Şimdi ben sana kendi hikayemi anlatacağım. Ona göre karar ver. Başka bir kullanıcı adıyla da konu açmıştım o zamanlar, benim de içime bu ilişki sinmiyordu çünkü. Şu an harika giden, çok iyi bir meslek sahibi, birkaç dil bilen, benden 2 yaş büyük erkek arkadaşımla evlilik yolunda ilerliyoruz. İyi ki diğerinden ayrılmışım ama psikolojik olarak neler çektim bana sor birde..
3 yıl önce iş yerinde tanıştık, benden 14 yaş büyüktü, yeni boşanmıştı. 2 çocuğu var. Sonra biz ayrı eve çıktık. Bunun eski eşiyle konuşmaları, çocuk için bile olsa dahi zoruma gidiyordu. Çocukları gidip eski evlerinde eski eş oradayken görüyordu. Bir yılbaşını bile beraber geçiremedik, gidip eski eş ve çocuklarla geçiriyordu. Çünkü çocuklar böyle istiyormuş, alışma süreciymiş falan fişman. En son çocuklarla alakalı bir durum oldu ve alkollüyken bana tokat attı. Olan o oldu, ben evleri ayırdım, annemlerin yanına geldim tekrar.
Tam 4 5 ay boyunca beni içip içip taciz etti. Bir yerden engelliyorum, diğer yerden taciz ediyor, gece 3 lere 4 lere kadar. Polise gittim, savcılığa verdim. Mailler atıyordu, ölüyorum yapamıyorum intihar edicem vs. En sonunda şimdiki erkek arkadaşımla tanışıp mutlu bir ilişkiye başladım. Ondan da kurtuldum her yerden engelleyip savcılığa dilekçe vermekle tehdit ederek.
Demem o ki, al bunlar daha fragman. Ben evlenmemiştim. Evlenseydim hayatım kararacaktı. Titre ve kendine gel. Benim gibi kararlı ol, ayrıl ve ne olursa olsun dönme. Ölse de geberse de dönme. Cevap dahi verme hiçbir şeyine.
He bu arada anası da gözümün içine bakıyordu. Bakar tabi bekar çöpsüz üzüm gencecik okumuş meslek sahibi kız. İnsanlar çakal olmuş, sen kendini koruyacaksın. O aşk dediğin şey senin ağzına eder demedi deme.