşalım dedim çünkü vedalaşmayan her ilişki biraz yarım kalır benim gözümde. içimde ona karşı her şey bitsin istiordum.içimde ne varsa yazdım ne düşünüyosam ona karşı.uyuşmadığımızı söyledi ve uzak mesafe şeyimi onayladı olmaz haklısın dedi ve tekrardan görüşürüz vedalaşır gibi konuşma dedi.burda konuşma kapandı.
bunun ustunden 2 ay gecti artık ona karşı bir şey hissediyor muyum bilmiyorum belki de görmediğim içindir çünkü bir önceki sefer de aynısı olmuştu ya da sadece takıntı haline geldi bilmiyorum.onu düşünmeden bir günüm geçmiyor mutlaka aklıma geliyor.sizce olursa tekrardan denemeli miyim yoksa artık unutup yoluma devam mı etmeliyim?denemezsem içimde kalıcak gibi çünkü ilişkilerimiz çok uzun sürmedi ve hala bir şeyler içimde ona karşı bitmiş değil gibi.devam edersem de eskisi gibi saf olmıycağımı biliyorum sınırlarımı daha iyi çizebileceğimi düşünüyorum ama yine ayrılık sonrası yaşadıklarımı yaşarsam diye korkuyorum .çevrem bu ilişki konusunda pek destekleyici değil ama kalbimle savaş halindeyim.bu durumda siz olsaydınız napardınız?
baya bi uzun oldu farkındayım okuduğunuz için ve vericeğiniz tavsiyeler için şimdiden teşekkürler<3.
ben normalde cok ilişkisi olmuş biri değilim ilişkilerim kendi isteğimle sürekli flört aşamasında kalırdı.bi de kolay aşık olabilen biri değilim gördüğüm ilk andan itibaren bişiler hissetmeliyim sonrasında asla olmuyor sadece çocukluk aşkım diyebilceğim birisi vardı hayatımda.gerçekten bir şeyler hissedip aşık olduğum tek kişi oydu diyebilirim.geri kalanlar genelde kısa süreli hoşlantıdan yerini sevgiye bırakırdı ve bundan dolayı da biterdi çünkü aşk anlamında bir şeyler hissetmediğim biriyle beraber olmak istemiyorum.
bu yıl üniye geçmiştim ve toxic uzak mesafe ilişkim vardı.o yeni bitmişti ve başka biriyle görüşmeye başlamıştım.bir buluşma sonrası onla da olmayacağını anlamıştım.otobüste dönerken moralim çok bozuktu ve istemsizce sessizce ağlamaya başlamıştım ve bi anda onla göz göze geldim.ama ilk bakışta anlarsınız ya aranızda bir şeyler olucağını.sonrasında yanıma geldi tanıştık dertleştik falan.benim için romantik bi tanışma hikayesiydi etkilenmiştim.o da o sırada sevgilisinden yeni ayrılmıştı.sonrasında devamlı görüşmeye başladık.ben daha masum saf kariyer odaklı ilişkisi az olan tatlı iyi biriydim. o da tatlıydı iyiydi ama bazı sorunları olan daha rahat akademi vs umrunda olmayan geçmiş ilişkierinde badboy diyebileceğimiz hayatına birçok kişi girmiş umursamaz biriydi diyebilirim.hayata bakış açılarımız aynıydı bu yönden sorunumuz yoktu ama başka insanlardık diyebilrim bunu kısa sürede de olsa anlamıştık.o zamanlar ben çok havalara uçuyordum uzun süre sonra ilk defa birinden hoşlanıyordum o da böyle söylüyordu ve bunu hissedebiliyordum .o ciddi ilişki istiyordu ve bunu her fırsatta söylüyordu ve baya buna uygun düzgün davrnaıyordu.bana davranışlarında da sorun yoktu çok ilgiliydi derken birden ayrılmak istediğini ilişkiye hazır olmadığını devam edip beni de üzmek istemediğini söyledi.ben de tamam oldum.ama yıkılmıştım kısa sürede neden bu kadar çok bağlandığımı ve bu kadar üzüldüğümü ağladığımı anlayamıyordum.normalde böyle biri değilim ilişkilerimi bitiren taraf genelde ben olurdum ve uzun süreli bi mutsuzluk olmazdı max 2 gün.
