- Konu Sahibi ladyindream
-
- #1
merhaba kızlar,ben 19 yaşında bir genç kızım.Bu yaşa kadar hiç sevgilim olmadı hoşlandığım kişiler olsada bir ilişki yaşamadım ve bu duygularda kısa zamanda azaldı.Genel olarak bakarsakta kolay kolay kimseden hoşlanamıyor,hoşlansam bile karakterinde herhangi birşeyden etkilenip duygularımı kolaylıkla kaybediyorum.Başıma buyruk ve özgür ruhlu bir insanım,hayatımda hissettiğim boşluğun aşk olduğunu,erkek arkadaşım olursa daha mutlu olabileceğimi düşündüm.Ortak arkadaş vasıtasıyla içinde bulunduğum grupta benden hoşlanan biri olduğunu arkadaşım vasıtasıyla öğrendim.Kesin bir cevap veremedim ve düşünmeye ihtiyacım olduğunu söyledim ama 3 gün sonra bir anlık gazla (çoçuğa numaramı vermedim sadece face den eklemesine izin verdim ) çocuğa selam yazdım ve küt diye kendimi bir ilişkinin içinde buldum.Gelelim asıl sorunumuza,çocukla sohbet sırasında ildışında ailemin yanındaydım uzun bir süre mesajlaştık o zaman bile çocuğun durmadan mesaj atmasından rahatsız olmaya başladım mesaj atmaktan nefret eden ben karşımdakinin aşırı ilgisiyle 4 günde 1000 sms i devirmemden sonra işin ciddiyetini bir kez daha kavrayarak pişmanlık sularında yüzmeye başladım çünkü karakterim durmadan hesap vermeye yer bildirimi yapmaya aykırıydı.Herneyse üniversitem için yaşadığım şehire geri döndüğüm gün surpriz bir şekilde beni otogarda karşılamasıyla başlayan şokum ikinci gücün beni mekanın terasına çıkarıp 3 gün telefonda 2 gün yüzyüze görüşen bir insanın yaşaması mümkün olmayacak kadar yoğun duygulardan bahseden uzuuuun destanımsı mesajıyla devam etti.O mesajdan sonra aramızdaki duvarlar biraz daha kırılıp fiziksel olarak daha yakın yani el ele tutuşmalar sarılmalar gibi olaylar başlasa da ne kalbimde heyecanlı bir çırpınış ne de bu sürprizlere karşı bir mutluluk hissettim.Fazla hızlı gittiğimizi düşündüğüm sırada çocuğun bana 'nasılsın aşk' yazdığı mesajda artık duyguların samimiyetsizliğine kayıtsız kalamayarak ertesi günü yani bugünü kendime ayırmama izin vermesini bazen yalnız kalmaya ihtiyaç duyduğumu ve yavaştan almak istediğimi belirttim.Bana biz le ilgili soru işaretlerin mi var korkmalı mıyım hayatımda bozulmasını istemediğim tek şey bu içerikli mesajlardan sonra ona sakin olmasını herşeyin güzel olduğunu çok düşünceli olduğunu (işte ahmaklıklarım) belirttim.Şimdi,bana her dokunuşunda mutlu olamıyor bahsettiği aşkı kendimde hissedemiyor hoşlanma bile hissedemiyor gerilimin doruklarına çıkıyorum.1 haftalık abartılı aşkı beni dehşete düşürüyor gerçek olup olmamam ihtimalleri arasında beni sürüklerken onu kırmaktan ve özgüvenini sarsmaktan korkuyor kendimi duygusuz bir odun gibi hissediyorum.İşin en kötü yanlarından biri ortak arkadaşım onun çooook samimi canciğer arkadaşı ve ben kızşla çok ta içli dışlı değilim dolayısıyla kızı da bu durumda kırmamak için elim kolum bağlı ne yapacağını şaşırmış bir şekilde kalakaldım kızlar.geceler boyunca düşünmekten uyuyamıyor ,hayatımda insanların yanında ağlamaktan nefret eden ben yurt arkadaşlarımın yanında yapamıyorum ben demi sorun var diye kafalarını ütülemekten başka birşey yapamıyorum.Zamanla duygularım yoğunlaşır mı kızlar yada henüz bir ilişkiyi kaldırabilecek olgunlukta değil miyim?beklemeli miyim yoksa yavaş yavaş onu kırmadan davranışlarımla bazı şeyleri anlatmalımıyım ?yardımınıza ihtiyacım var kendime far görmüş tavşan gibi ortada kalakalmış hissediyorum.eğer buraya kadar sabredip okuduysanız lütttfenn bana akıl verinnn ....