- 22 Mayıs 2012
- 11.080
- 30.725
- 798
- Konu Sahibi ffestinalente
- #1
Merhaba
25.07.2023 tarihi doğumlu bir oğlum var. Bunca zaman keyifle, mutlulukla emzirdim. Hiç mama kullanmadık. Biberon dahi kullanmadık. O derece ikimiz içinde keyifliydi. Hiç of demedim. Ancak son dönemlerde uykusuzluğa yeniliyorum. Eskisi kadar keyif alamıyorum. 2 yaşını doldurduğu için gönül rahatlığıyla bu süreci sevgiyle sonlandırmak istiyorum ancak olmuyor. Güzelce anlatıyorum işine gelmediği için kabul etmiyor. Meme uf olmuş diyorum sallamıyor. Ağlatarak sonlandırmaya kalbim razı değil ancak gerildiğim için tahammülüm azalıyor, sinirleniyorum. Ben napacağım ya
sevgiyle bu süreci sonlandıran anneler bana yol gösterin lütfen. Geleneksel metotları uygulamak istemiyorum. Tiksinmesi kalbimi kırar ama bu gidişle biz bu işi bırakamayacağız. İşe ilk döndüğümde süt sağamadım, biberona da alışık olmadığı için içemedi derken 2-3 gün gündüz ağladı meme diye sonra unuttu. Yine aynısı olsun istemiyorum. Böyle olması zaten kalbimde bir yara. Birde hep emzirerek uyuttum, koynumda büyüdü. Hiçte pişman değilim ancak zamanı geldi artık. Bütün vitamin değerlerim düştü, yorgunluktan uykusuzluktan bitap düştüm. Emmeyi o kadar seviyor ki ilk kelimesi bile ‘mömööö’ beni yatarken görmeyiversin hemen meme. Köşe bucak kaçar oldum. Babasıyla arası çok iyi (
) ben uyutmayınca o uyutuyor. İlgili bir baba, bağları kuvvetli. Onun desteğiyle bitirmek istiyorum ama nasıl yapacağım bilmiyorum. Az önce yine bir krizi geldi gram emzirmek istemiyorum. Sirke sürdüm. Uf olmuş hastalanmış diye anlatmak istiyorum ama sonra pişman olur muyum? Gerçekten en en en zorlandığım konu bu memeyi bırakma kısmı oldu. Kıyamıyorum da işin kötüsü. Birde o kadar alışığım da memeyle sakinleştirmeye, uyutmaya, koynumda tutmaya. Bu döngüden meme çıkarsa nasıl yaparım bunları bilmiyorum. Lütfen bana süreçlerinizi anlatın, buna çok ihtiyacım var 
25.07.2023 tarihi doğumlu bir oğlum var. Bunca zaman keyifle, mutlulukla emzirdim. Hiç mama kullanmadık. Biberon dahi kullanmadık. O derece ikimiz içinde keyifliydi. Hiç of demedim. Ancak son dönemlerde uykusuzluğa yeniliyorum. Eskisi kadar keyif alamıyorum. 2 yaşını doldurduğu için gönül rahatlığıyla bu süreci sevgiyle sonlandırmak istiyorum ancak olmuyor. Güzelce anlatıyorum işine gelmediği için kabul etmiyor. Meme uf olmuş diyorum sallamıyor. Ağlatarak sonlandırmaya kalbim razı değil ancak gerildiğim için tahammülüm azalıyor, sinirleniyorum. Ben napacağım ya
sevgiyle bu süreci sonlandıran anneler bana yol gösterin lütfen. Geleneksel metotları uygulamak istemiyorum. Tiksinmesi kalbimi kırar ama bu gidişle biz bu işi bırakamayacağız. İşe ilk döndüğümde süt sağamadım, biberona da alışık olmadığı için içemedi derken 2-3 gün gündüz ağladı meme diye sonra unuttu. Yine aynısı olsun istemiyorum. Böyle olması zaten kalbimde bir yara. Birde hep emzirerek uyuttum, koynumda büyüdü. Hiçte pişman değilim ancak zamanı geldi artık. Bütün vitamin değerlerim düştü, yorgunluktan uykusuzluktan bitap düştüm. Emmeyi o kadar seviyor ki ilk kelimesi bile ‘mömööö’ beni yatarken görmeyiversin hemen meme. Köşe bucak kaçar oldum. Babasıyla arası çok iyi () ben uyutmayınca o uyutuyor. İlgili bir baba, bağları kuvvetli. Onun desteğiyle bitirmek istiyorum ama nasıl yapacağım bilmiyorum. Az önce yine bir krizi geldi gram emzirmek istemiyorum. Sirke sürdüm. Uf olmuş hastalanmış diye anlatmak istiyorum ama sonra pişman olur muyum? Gerçekten en en en zorlandığım konu bu memeyi bırakma kısmı oldu. Kıyamıyorum da işin kötüsü. Birde o kadar alışığım da memeyle sakinleştirmeye, uyutmaya, koynumda tutmaya. Bu döngüden meme çıkarsa nasıl yaparım bunları bilmiyorum. Lütfen bana süreçlerinizi anlatın, buna çok ihtiyacım var 
simdiden nasıl memeden kesicem diye düsünüyorum. etrafımda bazı insanlar önce geceleri oda ayırıp gece emzirmesini kesti kademeli, sınrasında gündğz emmelerini kestiler. meme istediğin parka bahceye çıkarma, meme yerine sevdiği bi meyve vs verme. 
bizim biraz daha yolumuz var galiba ama çok düşündüğüm şeylerden biri bu. Konuya park etmeye geldim takip edeceğim 