4gün sonra barışmak için yazdı.eski ilişkilerinde aldatan taraf olan biriymiş.bunu daha önceden de söylemişti aramızda gizli saklı bir şey yoktu ve kötü de olsa doğruyu söylerdi.dürüstlük konusunda ona güvenirdim.ben de artık yapmadığı için çünkü yaşımız küçük 19yaşındayız ve çocukken yaptığı şeyler yüzünden ilişkimizi bozmak istememiştim bazılarınıza saçma gelebilir ama değişime inanan biriyim bi de bu yaşlarda.kendim bile 1yıl önceki halimden bambaşka biriyken değişeceğini düşünmüştüm.neyse kendine güvenmediği için ayrılmak istemiş sonrasında yapamamış özlemiş .baya bi dil döktü ve çabalıycağını söyledi ben de sevdiğim için tekrardan denemek istedim.
ilişkimiz üni tatilinden ötürü uzak mesafeye dönmüştü bi süreliğine.aramız çok iyiydi ama uyuşmadığımız noktalar da vardı ve bundan ötürü küçük sorunlar yaşıyorduk sonrasında hemen çözülüyordu genel olarak sorun dediğim seyler fikir ayrılıklarıydı.ben giderek güvenmeye ve bağlanmaya başlamıştım.hareketleri çok düzgündü ve eski anlattığı kendine oranla değişimini görebiliyordum.benim için özel biriydi.kendi de aynı şeyi bana söylüyordu .hissettiğimiz duygular karşılıklı gibiydi her anlamda.ama sürekli onu kaybetme korkusu yaşıyordum böyle hissetmek istemiyordum ama engel de olamıyordum kendime o yüzden ilişkide alttan alan taraf ben gibiydim.tam anlamıyla kendim olamıyordum bunu söyleyince ya küserse aramız bozulursa ya giderse diye diye..her şey yine çok iyi giderken hiçbir sorun yokken o üni sınavları için okuduğumuz şehre gitti.yazdığım mesajlara bi gün çok geç baktı ve ben yine aniden bırakılma korkusuna yakalandım.yoğun olduğunu söyleyip özürler diledi ama sabahtan akşama kadar 1mesaj bile atmaması o an sinirimi çok bozdu ki sınava dahi girmemişti.tatlıya bağlayıp yattık sabah günaydın mesajıma cevap vermeyince benim sinirlerim alt üst oldu ve akşam ayrılmak istediğimi söyledim neyseki buna' pekala' cevabını verebilmişti.neden ayrıldığımı sorunca bana hoş davranmıyosun dedim buna da pekala nasıl istersen diyince bi daha bişi yazmadım.aramızın 2günde bu kadar soğuklaşması ve yabancılaşmamız saçma geliyordu.tabi kafamda onlarca şey de kuruyordum.
kısa süre sonra yeni biriyle görüşmeye başladım evet büyük bi yanlıştı bunun şu an farkındayım.o kişiyi de insan olarak seviyordum.ama eximi bi türlü unutamıyordum ona aşıktım ve sürekli ağlıyordum psikolojik olarak yıkılmıştım.bu sırada üniler online eğitime geçmişti.ailevi problemlerim de çok bu yüzden iyice depresyon modundaydım.o sırada sevgilimle de uzaktan eğitim sebebiyle uzak mesafe ilişkisine dönmüştü.lakin bu süreçte kendimi daha da kötü hissetmeye ve sebepsiz ağlamaya başlamıştım uyku sorunları da cabası.sonrasında ben üni okuduğum şehire döndüm sevgilim de gelmişti çok kısa bi süre sonra ondan ayrıldım çünkü artık ona da kendime de bunu yapmak istemiyordum .uzun süre boyunca ara vermeden ilişki yaptığım için çok yorulmuş ve hala onu unutamamıştım.kimseyle görüşmeme ve ilişki yapmama kararı almıştım.
