Sevgiliye mektup... :(

Bugün sabah uyandığımda yine seni düşündüm diğer günlerden farklıydı ama.. Bir boşluk ya da bir vazgeçişle.. Seni son kez düşündüm sevgili yaşadığım acıları,hayal kırıklıkları ve seninle geçirdiğim günleri alıp gerçekten gitmeye karar verdim senin çook uzun zaman önce yaptığın şeyi ben daha bu sabah yapmaya karar verdim.. Hayatına birinin girdiği duyunca canım yanacak biliyorum ve yine biliyorum ki ne kadar uzağa gidersem gideyim ne kadar zaman geçerse geçsin içimde bir yerlerde ufacıkta olsa olacaksın kanatacaksın yaramı ama artık devam etmem gerekiyor yoluma aldığım bütün yaralarıma rağmen babamın gidişini izlediğim gibi seninde gidişini izlemem gerekiyor uzaktan ve sessizce.. Yaralarımı yavaş yavaş teker teker kendim saracağım bu hayatta en sevdiklerini kaybetmiş bir insan olarak bunu da yapabilirim sanırım.. Şimdi veda zamanı asla haberinin olmayacağı bu küçük mektupla hemde.. Hoşçakal babam hoşçakal sevdiğim yolunu gözlediğim ilk adam.. Ne kadar uzakta olursak olalım ben sana dokundum ve bunun izi asla ama asla kaybolmayacak biliyorum kendine iyi bak.. Umarım senin unuttuğun gibi bir sabah uyandığımda gerçekten ben de unutmuş olurum...

Kimse icin üzülmeye degmez.... insallah tez zamanda unutursun