Sevgiliye Mektuplar

bize sevgili denebilirmi bilmiyorum. ama başka bir tabir bulamadım ilişkimiz için. kocama mektuplar desem, bu yontulmamış kelime ile geçen onca yıla haksızlık etmiş sayılırım . Aşkıma mektuplar desem, aramızda aşk kadar mübalağlı yaşanmayan ilişkiyi abartmış sayılırım diye düşündüm. en iyisi sevgili. evet sen benim için sevgili bir insansın. ve hep öyle oldun. beni gördüğün andan itibaren sevdin , biliyorum. sevgini iafdede sorunlar yaşadın, dile getirmekte hiç bir zaman usatalaşamadın ama ben bu gerçeği her zaman gözlerinden okudum. beni sevdiğin konusunda şüphem yok sevgili. hiç bir zaman olmadı . bazen bunu deliler gibi duymak istedim. bazen bunu somutlaştırmanı bekledim. ama dedimya sen bu konuda beceriksiz bir ilizyonist kadar berbattın. ne yalan söyleyim kaç yıl geçti ve seni ne söyleyeceğini bilecek kadar iyi tanıyorum ama hala sevginin somutlaştırılması konusunda senden adımlar bekliyorum. neden seni olduğun gibi kabul edemiyorum anlamıyorum. eminim bu satırlarımı okusan bana harika bir cevapla (yazarak) karşılık verir, akşama çok güzel bir süpriz yapardın. ama ben bundan çok sıkıldım biliyormusun. bir adım için hep benim tökezlememi ve imdadımı beklemenden yani. ne olur bir günde ben tökezlemden bunu fark et ve bana yardıma koş.

biliyorum gerçek bir şehvanyetle seviyorsun beni.birbirimize değdiğimiz anda başka bir alemin yada boşluğun ,zamanın olmadığı boşluğun, ortasında buluyoruz kendimizi. aşk doruğuna ulaşıncaya kadar dolu dizgin giden bir tay kadar hızlıyız. sunulan ziyafete hücum eden bir aç kadar tıka basa doyuruyoruz ruhumuzu. ve her doyan ruh gibi bizede bir rehavet çöküyor. görevini yapan işçilerin yorgun nöbet değişimleri gibi dönüyoruz gerçek dünyalarımıza. keşke diyorum zaman birbirimize değidiğimiz anda donsa.

keşke olmasaydı. arada duvarlar olmasaydı. her istediğimizde birbirimize engelsiz dokunabilsyedik. ama olmuyor. duvarları yıkmak kolay olmadığı gibi bizi daha kalın bir şekilde çevreleyip hapsediyorlar. öyle ki yıkmaya çalışsak enkazında boğulacağız. kalbimin sana söylemek istediği o kadar çokşey var ki, dudak hapsinde kalan. çoğu zaman düşünceler tuzağında savaşmaktan harap ve bitap düşüyorum. vesveseler kemirgen fareler gibi beynimi kemiriyor .belkide düşüncelerime veba bulaştı. onları karantinaya almak için bir müddet susmalıyım.

ne diyebeilirim ki. gazı alınmış pırasa gibiyim. sadece gülümsüyorum. ve seni çok seviyorum

Yazmayı sakın bırakma,sıkı takipçin olacağım.

biz yaklaşırken başka evrenler uzaklaşıyor bizden. boşlukta birbirine dolanmış bir takım yıldızı gibiyiz. ikimiz birbirimizi çekerken diğerlerini iten bir takım yıldızı. görünmeyen bir salgı salgılıyoruz sanki boşlukta onlara ulaşan ve bizden uzaklaştıran. ne garip oysa yanıbaşımızda olan yine onlar ve uzak kalan yine sen ve ben. ayrı günlerimizde hilale benziyoruz. sen bir uçta ben bir uçta . birimiz aydınlkta diğeri karanlkta . ne zaman süre doluyor o zaman kavuşuyoruz. bütünleşip aydınlık bir dolunay oluyoruz . düşünüyorumda neden güneş bize adil davranmıyor neden bizi öylece bırakıp görmezden gelmiyor. sana vurulduğumdan beri en gurur duyduğum bir yanım gittikçe silikleşmeye başladı içimde. asileşmeye başladım. çemkirmeye tanrıya bile. kimbilir belkide tanırının bir cezasısın bana.

ne birleşmeyi becerebiliyoruz ne ayrılmayı. birleştiğimizde kenetlenemeyecek kadar sivri uçlarımız ayrıldığımızda uzak kalamayacak kadar çok ihtiyaçlarımız var.

her kopuşta derin bir nefes alıp birleşmlerimizin yoğun temposuna adıyoruz kendimizi. yada tam tersi her birleşememizde aldığımız derin nefesleri uzak kalışlarımız da gereksiz heyecanlara heba ediyoruz.

sorun nerde bulamıyorum. aslında biliyorum var olduğunu ama o kadar karışık ki ortalık bulamıyorum. hangi rafa kaldırdık, hangi eşyanın altına sakladık. sesi geliyor, burdayım diye tıslıyor, iç geçiriyor, gereksiz zamnalrda huzurumuzu kaçırıyor ama görünmüyor. bu olmadığı manasına gelmiyor. var bir sorun var. adım gibi biliyorum. öyle olmasa neden bu arayışlar. neden diz kırıp oturamayışlar. neden , neden?

geldik sevgili, sonunda geldik yolun sonuna. sen ne kadar bitmesini istemesen de tükendi artık bizim için yollar. yeşerecek bir ümit için çorağım artık. başka bir yolun yolcusuyum ben seziyorum. başka bir rıhtıma düşecek benim yolum. ve tanrıdan tek dileğim, emelime kavuşmadan ölmeyeyim. korkuyorum senin bana getirdiklerinden ve getireceklerinden. korkuyorum senle olan zamanlarda yaşanan gözü karalıklardan. hayat bize cömert davrandı, ama belide artık onuda fazla yormamak gerekiyor. iflası iflasımız olur. o terketmeden bizi bizim uyanıp silkinmemiz lazım sevgili. hoşçakal sevgili.