kendimi yavas yavas iyi hissetmeye başlamış toparlanmış hissediyordum.aylar sonra exim üni okuduğumuz şehre gelmiş 1haftalığına.bana yazmıştı ben de kin tutan biri değildim hiç.normal bi şekilde konuştum ama hala ona karşı içimde bitmeyen bişiler vardı.geçmiş üzerine konuştuk bol bol.depresyonda olduğunu hayatında kötü şeyler yaşadığını (ailevi problemleri vardı) benden sonra hayatına kimseyi almadığını hala toparlanamadığını çok değiştiğini beni. hala sevdiğini vs söylemişti.o biraz daha barışma taraftarıydı eskisi gibi samimi ilgili davranıp yine çabalıycağını söylüyordu ama ben ilişki yapmak istemiyordum çünkü o an hiç hazır değildim ve onla ilgili bişileri o an umursamıyordum olan oldu kafasındaydım.buluşma ayarladık gerçekten baya değişmiş olgunlaşmış duruyodu eskisi gibi çocukça tavırları gitmiş onun yerine daha mantıklı düşünen bi adam gelmiş gibiydi gözündeki o haylaz çocuk bile hüzünlü bakışlara dönüşmüştü .yine eski üzerine vs konuştuk ve ben orda 1haftalığına geldiğini öğrendim.uzak mesafe ilişkisi yapamayacağımı ve ilişkiye hazır olmadığımı söyledim biraz bozuldu ama uzak mesafe olmasının zor olduğunu onayladı.o gün full eskisi gibiydik samimiydik zaten bi ilişkimiz olmayacağı için rahattım.ama okul açıldığında tekrar görüşme gibi bi konu aramızda geçmişti o zamana kadar kendi ilişki yapmayacağını söyledi ben de aynı fikirdeydim.bir daha yüz yüze görüşmedik.birkaç gün daha konuştuk ama benden uzaklaşır gibiydi yine.bende de sürekli bi özlem duygusu başlamıştı ona karşı ama aramzıda bir şey olmyacağını biliyordum.gideceği gün mesajla da olsa vedalaşalım dedim çünkü vedalaşmayan her ilişki biraz yarım kalır benim gözümde. içimde ona karşı her şey bitsin istiordum.içimde ne varsa yazdım ne düşünüyosam ona karşı.uyuşmadığımızı söyledi ve uzak mesafe şeyimi onayladı olmaz haklısın dedi ve tekrardan görüşürüz vedalaşır gibi konuşma dedi.burda konuşma kapandı.
bunun ustunden 2 ay gecti artık ona karşı bir şey hissediyor muyum bilmiyorum belki de görmediğim içindir çünkü bir önceki sefer de aynısı olmuştu ya da sadece takıntı haline geldi bilmiyorum.onu düşünmeden bir günüm geçmiyor mutlaka aklıma geliyor.sizce olursa tekrardan denemeli miyim yoksa artık unutup yoluma devam mı etmeliyim?denemezsem içimde kalıcak gibi çünkü ilişkilerimiz çok uzun sürmedi ve hala bir şeyler içimde ona karşı bitmiş değil gibi.devam edersem de eskisi gibi saf olmıycağımı biliyorum sınırlarımı daha iyi çizebileceğimi düşünüyorum ama yine ayrılık sonrası yaşadıklarımı yaşarsam diye korkuyorum .çevrem bu ilişki konusunda pek destekleyici değil ama kalbimle savaş halindeyim.bu durumda siz olsaydınız napardınız?
baya bi uzun oldu farkındayım okuduğunuz için ve vericeğiniz tavsiyeler için şimdiden teşekkürler<3.
Son düzenleme:
paylaşımınız için teşekkürler
